شعر، موسیقی و گردشگری

🇮🇷 🇺🇿 🇹🇯 بوی ایران
✍ منسوب به دکتر امید مجد🔻
www.group-telegram.com/br/pakruh.com/1712

وقتی به تاجیکستان رسیدم، افتخاری عجیب وجودم را فرا گرفت،
زیرا آنجا تنها جایی‌ست که انسان بیش از ایران احساس ایرانی بودن می‌کند!

از لحظهٔ ورود به فرودگاه «دوشنبه» که این بیت حافظ را بر آن نوشته‌اند این حس شروع شد:

«رواق منظر چشم من، آشیانهٔ توست
کرم نما و فرودآ، که خانه خانهٔ توست»

زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی، اندیشه را تا دوردست‌های دوران «سامانیان» واپس می‌برد، با آن لغات فراموش شدهٔ کهن دری و پهلوی.

وارد شهر که شدم دیدم تمام کوچه‌ها و خیابان‌ها، با اسامی ایران باستان نامگذاری شده است و تندیس‌های «خیام» و «پسر سینا» و «رودکی» و «فردوسی» همه‌جا به چشم می‌خورد.

واحد پولشان «سامانی» است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می‌کند.

نام‌های زنان گیسو فروهشتهٔ آنها، با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، این‌هاست:
دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس، مشک‌افشان، گیسوسیاه ...
و نام مردانشان: سیاوش، ایرج، فریدون، فرهاد ...

همهٔ شهر به سبک ایران باستان، غرق سرور و آواز، رامشگری و خنیاگری است!
پیش از نوروز، همهٔ مردم در کوی و برزن می‌نوازند و می‌رقصند.

روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام «نوروزگاه» که به شیوهٔ تخت جمشید آراسته شده جمع می‌شوند و هزاران هزار انسان، دست‌افشان و پای‌کوبان، شادی می‌کنند.

نام‌های مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام‌هایی رویایی است:
جیحون، بدخشان، خجند و ...
حتی مکان‌هایی که جزو تاجیکستان نیستند، ولی وقتی در آن فضا قرار می‌گیری نامشان به یاد می‌آید.
بخارا و سمرقند، ذهن را به هرسویی می کشانند.

فاصلهٔ ده‌ساعتهٔ دوشنبه تا نزدیک‌ترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی کردم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش بود که می‌گفت:
«یکی کشوری جویم اندر جهان
که نامم ز کاووس ماند نهان»

تاجیکستان جایی‌ست که بیش از ایران بوی ایران می‌دهد.
---
🔺✍ ۱. این نوشته به دکتر امید مجد نسبت داده شده. برای آن‌که مطلب را درست منتقل کنم و منبع را ذکر کنم کانال تلگرام و وبسایت ایشان را جستم، این متن را ندیدم.
اگر شما منبعی دارید که دکتر مجد این مطلب را خود در آن منتشر کرده لطفاً لینکش را برای من بفرستید تا به پیام افزوده شود.

۲. متن را کمی ویرایش کرده‌ام،
با توجه به نوع و تعداد اشکالات نیازمند ویرایش، به باور من یا متن را دکتر مجد (نویسنده، ویراستار و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران) ننوشته، یا دیگران در بازنشر چیزهایی به آن افزوده‌اند یا در آن تغییراتی داده‌اند.
---
🇺🇿 🇹🇯 گردشگری در تاجیکستان و ازبکستان:
www.group-telegram.com/br/pakruh.com
🇫🇷🇪🇺 و در پاریس، فرانسه و اروپا:
www.group-telegram.com/LaVilleLumiere

Telegram

1:17

شعر، موسیقی و گردشگری

🇺🇿 🇹🇯 علی دهباشی عزیز چنان از بخارا می‌گوید که آدم دلش می‌خواهد چون افسانۀ نظامی عروضی دربارۀ «بوی جوی مولیان» برهنه‌پا بر اسبی بنشیند و به سوی بخارا بشتابد!
ای بخارا شاد باش و دیرزی ...
🎥 ویدئو را از این‌جا برداشته‌ام.

🇺🇿🇹🇯 از ازبکستان و تاجیکستان:
روایت…

www.group-telegram.com/br/pakruh.com/1777

748 viewsedited  Dec 27 at 16:58

🇮🇷 🇺🇿 🇹🇯 بوی ایران
✍ منسوب به دکتر امید مجد🔻
www.group-telegram.com/br/pakruh.com/1712

وقتی به تاجیکستان رسیدم، افتخاری عجیب وجودم را فرا گرفت،
زیرا آنجا تنها جایی‌ست که انسان بیش از ایران احساس ایرانی بودن می‌کند!

از لحظهٔ ورود به فرودگاه «دوشنبه» که این بیت حافظ را بر آن نوشته‌اند این حس شروع شد:

«رواق منظر چشم من، آشیانهٔ توست
کرم نما و فرودآ، که خانه خانهٔ توست»

زبان زیبای فارسی با تلفظ کهن خراسانی، اندیشه را تا دوردست‌های دوران «سامانیان» واپس می‌برد، با آن لغات فراموش شدهٔ کهن دری و پهلوی.

وارد شهر که شدم دیدم تمام کوچه‌ها و خیابان‌ها، با اسامی ایران باستان نامگذاری شده است و تندیس‌های «خیام» و «پسر سینا» و «رودکی» و «فردوسی» همه‌جا به چشم می‌خورد.

واحد پولشان «سامانی» است که ناخودآگاه شکوه شاهنامه را در دل متجلی می‌کند.

نام‌های زنان گیسو فروهشتهٔ آنها، با آن لباس‌های شاد و رنگی و پوشیده، این‌هاست:
دلربا، دلکش، دلبر، فرنگیس، مشک‌افشان، گیسوسیاه ...
و نام مردانشان: سیاوش، ایرج، فریدون، فرهاد ...

همهٔ شهر به سبک ایران باستان، غرق سرور و آواز، رامشگری و خنیاگری است!
پیش از نوروز، همهٔ مردم در کوی و برزن می‌نوازند و می‌رقصند.

روز اول نوروز در مکان بزرگی به نام «نوروزگاه» که به شیوهٔ تخت جمشید آراسته شده جمع می‌شوند و هزاران هزار انسان، دست‌افشان و پای‌کوبان، شادی می‌کنند.

نام‌های مکان‌های جغرافیایی کشورشان برای اهل ادبیات و تاریخ نام‌هایی رویایی است:
جیحون، بدخشان، خجند و ...
حتی مکان‌هایی که جزو تاجیکستان نیستند، ولی وقتی در آن فضا قرار می‌گیری نامشان به یاد می‌آید.
بخارا و سمرقند، ذهن را به هرسویی می کشانند.

فاصلهٔ ده‌ساعتهٔ دوشنبه تا نزدیک‌ترین ساحل فرارودان را با شوقی کودکانه طی کردم و در ذهنم گذر کیخسرو از جیحون و تیر آرش و تسلیم شدن سیاوش بود که می‌گفت:
«یکی کشوری جویم اندر جهان
که نامم ز کاووس ماند نهان»

تاجیکستان جایی‌ست که بیش از ایران بوی ایران می‌دهد.
---
🔺✍ ۱. این نوشته به دکتر امید مجد نسبت داده شده. برای آن‌که مطلب را درست منتقل کنم و منبع را ذکر کنم کانال تلگرام و وبسایت ایشان را جستم، این متن را ندیدم.
اگر شما منبعی دارید که دکتر مجد این مطلب را خود در آن منتشر کرده لطفاً لینکش را برای من بفرستید تا به پیام افزوده شود.

۲. متن را کمی ویرایش کرده‌ام،
با توجه به نوع و تعداد اشکالات نیازمند ویرایش، به باور من یا متن را دکتر مجد (نویسنده، ویراستار و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران) ننوشته، یا دیگران در بازنشر چیزهایی به آن افزوده‌اند یا در آن تغییراتی داده‌اند.
---
🇺🇿 🇹🇯 گردشگری در تاجیکستان و ازبکستان:
www.group-telegram.com/br/pakruh.com
🇫🇷🇪🇺 و در پاریس، فرانسه و اروپا:
www.group-telegram.com/LaVilleLumiere

BY شعر، موسیقی و گردشگری