group-telegram.com/andishehsarapub/4055
Last Update:
✍ وقتی حرفِ «هِ» در پایان واژه‌ای قرار دارد، در گروهی از واژه‌ها خوانده می‌شود، که به آن «هایِ ملفوظ» می‌گویند؛ مانند:
فرمانده، گره، زره، مه، بُرونده و بازده؛
و در گروهی از واژه‌ها، خوانده نمی‌شود، که به آن «های غیرملفوظ» گفته می‌شود؛ مانند:
نامه، کوزه، واژه، کره، گفته، توشه، پوشه و پرونده.
در گروه نخست، وقتی بخواهیم واژه‌ای را به آن‌ها اضافه کنیم، گذاشتن حرف "ی" یا سَریا (ء) نادرست است و تنها با کسره به واژۀ [واژه‌ی] بعدی خود مربوط می‌شوند.
در گروه دیگر، به حرف "ی" یا سریا (ء) نیاز است و استفاده از کسره که سبب تلفظ حرف «ه» می‌شود نادرست است.
✅ درست: نامه‌ی من، نامهٔ من
❌ نادرست: نامهِ من
❌ به کار بردن همزه به‌جای «سریا» نادرست است. مانند: «نامهء من»
✅ درست: «نامۀ من» یا «نامه‌ی من»
✅ درست: فرماندهِ عملیات
❌ نادرست: فرماندۀ [فرمانده‌ی] عملیات، فرماندهٔ عملیات
نمی‌دانم آموزش و پرورش چه کرده است (یا چه نکرده است) که بسیاری، در دوازده سال فرصت، این ابتدایی‌ترین نکات را نیاموخته‌اند.
ادامه دارد.
#ب_پ #ویرایش
www.group-telegram.com/de/andishehsarapub.com
BY اندیشه سرا
Share with your friend now:
group-telegram.com/andishehsarapub/4055