ایوان چراغانی دانش ( معرفت شناسی ، منطق کاربردی ، تفکر نقادانه ، تکامل)

🔰 تاریخچه پراگماتیسم

مکتب اصالت عمل یا عملگرایی (Pragmatism) یکی از جریان‌های مهم فلسفی است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در ایالات متحده آمریکا ظهور کرد. این مکتب بر اهمیت عمل و نتایج عملی اندیشه‌ها تأکید دارد و معتقد است که ارزش یک ایده یا نظریه به میزان کارایی و تأثیر آن در عمل بستگی دارد.


1. بنیان‌گذاران:
- چارلز سندرز پیرس (Charles Sanders Peirce): به عنوان پدر عملگرایی شناخته می‌شود. او اولین بار ایده‌های عملگرایی را در دهه 1870 مطرح کرد. پیرس معتقد بود که معنای یک مفهوم به نتایج عملی آن وابسته است.
- ویلیام جیمز (William James): او ایده‌های پیرس را گسترش داد و در کتاب "اصالت عمل" (1907) به توضیح و تبلیغ این مکتب پرداخت. جیمز بر این باور بود که حقیقت چیزی است که در عمل مفید و کارآمد باشد.
- جان دیویی (John Dewey): فیلسوف و مربی آمریکایی که عملگرایی را به حوزه‌های آموزش، اخلاق و سیاست گسترش داد. دیویی بر اهمیت تجربه و حل مسئله در زندگی انسان تأکید داشت.

2. توسعه و تأثیرات:
- عملگرایی به سرعت در آمریکا و سپس در سایر نقاط جهان گسترش یافت. این مکتب تأثیر عمیقی بر فلسفه، آموزش، علوم اجتماعی و حتی سیاست گذاشت.


3. اصول کلی عملگرایی:
- تأکید بر عمل و نتایج عملی به جای نظریه‌های انتزاعی.
- اعتقاد به نسبی‌گرایی در حقیقت، به این معنا که حقیقت ثابت نیست و به شرایط و تجربیات وابسته است.
- اهمیت تجربه و حل مسئله در زندگی انسان.

عملگرایی به عنوان یک رویکرد فلسفی، همچنان در مباحث معاصر فلسفی و علمی مورد توجه است و تأثیر آن در حوزه‌های مختلف قابل مشاهده است.

#معرفت_شناسی
#تاریخ_فلسفه

@persian_organon | ایوان‌چراغانی‌دانش
@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری

www.group-telegram.com/it/persian_organon.com/1713

189 viewsedited  Feb 3 at 22:14

🔰 تاریخچه پراگماتیسم

مکتب اصالت عمل یا عملگرایی (Pragmatism) یکی از جریان‌های مهم فلسفی است که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در ایالات متحده آمریکا ظهور کرد. این مکتب بر اهمیت عمل و نتایج عملی اندیشه‌ها تأکید دارد و معتقد است که ارزش یک ایده یا نظریه به میزان کارایی و تأثیر آن در عمل بستگی دارد.


1. بنیان‌گذاران:
- چارلز سندرز پیرس (Charles Sanders Peirce): به عنوان پدر عملگرایی شناخته می‌شود. او اولین بار ایده‌های عملگرایی را در دهه 1870 مطرح کرد. پیرس معتقد بود که معنای یک مفهوم به نتایج عملی آن وابسته است.
- ویلیام جیمز (William James): او ایده‌های پیرس را گسترش داد و در کتاب "اصالت عمل" (1907) به توضیح و تبلیغ این مکتب پرداخت. جیمز بر این باور بود که حقیقت چیزی است که در عمل مفید و کارآمد باشد.
- جان دیویی (John Dewey): فیلسوف و مربی آمریکایی که عملگرایی را به حوزه‌های آموزش، اخلاق و سیاست گسترش داد. دیویی بر اهمیت تجربه و حل مسئله در زندگی انسان تأکید داشت.

2. توسعه و تأثیرات:
- عملگرایی به سرعت در آمریکا و سپس در سایر نقاط جهان گسترش یافت. این مکتب تأثیر عمیقی بر فلسفه، آموزش، علوم اجتماعی و حتی سیاست گذاشت.


3. اصول کلی عملگرایی:
- تأکید بر عمل و نتایج عملی به جای نظریه‌های انتزاعی.
- اعتقاد به نسبی‌گرایی در حقیقت، به این معنا که حقیقت ثابت نیست و به شرایط و تجربیات وابسته است.
- اهمیت تجربه و حل مسئله در زندگی انسان.

عملگرایی به عنوان یک رویکرد فلسفی، همچنان در مباحث معاصر فلسفی و علمی مورد توجه است و تأثیر آن در حوزه‌های مختلف قابل مشاهده است.

#معرفت_شناسی
#تاریخ_فلسفه

@persian_organon | ایوان‌چراغانی‌دانش
@JAAMEbaaz | فلسفه‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری

BY ایوان چراغانی دانش ( معرفت شناسی ، منطق کاربردی ، تفکر نقادانه ، تکامل)