زن زندگی آزادی
-------------
در دومین سال مهسا امینی مرثیه ای که احمد شاملو برای فروغ فرخزاد سروده بود، به یادم میآید. بخشی از آن را باهم میخوانیم. خودم چیزی نتوانستم بنویسم. هادی
----------------
به جُستجوی تو
بر درگاهِ کوه می‌گریم،
در آستانه‌ی دریا و علف.
به جُستجوی تو
در معبرِ بادها می‌گریم
در چارراهِ فصول،
در چارچوبِ شکسته‌ی پنجره‌یی
که آسمانِ ابرآلوده را
قابی کهنه می‌گیرد.
به انتظارِ تصویرِ تو
این دفترِ خالی
تا چند
تا چند
ورق خواهد خورد؟
نامت سپیده‌دمی‌ست که بر پیشانی‌ِ آسمان می‌گذرد
ــ متبرک باد نامِ تو! ــ
و ما همچنان
دوره می‌کنیم
شب را و روز را
هنوز را…

دو سال پیش در چنین روزی، مهسا امینی که به جرم بدحجابی توسط گشت ارشاد دستگیر شده بود به طرز مشکوکی جان باخت. پس از آن بسیاری از هم‌میهنان آزاده و با شهامت در اعتراض به گشت ارشاد و حجاب اجباری و نیز به امید «فردایی بهتر برای ایران» به خیابان‌ها آمدند تا صدای نارضایتی خود را به گوش حاکمیت برسانند ولی با سرکوب شدید مواجه شده و عده‌ی زیادی از آن‌ها بازداشت، زخمی و یا کشته شدند.

حاکمیتی که تن به اصلاحات واقعی و بنیادی نداده و نمی‌دهد و صدای اعتراض اکثریت مردم را به موقع نمی‌شنود، همچنین افراد عافیت‌طلب که همواره با سکوت و بی تفاوتی به ادامه‌ی نابسامانی‌های موجود کمک می‌کنند، سرنوشت شوم و ناگواری را برای خود و برای کشور و نسل‌های آینده رقم می‌زنند.

✍ اسماعیل باقریان

#ایران #مهسا_امینی #اعتراضات_سراسری

✳️ یادگار پدربزرگ

درگز - اردیبهشت 1389

#رادیوی_قدیمی

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

📣 بی‌تفاوتی آموخته شده در ⁧ روسیه⁩ و ایران⁩

‏✍🏼آندره کُلسنیکُف، روزنامه‌نگار و نویسنده روس، مدتهاست با نوشته‌ها و یادداشت‌هایش زوایای جدیدی از واقعیات_تغییرات زیرپوستی خطرناک جامعه ⁧روسیه⁩ را آشکار می‌سازد.

‏کلسنیکف که منتقد ⁧پوتین⁩ است در نقد رفتار توده میلیونی (⁧ قشر_خاکستری⁩) جامعه روس در بطن بزرگترین جنگی که روس‌ها از جنگ جهانی دوم تاکنون، درگیرش هستند به سندرم «بی‌تفاوتی آموخته شده learned indifference» در بین مردم اشاره می‌کند؛ مشکلی که روس‌ها نه امروز بلکه از دیرباز به لحاظ تاریخی با آن دست و پنجه نرم می‌کرده‌اند؛ بخاطر انواع و اقسام تروماهای تاریخی‌ای که روس‌ها با آن مواجه شده و تحمل کرده‌اند (از آشوب‌های داخلی و بحران‌های عمیق اقتصادی گرفته تا سرکوب و خفقان شدید و فروپاشی حکومت‌ها و جنگ و ....).

‏کُلسنیکُف حرفش این است که ⁧ اکثریت خاموش⁩ در روسیه در سایه جنگی که کشور را برای همیشه تغییر خواهد داد منافع شخصی را به منافع ملی-میهنی ارجحیت داده‌اند.

‏او با اشاره به رمان «قهرمان عصر ما»، اثر میخائیل لرمنتُف نویسنده مشهور روس، می‌گوید امروز در روسیه قهرمان منفی همین قشر بی‌تفاوت و مطیع است، قشری که خودآگاه یا ناخودآگاه تصمیم گرفته واقعیات را نه ببیند و نه بشنوند و اصلا هم در برابر اتفاقات ناگوار احساس گناه نمی‌کند و نمی‌خواهد هم در برابر کشور مسئولیتی داشته باشد.

‏به باور این نویسنده روس، پوتین عامدانه و آگاهانه توانسته این حس بی‌تفاوتی و کرختی و سستی مردم روسیه را با روش‌های مختلف جنگ روانی نامحسوس در جامعه تقویت کند.

‏پوتین با دیدن این انفعال و بی‌تفاوتی قشر خاکستری (توده میلیونی) به همین رفتار روس‌ها راضی نیست بلکه یک گام فراتر گذاشته و می‌خواهد تک تک مردم وفاداری و تبعیت خود به دولت-کشور را نشان دهند.

‏اینکه یک روس از سر ترس یا منافع شخصی یا مصلحت ساکت باشد برای کاخ کرملین کافی نیست، آن فرد باید نشان دهد در عمل و به طور علنی که به تزار نوین روس و به روسیه تاریخی-معنوی وفادار است، اگر خواهان بقا است.

‏از طرف دیگر گالیا آکرمن مورخ و نویسنده فرانسوی-روس در رابطه با همین معضل بی‌تفاوتی آموخته شده روسی (به هر دلیل موجه یا غیر موجهی) می‌گوید مردم در روسیه انگار زامبیفاید شده‌اند.

‏او اشاره می‌کند که اوکراینی‌ها مدتهاست با پهپاد حملاتی را به خاک روسیه انجام می‌دهند؛ حملاتی به پالایشگاههای نفتی و مراکز نظامی و برخی مواقع مناطق مسکونی (در تلافی اقدام متقابل روس‌ها). اما اکثریت مردم در روسیه نسبت به این حملات بی‌تفاوت‌اند و گویی نسبت به همه چیز به‌خصوص آنچه به کشور و جنگ مربوط می‌شود، کرخت و بی‌تفاوت شده‌اند.

‏به گفته او در مواردی دیده شده که یک ساختمان در مسکو بر اثر حمله پهپادی در حال سوختن است و افرادی در ساختمان‌های مجاور و اطراف فقط با دوربین در حال زوم کردن روی صحنه آتش‌سوزی هستند و برای هم از میزان و شدت آتش می‌گویند، بدون آنکه برای شاید نجات افرادی در آن تلاش کنند!

‏برخی مادران در روسیه به فرزندانشان می‌گویند به جنگ بروید. فرزندانشان به والدین می‌گویند اگر برویم کشته می‌شویم. اما والدین می‌گویند حالا برو شاید هم کشته نشدی! ممکن است منافع مالی برای خانواده داشته باشد.

‏اوکراینی‌ها با موشک و پهپاد کریمه را هدف قرار می‌دهند اما روس‌ها در سواحل کریمه در حال شنا کردن با هیجان‌اند.

‏واقعیت این است که همین بی‌تفاوتی آموخته شده به یک شکلی و سیاقی در ایران نزد قشر خاکستری (توده میلیونی) دیده می‌شود.

‏کُلسنیکُف در نوشته‌هایش درباره روسیه پوتینی از امید واهی نمی‌گوید. از واقعیات صحبت می‌کند. از آینده‌ای تاریک برای روسیه مگر آنکه مردم کاری بکنند. و شاید هم آینده‌ای نه چندان روشن برای ایران در سایه بی‌تفاوتی.

#فارنهایت
#باشگاه_نسل_زد

https://www.group-telegram.com/+BmYRCANTaoIxMDI0

✳️ بسوی ماه!

مشهد - مرداد ۱۳۸۹

#بازنشر عکس‌های پیشین

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

✳️ چشم انداز!

جاده‌ی کلات نادری - بهمن 1388


اگر شما هم زیاد به کلات نادری سفر می‌کنید شاید این دو درخت را در حاشیه‌ی جاده مشهد-کلات دیده باشید. البته اکنون سال‌هاست یکی از آنها را بریده‌اند و فقط یک درخت باقی مانده، که اگر چه تنها شده ولی همچنان در بهار و تابستان، سرسبز و زیباست!


@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

به این سوالات فکر کنید و صادقانه جواب دهید.

بیاییم از خودمان شروع کنیم.
@essarat

🌹🌹🌹

🍁 فصل عاشقی!


#بازنشر #پاییز

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

وفای صحبت جانان به گوش جانم گفت
نه عاشقی که حذر می‌کنی ز رسوایی

سعدی

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

نمی‌دانم این گل که در حاشیه‌ی مزرعه‌ای روییده بود، چند رهگذر را شیفته‌ی زیبایی خود کرده است؟!


جاده‌ی لطف آباد - شهریور 1403


@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

#نکته

جایی نوشته بود: "یکی از تفاوت‌های انسان‌ها با حیوانات این است که حیوانات اجازه نمی‌دهند احمق‌ترین‌شان گله را هدایت کند."

براستی چرا باید انسان‌ها هم گله‌ای حرکت کنند؟!

@chaarraah

«همون‌طور که درخت در تنهایی درخت‌تره، آدم در تنهایی آدم‌تره»

عباس کیارستمی


📸 کرمان - آبان ۱۴۰۲

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

‍ ‍   آیا تا کنون دقت کرده اید که:

‍ ‍٭  از  بی ملاحظه گی های دیگران انتقاد می کنیم اما پای عمل که می رسد خود نیز ملاحظه ی کسی را نمی کنیم؟

٭ در مقام فروشنده اجناسمان را گران می فروشیم اما از راننده تاکسی گله می کنیم که چرا کرایه اش را بالا برده؟

٭ پشت میز اداره که نشسته ایم از انجام کار ارباب رجوع طفره می رویم اما وقتی در مقام ارباب رجوع هستیم اگر کارمندی از انجام کار ما طفره برود جوش می آوریم؟

٭ با کمترین انتقادی که از ما می شود بر می آشوبیم اما انتظار داریم بقیه و ایضا دولتمردان انتقاد ها را بپذیرند؟

٭ از ما که تعریف می کنند از خوشی در پوست خود نمی گنجیم و از کسی که از ما تعریف کرده خوشمان می آید، اما از آنکه از دیگران و بخصوص از قدرتمندان تعریف و تمجید می کند انتقاد می کنیم؟

٭  وقتی خودمان در مصدر کاری هستیم برای خویشاوندان و دوستان خود کار و ُپست جور می کنیم و این را به حساب مهربانی و مردانگی خود می گذاریم اما اگر مسئولان حکومت همین عمل را انجام دهند (که به گواه تاریخ همیشه چنین بوده است) فریاد وامصیبتا سر می دهیم؟

با این ترتیب چگونه می توان امید و انتظار داشت با تغییر یک دولت و یا جایگزین کردن چند مقام مسئول وضع جامعه مان بهتر از این شود که هست؟

به اهمیت نقش خود در بهبود جامعه آگاه شویم.

@essarat

🌷🌷🌷

در راه روستا بودم که این پرنده به پیشواز آمد و مرا به عکسی مهمان کرد!


کمرکلی بزرگ
هزار مسجد - شهریور ۱۴۰۳

@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

همسایه‌ی دیرین زمین!



@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian

ملت عجیبی هستیم،

هندوانه را به شرط چاقو می‌خریم، اما از افکار و عقاید و آداب و رسوم اجدادمان _بی‌چون و چرا و بدون تحقیق درباره درست یا غلط بودنشان_ دنباله روی می‌کنیم.

هندوانه اگر قرمز و شیرین نباشد ضررش در حد چند هزار تومان است اما آنچه که به اسم سنت و فرهنگ و ایمان و اعتقاد به ارث برده‌ایم، در صورت اشتباه بودن، زندگی و عمر خود و فرزندانمان را تباه خواهد کرد.

آیا وضعیت امروز ما حاصل همین دنباله روی‌های کور کورانه نیست؟


در اسارت فرهنگ

زندگی میان صخره‌ها


@chaarraah
http://instagram.com/esmaeel_bagherian