روانشناسی و علوم شناختی - مدارس میان‌رشته‌ای

سؤال: چرا آرام کردن ذهن تا این حد برای من دشوار است؟
از هر طرفی به شدت در معرض افکار هستم و راه گریزی نمیبینم.

افکار چیزی جز مجموعه‌ای از جملات نیستند. جملاتی که مدام به صورت‌های مختلف تکرار می‌شوند. خود این جملات نیرو و توانی ندارند اما موضوع اصلی، میزان توجه ای است که ما به این جملات می‌دهیم. هرچه توجه بیشتری به این جملات (افکار) بدهیم آنها قوی‌تر شده و رها شدن از آنها دشوارتر می‌شود. پس پیش از هر چیزی عمیقاً درون خودتان بررسی کنید و ببینید که بیشترین توجه شما را کدام دسته از این افکار به خودشان جلب می‌کنند و نسبت به آنها هشیار باشید. هرچقدر توجه را از آنها بردارید انرژی و توانشان کمتر شده و رفته‌رفته محو می‌شوند اما از طرفی هرچه با تکرار بیشتر، توجه یا انرژی بیشتری به‌اصطلاح به آنها پمپاژ کنید نیرومندتر شده و رفته‌رفته آنها بر شما مسلط می‌شوند و در پس‌زمینه به‌طور خودبه‌خود فعال باقی می‌مانند.
+ دقیقاً همین‌طور است مثلاً من اصلاً نمی‌توانم افکارم را مشاهده کنم؛ یعنی وقتی افکار هستند من مطلقاً توان مشاهده گری آنها را ندارم و با آنها یکی می‌شوم.
-در ابتدا یکی از راه‌هایی که این جریان خود به خودی را قطع می‌کند برداشتن توجه از روی آنها و معطوف کردن آن به سمت دیگری است. در اینجا تمرینات ذهن‌آگاهی مثل تمرین تنفس، تمرین شنیدن صداها و... می‌تواند مفید باشد و فضاگشایی کند.
به‌طور مثال سعی کنید تا تمرین شنیدن صداها را درون خودتان پرورش دهید؛ یعنی به‌جای شنیدن مدام افکاری که در ذهنتان تکرار می‌شوند، توجه را به صداهایی که همین حالا می‌شنوید بیاورید و نسبت به آنها آگاه باشید. مثل صدای ماشین‌ها، صدای باران، صدای ظرف‌ها، صدای وزش باد و...شاید در ابتدا متوجه چیز عجیبی بشوید اینکه به‌واسطه حضور قدرتمند افکار، حتی نمی‌توانید این صداها را هم به‌درستی بشنوید اما هرچه با دقت بیشتری به آنها توجه کنید و متمرکز شوید آنها را شفاف‌تر و واضح‌تر خواهید شنید. هرچه بیشتر متوجه این صداها باشید صدای ذهن کمرنگ‌تر شده و فضای بیشتری گشوده می‌شود. درنهایت با تمرین بیشتر می‌توانید به این مهارت برسید که صدای ذهن را هم همچون یک صدای بیرونی بشنوید و دیگر خودتان را عین آن افکار نپندارید. همین‌طور که رفته‌رفته متوجه می‌شوید که شما صرفاً این افکار و احساسات و خاطرات و گذشته نیستید و چیزی هستید که از تمام آن چیزها آگاه است و مقدم بر آنها است، ناگهان «متوجه شده» و به تعریف جدیدی از خودتان می‌رسید که این ادراک جدید تمام تصاویر پیش‌ازاین که از خودتان داشتید را دگرگون می‌کند.

@IDS_Psy
@IDSchools

www.group-telegram.com/us/IDS_Psy.com/371

1.1K viewsDec 29 at 17:30

سؤال: چرا آرام کردن ذهن تا این حد برای من دشوار است؟
از هر طرفی به شدت در معرض افکار هستم و راه گریزی نمیبینم.

افکار چیزی جز مجموعه‌ای از جملات نیستند. جملاتی که مدام به صورت‌های مختلف تکرار می‌شوند. خود این جملات نیرو و توانی ندارند اما موضوع اصلی، میزان توجه ای است که ما به این جملات می‌دهیم. هرچه توجه بیشتری به این جملات (افکار) بدهیم آنها قوی‌تر شده و رها شدن از آنها دشوارتر می‌شود. پس پیش از هر چیزی عمیقاً درون خودتان بررسی کنید و ببینید که بیشترین توجه شما را کدام دسته از این افکار به خودشان جلب می‌کنند و نسبت به آنها هشیار باشید. هرچقدر توجه را از آنها بردارید انرژی و توانشان کمتر شده و رفته‌رفته محو می‌شوند اما از طرفی هرچه با تکرار بیشتر، توجه یا انرژی بیشتری به‌اصطلاح به آنها پمپاژ کنید نیرومندتر شده و رفته‌رفته آنها بر شما مسلط می‌شوند و در پس‌زمینه به‌طور خودبه‌خود فعال باقی می‌مانند.
+ دقیقاً همین‌طور است مثلاً من اصلاً نمی‌توانم افکارم را مشاهده کنم؛ یعنی وقتی افکار هستند من مطلقاً توان مشاهده گری آنها را ندارم و با آنها یکی می‌شوم.
-در ابتدا یکی از راه‌هایی که این جریان خود به خودی را قطع می‌کند برداشتن توجه از روی آنها و معطوف کردن آن به سمت دیگری است. در اینجا تمرینات ذهن‌آگاهی مثل تمرین تنفس، تمرین شنیدن صداها و... می‌تواند مفید باشد و فضاگشایی کند.
به‌طور مثال سعی کنید تا تمرین شنیدن صداها را درون خودتان پرورش دهید؛ یعنی به‌جای شنیدن مدام افکاری که در ذهنتان تکرار می‌شوند، توجه را به صداهایی که همین حالا می‌شنوید بیاورید و نسبت به آنها آگاه باشید. مثل صدای ماشین‌ها، صدای باران، صدای ظرف‌ها، صدای وزش باد و...شاید در ابتدا متوجه چیز عجیبی بشوید اینکه به‌واسطه حضور قدرتمند افکار، حتی نمی‌توانید این صداها را هم به‌درستی بشنوید اما هرچه با دقت بیشتری به آنها توجه کنید و متمرکز شوید آنها را شفاف‌تر و واضح‌تر خواهید شنید. هرچه بیشتر متوجه این صداها باشید صدای ذهن کمرنگ‌تر شده و فضای بیشتری گشوده می‌شود. درنهایت با تمرین بیشتر می‌توانید به این مهارت برسید که صدای ذهن را هم همچون یک صدای بیرونی بشنوید و دیگر خودتان را عین آن افکار نپندارید. همین‌طور که رفته‌رفته متوجه می‌شوید که شما صرفاً این افکار و احساسات و خاطرات و گذشته نیستید و چیزی هستید که از تمام آن چیزها آگاه است و مقدم بر آنها است، ناگهان «متوجه شده» و به تعریف جدیدی از خودتان می‌رسید که این ادراک جدید تمام تصاویر پیش‌ازاین که از خودتان داشتید را دگرگون می‌کند.

@IDS_Psy
@IDSchools

BY روانشناسی و علوم شناختی - مدارس میان‌رشته‌ای