group-telegram.com/JokerBaku/7030
Last Update:
Otuz ildir ki, kasıblara, evsiz-eşiksiz qalanlara və sosial rifahı aşağı olanlara kömək edirəm. Otuz il... Bu qədər uzun bir zaman dilimində etdiklərimin izlərini tapmağa çalışıram, amma əksər hallarda yalnız unutqanlıq və soyuqluqla qarşılaşıram.
Hər dəfə bir uşağın ac qarnını doyuranda, gözlərindəki qorxunu aradan qaldırmağa çalışanda özümü sanki uçurumun kənarında hiss edirəm. Onların gülüşü mənə bir anlıq rahatlıq verir, amma dərindən bilirəm ki, bu rahatlıq yalnız bir anda yox olacaq. O uşaq böyüyəcək, həyatın qəddarlığını görəcək və mənim etdiklərim onun taleyini dəyişə bilməyəcək.Bəzən axşamlar məsciddə tək dua edirəm . O qədər yorğun oluram ki, nəfəs almağa belə halım qalmır. Cibimdəki son qəpikləri verdiyim günləri xatırlayıram. Öz ehtiyaclarımı unutduğum, hətta çox vaxt özümün belə köməyə möhtac olduğum anları düşünürəm. Heç kim məni soruşmur, heç kim mənim vəziyyətimlə maraqlanmır. Yardım etdiyim insanlar belə bəzən geri dönüb təşəkkür etməyi unudurlar.
Ürəyimdəki bu ağırlığı sözlə ifadə etmək çətindir. Hər yaxşılıq etdikcə, sanki bir parçam əriyib yox olur. O qədər ağrı yaşamışam ki, göz yaşlarım belə məni tərk edib. Mənim üçün sevinc artıq çox uzaq bir xatirədir. Bəzən soruşuram öz-özümə: "Bunu niyə edirəm? Axı mən kiməm ki, bütün bu insanların dərdini öz üzərimə götürmüşəm?" Amma cavab yoxdur.
İllər əvvəl yardım etdiyim bir qoca nənəni xatırlayıram. O, soyuq bir qış gecəsi uşaqlarıyla küçədə qalmışdı. Onlara öz evimi açdım, yedizdirdim, paltar verdim. Amma sonra nə oldu? O nənə məni tərk etdi, təşəkkür belə etmədən getdi. O an başa düşdüm ki, mehribançılıq bəzən heç bir cavab gözləmədən edilən bir fədakarlıqdır.
Otuz ildən sonra baxıb görürəm ki, etdiklərim nə məni xoşbəxt etdi, nə də dünyanı dəyişdi. Amma dayanmaq olmur. Çünki hər dəfə bir insanın gözlərində ümid qığılcımı görürəm. Və bu qığılcım, məni için-için ağrıtmasına baxmayaraq, bu yolda qalmağımı təmin edir.
Bəlkə bir gün mən də yorulub dayanacağam. Bəlkə o gün hər şey bitəcək. Amma o günə qədər, bu kədərin, bu ağrının, mənim taleyim olduğunu qəbul edib davam edəcəyəm. Çünki bu dünyada başqası etməsə də, mən yenə də insanlara əl uzatmağa məcburam. Mənim ürəyim belə istəyir, ağrısa da, qanasa da...
@JokerBaku