Telegram Group Search
«همه کودکی ما»

#پیشنهاد #نوستالژی #بازی #وب‌سایت #گوگولی

👤 عرفان:

یلدا، با نوستالژی گره عمیقی خورده، شاید هم چون شب بیشتر موقع نوستالژی‌بازی‌ست نسبت به روز، و یلدا هم لقب طولانی‌ترین شب سال را یدک می‌کشد و از این باب، می‌شود محمل درجه‌یکی برای خاطره‌بازی و نوستالژی‌پردازی.

🔸 نوستالژی‌ها و خاطرات کودکی و نوجوانی خیلی از دهه‌هفتادی‌ها هم تا حد زیادی خلاصه می‌شود در بازی‌های کامپیوتری آن دوران، یعنی دورانی که اینترنتی به معنای امروزی در کار نبود و بازی‌های کامپیوتری را باید با سی‌دهای حساسی که نگاه‌شان می‌کردی، خط و خش برمی‌داشتند و دیگر به کار نمی‌آمدند، از کلوپ‌ها و مغازه‌ها می‌خریدی و روی کامپیوتر نصب می‌کردی یا روی کنسول اجرایشان می‌کردی. البته که قبل‌ترش، اگر میکروباز یا سگاباز بودی، به‌جای سی‌دی، متوسل می‌شدی به نوارهای مخصوص و دوست‌داشتنی میکرو و سگا و …

🔸 این بازی‌های کامپیوتری و ویدئویی، در آن دوران، با واسطه یک‌سری پخش‌کننده و ناشر ایرانی به دست کودک‌ها و نوجوان‌ها می‌رسید و به همین خاطر، هم تا حدی شامل سانسور می‌شد معمولا و هم دوبله‌ها و ایرانیزه شدن‌های جذاب و به‌یادماندنی‌اش، چاشنی‌شان بود و دلیل مضاعفی برای دوست داشتن و درگیرشان شدن.

🔸 حالا چند آدم از خدا باخبر، وب‌سایتی راه انداخته‌اند برای جمع کردن نوستالژی و خاطرات ما از بازی‌های کامپیوتری و ویدئویی و جلوگیری از فراموش شدن و به تاریخ پیوستن‌شان. در وب‌سایت Old Persian Games، آرشیوی از بازی‌های کامپیوتری و ویدئویی خاطره‌انگیز ما ایرانی‌های بیست سی سال قبل جمع‌آوری شده و می‌شود؛ از بازی‌های فوتبال آن موقع‌هایی که بازیکن‌هایش خاص‌تر بودند، با گزارش‌های فارسی عادل و جواد خیابانی و مزدک و … تا بازی‌های اول‌شخص تفنگی، با آن سطح از دلهره و ترس و هیجان تکرارنشدنی و بازی‌های معمایی که داستان و پیچیدگی‌شان، گرافیک نازل‌شان را تحمل‌پذیر می‌کرد.

🔸 در این وب‌سایت علاوه بر بازی‌ها، تعدادی مجله و کتابچه پیرامون این بازی‌ها و راهنما و کدهای تقلب آنها هم جمع‌آوری شده که اگر خواستید دوباره دست به این بازی‌ها بشوید، شاید به دردتان بخورد. اگر هم خودتان آرشیوی از این بازی‌ها دارید، می‌توانید در غنی‌تر شدن محتوای این گنجینه، مشارکت کنید.

oldpersiangames.org

@Pishnahadable
«این شهر، این آدم‌ها، حس دارند»

#پیشنهاد ‌#عکس #گوگولی

👤 محسن:

خاطرات را بیشتر با مکان‌ها و گذرها به یاد می‌آوریم، تا زمان‌شان. زمان انگار تکرار نمی‌شود، اما همان کوچه و خیابان و کافه را دوباره می‌رویم. از طرفی هم جزئیات خاطرات و اتفاقات را را می‌شود لابه‌لای آجرهای دیوار و ترک‌های آسفالت و بندهای سنگ‌فرش پیاده‌رو، برای روزی که دوباره برگردیم، به امانت گذاشت، اما زمان ظرفیتش برای نگهداری از این همه جزئیات کفاف نمی‌دهد.

🔸 ۷ سال پیش، یعنی دی ۹۶ (همان دی پرحادثه ۹۶)، یک گروه خوش‌ذوق، نمایشگاهی را برگزار کردند با عنوان «تهران ۴ حس». نقشه بسیار بزرگ (در ابعاد ۵ در ۳ متر) چاپ کردند و زدند سینه دیوار و تعدادی پین‌های رنگی کنارش گذاشتند تا هر بازدیدکننده، در هرجای این شهر شلوغ، هرکدام از چهار حس «غم»، «شادی»، «ترس» و «عشق» را که تجربه کرده، روی نقشه با یک پین مشخصش کند.

🔸 حالا دست‌اندرکاران این نمایشگاه، ضمن اشتراک تجربه‌شان از این نمایشگاه در توییتر، نقشه احساسی تهران تهیه‌شده در نمایشگاه را هم با کیفیت بالا در گیتهاب منتشر کرده‌اند که دیدنش می‌تواند آن‌جاهایی از خاطره و دل‌تان را تکان دهد که شاید فکر می‌کردید اصلا وجود ندارند و یا برای همیشه مرده‌اند.

@Pishnahadable
«در انتظار چیزی که نمی‌آید»

#پیشنهاد   #تئاتر

👤 علی:

همه‌چیز در انتظار گودو ساده است، اما پشت همین سادگی، حرف‌هایی هست که پیچیده‌ترین سوال‌های زندگی را پیش می‌کشد؛ دو مرد، یک جاده، یک درخت، و انتظار. انتظار برای گودو، که هرگز نمی‌آید، اما عجیب آنجاست که نبودش دلیلی برای رها کردن نیست. انگار این انتظار خود زندگی‌ست؛ یک‌جور تقلای همیشگی برای پیدا کردن معنا. شاید گودو خدا باشد، شاید امید یا حتی چیزی که هیچ‌وقت دست‌مان بهش نمی‌رسد. ولی هرچی که هست، همان بهانه‌ای‌ست که باعث می‌شود ادامه بدهیم.

🔸 افسانه سیزیف در پاراگراف به پاراگراف نمایش جاری‌ست، مخصوصا وقتی دی‌دی شعر خنده‌دار و مسخره‌ای را هفده بار پشت سر هم، مثل یک مونولوگ بی‌پایان، برای تماشاچی‌ها می‌خواند و آن‌قدر تکرار می‌کند که بخشی از جمعیت هم با او و مونولوگ بی‌معنایش همراه می‌شوند. رگه‌هایی از نهیلیسم وقتی پررنگ می‌شود که در نیمه اول نمایش بارها و بارها جمله «کاری‌ش نمی‌شه کرد» را از هر دو ژنده‌پوش می‌شنویم. بن‌بستی از بی‌رمقی و بی‌اتفاقی و تکرار، که طبیعتا بی‌هدف می‌گذرد.

🔸 این نمایشنامه انگار دارد با فلسفه پوچی و اضطراب وجودی بازی می‌کند؛ همین که می‌بینی آدم‌ها دنبال چیزی هستند که احتمالا وجود ندارد، هم خنده‌دار است و هم تلخ. البته که در نهایت، این نمایش یک آینه ا‌ست که آدم را مجبور می‌کند به خودش نگاه کند و بپرسد: من منتظر چی هستم؟ و آیا اصلاً می‌ارزد؟

🔸 نمایش «در انتظار گودو» یک‌بار دیگر تمدید شده و برای دیدنش این‌بار باید راهی باغ کتاب و پردیس تئاتر و موسیقی آن شوید، قبلش هم از تیوال بلیطش را تهیه کنید.

@Pishnahadable
تصنیف وطن من
پرویز مشکاتیان، ایرج بسطامی
#پیشنهاد   #موسیقی

🎧 تصنیف «وطن من» را با صدای ایرج بسطامی بشنوید.

🔸 شعر این قطعه از ملک‌الشعرای بهار است و پرویز مشکاتیان آهنگ‌سازی آن را بر عهده داشته است.

🔸 امروز سالروز زلزله تلخ بم است که جان بیش از ۳۴ هزار نفر را گرفت؛ از جمله ایرج بسطامی که صدایش برای همیشه زیر آوار بم خاموش شد.

ای خطه ایران مهین، ای وطن من
ای گشته به مهر تو عجین جان و تن من

دور از تو گل و لاله و سرو و سمنم نیست
ای باغِ گل و لاله و سرو و سمن من

@Pishnahadable
پیشنهاد‌های فوری مهم
«۲۰۲۳ به روایت دموکرات‌های واکس» #پیشنهاد #کلیپ #سیاسی 👤 محمد: سال ۲۰۲۳ میلادی فردا آخرین روزش را سپری می‌کند و دوشنبه نخستین روز ۲۰۲۴ است. آخر سال هم که بهترین زمان و بهانه است برای مرور آنچه که گذشته و میراث‌ها و یادگاری‌هایی که برایمان گذاشته و…
«‌۲۰۲۴ مایل به راست»

#پیشنهاد #کلیپ #سیاسی

👤 محمد:

سال ۲۰۲۴ میلادی فردا به آخر می‌رسد؛ سالی که به مذاق دموکرات‌های آمریکا اصلا خوش نیامد و یک باخت انتخاباتی مفتضحانه را برایشان به یادگار گذاشت. اما رسانه دموکرات Vox مطابق معمول هر ساله سراغ مرور سال رفته و در چهار دقیقه، نسخه ۲۰۲۴ را پیچیده. البته که مرور اتفاقات و رخ‌دادهای هر سالی، نشانه‌های بیم و امید زیادی هم در دلش دارد برای سال‌های بعدش.

🔸 ۲۰۲۴ بیش از هر چیزی شاید سال انتخابات بود. ۵۰ کشور دنیا در این سال مردم‌شان را یک‌بار دیگر پای صندوق رأی فرستادند (یکی‌اش هم ایران خودمان). و خب مردم‌شان هم پیچ تاریخی قابل توجهی به راست داشتند و به‌خصوص در اتحادیه اروپا، دست‌راستی‌های زیادی روی کار آمدند و در آمریکا هم ترامپ دوباره پایش را به کاخ سفید باز کرد. ۲۰۲۴ از طرفی یک سال ورزشی هم به حساب می‌آید؛ المپیک پاریس با کلی صحنه ماندگار و خاطره‌انگیز، قهرمانی اسپانیا در یورو و خداحافظی نادال اسطوره‌ای از دنیای حرفه‌ای تنیس.

🔸 بیت‌کوین در روزهای پایانی ۲۰۲۴ رکوردهایی تاریخی را شکست و از مرز ۱۰۰ هزار دلار هم عبور کرد. از آن طرف در سالی که هوش مصنوعی یکه‌تاز دنیای تکنولوژی بود، باگ خوردن ویندوز مایکروسافت، دست فرودگاه‌ها و بانک‌های زیادی را در سراسر دنیا توی پوست گردو گذاشت و کارشان را لنگ کرد. از آن طرف اگرچه بحران سیاسی در کره جنوبی دامن‌گیر رئیس‌جمهور شد و پارلمان فرانسه هم دولت این کشور را منحل کرد، اما خاورمیانه هم‌چنان در بحران صدرنشین است و سقوط برق‌آسای دولت بشار اسد در سوریه را به روزهای ۲۰۲۴ الصاق کرد. کشیدن جنگ اسرائیل علیه غزه به لبنان و یمن، بحران انسانی در غزه و اعتراض‌های گسترده در دانشگاه‌های آمریکا علیه جنایات اسرائیل در غزه هم سهم مهمی در ۲۰۲۴ به خودشان اختصاص دادند.

🔸 بحران‌های آب‌وهوایی در گوشه‌وکنار جهان، گرمای بی‌سابقه و تاریخی تابستان، اکران قسمت دوم فیلم سینمایی Dune و انیمیشن Inside Out و موج خواننده‌های جوان زن در غرب از جمله دیگر به‌یادماندنی‌های ۲۰۲۴ بودند؛ سالی که سومین سال جنگ روسیه علیه اوکراین هم بود.

📺 این ویدئو را در یوتیوب Vox می‌توانید ببینید.

@Pishnahadable
«خانه دوست همین‌جاست»

#پیشنهاد #کافه #مستند

👤 جواد:

«هر جای این شهر که قدم می‌زنی، کلی خونه می‌بینی که هرکدوم داستان خودشونو دارن. معمولا این داستان یه سالی اوج می‌گیره و خیلی شنیدنی می‌شه. به نظر من، روایت زندگی ما هم امسال تو همون قسمت اوجشه».

🔸 مستند «خانه کابل» با جملات بالا شروع می‌شود؛ با صدای فاطمه اکبری، فرزند وسط خانواده اکبری که کافه‌ای را در حوالی خیابان طالقانی اداره می‌کنند. آنطور که فاطمه می‌گوید، ایجاد رستورانی با غذا، موسیقی و هویت افغانستانی حاصل تصمیمی خانوادگی بوده؛ یک سر رفتن تا آنجا به صرف چای سبز کفایت می‌کند تا پدر و مادر و بتول و فاطمه و علی‌اکبر را ببینید که هرکدام گوشه‌ای از کار را گرفته‌اند تا چراغ خانه همسایه، در دل پایتخت ایران روشن باشد.

🔸 کافه «خانه کابل» در این سال‌ها هر روز شناخته‌شده‌تر شده و دوستان زیادی دارد. چیزی که باعث شد پلمپ کافه در ۵ دی‌ماه، واکنش‌های زیادی برانگیزد. دلیل تعطیلی کافه در نوع خود عجیب بود؛ خانواده اکبری با وجود سال‌ها سکونت قانونی در ایران نتوانسته‌ بودند پروانه کسب بگیرند، چون شناسنامه ایرانی ندارند. یعنی در این مملکت فقط ایرانی‌ها می‌توانند کسب‌وکار راه بیندازند.

🔸 دیروز خبر آمد که پلمپ کافه رفع شده. اگر برایتان سوال است، فاطمه تنها عضوی از خانواده است که توانسته شناسنامه ایرانی بگیرد، چون همسرش ایرانی است. حالا هم او توانسته پروانه کسب بگیرد تا چراغ خانه دوباره روشن شود. همان دیروز، ورود مادر به کافه را هم در صفحه اینستاگرام گذاشتند که با بسم‌الله وارد می‌شد و زیر لب می‌گفت «خدایا به امید تو، نه به امید خلق روزگار».

🔸 خلاصه برای جبران زیان این ده روز، سعی کنید بیشتر به آنجا سر بزنید. انواع قرارهای عاشقانه و غیرعاشقانه‌تان را آنجا ببرید و به جای نوشیدنی‌های بی‌مزه و بدبو، چای سبز افغانستان و قیماق‌چای بنوشید و از موسیقی و صدای احمد ظاهر لذت ببرید.

@Pishnahadable
«پرتره‌ها هنوز چشم‌به‌راه‌اند»

#پیشنهاد #موزه #هنر

👤 فاطمه:

اگر در این مدت، کلی عکس پروفایل تلگرام و آواتار توییتر و استوری اینستاگرام و … با پس‌زمینه یک‌سری نقاشی و عکس از دوست و آشنای دور و نزدیک دیده‌اید و خودتان هم ‌دل‌تان خواسته شبیه این عکس‌ها را از خودتان بگیرید، یا حداقل از قضیه آن پس‌زمینه سردرآوردید، «فعلا» تا ۲۰ دی فرصت دارید راهی خیابان کارگر شمالی و بالاتر از پارک لاله‌اش شوید و گذرتان به موزه هنرهای معاصر و نمایشگاه «چشم در چشم»اش بخورد.

🔸 نمایشگاه «چشم در چشم» موزه هنرهای معاصر تهران، از ۱۵ مهر کارش را آغاز کرده، اما این‌قدر بازدیدکننده و استقبال و صف‌های طولانی در خیابان کارگر به خودش دیده که هنوز دارد تمدید می‌شود. در این نمایشگاه بیش از ۱۲ اثر از هنرمندان مشهور و نام‌آشنای ایرانی و خارجی روی دیوار تماشا رفته؛ از عکس و نقاشی گرفته تا مجسمه، از فرانسیس بیکن و پابلو پیکاسو و ونسان ونگوگ و اندی وارهول تا کمال‌الملک و بهمن محصص و مارکو گریگوریان.

🔸 موضوع اصلی نمایشگاه، پرتره در هنر مدرن و معاصر است و به همین بهانه، آثار گران‌قدر و قابل توجهی از گنجینه موزه بهر تماشای آدم‌ها بیرون کشیده شده‌اند. اگر تاکنون پایتان به موزه هنرهای معاصر باز نشده، این نمایشگاه بهانه خوبی‌ست تا هم کمی پرتره ببینید و هم معماری جالب موزه، به وجدتان بیاورد.

@Pishnahadable
What He Wrote
Laura Marling
#پیشنهاد   #موسیقی

🎧 قطعه «What He Wrote» را با صدای Laura Marling بشنوید.

@Pishnahadable
2025/03/11 00:26:15
Back to Top
HTML Embed Code: