میدان انقلاب

میدان انقلاب

‍ ‍ ‍ 🔰 «سرگذشت یک حکومت ۵۳ ساله»
بخش 2️⃣ از 3️⃣

✍🏻 محمدطه صفاجو، ۱۴۰۲ صنایع

🔹 خب این تازه شروع قصهٔ این مناقشهٔ عظیم است، هر یک از این بازوهای نظامی از سمتی با سرعت به سمت حکومت مرکزی پیشروی می‌کردند. به طوری که تا سپتامبر سال ۲۰۱۲ بیش از ۸۰ درصد خاک سوریه در دست معارضین مسلح سوریه بود. (اما باز هم این پیشروی از چیزی که در دسامبر ۲۰۲۴ دیدیم، سرعت کمتری داشت.)

🔸 معارضین به میدان حجیرهٔ دمشق رسیدند. دقیقا در چند کیلومتری حرم سیدهٔ عالم، حضرت زینب(س). دفاع در برابر چند جبههٔ مسلح به سلاح‌های مدرن دنیا کار ارتش به‌هم‌ریختهٔ سوریه نبود. حمص، رقه، دوما، حلب، ریف، حماه و ادلب سقوط کرده بود. آنجا بود که بشار اسد به یاد وصیت پدر خود افتاد، دست به تلفن شد و از ایران درخواست کمک کرد. ایران این حمله را یک انقلاب مردمی و تحول‌خواهانه نمی‌دید، بلکه آن را یک توطئه برای جبههٔ مقاومت و مخصوصا حزب‌الله لبنان می‌دانست.

🔹 دست‌به‌کار شدیم، ابتدا با فرستادن چند مستشار نظامی هدایت جبهه‌ها را بر عهده گرفتیم و سپس برای تسهیل روند دفاع، پایهٔ شکل‌گیری قرارگاه نظامی حضرت زینب(س) در سوریه مهیا شد. اولین کاروانی که به سوریه رفت حال کاروانی را داشت که برای دفاع از آبادان و یا خرمشهر میرفتند، همان‌قدر مظلوم و مهجور. دولت وقت ایران با حضور مستشاری در سوریه موافق نبود و کارشکنی‌های زیادی صورت می‌گرفت. و لذا اوایل حضور ما در سوریه که به سال ۹۱ برمی‌گشت کاملا به صورت پنهانی و غیررسمی بود.

🔸 اولین کاروانی که به سوریه رفتند را شهید حاج اسماعیل حیدری، کهنه سرباز سپاه اسلام فرماندهی می‌کرد. ارتش و نیروهای مردمی سوریه به هدایت و فرماندهی مستشاران نظامی توانسته بودند تروریست‌ها را از مرز حماه و حمص عقب برانند. از سوی دیگر حزب‌الله لبنان هم در ۲۰۱۳ و نیروهای عراقی حشدالشعبی هم در سال ۲۰۱۵ به صورت رسمی در سوریه حضور پیدا کردند. از طرفی شاهد حضور آذربایجانی‌ها و افغانستانی‌ها و پاکستانی‌ها بودیم. همه آمده بودند تا این غائله را که یک توطئه برای دین اسلام بود خنثی کنند. قاسم اولین امتحان این محور پرعظمت را در سوریه دیده بود.

🔹 پیشروی و آزادی یکی پس از دیگری شهرها ادامه داشت. تروریست‌ها یکی پس از دیگری عقب نشینی می‌کردند و در نهایت تا سال ۹۴ خود را به خانطومان، روستای استراتژیک واقع در بزرگراه حلب-دمشق رساندند. نیروهای مقاومت جنوب غربی ریف را در مارس ۲۰۱۶ پس گرفتند که منجر به آزادسازی بسیاری از بخش‌های اشغال‌شدهٔ منطقه به‌خصوص خانطومان گردید. منطقه‌ به قدری پرتراکم بود که در نهایت در ژانویه ۲۰۲۰ بازپس‌گیری کامل آن توسط نیروهای سوریه‌ای انجام شد. ایران در این عملیات بیش از بیست شهید داد، عمدهٔ شهدا برای تیپ سیدالشهدا متشکل از نیروهای عراقی و ایرانی و تیپ نینوا متشکل از نیروهای مازندرانی و گیلانی بود.

🔸 هنر قاسم به قدری بود که شخصا به کرملین رفت تا پس از باز شدن پای آمریکا به سوریه، برای گرفتن پشتیبانی هوایی پای روس‌ها را به سوریه باز کند. درگیری‌ها ادامه داشت. نیروهای داعش پس از شکست‌های متداوم و عقب‌نشینی‌های ممتد خودشان را به دیرالزور در مرز سوریه و عراق رسانده بودند.
نقشهٔ قاسم اما نقشه‌ای دور از تصور بود. او نیروهای خود را همزمان از مرز عراق و حمص به سمت دیرالزور روانه کرد تا به صورت رسمی در ۳۰ آبان ۹۶، پایان حکومت داعش در این کرهٔ خاکی اعلام شود...

ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

www.group-telegram.com/ar/enqelabsq.com/1471

471 viewsDec 13 at 18:09

‍ ‍ ‍ 🔰 «سرگذشت یک حکومت ۵۳ ساله»
بخش 2️⃣ از 3️⃣

✍🏻 محمدطه صفاجو، ۱۴۰۲ صنایع

🔹 خب این تازه شروع قصهٔ این مناقشهٔ عظیم است، هر یک از این بازوهای نظامی از سمتی با سرعت به سمت حکومت مرکزی پیشروی می‌کردند. به طوری که تا سپتامبر سال ۲۰۱۲ بیش از ۸۰ درصد خاک سوریه در دست معارضین مسلح سوریه بود. (اما باز هم این پیشروی از چیزی که در دسامبر ۲۰۲۴ دیدیم، سرعت کمتری داشت.)

🔸 معارضین به میدان حجیرهٔ دمشق رسیدند. دقیقا در چند کیلومتری حرم سیدهٔ عالم، حضرت زینب(س). دفاع در برابر چند جبههٔ مسلح به سلاح‌های مدرن دنیا کار ارتش به‌هم‌ریختهٔ سوریه نبود. حمص، رقه، دوما، حلب، ریف، حماه و ادلب سقوط کرده بود. آنجا بود که بشار اسد به یاد وصیت پدر خود افتاد، دست به تلفن شد و از ایران درخواست کمک کرد. ایران این حمله را یک انقلاب مردمی و تحول‌خواهانه نمی‌دید، بلکه آن را یک توطئه برای جبههٔ مقاومت و مخصوصا حزب‌الله لبنان می‌دانست.

🔹 دست‌به‌کار شدیم، ابتدا با فرستادن چند مستشار نظامی هدایت جبهه‌ها را بر عهده گرفتیم و سپس برای تسهیل روند دفاع، پایهٔ شکل‌گیری قرارگاه نظامی حضرت زینب(س) در سوریه مهیا شد. اولین کاروانی که به سوریه رفت حال کاروانی را داشت که برای دفاع از آبادان و یا خرمشهر میرفتند، همان‌قدر مظلوم و مهجور. دولت وقت ایران با حضور مستشاری در سوریه موافق نبود و کارشکنی‌های زیادی صورت می‌گرفت. و لذا اوایل حضور ما در سوریه که به سال ۹۱ برمی‌گشت کاملا به صورت پنهانی و غیررسمی بود.

🔸 اولین کاروانی که به سوریه رفتند را شهید حاج اسماعیل حیدری، کهنه سرباز سپاه اسلام فرماندهی می‌کرد. ارتش و نیروهای مردمی سوریه به هدایت و فرماندهی مستشاران نظامی توانسته بودند تروریست‌ها را از مرز حماه و حمص عقب برانند. از سوی دیگر حزب‌الله لبنان هم در ۲۰۱۳ و نیروهای عراقی حشدالشعبی هم در سال ۲۰۱۵ به صورت رسمی در سوریه حضور پیدا کردند. از طرفی شاهد حضور آذربایجانی‌ها و افغانستانی‌ها و پاکستانی‌ها بودیم. همه آمده بودند تا این غائله را که یک توطئه برای دین اسلام بود خنثی کنند. قاسم اولین امتحان این محور پرعظمت را در سوریه دیده بود.

🔹 پیشروی و آزادی یکی پس از دیگری شهرها ادامه داشت. تروریست‌ها یکی پس از دیگری عقب نشینی می‌کردند و در نهایت تا سال ۹۴ خود را به خانطومان، روستای استراتژیک واقع در بزرگراه حلب-دمشق رساندند. نیروهای مقاومت جنوب غربی ریف را در مارس ۲۰۱۶ پس گرفتند که منجر به آزادسازی بسیاری از بخش‌های اشغال‌شدهٔ منطقه به‌خصوص خانطومان گردید. منطقه‌ به قدری پرتراکم بود که در نهایت در ژانویه ۲۰۲۰ بازپس‌گیری کامل آن توسط نیروهای سوریه‌ای انجام شد. ایران در این عملیات بیش از بیست شهید داد، عمدهٔ شهدا برای تیپ سیدالشهدا متشکل از نیروهای عراقی و ایرانی و تیپ نینوا متشکل از نیروهای مازندرانی و گیلانی بود.

🔸 هنر قاسم به قدری بود که شخصا به کرملین رفت تا پس از باز شدن پای آمریکا به سوریه، برای گرفتن پشتیبانی هوایی پای روس‌ها را به سوریه باز کند. درگیری‌ها ادامه داشت. نیروهای داعش پس از شکست‌های متداوم و عقب‌نشینی‌های ممتد خودشان را به دیرالزور در مرز سوریه و عراق رسانده بودند.
نقشهٔ قاسم اما نقشه‌ای دور از تصور بود. او نیروهای خود را همزمان از مرز عراق و حمص به سمت دیرالزور روانه کرد تا به صورت رسمی در ۳۰ آبان ۹۶، پایان حکومت داعش در این کرهٔ خاکی اعلام شود...

ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب

BY میدان انقلاب