خسرو انوشیروان

🔻لغت نامه سیاسی🔻
https://www.group-telegram.com/ar/khosrovanooshiravan.com
#توتالیتاریسم


توتالیتر یا تمامیت خواهی به شیوه‌ای از حکومت اطلاق می‌شود که در آن نظام حاکم بر تمامی جنبه‌های زندگی اجتماعی و خصوصی مردم کنترل دارد. افلاطون در کتاب جمهوری، حکومت تمامیت خواه را یکی از بهترین انواع حکومت‌ها می‌داند. رهبران این نوع حکومت‌ها از تمامی قدرت خود برای بسیج مردم به نفع آرمان‌های نظام استفاده می‌کنند و به شدت با هرگونه مخالفت و جریان‌های روشنفکری سر ستیز دارند. نمونه‌هایی از این نوع حکومت‌ها شامل نظام‌های فاشیستی موسیلینی و هیتلر هستند که تنها مصیبت برای بشریت به ارمغان آوردند.

توتالیترها با نظارت دقیق بر زندگی شهروندان و وضع قوانین سخت، سعی در کنترل رفتارهای اجتماعی و خصوصی دارند. این نظام‌ها از تبلیغات گسترده برای ترویج ایدئولوژی خود و ایجاد فضایی پلیسی استفاده می‌کنند و هرگونه نقد و اعتراض را سرکوب می‌کنند. هانا آرنت در کتاب خود به ناپایداری جنبش‌های توتالیتر اشاره می‌کند و می‌گوید که این جنبش‌ها به سرعت فراموش می‌شوند.

مشخصه‌های حکومت‌های توتالیتر شامل سانسور شدید، زندانی شدن منتقدان، وجود رهبری کاریزماتیک، شخصیت‌پرستی، و انحصار رسانه‌هاست. این نظام‌ها با ایجاد رعب و وحشت، حضور فیزیکی در صحنه‌های اجتماعی و سیاسی، و توجیه اقدامات خود، مشروعیت سیاسی کسب می‌کنند.

توتالیترها همچنین دشمن‌سازی و توطئه‌پروری را به عنوان ابزاری برای کنترل جامعه به کار می‌برند. مونتسکیو و آرنت به تفاوت‌های رژیم‌های سیاسی اشاره کرده و آرنت توتالیتاریسم را به عنوان صورت جدیدی از رژیم‌های سیاسی با ایجاد وحشت تعریف می‌کند.

تفاوت‌های جزئی میان توتالیترهای مختلف وجود دارد، اما در ذات، فاشیسم، بلشوئیسم و نازیسم همگی توتالیتر و غیرمذهبی هستند. اسلامیسم به عنوان نوع جدیدی از توتالیتاریسم دینی، چالش‌هایی را برای تحلیل‌گران غربی ایجاد کرده و دکتر مهدی مظفری آن را مشابه توتالیتاریسم‌های کلاسیک می‌داند، با این تفاوت که در توانایی‌های اقتصادی و صنعتی محدودتر است.
@khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

www.group-telegram.com/ar/khosrovanooshiravan.com/20019

145 viewsخسرو, edited  Nov 5 at 21:01

🔻لغت نامه سیاسی🔻
https://www.group-telegram.com/ar/khosrovanooshiravan.com
#توتالیتاریسم


توتالیتر یا تمامیت خواهی به شیوه‌ای از حکومت اطلاق می‌شود که در آن نظام حاکم بر تمامی جنبه‌های زندگی اجتماعی و خصوصی مردم کنترل دارد. افلاطون در کتاب جمهوری، حکومت تمامیت خواه را یکی از بهترین انواع حکومت‌ها می‌داند. رهبران این نوع حکومت‌ها از تمامی قدرت خود برای بسیج مردم به نفع آرمان‌های نظام استفاده می‌کنند و به شدت با هرگونه مخالفت و جریان‌های روشنفکری سر ستیز دارند. نمونه‌هایی از این نوع حکومت‌ها شامل نظام‌های فاشیستی موسیلینی و هیتلر هستند که تنها مصیبت برای بشریت به ارمغان آوردند.

توتالیترها با نظارت دقیق بر زندگی شهروندان و وضع قوانین سخت، سعی در کنترل رفتارهای اجتماعی و خصوصی دارند. این نظام‌ها از تبلیغات گسترده برای ترویج ایدئولوژی خود و ایجاد فضایی پلیسی استفاده می‌کنند و هرگونه نقد و اعتراض را سرکوب می‌کنند. هانا آرنت در کتاب خود به ناپایداری جنبش‌های توتالیتر اشاره می‌کند و می‌گوید که این جنبش‌ها به سرعت فراموش می‌شوند.

مشخصه‌های حکومت‌های توتالیتر شامل سانسور شدید، زندانی شدن منتقدان، وجود رهبری کاریزماتیک، شخصیت‌پرستی، و انحصار رسانه‌هاست. این نظام‌ها با ایجاد رعب و وحشت، حضور فیزیکی در صحنه‌های اجتماعی و سیاسی، و توجیه اقدامات خود، مشروعیت سیاسی کسب می‌کنند.

توتالیترها همچنین دشمن‌سازی و توطئه‌پروری را به عنوان ابزاری برای کنترل جامعه به کار می‌برند. مونتسکیو و آرنت به تفاوت‌های رژیم‌های سیاسی اشاره کرده و آرنت توتالیتاریسم را به عنوان صورت جدیدی از رژیم‌های سیاسی با ایجاد وحشت تعریف می‌کند.

تفاوت‌های جزئی میان توتالیترهای مختلف وجود دارد، اما در ذات، فاشیسم، بلشوئیسم و نازیسم همگی توتالیتر و غیرمذهبی هستند. اسلامیسم به عنوان نوع جدیدی از توتالیتاریسم دینی، چالش‌هایی را برای تحلیل‌گران غربی ایجاد کرده و دکتر مهدی مظفری آن را مشابه توتالیتاریسم‌های کلاسیک می‌داند، با این تفاوت که در توانایی‌های اقتصادی و صنعتی محدودتر است.
@khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

BY خسرو انوشیروان