سیاست‌نامه پلاس

📄 متن

➕لیبرالیسم و ملی‌گرایی
🔻 تفاوت ملی گرایی و میهن پرستی چیست؟

📝«لودویگ فون میزس»
🧰اقتصاددان مکتب اتریش

▫️ملی‌گرایی (Nationalism) با میهن‌پرستی (Patriotism) همسنگ نیست. میهن‌پرستی اشتیاقی برای رفاه، شکوفایی و آزادی ملت خود است. ملی‌گرایی یکی از روش‌های متنوعی است که برای دست‌یابی به این اهداف پیشنهاد می‌شود. اما لیبرال‌ها ادعا می‌کنند که ابزارهایی که ملی‌گرایی توصیه می‌کند نامناسب‌اند، و کاربرد آن‌ها نه‌تنها اهداف دنبال‌شده را محقق نمی‌سازد، بلکه برعکس، لزوماً به فاجعه‌ای برای ملت بدل می‌گردد. لیبرال‌ها نیز میهن‌پرست هستند، اما عقاید آن‌ها درباره‌ی راه‌های درستِ رسیدن به رونق و عظمت ملی تفاوتی ریشه‌ای با راه‌های ملی‌گرایان دارد. آن‌ها مروج تجارت آزاد، تقسیم کار بین‌المللی، نیات خوب، و صلح در میان ملت‌ها هستند، نه برای خارجی‌ها بلکه برای ترفیع شادی ملت خودشان.

▫️هدف ملی‌گرایی ترفیع رفاه کل ملت یا برخی از گروه‌های شهروندی از راه آسیب رساندن به خارجی‌ها است. روش برجسته‌ی ملی‌گرایی مدرن تبعیض علیه خارجی‌ها در حوزه‌ی اقتصاد است. کالاهای خارجی از بازار داخلی حذف می‌شوند یا تنها بعد از پرداخت عوارض واردات مجاز می‌گردند. نیروی کار خارجی از رقابت در بازار نیروی کار داخلی محروم می‌شود. سرمایه‌ی خارجی در معرض مصادره است. این ملی‌گرایی اقتصادی لزوماً به جنگ منجر می‌شود آن‌گاه که آسیب‌دیدگان درمی‌یابند که این قدرت را دارند که با کنش خشن مسلحانه اقداماتی را که رفاه‌شان را نابود ساخته از میان بردارند.

▫️ناسیونالیسم را همچنین نباید با دولت مردمی، خودمختاری ملی و استقلال سیاسی اشتباه گرفت. وقتی لیبرال‌های قرن نوزدهم آلمان به‌دنبال جایگزینی حاکمیت استبدادی شهریاران با یک دولت دموکراتیکِ کل ملت آلمان بودند، هیچ طرح خصمانه‌ای را علیه ملت‌های دیگر نپروراندند. آن‌ها می‌خواستند از استبداد خلاص شوند و یک دولت پارلمانی تشکیل دهند. آن‌ها تشنه‌ی تصرف و گسترش مرز‌ها نبودند. آن‌ها نمی‌خواستند رویای خود برای سرزمین‌های لهستان و ایتالیا را، که شهریاران‌شان تصرف کرده بودند، در دولت آلمان بگنجانند؛ برعکس، آن‌ها با آرزوی لیبرال‌های لهستانی برای تشکیل دموکراسی‌های مستقل لهستانی و ایتالیایی هم‌دلی می‌کردند. آن‌ها مشتاق بودند تا رفاه ملت آلمان را ترفیع دهند، اما باور نداشتند که سرکوب ملل خارجی یا آسیب رساندن به خارجی‌ها می‌توانست پرمنفعت‌ترین راه برای ملت‌شان باشد.

▫️شوونیسم نیز ملی‌گرایی نیست. شوونیسم ارزش‌گذاری بیش از حد دستاورها و کیفیت‌های ملت خود و خوارشماری ملت‌های دیگر است؛ به‌خودی‌خود به هیچ کنشی نمی‌انجامد. ملی‌گرایی، از طرف دیگر، نقشه‌ای برای کنش سیاسی و نظامی و تلاش برای تحقق این برنامه‌ها است. تاریخ آلمان، مثل تاریخ بقیه‌ی ملت‌ها، سند شهریاران تشنه‌ی تصرف است؛ اما این امپراتورها، شاه‌ها و دوک‌ها می‌خواستند برای خود و قوم‌وخویش خود ثروت و قدرت کسب کنند، نه برای ملت‌شان. ملی‌گرایی تهاجمی آلمانی پدیده‌ای متعلق به شصت سال گذشته است. این ملی‌گرایی از شرایط اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی مدرن سر برآورد.

📍منبع: @austro_libertarian
🔖بازنشرِ مطالب به معنای تأیید کلِّ محتوای آن نیست!

🎲@politicalmag

www.group-telegram.com/ar/politicalmag.com/259

951 viewsedited  Aug 6 at 09:08

📄 متن

➕لیبرالیسم و ملی‌گرایی
🔻 تفاوت ملی گرایی و میهن پرستی چیست؟

📝«لودویگ فون میزس»
🧰اقتصاددان مکتب اتریش

▫️ملی‌گرایی (Nationalism) با میهن‌پرستی (Patriotism) همسنگ نیست. میهن‌پرستی اشتیاقی برای رفاه، شکوفایی و آزادی ملت خود است. ملی‌گرایی یکی از روش‌های متنوعی است که برای دست‌یابی به این اهداف پیشنهاد می‌شود. اما لیبرال‌ها ادعا می‌کنند که ابزارهایی که ملی‌گرایی توصیه می‌کند نامناسب‌اند، و کاربرد آن‌ها نه‌تنها اهداف دنبال‌شده را محقق نمی‌سازد، بلکه برعکس، لزوماً به فاجعه‌ای برای ملت بدل می‌گردد. لیبرال‌ها نیز میهن‌پرست هستند، اما عقاید آن‌ها درباره‌ی راه‌های درستِ رسیدن به رونق و عظمت ملی تفاوتی ریشه‌ای با راه‌های ملی‌گرایان دارد. آن‌ها مروج تجارت آزاد، تقسیم کار بین‌المللی، نیات خوب، و صلح در میان ملت‌ها هستند، نه برای خارجی‌ها بلکه برای ترفیع شادی ملت خودشان.

▫️هدف ملی‌گرایی ترفیع رفاه کل ملت یا برخی از گروه‌های شهروندی از راه آسیب رساندن به خارجی‌ها است. روش برجسته‌ی ملی‌گرایی مدرن تبعیض علیه خارجی‌ها در حوزه‌ی اقتصاد است. کالاهای خارجی از بازار داخلی حذف می‌شوند یا تنها بعد از پرداخت عوارض واردات مجاز می‌گردند. نیروی کار خارجی از رقابت در بازار نیروی کار داخلی محروم می‌شود. سرمایه‌ی خارجی در معرض مصادره است. این ملی‌گرایی اقتصادی لزوماً به جنگ منجر می‌شود آن‌گاه که آسیب‌دیدگان درمی‌یابند که این قدرت را دارند که با کنش خشن مسلحانه اقداماتی را که رفاه‌شان را نابود ساخته از میان بردارند.

▫️ناسیونالیسم را همچنین نباید با دولت مردمی، خودمختاری ملی و استقلال سیاسی اشتباه گرفت. وقتی لیبرال‌های قرن نوزدهم آلمان به‌دنبال جایگزینی حاکمیت استبدادی شهریاران با یک دولت دموکراتیکِ کل ملت آلمان بودند، هیچ طرح خصمانه‌ای را علیه ملت‌های دیگر نپروراندند. آن‌ها می‌خواستند از استبداد خلاص شوند و یک دولت پارلمانی تشکیل دهند. آن‌ها تشنه‌ی تصرف و گسترش مرز‌ها نبودند. آن‌ها نمی‌خواستند رویای خود برای سرزمین‌های لهستان و ایتالیا را، که شهریاران‌شان تصرف کرده بودند، در دولت آلمان بگنجانند؛ برعکس، آن‌ها با آرزوی لیبرال‌های لهستانی برای تشکیل دموکراسی‌های مستقل لهستانی و ایتالیایی هم‌دلی می‌کردند. آن‌ها مشتاق بودند تا رفاه ملت آلمان را ترفیع دهند، اما باور نداشتند که سرکوب ملل خارجی یا آسیب رساندن به خارجی‌ها می‌توانست پرمنفعت‌ترین راه برای ملت‌شان باشد.

▫️شوونیسم نیز ملی‌گرایی نیست. شوونیسم ارزش‌گذاری بیش از حد دستاورها و کیفیت‌های ملت خود و خوارشماری ملت‌های دیگر است؛ به‌خودی‌خود به هیچ کنشی نمی‌انجامد. ملی‌گرایی، از طرف دیگر، نقشه‌ای برای کنش سیاسی و نظامی و تلاش برای تحقق این برنامه‌ها است. تاریخ آلمان، مثل تاریخ بقیه‌ی ملت‌ها، سند شهریاران تشنه‌ی تصرف است؛ اما این امپراتورها، شاه‌ها و دوک‌ها می‌خواستند برای خود و قوم‌وخویش خود ثروت و قدرت کسب کنند، نه برای ملت‌شان. ملی‌گرایی تهاجمی آلمانی پدیده‌ای متعلق به شصت سال گذشته است. این ملی‌گرایی از شرایط اقتصادی و سیاست‌های اقتصادی مدرن سر برآورد.

📍منبع: @austro_libertarian
🔖بازنشرِ مطالب به معنای تأیید کلِّ محتوای آن نیست!

🎲@politicalmag

BY سیاست‌نامه پلاس