🔴 دروغ مفتضحانه‌ی معاونت دانشجویی دانشگاه تهران، علی‌حسین رضاییان، در خصوص محل قتل امیرمحمد خالقی، دانشجوی به قتل رسیده‌ی دانشگاه تهران در ادامه تلاش برای سلب مسئولیت از دانشگاه


علی‌حسین رضاییان، در مصاحبه با ایلنا در خصوص محل قتل امیرمحمد خالقی گفته است:«برای مراعات وضعیت روحی خانواده محترم ایشان سعی کردیم تا آخرین لحظه‌ای که امید هست، ماجرا تبدیل به خبر و بحث داغ خبرگزاری‌ها نشود. ولی واقعاً اتفاقی که افتاده، در درب پشتی کوی نبوده است. حادثه در کنار خیابان و تقاطع کوچه جنت با آل احمد _روبروری دانشگاه تربیت مدرس_ در کنار ایستگاه اتوبوس اتفاق افتاده است».

رضاییان و مسئولین دانشگاه تهران احتمال تصور نمی‌کردند که فیلم دوربین مداربسته منتشر شود تا سندی باشد برای دروغ‌گویی آن‌ها و تداوم تلاششان برای سلب مسئولیت و پنهان کردن نقش محرز دانشگاه تهران حتا پس از به قتل رسیدن یک دانشجو.

طبق فیلم دوربین مداربسته به وضوح مشخص است که زورگیری، درگیری و ضربه‌‌ی منتهی به مرگ امیرحسین خالقی در داخل کوچه‌ی جنت رخ داده و این دانشجو با وجود اصابت ضربه‌ی چاقو در درون کوچه، تا تقاطع کوچه‌ی جنت و اتوبان جلال آل احمد به دنبال سارقین می‌دود و سپس در این نقطه نقش بر زمین می‌شود. در فیلم منتشر شده از دوربین مدار بسته مامور نیروی انتظامی می‌گوید:«موتوری از داخل کوچه میاد». مامور دیگری می‌گوید:«این بدبخت رو این دویدن می‌کشه». امیرمحمد تصور نمی‌کرد مقاومت تک‌نفره او و دویدن برای پس گرفتن کوله‌پشتی‌اش هم بهانه‌ای شود تا رضاییان و مسئولین دانشگاه از آن برای سلب مسئولیت خود حتا پس از وقوع فاجعه و مرگ یک دانشجو استفاده کنند.

فارغ از محرز بودن دروغ‌گویی رضاییان درباره‌ی محل دقیق وقوع درگیری و قتل، عجیب نیست که رضاییان برای توضیح همین محل دروغین دانشگاه از گزاره‌های «روبروی دانشگاه تربیت مدرس»، «خیابان جلال آل احمد» و «ایستگاه اتوبوس» استفاده می‌کند اما کمترین اشاره‌ای به این ندارد که همین مکان دروغین نیز دقیقا مجاور دانشکدگان فنی «دانشگاه تهران» است.

با وجود ادعای بی شرمانه‌ی مسئولین دانشگاه  مبنی بر وقوع قتل در «محوطه‌ی خارج از دانشگاه» و اینکه محوطه بیرون در حوزه‌ی اختیاراتشان نیست، رضاییان دقیقا می‌داند که دور کردن محل قتل از دانشگاه تهران تا چه حد اهمیت دارد و برای منحرف‌کردن واقعیت در پوشش رسانه‌ای و جهت‌دهی به افکار عمومی با هدف سلب مسئولیت کامل از دانشگاه،  محل قتل را به دروغ از درب غربی خوابگاه کوی پسران و دانشکدگان فنی - داخل کوچه‌ی جنت - دور می‌کند.

محل وقوع قتل بنا بر تصویر دوربین مداربسته و گزارش پلیس دقیقا در کوچه‌ی جنت ذکر شده است جایی که درب غربی دانشکدگان فنی دانشگاه تهران و درب غربی مجتمع خوابگاهی کوی پسران قرار دارد. همان کوچه‌‌ای که بیش از یک دهه است که گزارشات زورگیری، سرقت اموال دانشجویان و درگیری و جراحات شدید جسمی دانشجویان  به گوش مسئولین دانشگاه رسیده است و مطلقا هیچ اقدامی برای تامین امنیت آن  و پیشگیری وقوع دوباره انجام نداده‌اند. 

هرگونه تحریف محل این فاجعه با هدف بی‌ارتباط کردن قتل امیرمحمد خالقی در نتیجه‌ی عدم اقدام موثر دانشگاه برای تامین امنیت کوچه‌ی جنت چیزی جز نمایش تداوم سلب مسئولیت مسئولین از خود و در نتیجه  تایید نقش آنان در قتل این دانشجو نیست.

(پیوست مستندات در پست بعدی ⏬)

#دانشگاه_تهران
4⃣2⃣8⃣7⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 توضیحات دکتر حسینی رییس دانشگاه تهران در تجمع دانشجویان درباره نقش لباس‌شخصی‌ها و نیروهای امنیتی در تولید بحران و ایجاد سرکوب

#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_تهران

4⃣2⃣8⃣8⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 صحبت‌های اعتراضی یکی از دانشجویان و از فعالین صنفی- دانشجویی سابق دانشگاه تهران در تجمع کوی دانشگاه

یکی از فعالین صنفی دانشگاه تهران بعد از اشاره چندین‌باره مسئولین به نقش مثبت خود در فاجعه کوی دانشگاه در تیر  ۷۸ با گرفتن بلندگو، صحبت‌های «کوهی» را قطع و نسبت به تبدیل کردن تجمع اعتراضی در نتیجه‌ی قتل امیرمحمد خالقی به استفاده‌ی  تبلیغاتی جناح اصلاح‌طلب اعتراض کرد. این دانشجو تاکید کرد سالهاست دانشجویان با شعار #اصلاح‌طلب_اصولگرا_دیگه_تمومه_ماجرا از بازی‌های تبلیغاتی دوجناح حکومت گذر کرده‌اند.

همچنین با اشاره به نقش دانشگاه در وقوع  قتل و مرگ این دانشجو تاکید کرد که دانشجویان صرفا برای پرسش و پاسخ نیامده‌اند بلکه برای اعتراض، دادخواهی خون، محکومیت مسئولین مقصر در دانشگاه و اقدام عملی سریع برای جلوگیری از تکرار این فاجعه جمع شده‌‌اند تا مسئولین به نقش خود در مرگ دانشجو اعتراف کنند و برای محکومیت تمامی عوامل دانشگاهی و غیردانشگاهی اقدام کنند.

وی همچنین دروغ‌گویی مسئولین دانشگاه درباره‌ی محل وقوع قتل را به عنوان شاهد و مدرکی برای تایید سلب مسئولیت‌های دانشگاه در گذشته عنوان کرد و اشاره کرد که دانشجویان برای تک تک مشکلات صنفی در طی یک دهه گذشته به صورت مکرر اعتراض کردند ولی پاسخ  آنها نه پیگیری و  اقدام عملی مسئولین دانشگاه بلکه سرکوب و بازداشت و ضرب و شتم دانشجویان معترض بود. همچنین وی با اشاره به سرکوب‌های امنیتی در طی دهه‌های متمادی و در جنبش #زن_زندگی_آزادی، سیاست‌گذاری امنیتی- پلیسی و صرف بودجه‌های کلان دانشگاه  برای پیاده‌سازی آن به جای تامین امنیت واقعی دانشجویان را عامل اصلی مرگ امیرمحمد دانست.

همچنین در اعتراض به تداوم سلب مسئولیت و مشخص نشدن هیچ اقدام مشخص و عملی‌ای از سمت مسئولین عنوان کرد دانشگاه سه وظیفه دارد، هم برای دادخواهی و محکومیت عوامل دانشگاهی و غیردانشگاهی مقصر در قتل و هم جلوگیری از وقوع فاجعه مشابه با اقدامات مشخص و سریع برای تامین امنیت تمامی محیط‌های ناامن همه‌ی خوابگاه‌ها و تا زمانی که این سه وظیفه محقق نشوند دانشجویان به اعتراض خود ادامه می‌دهند:

۱- انتشار عمومی پیگیری‌های ادعا شده‌ی درون دانشگاهی و درخواست از نیروی انتظامی و شهرداری درباره‌ی ایجاد امنیت در کوچه جنت در پی گزارش‌های متعدد دانشجویان در بیش از چند دهه

۲- انتشار اسم مسئولین دانشگاه که با قصور در وظایف‌شان مسئول غیرمستقیم قتل امیرمحمد خالقی هستند و شکایت از نهادهای دیگری که دانشگاه مدعی عدم همکاری آنان در تامین امنیت محوطه اطراف خوابگاه است و انتشار گزارشات رسمی و عمومی در این‌باره تا محکومیت تمامی عوامل و افراد مقصر.

۳-اقدام سریع در راستای تامین امنیت  محیط‌های اطراف تمامی خوابگاه‌‌های دانشجوی با همکاری و گزارش‌دهی به شورای صنفی و کمیته دانشجویی. همچنین تغییر آئین‌نامه سراسری انتخابات شورا و تشکیل سریع شورای خوابگاه‌ها.

#دانشگاه_تهران
#مطالبات_صنفی
#سرکوب_فراگیر


4⃣2⃣8⃣9⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 حمله حراست دانشگاه به تجمع دانشجویان دانشگاه تهران

در ادامه تجمعات اعتراضی دانشجویان دانشگاه تهران امروز، شنبه بیست‌و‌هفتم بهمن، در تجمع دانشجویان در پردیس مرکزی دانشگاه تهران یکی از نیروهای حراست دانشگاه در حال فیلم‌برداری از دانشجویان بوده است که با اعتراض دانشجویان مواجه می‌شود. در پی این اعتراض، نیروهای حراست به دانشجویان  حاضر در تجمع حمله کرده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. با وجود تلاش نیروهای حراست جهت فراری‌دادن حراستی مذکور، مقاومت دانشجویان منجر به پاک‌شدن عکس و فیلم‌های گرفته‌شده توسط وی ‌شد.

طبق گزارشات دانشجویان، تجمع دانشجویان و فضای ملتهب در دانشگاه تهران همچنان ادامه دارد.

#سرکوب_فراگیر
#مطالبات_صنفی
#دانشگاه_تهران


4⃣2⃣9⃣1⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 اعتراض دانشجویان دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران به تلاش بسیج برای بهره‌برداری سیاسی از قتل امیرمحمد خالقی

فعالین مستقل دانشجویی دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران با چسباندن پلاکارد روی بورد بسیج دانشجویی این دانشکده نسبت به دستاویز کردن خون امیرمحمد خالقی توسط این نهاد سرکوبگر و هرگونه استفاده‌ی ابزاری هر دو جناح‌ درون حکومت اعتراض کردند.

دانشجویان معترض همچنین در تجمع شب گذشته‌ی کوی دانشگاه نیز استفاده‌ی سیاسی تبلیغاتی هر دوجناح سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا وابسته به حکومت از قتل امیرمحمد و همچنین از اعتراضات دانشجویی را محکوم کردند.

متن پلاکاردها به شرح زیر است:

«از دانشجویان خطاب به بسیج دانشجویان:
جان دانشجویان بازیچه بهره‌برداری سیاسی جناح‌های درون حکومت نیست.
دانشجو-لباس‌شخصی‌ها را چه به امنیت دانشجو؟
#اصلاح‌طلب_اصولگرا_دیگه_تمومه_ماجرا»


#دانشگاه_تهران
#مطالبات_صنفی
#سرکوب_فراگیر


4⃣2⃣9⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 «دانشجو، خفت‌گیری، قتل و اعدام»


پس از مرگ و به‌قتل رسیدن هم‌صنف و هم‌رزم ما، «امیرمحمد خالقی»، دانشجوی ۱۹ ساله‌ی خوابگاهی دانشگاه تهران، این تنها سوگ و دادخواهی او نیست که بردوش ماست. و نباید در رویارویی با مرگ او تنها آن وجه از او و واقعه را بازگو و بر آن تاکید کرد که قبلا حسابش را کرده‌ایم که به سود ماست. پس این یادداشت تنها جوانبی محصور را به‌یاد خواهد آورد که سعی در گم نشدن آن در سیاهه‌ی مصادره به‌مطلوب‌گری‌ها و تقلیل‌گرایی‌ها دارد.


هم قاتلین و هم مقتول، هر دو زخم خورده‌ی یک دشنه هستند. «امیرمحمد»، آن دانشجوی آمده از روستایی در خراسان جنوبی، که درپی کار بوده و اخیراً به‌کار در محلی خارج از دانشگاه پذیرفته شده بود، هرچند به روایاتی خود راه‌ رهایی‌اش از وضع موجود را در بازارهای مالی جهانی همچون «فارکس» یافته بود؛ اما پیش از به قتل رسیدن، چاقویی دیگر زندگی انسانی را از او ستانده بود.

پولی شدن دانشگاه و زیاده‌ از حد بالا بودن مایحتاج یک زندگی نسبتاً انسانی او را به کار در حین تحصیل کشانده بود. (مهلتی برای بحث از «فارکس» و امثالهم در این یادداشت وجود ندارد، همچنانکه بحثی از ناامنی معبر محل وقوع و حادث شدن قتل و مرگ نیز به جهت بحث از آن توسط دیگران به میزان کافی، در این یادداشت نخواهد آمد.)

اما در بحث از «خواست دانشجویان» نسبت به تامین امنیت آن معبر و سایر معابر حوالی دانشگاه‌ها با میلیتاریزه کردن آن محل‌ها و زیر یوغ دوربین بردن‌شان، به همین میزان سخن بسنده خواهم کرد که، اعتباری به «جمعی از دانشجویان» و حتی برخی بیانیه‌های شوراهای صنفی نیز نیست، چراکه برای ما فعالین دانشجویی مسلم است که به‌ چه‌ میزان «حافظان امنیت» متن‌هایی را برای انتشار به آن‌ها دیکته کرده که منتشر کنند یا با نام «جمعی از دانشجویان» فلان جا منتشر شوند.

علت قتل اما، نه «ذاتِ خرفت» و نه «بد ذاتی» و «قاتل به‌ذات» بودنِ آن «قاتلین» است، بلکه علت همان علتی‌ست که «امیرمحمد» را وادار به‌کار در دوره‌ی تحصیل و «دویدن به‌دنبال قاتلین با قلب چاقو خورده» کرده است. گرانی، کاهش ارزش درآمد‌ها، کار بی‌ثبات، حقوق نابسنده، نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، دانشگاه و تحصیل پولی، خصوصی‌سازی آموزش و در یک کلام «مناسبات سرمایه‌دارانه‌ی نئولیبرال» و عاملین و آمرین و فاعلین آن مناسبات هستند که در واقع قاتل «امیرمحمد» و موجب انگیزه‌ی قتل «قاتلین»، همان‌ها بوده است.

ایدئولوگ‌های وطنی این قتل، عالی‌جنابان «حلقه‌ی نیاوران» و سایر همکاران‌شان و سیاست‌گذاران نظم حاکم نئولیبرال هستند که «انسان» را وادار به قتل «انسان» کرده‌اند و می‌کنند.

«امیرمحمد» در پی حفظ عمده دارایی مالی خود بود و «قاتلین» نیز در پی تصاحب و پیدا کردن «دارایی‌ای مالی» برای خرج زندگی خود بودند. ممکن است فردا روزی اینان را «معتاد» و «بزه‌کار» نیز بخوانند و بگویند آن «مال» را برای ادامه‌ی آن امور خلاف می‌خواستند؛ اما بانی افتادن آن افراد به «آن امور» نیز همان مناسباتی‌ خواهد بود که آموزش، بهداشت، مسکن، تغذیه و بهداشت و اصلاً زندگی را با پولی‌کردن، استثمار و سلب مالکیت و دزدی حقوق، از دسترس اکثریت جامعه خارج کرده است.

قاتلین اصلی، همان کمتر از ۴ درصد مالکین و سرمایه‌دارانی هستند که انگل کار و مالکیت ۹۶ درصد جامعه‌اند. (این بحث را بیش از این در اینجا ادامه نخواهم داد.)

مسئله‌ی مهم دیگر، اعدام «قاتلین» است که حتی خانواده‌ی «امیرمحمد» هم به روایت رسانه‌ها آن را طلب کرده‌اند. این‌جا است که جامعه و صنف دانشجو باید بسیار محکم و با صدایی واحد و بلند، «به اعدام نه بگوید».

«اعدام» نه مجازات است و نه عامل پیش‌گیری و درمان و نه مرحم هیچ دردی، جز میل به خشونت و بازتولید خشونت! «اعدام» خشونتی برگشت‌ناپذیر «انسان» نسبت به «انسان» است، که خودِ جامعه‌ی اعدام کننده و درواقع دولت اعدام کننده باعث افتادنِ هردو «انسان» به دام آن اقدام و شرایط شده است. البته که اعدام در قبال هیچ جرمی پذیرفته نیست و آن را باید با «بازپروری» جایگزین کرد (البته بجز بازپروری، پرورشی صحیح در مناسبات اجتماعی‌ای صحیح نیز باید فراهم گردد).


سخن نهایی منِ دانشجو خطاب به هم‌صنفان و هم‌رزمان و جامعه‌ام این است:

قاتلِ «امیرمحمد» نه آن افراد، بلکه مناسباتی اقتصادی-سیاسی است که فقر و خشونت را تولید و بازتولید می‌کند؛ و راهکار آن است که نه «انسان»، بلکه «نئولیبرالیسم» را اعدام کرد.

#متن_دریافتی
#پولی‌سازی_دانشگاه
#دانشگاه_تهران


4⃣2⃣9⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran

🔴 «لغو برنامه» روشی جدید برای سرکوب در دانشگاه

لغوهای پی در پی نشست‌های دانشجویی در تربیت‌مدرس، شکل جدید سرکوب با مُهر «لغو»
تیغ تیز سرکوب این بار خود را در شکل مُهر «لغو» بر برنامه‌های دانشجویی نشان می‌دهد. برنامه‌هایی که تمام روال و روند قانونی کسب مجوز را طی می‌کنند اما در لحظه نهایی و کمی پیش از اجراء و حضور مهمانان از طرف مدیر سیاست‌گذاری فرهنگی دانشگاه تربیت مدرس با لغو و کنسل مواجهه می‌شود. در تازه‌ترین لغو یک برنامه دانشجویی با عنوان «دیالوژی»، از طرف انجمن علمی جامعه‌شناسی در تاریخ ۲۸ بهمن، دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس چهره‌ی جدیدی از سرکوب در شکل دولت اصلاح‌طلبی به خود دیدند. پیش از این در برنامه‌ای دیگر که قرار بود به مناسبت ۱۶ آذر در گروه علوم سیاسی برگزار شود، نیز ابتدا همه روال‌های قانونی طی شد، سپس مدیر شورای سیاست‌گذاری فرهنگی دانشگاه با حکمی یک طرفه و بدون توضیح آن برنامه را نیز لغو کرد.

این وضعیت شبه سرکوب در حالی رخ می‌دهد که تغییر رئیس دانشگاه و حاکم شدن اصلاح‌طلبان نیز نتواست کاری در دفاع از حق آزادی برگزاری نشست‌های دانشجویی و به دنبال آن حق آزادی بیان، از پیش ببرد.

محروم کردن دانشجویان از نشست‌های عمومی نه تنها خلاف قانون اساسی و خلاف قانون وزارت علوم است بلکه دهن کجی به خواست عمومی دانشجویان است. اگرچه رئیس دانشگاه تربیت‌مدرس و معاون دانشجویی هیچ گونه مسئولیتی در قبال این لغوها به عهده نگرفتند و حتی حاضر به افشای حقیقت علل واقعی مخالفت با برگزاری این برنامه‌ها نیستند بلکه با سکوت خود در  تلاش برای کتمان و طبیعی جلوه دادن وضعیت هستند. وضعیتی که ممکن است به یک سنت عادی تبدیل شود و سکوت در برابر آن تبعاتی برای دانشجویان دارد.»

#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_تربیت‌مدرس


4⃣2⃣9⃣5⃣
🆔 @senfi_uni_iran