Hakob Badalyan

🔥Ներեցեք իհարկե, գիտեք, որ առավելապես ձեռնպահ եմ մնում կոշտ բնորոշումներից, բայց առավել անհեթեթ իմաստ պարունակող տրամաբանություն, քան՝ «բանակը հասարակության հայելին» է տիպի բովանդակությունը, թերեւս գոյություն չունի:

Մի պարզ պատճառով: Ամեն ինչն էլ հասարակության հայելին է: Կա՞ մի ոլորտ, որը ոչ թե հասարակության, այլ ասենք՝ այլմոլորակայինների հայելին է:

Բոլոր ոլորտներում էլ ներգրավված են մեր հանրության ներկայացուցիչները: Հետեւաբար, բոլոր ոլորտներում եղած խնդիրներն էլ հնարավոր է «բարդել» հանրության վրա, հանրային բարքերի, ընտանեկան դաստիրակության վրա, այդպես ազատելով շատ կոնկրետ ոլորտային պատասխանատուներին իրենց պատասխանատվությունից, լղոզել պատասխանատվությունը, ձեւավորել ալիբիներ:

Մինչդեռ, հենց այդտեղ է պատասխանատուների խնդիրը, ոչ թե փնտրել ալիբիներ, այլ չեզոքացնել հանրային խնդիրները, որոնք արտահայտվում են այս կամ այն ոլորտում: Հենց ոլորտային պատասխանատուների աշխատանքի շնորհիվ է, որ այս կամ այն ոլորտը, առավել եւս բանակը, դադարի դառնալ հանրային արատների կամ բարքերի «ջերմոց», այլ վերածվի նույնիսկ «ֆիլտրի», որտեղով անցնողները երկամյա ծառայության ընթացքում կստանան կարգապահության, պատասխանատվության, մտածության եւ արժեքային այլ որակներ:

Ավելին, բանակը այն եզակի ոլորտներից է, որն իր տրամաբանության, ռեժիմային առանձնահատկության, «վարչահրամայական մեխանիզմի» լեգիտիմության շնորհիվ կարող է լինել այդպիսի առավել արդյունավետ ինստիտուտներից մեկը:

Պարզապես, դրա համար պետք է, որ բանակով անմիջականորեն զբաղվեն մարդիկ, որոնք նախ ունեն պատասխանատվություն, այլ ոչ թե պատասխանատվությունից խուսանավելու համար ալիբիներ մոգոնելու հնարամտություն, եւ երկրորդ՝ ունեն արժեհամակարգային ու մտածողական լայնախոհություն, որն ուղեկցվում է մասնագիտական կոմպետենտությամբ: 🇦🇲

www.group-telegram.com/us/badalyanrakurs.com/1863

4.8K viewsedited  Jan 28 at 11:10

🔥Ներեցեք իհարկե, գիտեք, որ առավելապես ձեռնպահ եմ մնում կոշտ բնորոշումներից, բայց առավել անհեթեթ իմաստ պարունակող տրամաբանություն, քան՝ «բանակը հասարակության հայելին» է տիպի բովանդակությունը, թերեւս գոյություն չունի:

Մի պարզ պատճառով: Ամեն ինչն էլ հասարակության հայելին է: Կա՞ մի ոլորտ, որը ոչ թե հասարակության, այլ ասենք՝ այլմոլորակայինների հայելին է:

Բոլոր ոլորտներում էլ ներգրավված են մեր հանրության ներկայացուցիչները: Հետեւաբար, բոլոր ոլորտներում եղած խնդիրներն էլ հնարավոր է «բարդել» հանրության վրա, հանրային բարքերի, ընտանեկան դաստիրակության վրա, այդպես ազատելով շատ կոնկրետ ոլորտային պատասխանատուներին իրենց պատասխանատվությունից, լղոզել պատասխանատվությունը, ձեւավորել ալիբիներ:

Մինչդեռ, հենց այդտեղ է պատասխանատուների խնդիրը, ոչ թե փնտրել ալիբիներ, այլ չեզոքացնել հանրային խնդիրները, որոնք արտահայտվում են այս կամ այն ոլորտում: Հենց ոլորտային պատասխանատուների աշխատանքի շնորհիվ է, որ այս կամ այն ոլորտը, առավել եւս բանակը, դադարի դառնալ հանրային արատների կամ բարքերի «ջերմոց», այլ վերածվի նույնիսկ «ֆիլտրի», որտեղով անցնողները երկամյա ծառայության ընթացքում կստանան կարգապահության, պատասխանատվության, մտածության եւ արժեքային այլ որակներ:

Ավելին, բանակը այն եզակի ոլորտներից է, որն իր տրամաբանության, ռեժիմային առանձնահատկության, «վարչահրամայական մեխանիզմի» լեգիտիմության շնորհիվ կարող է լինել այդպիսի առավել արդյունավետ ինստիտուտներից մեկը:

Պարզապես, դրա համար պետք է, որ բանակով անմիջականորեն զբաղվեն մարդիկ, որոնք նախ ունեն պատասխանատվություն, այլ ոչ թե պատասխանատվությունից խուսանավելու համար ալիբիներ մոգոնելու հնարամտություն, եւ երկրորդ՝ ունեն արժեհամակարգային ու մտածողական լայնախոհություն, որն ուղեկցվում է մասնագիտական կոմպետենտությամբ: 🇦🇲

BY Hakob Badalyan