#горадня #sacral_urban
Напэўна, шмат хто з вас бачыў ці чуў пра гэты легендарны гарадзенскі драўляны будынак. Я вось зараз першы раз не толькі падыйшоў да яго даволі блізка, але і трапіў унутр. Сустрэў на тэрыторыі ветлівага вартаўніка, які патлумачыў, што зараз унутры музей рэтра-побыту. І паслаў. Унутр. Тыпу, дзверы адчыненыя, квіткі не прадаем, ідзі глядзі.
Вось гэта давер, вось гэта гасціннасць! Раскоша, ведаеце, сузіраць экспанаты без сумна-падазронага нагляду супрацоўнікаў. Яшчэ і ў шыкоўным узоры старажытнай драўлянай архітэктуры. Так, калі ня ведалі ці забылі, то ўзгадаю: гэта лямус (гаспадарчая пабудова) жаночага кляштара ордэна брыгітак. Раней лічылася, што яго пабудавалі ў вельмі далёкія 1630-я гады. Але зараз даследчыкі мяркуюць, што верагодна між 1753 і 1780 гг. Што, пагадзіцеся, таксама ўражвае. Яшчэ і без выкарыстання цвікоў.
Скончыўшы агляд, атрымаў ад вартаўніка прапанову набыць сувеніры. Драўляныя, як той лямус. Нічога не захацеў, але ж запатрабаваў скрыню для ахвяраванняў. Справа вартая, каштоўны аб’ект, а яшчэ ў іх там цэлы жылы корпус рамонту патрабуе.
Напэўна, шмат хто з вас бачыў ці чуў пра гэты легендарны гарадзенскі драўляны будынак. Я вось зараз першы раз не толькі падыйшоў да яго даволі блізка, але і трапіў унутр. Сустрэў на тэрыторыі ветлівага вартаўніка, які патлумачыў, што зараз унутры музей рэтра-побыту. І паслаў. Унутр. Тыпу, дзверы адчыненыя, квіткі не прадаем, ідзі глядзі.
Вось гэта давер, вось гэта гасціннасць! Раскоша, ведаеце, сузіраць экспанаты без сумна-падазронага нагляду супрацоўнікаў. Яшчэ і ў шыкоўным узоры старажытнай драўлянай архітэктуры. Так, калі ня ведалі ці забылі, то ўзгадаю: гэта лямус (гаспадарчая пабудова) жаночага кляштара ордэна брыгітак. Раней лічылася, што яго пабудавалі ў вельмі далёкія 1630-я гады. Але зараз даследчыкі мяркуюць, што верагодна між 1753 і 1780 гг. Што, пагадзіцеся, таксама ўражвае. Яшчэ і без выкарыстання цвікоў.
Скончыўшы агляд, атрымаў ад вартаўніка прапанову набыць сувеніры. Драўляныя, як той лямус. Нічога не захацеў, але ж запатрабаваў скрыню для ахвяраванняў. Справа вартая, каштоўны аб’ект, а яшчэ ў іх там цэлы жылы корпус рамонту патрабуе.
group-telegram.com/belarus_sacral/7983
Create:
Last Update:
Last Update:
#горадня #sacral_urban
Напэўна, шмат хто з вас бачыў ці чуў пра гэты легендарны гарадзенскі драўляны будынак. Я вось зараз першы раз не толькі падыйшоў да яго даволі блізка, але і трапіў унутр. Сустрэў на тэрыторыі ветлівага вартаўніка, які патлумачыў, што зараз унутры музей рэтра-побыту. І паслаў. Унутр. Тыпу, дзверы адчыненыя, квіткі не прадаем, ідзі глядзі.
Вось гэта давер, вось гэта гасціннасць! Раскоша, ведаеце, сузіраць экспанаты без сумна-падазронага нагляду супрацоўнікаў. Яшчэ і ў шыкоўным узоры старажытнай драўлянай архітэктуры. Так, калі ня ведалі ці забылі, то ўзгадаю: гэта лямус (гаспадарчая пабудова) жаночага кляштара ордэна брыгітак. Раней лічылася, што яго пабудавалі ў вельмі далёкія 1630-я гады. Але зараз даследчыкі мяркуюць, што верагодна між 1753 і 1780 гг. Што, пагадзіцеся, таксама ўражвае. Яшчэ і без выкарыстання цвікоў.
Скончыўшы агляд, атрымаў ад вартаўніка прапанову набыць сувеніры. Драўляныя, як той лямус. Нічога не захацеў, але ж запатрабаваў скрыню для ахвяраванняў. Справа вартая, каштоўны аб’ект, а яшчэ ў іх там цэлы жылы корпус рамонту патрабуе.
Напэўна, шмат хто з вас бачыў ці чуў пра гэты легендарны гарадзенскі драўляны будынак. Я вось зараз першы раз не толькі падыйшоў да яго даволі блізка, але і трапіў унутр. Сустрэў на тэрыторыі ветлівага вартаўніка, які патлумачыў, што зараз унутры музей рэтра-побыту. І паслаў. Унутр. Тыпу, дзверы адчыненыя, квіткі не прадаем, ідзі глядзі.
Вось гэта давер, вось гэта гасціннасць! Раскоша, ведаеце, сузіраць экспанаты без сумна-падазронага нагляду супрацоўнікаў. Яшчэ і ў шыкоўным узоры старажытнай драўлянай архітэктуры. Так, калі ня ведалі ці забылі, то ўзгадаю: гэта лямус (гаспадарчая пабудова) жаночага кляштара ордэна брыгітак. Раней лічылася, што яго пабудавалі ў вельмі далёкія 1630-я гады. Але зараз даследчыкі мяркуюць, што верагодна між 1753 і 1780 гг. Што, пагадзіцеся, таксама ўражвае. Яшчэ і без выкарыстання цвікоў.
Скончыўшы агляд, атрымаў ад вартаўніка прапанову набыць сувеніры. Драўляныя, як той лямус. Нічога не захацеў, але ж запатрабаваў скрыню для ахвяраванняў. Справа вартая, каштоўны аб’ект, а яшчэ ў іх там цэлы жылы корпус рамонту патрабуе.
BY sacral_BY
Share with your friend now:
group-telegram.com/belarus_sacral/7983