group-telegram.com/bookcitycc/28145
Last Update:
انتشارات نقدفرهنگ منتشرکرد:
آیاهنر چنانکه در دوران ما مشهور است، فقط با زیبایی فرمی رابطه دارد یا چنانکه هگل و هیدگر، هر کدام بهنحوی معتقدند، مجلای حقیقت است یا باید باشد؟ آیا نقش هنر در زندگی ما نقشی تزیینی، فرعی و از سر تفنن و از برای تفریح و لذتی ناپایدار است؟ آیا هنر در زمانۀ ما به امری ساده و سطحی تقلیل داده شده و هنر بزرگ و اصیل به پایان رسیده است؟ نگارندۀ این اثر بر آن است که از پس بررسی نظرات هگل و هیدگر در مورد پایان هنر، به پاسخ این پرسشها نزدیکتر شود و نشان دهد که پایان هنر در اندیشۀ هگل و هیدگر به چه معناست و وجوه اشتراک و افتراق این دو ایده چیست. پایان هنر در اندیشۀ هگل، به معنای عدم توانایی هنر برای نمایندگی امر مطلق در دوران مدرن است. از نظر هگل، در عصر مدرن چیزی بهعنوان هنر بزرگ وجود ندارد و نمایندگی امر مطلق بهواسطۀ هنر در عصر مدرن نه ممکن است و نه مطلوب؛ حال آنکه هیدگر پایان هنر را به معنای عدم توانایی هنر مدرن در آشکار کردن حقیقت میداند و بازگشت هنر بزرگ را، امر مطلوبی قلمداد میکند که باید به امکان آن اندیشید.
@bookcitycc
BY مرکز فرهنگی شهرکتاب
Share with your friend now:
group-telegram.com/bookcitycc/28145