سیگنال

📌سطلی که چکه می کند

🎯 @Signal99

🌀اقتصاددان شهیر "آرتور اوکون" از این استعاره برای توصیف این شرایط استفاده نمود که کمک های دولتی به افراد فقیر در تضاد با بازدهی اقتصادی هستند. به گفته او انگار در این فرایند انتقال پول از غنی به فقیر، بخشی از این آب درون سطل چکه می کند و ناپدید می شود.

🌀وقتی دولت مثلا یک دلار از مالیات دهندگان می گیرد، به دلیل کاهش بازده اقتصادی ناشی از سیاست های مالیاتی، در عمل هزینه ای بیش از آن یک دلار بر آنها تحمیل می شود. به گفته انجمن مشاوران اقتصادی ریاست جمهوری، هزینه یک دلار درامد مالیاتی برای دولت برابر 1.5 دلار برای مالیات دهندگان است. از این 50 سنت اضافی، مقدار 10 سنت مربوط به سیستم های چون حسابرسی مالیاتی، زمان صرف شده برای اظهار مالیاتی و غیره است و بقیه مربوط به اختلال ایجاد شده در رفتار اقتصادی مانند تاثیر بر کار، پس انداز و مخارج است. {میزان dead-weight loss ناشی از جابجایی منحنی عرضه و کاهش مقدار تولید بیشتر از مقدار درامد مالیاتی منتقل شده به دولت است}.

🌀در مرحله بعدی هم هزینه های اجرای برنامه های رفاهی دولت مقداری از مالیات دریافت شده را جذب می کند، احتمالا حدود 10 سنت بطور میانگین. پس در نهایت حدود 90 سنت به دست گیرنده خدمات رفاهی می رسد.

🌀اما از طرف دیگر خود برنامه رفاهی باعث ایجاد اختلال در انگیزه کار کردن، وضعیت زندگی، و تصمیمات افراد در مورد مصرف می شود. بنابراین دریافت کننده کمک مالی فوق الذکر ارزش 90 سنتی برای آن قائل نیست. هرچند تحقیقات در این زمینه کاملا گویا نیست ولی تخمین من این است که خدمات رفاهی ارائه شده برای گیرنده آن حدود 60 سنت ارزش دارد، یعنی نشتی 30 سنتی.

🌀نشتی دیگری که برای دریافت کنندگان خدمات رفاهی با سطح درامد پایین وجود دارد هزینه های مربوط به اثبات اینست که شایسته دریافت آن کمک ها هستند که می توان آن را 10 سنت تخمین زد. بنابراین دریافت 1.5 دلار از مالیات دهندگان منجر به خدمات رفاهی 50 سنتی به افراد نیازمند خواهد شد. از دید چکه کردن سطل، دو سوم محتویات از دست می رود.

🌀مانند سیاست های مهاجرتی با اختلال در دستمزد کارگران غیرماهر، و یارانه اتانول و افزایش قیمت غذا، سیاست های رفاهی دولتی هم به همان گروهی که میخواهد کمک کند بیشترین آسیب را می زند.

🌀هر ساله بیش از یک تریلیون دلار طی انواع و اقسام سیاست ها و برنامه ها از طبقه ثروتمند امریکایی به طبقه فقیر منتقل می شود. استعاره سطلی که چکه می کند کمک می کند متوجه شویم چرا نتایج اینقدر ناامید کننده بوده اند.

✍ادگار براونینگ محقق موسسه Independent و استاد اقتصاد بازنشسته دانشگاه A&M تگزاس
🔖سیگنال
🎯 @Signal99
📎 https://goo.gl/Ycqk66

The Independent Institute

The Leaky Bucket | Edgar K. Browning

It is commonplace among economists to emphasize that helping the poor with government welfare programs involves a trade-off: we get greater equality (or equity), but we sacrifice some economic efficiency. How to quantify this trade-off in a way meaningful…

www.group-telegram.com/br/signal99.com/909

4.7K viewsJan 7, 2018 at 18:44

📌سطلی که چکه می کند

🎯 @Signal99

🌀اقتصاددان شهیر "آرتور اوکون" از این استعاره برای توصیف این شرایط استفاده نمود که کمک های دولتی به افراد فقیر در تضاد با بازدهی اقتصادی هستند. به گفته او انگار در این فرایند انتقال پول از غنی به فقیر، بخشی از این آب درون سطل چکه می کند و ناپدید می شود.

🌀وقتی دولت مثلا یک دلار از مالیات دهندگان می گیرد، به دلیل کاهش بازده اقتصادی ناشی از سیاست های مالیاتی، در عمل هزینه ای بیش از آن یک دلار بر آنها تحمیل می شود. به گفته انجمن مشاوران اقتصادی ریاست جمهوری، هزینه یک دلار درامد مالیاتی برای دولت برابر 1.5 دلار برای مالیات دهندگان است. از این 50 سنت اضافی، مقدار 10 سنت مربوط به سیستم های چون حسابرسی مالیاتی، زمان صرف شده برای اظهار مالیاتی و غیره است و بقیه مربوط به اختلال ایجاد شده در رفتار اقتصادی مانند تاثیر بر کار، پس انداز و مخارج است. {میزان dead-weight loss ناشی از جابجایی منحنی عرضه و کاهش مقدار تولید بیشتر از مقدار درامد مالیاتی منتقل شده به دولت است}.

🌀در مرحله بعدی هم هزینه های اجرای برنامه های رفاهی دولت مقداری از مالیات دریافت شده را جذب می کند، احتمالا حدود 10 سنت بطور میانگین. پس در نهایت حدود 90 سنت به دست گیرنده خدمات رفاهی می رسد.

🌀اما از طرف دیگر خود برنامه رفاهی باعث ایجاد اختلال در انگیزه کار کردن، وضعیت زندگی، و تصمیمات افراد در مورد مصرف می شود. بنابراین دریافت کننده کمک مالی فوق الذکر ارزش 90 سنتی برای آن قائل نیست. هرچند تحقیقات در این زمینه کاملا گویا نیست ولی تخمین من این است که خدمات رفاهی ارائه شده برای گیرنده آن حدود 60 سنت ارزش دارد، یعنی نشتی 30 سنتی.

🌀نشتی دیگری که برای دریافت کنندگان خدمات رفاهی با سطح درامد پایین وجود دارد هزینه های مربوط به اثبات اینست که شایسته دریافت آن کمک ها هستند که می توان آن را 10 سنت تخمین زد. بنابراین دریافت 1.5 دلار از مالیات دهندگان منجر به خدمات رفاهی 50 سنتی به افراد نیازمند خواهد شد. از دید چکه کردن سطل، دو سوم محتویات از دست می رود.

🌀مانند سیاست های مهاجرتی با اختلال در دستمزد کارگران غیرماهر، و یارانه اتانول و افزایش قیمت غذا، سیاست های رفاهی دولتی هم به همان گروهی که میخواهد کمک کند بیشترین آسیب را می زند.

🌀هر ساله بیش از یک تریلیون دلار طی انواع و اقسام سیاست ها و برنامه ها از طبقه ثروتمند امریکایی به طبقه فقیر منتقل می شود. استعاره سطلی که چکه می کند کمک می کند متوجه شویم چرا نتایج اینقدر ناامید کننده بوده اند.

✍ادگار براونینگ محقق موسسه Independent و استاد اقتصاد بازنشسته دانشگاه A&M تگزاس
🔖سیگنال
🎯 @Signal99
📎 https://goo.gl/Ycqk66

BY سیگنال