یادداشت‌های دفتر سیاه

هگل در نهایت الهیاتی تشبیهی نیست؟ تصور می‌کنم دلیل بیزاری‌اش از یهودیت نیز همین تنزیه رادیکال در یهودیت (و به طریق اولی در اسلام) بود. در نهایت چیزی ناشناخته و نامفهوم در امر الهی است که به چنگ مفهوم در نمی‌آید. این چیزی است که هگل دوست ندارد. بی‌جهت نیست کل فلسفه یهودی قرن نوزدهم و بیستم از هرمان کوهن نوکانتی تا لویناس و دریدا با گذر از آدورنو شورشی علیه هگل بود. نکته عجیب این که هایدگر در قرن بیستم استدلال‌های به مراتب ژرف‌تری علیه الهیات تشبیهی هگل در اختیار فیلسوفان یهودی گذاشت. گرایش سیاسی هایدگر - که بی برو برگرد نازی بود - باعث شده است کمتر به این نکته توجه کنیم که «تنزیه» هایدگری بیشتر به یهودیت نزدیک است تا «تشبیه» هگلی. و باز بی‌جهت نیست که هایدگر «ستاره رستگاری» فرانتس رزنتسوایگ را پیش از نوشتن «هستی و زمان» خوانده بود و آن را دوست داشت. برای فهم تاریخ فلسفه قرن بیستم باید فاجعه سیاست در این قرن وحشت‌زده را در پرانتز بگذاریم.

www.group-telegram.com/br/yaddashthayesiah.com/569

3.1K viewsBabak Mina, Oct 29 at 18:16

هگل در نهایت الهیاتی تشبیهی نیست؟ تصور می‌کنم دلیل بیزاری‌اش از یهودیت نیز همین تنزیه رادیکال در یهودیت (و به طریق اولی در اسلام) بود. در نهایت چیزی ناشناخته و نامفهوم در امر الهی است که به چنگ مفهوم در نمی‌آید. این چیزی است که هگل دوست ندارد. بی‌جهت نیست کل فلسفه یهودی قرن نوزدهم و بیستم از هرمان کوهن نوکانتی تا لویناس و دریدا با گذر از آدورنو شورشی علیه هگل بود. نکته عجیب این که هایدگر در قرن بیستم استدلال‌های به مراتب ژرف‌تری علیه الهیات تشبیهی هگل در اختیار فیلسوفان یهودی گذاشت. گرایش سیاسی هایدگر - که بی برو برگرد نازی بود - باعث شده است کمتر به این نکته توجه کنیم که «تنزیه» هایدگری بیشتر به یهودیت نزدیک است تا «تشبیه» هگلی. و باز بی‌جهت نیست که هایدگر «ستاره رستگاری» فرانتس رزنتسوایگ را پیش از نوشتن «هستی و زمان» خوانده بود و آن را دوست داشت. برای فهم تاریخ فلسفه قرن بیستم باید فاجعه سیاست در این قرن وحشت‌زده را در پرانتز بگذاریم.

BY یادداشت‌های دفتر سیاه