😎Анатолій Кралицькый (*12.02.1835 - †11.02.1894) - русинськый писатель, церковный чинитель, педаґоґ, етноґраф, монах.
Родив ся у селови Чабины (коло Межилаборець). Школовав ся при Краснобродському монастырьови. Туй же у 1851 році зачав новіціят. У 1858 році ся постриг у монахы (Василіяни). У 1858-1863 рр. робив учительом при монастыри у Маріяповчи. У 1963 році перейшов у Мукачувськый грек.-кат. монастырь, а уд 1869 і до самої смерти быв його ігуменом.
Анатолій Кралицькый занимать унікальноє місто межи русинськыми будителями. Уд самої молодости і до смерти быв монахом. Но при тому учинив читавый вклад у розвой літературы тай культуры. Мав велику бібліотеку. Активно публіковав у добовых часописах етноґрафічні тай історичні матеріалы. Іщи при животови быв признаным прозаїком (історична повість "Князь Лаборець" (1863)). Кралицькый мав і нестандартноє хоббі: уже живучи в Мукачові, приобрів фотоапарат тай даже вчинив свуй автофотопортрет. По мірках 19 стороча быв замалым "хіпстером".
#тямиме #Кралицькый
Родив ся у селови Чабины (коло Межилаборець). Школовав ся при Краснобродському монастырьови. Туй же у 1851 році зачав новіціят. У 1858 році ся постриг у монахы (Василіяни). У 1858-1863 рр. робив учительом при монастыри у Маріяповчи. У 1963 році перейшов у Мукачувськый грек.-кат. монастырь, а уд 1869 і до самої смерти быв його ігуменом.
Анатолій Кралицькый занимать унікальноє місто межи русинськыми будителями. Уд самої молодости і до смерти быв монахом. Но при тому учинив читавый вклад у розвой літературы тай культуры. Мав велику бібліотеку. Активно публіковав у добовых часописах етноґрафічні тай історичні матеріалы. Іщи при животови быв признаным прозаїком (історична повість "Князь Лаборець" (1863)). Кралицькый мав і нестандартноє хоббі: уже живучи в Мукачові, приобрів фотоапарат тай даже вчинив свуй автофотопортрет. По мірках 19 стороча быв замалым "хіпстером".
#тямиме #Кралицькый
Forwarded from южнокарпатські ізоґλоссы
Йосип Олексійович ДЗЕНДЗЕЛІВСЬКИЙ: автор три-томового Лінгвістичного Атласа українських народних говорів Закарпатської області, мапы ипен из котрого май часто видите на сьому каналі, має ныні днюху!!
яку бы лупину ун не нюс на первых сторінках первого тома свого Атласа, покорливо схыляву перед ним голову за його монструозну роботу по збераньови й увічніньови такого вилього числа ціннійшого языкового матеріала.
свойов роботов ун ся фест прислужив нашому народови й нашому наслідствови, за што му наохтема мусиме быти безмірно вдячні.
#дзендзелівський
яку бы лупину ун не нюс на первых сторінках первого тома свого Атласа, покорливо схыляву перед ним голову за його монструозну роботу по збераньови й увічніньови такого вилього числа ціннійшого языкового матеріала.
свойов роботов ун ся фест прислужив нашому народови й нашому наслідствови, за што му наохтема мусиме быти безмірно вдячні.
#дзендзелівський
📌Симеон Пыж (*14.02.1894 – +10.06.1957) - русинськый (лемковськый) публіцист, журналіст, громадськый активіст.
Родив ся на Лемковині у селови Вапенному. Учив ся у Руськув бурсі в Горлици. Пусля зачатку ПСВ у септемброви 1914 року быв заятый австрійськов поліційов тай інтернованый у табор Телергоф (Австрія). Із табора го мобілізовали у армію тай удправили на італійськый фронт. Но у мартови 1916 року Пыж перейшов на бук італійцюв. У Римови орґанізовав Карпаторуськый комітет тай Карпаторуськый батальйон. Пусля войны у 1919 р. перейшов жити у Прагу. Туй у 1921 р. кунчив докторат із права, став членом Лемковського комітета. У 1922 році уд того же комітета їде у Америку. У 1922-1932 рр. редаґовав новинку руськых братств "Правда", уд 1934 р. газету "Лемко" тай "Карпатську Русь". Розвивав чиннусть Лемко-Союза у Америці. Пусля Акції Вісла у 1947 році пробовав помагати депортованым лемкам но не мав серенчу. Сімеон Пыж у 1938 році написав знаму книгу "Курта історія Карпатської Руси". Умер у 1957 році.
#тямиме #Пыж
Родив ся на Лемковині у селови Вапенному. Учив ся у Руськув бурсі в Горлици. Пусля зачатку ПСВ у септемброви 1914 року быв заятый австрійськов поліційов тай інтернованый у табор Телергоф (Австрія). Із табора го мобілізовали у армію тай удправили на італійськый фронт. Но у мартови 1916 року Пыж перейшов на бук італійцюв. У Римови орґанізовав Карпаторуськый комітет тай Карпаторуськый батальйон. Пусля войны у 1919 р. перейшов жити у Прагу. Туй у 1921 р. кунчив докторат із права, став членом Лемковського комітета. У 1922 році уд того же комітета їде у Америку. У 1922-1932 рр. редаґовав новинку руськых братств "Правда", уд 1934 р. газету "Лемко" тай "Карпатську Русь". Розвивав чиннусть Лемко-Союза у Америці. Пусля Акції Вісла у 1947 році пробовав помагати депортованым лемкам но не мав серенчу. Сімеон Пыж у 1938 році написав знаму книгу "Курта історія Карпатської Руси". Умер у 1957 році.
#тямиме #Пыж
Forwarded from Історія Закарпаття по-закарпатськи
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
«Rusyn»
Не часто я участвую у трендових звуках, але і нам є чим гордитися 😉
Поширюйте та гордіться СОБОВ.
Не часто я участвую у трендових звуках, але і нам є чим гордитися 😉
Поширюйте та гордіться СОБОВ.
✍️Федор Потушняк (*27.02.1910 - †12.02.1960) - русинськый етноґраф, педаґоґ, археолоґ, писатель. Нись 115 рокув уд його народин!
Родив ся у селови Осуй. Ушколовав ся в Береговськув ґімназії. У 1930 році поступив на філософськый факултет Карлового універзитета у Празі. Пусля наукы ся вернув на отцюзнину, учительовав у Білках тай Великому Бычкові. У 1937 році мобілізовали го у чехословацьку армію. У 1940-1944 роках робить у Пудкарпатському обществі наук. У 1944 році зась го мобілізовали, лиш уже у мадяри. На войні быв заятый червенов армійов, но уже у 1945 році ся вернув домув редаґовати режимні газеты, ги "Закарпатська правда". Уд 1946 року робив в Ужгородському універзитетови. Учив археолоґію, історію, етноґрафію. Часто ходив у етноґрафічні тай археолоґічні експедиції по области. Написав не менше ги 25 научных творув, 7 поетичных тай 7 прозаїчных зборникув. Єден із немногых писав про філософію у Пудкарпатьови. Умер у 1960 році в Ужгороді.
#тямиме #Потушняк
Родив ся у селови Осуй. Ушколовав ся в Береговськув ґімназії. У 1930 році поступив на філософськый факултет Карлового універзитета у Празі. Пусля наукы ся вернув на отцюзнину, учительовав у Білках тай Великому Бычкові. У 1937 році мобілізовали го у чехословацьку армію. У 1940-1944 роках робить у Пудкарпатському обществі наук. У 1944 році зась го мобілізовали, лиш уже у мадяри. На войні быв заятый червенов армійов, но уже у 1945 році ся вернув домув редаґовати режимні газеты, ги "Закарпатська правда". Уд 1946 року робив в Ужгородському універзитетови. Учив археолоґію, історію, етноґрафію. Часто ходив у етноґрафічні тай археолоґічні експедиції по области. Написав не менше ги 25 научных творув, 7 поетичных тай 7 прозаїчных зборникув. Єден із немногых писав про філософію у Пудкарпатьови. Умер у 1960 році в Ужгороді.
#тямиме #Потушняк