Telegram Group & Telegram Channel
مقاله با اشاره به شعارهای شبانه در تهران و برجسته کردن شعار زن، زندگی، آزادی شروع می‌شود و در ادامه اعتراض زنان و مردان در طول روز (خیابان، مدرسه و دانشگاه) را عنوان می‌کند در مقاله آمده است که به عقیده برخی، این اولین انقلاب به رهبری زنان است.

نویسنده مقاله با یادآوری برخی تلاشهای ناموفق (آخرین آنها در تونس) برای برقراری دموکراسی این سوال اصلی ناظران بین المللی دموکراسی را مطرح کند که آیا جنبش فعلی در ایران هم سرانجام مشابهی خواهد داشت؟

افراد دانشگاهی در خارج چه کمکی می‌توانند بکنند؟ نوبسنده، توضیح واقعیات تلخ‌ پشت هر کدام از سه کلمه‌ی شعار اصلی جنبش یعنی زن، زندگی و آزادی را برای پاسخ به این پرسش کمک کننده می‌داند و سعی می‌کند هر کدام را توضیح دهد.

زن

در این قسمت از شجاعت زنان ایران گفته می‌شود. این که این یک شبه به دست نیامده و برای آن مثالهایی در طول تاریخ از مشارکت زنان برای انقلاب مشروطه، تهاجم روسیه، انقلاب ۵۷، جنگ با عراق، زندانی و کشته شدن شدن آنها در عصر اصلاحات و جنبش سبز می‌‌گوید. هر بار علی رغم فداکاری هایشان، مطالبات زنان ایرانی برای برابری و حقوق مدنی و سیاسی به دست نیامد. آنها به معنای واقعی از حقوق برابر شهروندی برخوردار نیستند. (زن برابر نیمی از مرد هست و افراد با هویت جنسی نامشخص سه چهارم مرد و بالاتر از از زن). زن در شعار زن،زندگی، آزادی فریادی علیه این عدم شناخت زنان است.

زندگی

در توضیح واژه زندگی در شعار زن، زندگی، آزادی به حقوق زنان ایرانی برای زندگی‌ و امنیت شخصی اشاره شده و از مواردی مثل اینکه جنسیت زن در قوانین ایران به عنوان عامل تخفیف در مجازات عمل می‌کند، یاد شده است. (وقتی جرم آسیب بدنی به زنان، توسط مردان مرتکب شده باشد).
قوانین جزایی فقط «زنای اجباری» را به رسمیت می شناسد و نه تجاوز را. قربانی زنای اجباری باید چهار مرد عادل را به عنوان شاهد برای اثبات جرم زنای اجباری، که مجازات آن اعدام است، ارائه دهد. شهادت یک زن نصف شهادت یک مرد در دادگاه است: به ازای هر شاهد مرد، دو زن باید شهادت دهند.
مجازات اعدام برای قتل زن‌ تنها در صورتی اجرا می‌شود که خانواده مقتول غرامت پرداخت کنند.
اگر قربانی فرزند خودشان باشد، پدران از مجازات اعدام مصونیت دارند. (مادران مصون نیستند).
اگر شوهر زن را درگیر زنا بیابد، برای قتل همسرشان مجازاتی برای شوهران وجود ندارد. (این شامل زنان نمی‌شود)

آزادی

بر کسی پوشیده نیست که زنان در ایران آزادی ندارند. (آزادی های اساسی)
زنان، حق‌ازدواج بدون تأیید پدر را ندارند. حق طلاق، ترک کشور، کار یا ادامه تحصیل بدون اجازه شوهر را ندارند. پس از طلاق حق حضانت فرزندان خود را ندارند.
سهم ارث نصف مردان است.
زنان نمی توانند قاضی یا دادستان باشند. یک زن نمی تواند رئیس جمهور شود. و زنان حق انتخاب نوع پوشش را ندارند.


حالا شما عجیب ترین جمله را می خوانید: روسری در دانشگاه ها، مدارس و برای کارمندان دولت، بانک ها و بیمارستان ها و حتی مهمانداران هواپیما ممنوع است. به عنوان یادآوری اینکه زنان حق انتخاب نوع پوشش ندارند، همه زنان باید از پوشش اجباری به نام "مقنعه" استفاده کنند که در سه رنگ (مشکی، سرمه ای و سفید) وجود دارد. اینجا هم به موضوع پلیس گشت ارشاد اشاره شده است (حتی پوشیدن چکمه).

دانشگاهیان چه می‌توانند بکنند؟

هیچ جنبش اجتماعی و سیاسی بدون یک جامعه مدنی قوی موفق نخواهد بود. جامعه مدنی ایران به دلیل محدودیتهای توسط دولت و بعد از آن پیامدهای ناخواسته تحریمها (در ابتدا با هدف محدود کردن برنامه هسته ای ایران)در حال از بین رفتن است.
به دلیل سرکوبهای دولتی، دانشگاهها به عنوان آخرین سنگر جامعه مدنی هم در حال از بین رفتن است. اینجا نویسنده در یک جدول کارهایی که دانشگاهیان در دنیا می‌توانند برای کمک به دانشگاهیان در ایران بکنند را آورده است.

از جمله به ایجاد فاند و گرنت و اسکالرشیپ برای دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل و مخصوصا برای زنان اشاره شده است.
اعضای هئیت علمی قادر به شرکت در پروژه های بین المللی نیستند. محدود شده اند. ارزش پول به کمترین مقدار خود رسیده است. سفر خارجی بسیار پرهزینه است. پروسه گرفتن ویزا و به موقع گرفتن آن و مخصوصا برای زنان سخت است. برای حضور در کنفرانس ها‌ می‌توان فاند ایجاد کرد. حضور مجازی را برای ایرانیها می‌توان فراهم کرد. به موضوع عدم دسترسی به مجلات علمی و‌منابع و راه حلهای آن هم اشاره شده است.

من فایل پی دی اف مقاله را اینجا قرار می‌دهم.


کانال تلگرامی @Scientometric



group-telegram.com/scientometric/6132
Create:
Last Update:

مقاله با اشاره به شعارهای شبانه در تهران و برجسته کردن شعار زن، زندگی، آزادی شروع می‌شود و در ادامه اعتراض زنان و مردان در طول روز (خیابان، مدرسه و دانشگاه) را عنوان می‌کند در مقاله آمده است که به عقیده برخی، این اولین انقلاب به رهبری زنان است.

نویسنده مقاله با یادآوری برخی تلاشهای ناموفق (آخرین آنها در تونس) برای برقراری دموکراسی این سوال اصلی ناظران بین المللی دموکراسی را مطرح کند که آیا جنبش فعلی در ایران هم سرانجام مشابهی خواهد داشت؟

افراد دانشگاهی در خارج چه کمکی می‌توانند بکنند؟ نوبسنده، توضیح واقعیات تلخ‌ پشت هر کدام از سه کلمه‌ی شعار اصلی جنبش یعنی زن، زندگی و آزادی را برای پاسخ به این پرسش کمک کننده می‌داند و سعی می‌کند هر کدام را توضیح دهد.

زن

در این قسمت از شجاعت زنان ایران گفته می‌شود. این که این یک شبه به دست نیامده و برای آن مثالهایی در طول تاریخ از مشارکت زنان برای انقلاب مشروطه، تهاجم روسیه، انقلاب ۵۷، جنگ با عراق، زندانی و کشته شدن شدن آنها در عصر اصلاحات و جنبش سبز می‌‌گوید. هر بار علی رغم فداکاری هایشان، مطالبات زنان ایرانی برای برابری و حقوق مدنی و سیاسی به دست نیامد. آنها به معنای واقعی از حقوق برابر شهروندی برخوردار نیستند. (زن برابر نیمی از مرد هست و افراد با هویت جنسی نامشخص سه چهارم مرد و بالاتر از از زن). زن در شعار زن،زندگی، آزادی فریادی علیه این عدم شناخت زنان است.

زندگی

در توضیح واژه زندگی در شعار زن، زندگی، آزادی به حقوق زنان ایرانی برای زندگی‌ و امنیت شخصی اشاره شده و از مواردی مثل اینکه جنسیت زن در قوانین ایران به عنوان عامل تخفیف در مجازات عمل می‌کند، یاد شده است. (وقتی جرم آسیب بدنی به زنان، توسط مردان مرتکب شده باشد).
قوانین جزایی فقط «زنای اجباری» را به رسمیت می شناسد و نه تجاوز را. قربانی زنای اجباری باید چهار مرد عادل را به عنوان شاهد برای اثبات جرم زنای اجباری، که مجازات آن اعدام است، ارائه دهد. شهادت یک زن نصف شهادت یک مرد در دادگاه است: به ازای هر شاهد مرد، دو زن باید شهادت دهند.
مجازات اعدام برای قتل زن‌ تنها در صورتی اجرا می‌شود که خانواده مقتول غرامت پرداخت کنند.
اگر قربانی فرزند خودشان باشد، پدران از مجازات اعدام مصونیت دارند. (مادران مصون نیستند).
اگر شوهر زن را درگیر زنا بیابد، برای قتل همسرشان مجازاتی برای شوهران وجود ندارد. (این شامل زنان نمی‌شود)

آزادی

بر کسی پوشیده نیست که زنان در ایران آزادی ندارند. (آزادی های اساسی)
زنان، حق‌ازدواج بدون تأیید پدر را ندارند. حق طلاق، ترک کشور، کار یا ادامه تحصیل بدون اجازه شوهر را ندارند. پس از طلاق حق حضانت فرزندان خود را ندارند.
سهم ارث نصف مردان است.
زنان نمی توانند قاضی یا دادستان باشند. یک زن نمی تواند رئیس جمهور شود. و زنان حق انتخاب نوع پوشش را ندارند.


حالا شما عجیب ترین جمله را می خوانید: روسری در دانشگاه ها، مدارس و برای کارمندان دولت، بانک ها و بیمارستان ها و حتی مهمانداران هواپیما ممنوع است. به عنوان یادآوری اینکه زنان حق انتخاب نوع پوشش ندارند، همه زنان باید از پوشش اجباری به نام "مقنعه" استفاده کنند که در سه رنگ (مشکی، سرمه ای و سفید) وجود دارد. اینجا هم به موضوع پلیس گشت ارشاد اشاره شده است (حتی پوشیدن چکمه).

دانشگاهیان چه می‌توانند بکنند؟

هیچ جنبش اجتماعی و سیاسی بدون یک جامعه مدنی قوی موفق نخواهد بود. جامعه مدنی ایران به دلیل محدودیتهای توسط دولت و بعد از آن پیامدهای ناخواسته تحریمها (در ابتدا با هدف محدود کردن برنامه هسته ای ایران)در حال از بین رفتن است.
به دلیل سرکوبهای دولتی، دانشگاهها به عنوان آخرین سنگر جامعه مدنی هم در حال از بین رفتن است. اینجا نویسنده در یک جدول کارهایی که دانشگاهیان در دنیا می‌توانند برای کمک به دانشگاهیان در ایران بکنند را آورده است.

از جمله به ایجاد فاند و گرنت و اسکالرشیپ برای دانشجویان ایرانی برای ادامه تحصیل و مخصوصا برای زنان اشاره شده است.
اعضای هئیت علمی قادر به شرکت در پروژه های بین المللی نیستند. محدود شده اند. ارزش پول به کمترین مقدار خود رسیده است. سفر خارجی بسیار پرهزینه است. پروسه گرفتن ویزا و به موقع گرفتن آن و مخصوصا برای زنان سخت است. برای حضور در کنفرانس ها‌ می‌توان فاند ایجاد کرد. حضور مجازی را برای ایرانیها می‌توان فراهم کرد. به موضوع عدم دسترسی به مجلات علمی و‌منابع و راه حلهای آن هم اشاره شده است.

من فایل پی دی اف مقاله را اینجا قرار می‌دهم.


کانال تلگرامی @Scientometric

BY Scientometrics


Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260

Share with your friend now:
group-telegram.com/scientometric/6132

View MORE
Open in Telegram


Telegram | DID YOU KNOW?

Date: |

The Securities and Exchange Board of India (Sebi) had carried out a similar exercise in 2017 in a matter related to circulation of messages through WhatsApp. The next bit isn’t clear, but Durov reportedly claimed that his resignation, dated March 21st, was an April Fools’ prank. TechCrunch implies that it was a matter of principle, but it’s hard to be clear on the wheres, whos and whys. Similarly, on April 17th, the Moscow Times quoted Durov as saying that he quit the company after being pressured to reveal account details about Ukrainians protesting the then-president Viktor Yanukovych. On February 27th, Durov posted that Channels were becoming a source of unverified information and that the company lacks the ability to check on their veracity. He urged users to be mistrustful of the things shared on Channels, and initially threatened to block the feature in the countries involved for the length of the war, saying that he didn’t want Telegram to be used to aggravate conflict or incite ethnic hatred. He did, however, walk back this plan when it became clear that they had also become a vital communications tool for Ukrainian officials and citizens to help coordinate their resistance and evacuations. For Oleksandra Tsekhanovska, head of the Hybrid Warfare Analytical Group at the Kyiv-based Ukraine Crisis Media Center, the effects are both near- and far-reaching. As the war in Ukraine rages, the messaging app Telegram has emerged as the go-to place for unfiltered live war updates for both Ukrainian refugees and increasingly isolated Russians alike.
from ca


Telegram Scientometrics
FROM American