6 снежня 2024 г. у царкоўным каляндары свята святога Мікалая, архібіскупа Мір Лікійскіх - яно прыпадае на пятніцу. Вернікі БГКЦ ўрачыста ўшаноўваюць памяць гэтага святога Цудатворцы. З гэтай нагоды Апостальскі Адміністратар БГКЦ - архім. Сяргей (Гаек) удзяляе грэка-католікам у Беларусі агульную дыспенсу ад устрымання ад спажывання мясных страваў. =Хто карыстае з гэтай дыспенсы - павінен памаліцца ў інтэнцыях Святога Айца (і здзейсніць нейкі учынак міласэрнасці).

 Рыхтуючыся да прыйсця Хрыста (Ер 33, 14–16)

Разважанні а. Андрэя Крата над Святым Пісаннем, якія друкуюцца на старонках газеты Гродзенскай рыма-каталіцкай дыяцэзіі “Слова Жыцця”. Каталіцкая Царква лацінскага абраду распачынае сёлета Адвэнт 1
The post Рыхтуючыся да прыйсця Хрыста (Ер 33, 14–16) first appeared on ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ У ГРОДНЕ.

https://facimskaja.by/galounaya/ryhtuyuchysya-da-pryjsczya-hrysta-er-33-14-16.html

НАША ВЕРА.
ГІСТОРЫЯ КНІГІ СКАРЫНЫ.

5 снежня 1517 года — Францішак Скарына выдаў у Празе Кнігу Іісуса Сірахава.

Выданне пачынаецца тытульным аркушам з гравюрай і назвай кнігі («Зуполъне выложены на руский языкъ докторомъ Францискомъ Скориною изъ славнаго града Полоцька...»). На першым і другім аркушах даецца «Предъсловие Исуса сына Сирахова в книгу, рекомую Церъковникъ», на 2–4-м аркушах: «...Другая предъмолъва доктора Францъциска Скорины въ книгу Исуса Сирахова». Пасля ідзе тэкст 51 раздзела кнігі, а на апошняй старонцы — пасляслоўе.

Кніга выдадзеная на царкоўна-славянскай мове беларускай рэдакцыі.

Вялікая Вячэрня на 29-ю нядзелю па Сьв. Тройцы, 8 сьнежня

http://cssr.by/2019-03-04-08-41-21/chasaslou/207-viacernia-ton-4.html

🎙️ Прапануем вашай увазе новы выпуск праграмы Хрысціянства і беларуская літаратура

📚 У чарговай частцы цыклу пра Адама Бабарэку разглядаюцца рэлігійныя матывы ў яго крытычных артыкулах. Асаблівая ўвага надаецца аналізу творчасці Змітрака Бядулі і яго духоўным пошукам, дзе Бабарэка адзначае своеасаблівую рэлігійнасць пісьменніка праз абагаўленне прыроды і чалавека.

🤔 Цікава, што Бабарэка, будучы матэрыялістам, з павагай ставіўся да духоўных пошукаў іншых творцаў і прызнаваў важную ролю Царквы ў развіцці нацыянальнай культуры беларусаў.

✍️ Аўтар праграмы: айцец Андрэй Крот

#ВатыканскаеРадыё #VaticanNews #БеларускаяРэдакцыяVaticanNews #БеларускаяРэдакцыяВатыканскагаРадыё #Літаратура #БеларускаяЛітаратура #АдамБабарэка #ЗмітрокБядуля #духоўнасць #культура

ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ, ГАРОДНЯ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 9-15 снежня

12 снежня, чацвер
18.00 – біблійнае чытанне

15 снежня, нядзеля
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

110 год з дня нараджэння БІСКУПА ЧЭСЛАВА СІПОВІЧА. =Нарадзiўся Чэслаў Сіповіч 8 снежня (25 лістапада) 1914 г. у в. Дзедзiнка, у парафіі Ідолта, у паўночна-заходнім кутку Беларусі (тады Браслаўскага павета Вiленскай губерні). Паходзіў са шматдзетнай сялянскай сям’і беларусаў-католікаў Вінцука і Ядвігі (з дому Тычкаў) Сіповічаў. Восенню 1928 г. распачаў вучобу ў Друйскай гімназіі пры кляштары айцоў-марыянаў. Там, у Друі, вырашыў прысвяціць сваё жыццё служэнню Богу і роднай Бацькаўшчыне. 1 жніўня 1933 г. Чэслаў Сіповіч уступіў у навіцыят Ордэна марыянаў, а праз год склаў першыя манаскія абеты. У 1935-1938 гадах ён вывучаў філасофію і тэалогію ва ўніверсітэце Стэфана Баторыя ў Вільні.

У 1939 г., з блаславення вышэйшых духоўных уладаў Ордэна марыянаў у Рыме ён паступіў на тэалагічны факультэт Папскага Грыгарыянскага універсітэта. Там, у Рыме, 16 чэрвеня 1942 г. быў рукапакладзены ў святары ў візантыйскім абрадзе. Далей ераманах Чэслаў прадоўжыў вучобу ў Папскім Усходнім інстытуце, дзе падрыхтаваў і абараніў 19 снежня 1946 г. доктарскую дысертацыю, прысвечаную беларускаму ўніяцкаму мітрапаліту Ясону Смагажэўскаму.

У 1947 г. рашэннем Кангрэгацыi Усходніх Цэркваў а. Чэслаў Сіповіч быў прызначаны рэктарам Беларускай Каталiцкай Мiсii ўсходняга абраду ў Вялiкабрытанii і з красавiка таго ж года распачаў сваё служэнне ў Лондане.

Трэба ўзгадаць, што ў 1949 г. а. Чэслаў Сіповіч, разам з кс. Пятром Татарыновічам і а. Львам Гарошкам, пачалі намаганні, каб Ватыканскае радыё трансліравала свае праграмы і на беларускай мове.
4 жніўня 1960 г. а. Чэслаў Сіповіч атрымаў біскупскую хіратонію і Папам Янам ХХІІІ быў прызначаны Апостальскім Візітатарам для беларусаў у замежжы. Такім чынам, пасля 120 гадоў (ад г. зв. Полацкага “сабору” ў 1839 г. – - г. зн. ад “ліквідацыі” структур Уніяцкай Царквы царскімі ўладамі) беларускія грэка-католікі атрымалі свайго біскупа.

У 1962-1965 гадах біскуп Чэслаў Сіповіч удзельнічаў у працы ІІ-га Ватыканскага сабору, дзе быў абраны ў камісію па справах Усходніх Цэркваў.

БЕЛАРУСКІ ЦЫТАТНІК.
ФРАНЦЫСК СКАРЫНА.

 Зачацце Найсвяцейшай Багародзіцы каталікі візантыйскага абраду святкуюць 9 снежня. У Рыма-Каталіцкай Царкве ўрачыстасць Беззаганнага Зачацця адзначаецца 8 снежня.

Звесткі пра Зачацце Найсвяцейшай Багародзіцы Царква чэрпае з апакрыфічнага Евангелля Якуба, напісанага ў II ст. З гэтага апокрыфа мы даведваемся, што бацькі Багародзіцы - Якім і Ганна - доўгі час былі бяздзетнымі, што ў народзе лічылася ганьбай. Бо, паводле традыцыі, кожны праведнік павінен даць нашчадкаў Ізраілю. З-за гэтага Якім, нягледзячы на ​​ўсё сваё багацце, быў пагарджаны перад людзьмі і не мог першым прынесці дары Богу.

У пошуках адказу ад Бога Якім адпраўляецца пасціцца сорак дзён і начэй у пустыню, у той жа час Ганна моліцца дома аб дараванні дзіцяці, якое яна прысвяціць Госпаду. Бог адказвае на малітву Ганны і Якіма і абвяшчае праз анёла, што яны зачнуць дзіця, якое будзе праслаўлена сярод усіх народаў. Якім з вялікай радасцю вяртаецца дадому, раздаючы народу і святарам мноства падарункаў, а праз дзевяць месяцаў Ганна нараджае дзяўчынку, якую называе Марыяй.

Апакрыфічнае евангелле Якуба хутка набыло папулярнасць, аднак асобнае свята Зачацця Багародзіцы, як і яе Нараджэння, узнікла не адразу. Спачатку ў V ст. можна гаварыць пра з'яўленне асобнага свята, прысвечанага Багародзіцы ў агульным, з VI ст. - асобнага свята, прысвечанага Нараджэнню Багародзіцы. Самыя раннія сведчанні пра свята Зачацця Найсвяцейшай Багародзіцы адносяцца да VIII ст. Яно мела розныя назвы, напрыклад, першая пропаведзь, напісаная на свята ў VIII ст. Янам Эўбейскім (+744), мае назву: Слова на дабравешчанне святым і праведным Якіму і Ганне.

Такім чынам усталёўваецца паралель паміж Дабравешчаннем Найсвяцейшай Багародзіцы і добрай весткай ад Анёла, якую атрымалі Якім і Ганна. З той жа пропаведзі мы разумеем, што свята перажывала толькі перыяд свайго станаўлення ў VIII ст. У пропаведзі Яна неаднаразова падкрэсліваецца, што Багародзіца з'яўляецца Божым Храмам, будаўніцтву якога спрычыніўся сам Бог, а Марыя беззаганная з моманту зачацця. У сваю чаргу ў каноне, напісаным, хутчэй за ўсё, Андрэем Крыцкім у тым жа VIII ст., падкрэсліваецца, што Марыя: «Выйшла з тленнага ўлоння; у нятленным жа ўлонні Дзева насіла Госпада славы, створанага без змены або хібы, які стаў тым, чым мы ёсць» (Трапар 1 песні канону).

Вялікая Вячэрня на 30-ю нядзелю па Сьв. Тройцы, Праайцоў, 15 сьнежня

http://cssr.by/2019-03-04-08-41-21/chasaslou/196-viacernia-ton5.html

ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ, ГАРОДНЯ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 16-22 снежня

панядзелак-пятніца
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

20 снежня, пятніца
Перадсвяцце Нараджэння Хрыстовага
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

22 снежня, нядзеля
Святых Айцоў
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

17 снежня 2024 - Дзень нараджэння Яго Святасці ПАПЫ ФРАНЦІШКА, Яму споўняецца 88 год. Молімся за Яго ды ягонае служэнне.

 Сёння Царква ўшаноўвае прарока Данііла і трох святых юнакоў Ананію, Азарыю і Місаіла: пра што сведчаць гэтыя загадкавыя постаці

Асоба прарока Данііла звязана з аднайменнай кнігай Старога Запавету. А трое юнакоў выступаюць дзейнымі асобамі ў першых раздзелах гэтай кнігі.

Кніга Данііла адносіць як самога прарока, так і трох юнакоў, яго сяброў, да часу вавілонскага палону VI ст. да Хрыста. Разам з іншымі дэпартаванымі юдэямі яны прыбылі ў Вавілон і змаглі заняць высокія пасады пры двары цара Навухаданосара, застаючыся пры гэтым вернымі Закону Майсея.

Данііл праславіўся здольнасцю разгадваць сны цара. Разам з трыма юнакамі ён адмаўляецца ад забароненай Законам ежы. За супраціўленне ідалапаклонству цар Навухаданосар кідае Ананію, Азарыю і Місаіла ў распаленую печ, з якой яны выходзяць непашкоджанымі (Дан. 3). А Данііл цудам застаецца цэлым пасля ночы, праведзенай у яме з ільвамі, куды ён быў кінуты царом Дарыем мідзянінам па аналагічным абвінавачванні (Дан. 6).

Галоўныя падзеі, тэмы і вобразы кнігі прарока Данііла ўвайшлі ў службу 17 снежня. Тут можна знайсці і пра ўстрыманне ад ежы, і пра цудоўнае вызваленне трох юнакоў з печы, а Данііла - ад ільвоў, сны Навухаданосара і іх тлумачэнне прарокам пад дзеяннем Святога Духа, хвалу Сузане, загадкавы вобраз Сына Чалавечага, які ідзе на аблоках, як алюзію на Хрыста. Але літургічнае прачытанне прароцтва Данііла выходзіць далёка за межы службы 17 снежня.

Цягам году на Вячэрні і Ютрані мы часта молімся Багародзічны трапар 4 тону: «Ад Цябе, Дзева, Гара нясечаная, адкалоўся Камень вуглавы, нерукасечны – Хрыстос, які злучыў у сабе дзве прыроды. Дзеля гэтага, радуючыся, Цябе, Багародзіца, узвялічваем." Вобраз каменя, адколатага ад гары, сустракаецца ў многіх іншых літургічных тэкстах. А бярэ ён пачатак ад сну цара Навухаданосара, дзе «адарваўся камень, хаця не дакранулася да яго рука людская, і ўдарыў статую ў яе ногі з жалеза і гліны, і паламаў іх» (Дан. 2, 34).

Данііл тлумачыць гэтае відзенне: «Бог Неба ўзбудзіць Валадарства, якое вытрывае вечна ды ўлада яго не пяройдзе на другі народ: сатрэ і знішчыць яно ўсе гэтыя царствы і само будзе трываць вечна» (Дан. 2, 44). А літургічная традыцыя бачыць у гары вобраз Багародзіцы, якая зачала Хрыста, чыё Валадарства знішчыць усе тыранічныя імперыі і будзе трываць навекі. Канон Ютрані 17 снежня так тлумачыць гэты вобраз: «Абвяшчаючы збаўчае прышэсце Слова, ты прадбачыў разбурэнне храма, спаўненне закону і дар ласкі, вышэйшай за розум», што арганічна ўпісваецца ў кантэкст падрыхтоўкі да Раства.

Чацвёртая постаць, якую цар Навухаданосар пабачыў у печы разам з Ананіяй, Азарыяй і Місаілам, у літургічнай традыцыі адназначна трактуецца як Хрыстос. «Сузіраючы трох укінутых у печ, цар, убачыўшы выгляд чацвёртага, абвясціў Сына Божага і ўсклікнуў: "Блаславёны Бог айцоў нашых"» (канон Ютрані, 17 снежня).