Servo Servorum Dei Non Serviemus: Об удивительной проблеме восточного несмирения

Почему стремление к защите уникальности восточной церкви порой приводит к конфликтам с западным христианством?

Максим Григорьев

🔍 Читайте далее, чтобы понять истоки напряженности между Востоком и Западом: https://christrussia.ru/servo-servorum-dei-non-serviemus-ob-udivitelnoj-probleme-vostochnogo-nesmireniya/

Яна 8, 51-59
Сябры, сёння Ісус называе Сябе «Я ЁСЦЬ» – імем, якое Бог адкрыў Майсею. Таму давайце паразважаем над гэтым эпізодам з Кнігі Зыходу. Пасучы авечак на ўзгорках,

Майсей бачыць дзіўнае відовішча. Там анёл Госпада з'яўляецца яму ў агні, палаючым з куста. Бог бачыць яго і кліча яго па імені: «Майсей, Майсей! ... Я Бог айца твайго, Бог Абрагама, Бог Ісаака і Бог Якуба». Гэта вельмі блізкі Бог, Той, Хто ведае продкаў Майсея.

Майсей адважваецца спытаць: «Калі я прыйду да ізраільцянаў і скажу ім: „Бог продкаў вашых паслаў мяне да вас“, а яны спытаюць у мяне: „Як Яго імя?“, - што мне адказаць ім?» Бог адказвае: «Я ЁСЦЬ ТОЙ, ХТО ЁСЦЬ». Што гэта значыць? Бог, па сутнасці, кажа: «Мяне немагчыма вызначыць, апісаць ці абмежаваць. Я не нейкая істота, а хутчэй сам чысты акт быцця».

«Так скажаш ізраільцянам: „Я ЁСЦЬ паслаў мяне да вас“». Гэты чысты акт быцця немагчыма адкінуць і яго немагчыма кантраляваць. Яму можна толькі аддацца ў веры. Як жа, мабыць, шакавала і здзіўляла слухачоў Ісуса, калі Ён прыняў гэтае імя для Сябе!

Біскуп Роберт Баррон

НАША ВЕРА.
БАГАРОДЗІЧНАЕ СВЯТА.

ІКОНА МАЦІ БОЖАЙ ЖЫРОВІЦКАЯ.

МАЛІТВА БАГАРОДЗІЦЫ.

О, Маці, што закрасавала
Свайму народу не ў
цвярдыні,
Акрытай славаю нязвялай,
А на грушцы ў пушчы сіняй,
Будзь Апякункаю
ўсяможнай
І тых, што гінуць на Радзіме,
І тых, што торбы
падарожнай,
Жабрачай з плеч ніяк
ня здымуць.
Дай, каб імя Тваё святое
Пранеслі з вераю
па свеце,
Дай, каб злаба, мана,
зацятасць
Нам ня былі ў жыцці
спакусай...
...Вярні нам нівы нашы й
хаты,
О, Маці Божа Беларусі!

ГРЭКА-КАТАЛІЦКАЯ ПАРАФІЯ МАЦІ БОЖАЕ ФАЦІМСКАЙ
вул. Гараднічанская 32а
РАСКЛАД НАБАЖЭНСТВАЎ
на 19-25 траўня

19 траўня, панядзелак
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

20 траўня, аўторак
18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

21 траўня, серада
Адданне паловы свята Пяцідзесятніцы

18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
22 траўня, чацвер

18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
23 траўня, пятніца
Св. Еўфрасінні Полацкай

18.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага

25 траўня, нядзеля
Маці Божай Фацімскай
10.00 – Літургія св. Яна Залатавуснага
- Парафіяльнае святкаванне

20 мая 2025 года Католическая Церковь и весь христианский мир с благодарностью и радостью вспоминают открытие первого Вселенского Собора в 325 году в Никее. О том, к чему это событие призывает нас, современных христиан: https://ruscatholic.org/nikea-1700/

Першы Нікейскі Сабор: 1700 гадоў

Нікея, Малая Азія (сучасны Ізнік, Турцыя) – 20 мая 325 года ўвайшло ў гісторыю як дата адкрыцця Першага Усяленскага Сабору, таксама вядомага як Першы Нікейскі Сабор. Сёння, праз 17 стагоддзяў, хрысціянскі свет узгадвае гэтую падзею, якая мела вырашальнае значэнне для фарміравання дактрыны і структуры Царквы.

Сабор быў скліканы рымскім імператарам Канстанцінам Вялікім у перыяд вострых багаслоўскіх спрэчак, якія пагражалі адзінству хрысціянства, што нядаўна атрымала свабоду пасля ганенняў. Галоўнай прычынай склікання стала так званая "арыянская спрэчка", выкліканая вучэннем александрыйскага прэсвітара Арыя. Ён сцвярджаў, што Сын Божы, Ісус Хрыстос, не адзінасутны Богу Айцу, а з'яўляецца Яго найвышэйшым тварэннем. Гэтае вучэнне падрывала асновы хрысціянскай веры ў Боскую Тройцу.

Асноўныя рашэнні і значэнне Сабора:

На Першым Нікейскім Саборы прысутнічала каля 318 епіскапаў з розных частак Рымскай імперыі, а таксама прадстаўнікі з тэрыторый па-за яе межамі. Пасля працяглых дыскусій Сабор прыняў шэраг ключавых рашэнняў:

Асуджэнне арыянства: Вучэнне Арыя было прызнана ерассю. Сабор сцвердзіў, што Сын Божы з'яўляецца "адзінасутным (грэч. ὁμοούσιος) Айцу", што азначае, што Ён мае тую ж самую Боскую сутнасць, што і Айцец, і не з'яўляецца тварэннем.

Прыняцце Нікейскага Сімвала веры: Каб дакладна сфармуляваць асноўныя дагматы хрысціянства і супрацьпаставіць іх арыянству, быў прыняты першы Нікейскі Сімвал веры. Гэты Сімвал, пазней дапоўнены на Другім Усяленскім Саборы ў Канстанцінопалі (381 г.), стаў фундаментальным вызнаннем веры для пераважнай большасці хрысціянскіх цэркваў і да сённяшняга дня з'яўляецца неад'емнай часткай літургічнага жыцця.

Вызначэнне даты святкавання Вялікадня: Сабор усталяваў адзіныя правілы для вызначэння даты святкавання Вялікадня (Пасхі), каб усе хрысціяне адзначалі гэтае найважнейшае свята адначасова. Было вырашана святкаваць Вялікдзень у першую нядзелю пасля першай поўні, якая наступае пасля веснавога раўнадзенства.

Прыняцце канонаў: Было прынята 20 канонаў (царкоўных правілаў), якія рэгулявалі розныя аспекты царкоўнага жыцця, дысцыпліны, іерархіі і пасвячэння.

Першы Нікейскі Сабор стаў паваротным момантам у гісторыі хрысціянства. Яго рашэнні не толькі спынілі пашырэнне арыянства (хоць барацьба з ім працягвалася яшчэ некалькі дзесяцігоддзяў), але і заклалі дагматычныя асновы для далейшага развіцця хрысціянскай тэалогіі. Нікейскі Сімвал веры стаў знакам адзінства для хрысціян розных культур і традыцый.

Сабор таксама прадэманстраваў важнасць саборнасці – прыняцця рашэнняў шляхам агульнага абмеркавання і згоды прадстаўнікоў Царквы – як спосабу вырашэння дактрынальных і дысцыплінарных пытанняў. Гэтая мадэль стала ўзорам для наступных Усяленскіх Сабораў.

Юбілей Першага Нікейскага Сабора – гэта нагода для роздуму над актуальнасцю яго спадчыны ў сучасным свеце, над пытаннямі адзінства хрысціян, захавання веры і ролі Царквы ў грамадстве. Гэта напамін пра тое, што пошук ісціны і імкненне да

  адзінства застаюцца нязменнымі выклікамі і задачамі для ўсіх паслядоўнікаў Хрыста.

🎙️ У новым выпуску перадачы “Хрысціянства і беларуская літаратура” айцец Андрэй Крот працягвае разважанні пра творчасць Адама Бабарэкі.

📚 Гэтым разам у цэнтры ўвагі – апавяданне “Зьмітрова вясельле”, у якім пісьменнік апісвае змену традыцый у беларускім грамадстве 1920-х гадоў, калі царкоўнае вянчанне 💒 паступова выцясняецца савецкім грамадзянскім шлюбам. 🥂

🤵 👰Расказваючы гісторыю вяселля Змітра і Марылі, пісьменнік паказвае спробы савецкай улады адвучыць беларусаў ад хрысціянскіх традыцый і навязаць новыя, грамадзянскія абрады.

 Святыя Канстанцін і Алена: Апосталы хрысціянства

Святыя роўнаапостальныя імператар Канстанцін і маці яго царыца Алена займаюць асаблівае месца ў гісторыі хрысціянства. Іх дзейнасць карэнным чынам змяніла становішча царквы ў Рымскай імперыі, ператварыўшы яе з ганімай рэлігіі ў дзяржаўную.

Канстанцін Вялікі (каля 272 – 337 гг.) увайшоў у гісторыю як першы рымскі імператар, які прыняў хрысціянства. Яго ключавым рашэннем стаў Міланскі эдыкт 313 года, які дараваў свабоду веравызнання ўсім жыхарам імперыі, у тым ліку і хрысціянам. Гэты дакумент паклаў канец стагоддзям жорсткіх ганенняў і дазволіў хрысціянству свабодна распаўсюджвацца.

Канстанцін актыўна падтрымліваў Царкву: склікаў Першы Нікейскі (Сусветны) Сабор у 325 годзе, на якім былі зацверджаны асноўныя дагматы хрысціянскай веры, будаваў храмы, вяртаў царкоўную маёмасць. Ён таксама перанёс сталіцу імперыі ў Візантый, перайменаваўшы яго ў Канстанцінопаль, які стаў новым цэнтрам хрысціянскай культуры. Лічыцца, што перад вырашальнай бітвай за Рым у 312 годзе Канстанцін убачыў у небе знаменне крыжа з надпісам "Гэтым пераможаш" ("Сим победиши"), што ўмацавала яго рашучасць падтрымаць хрысціян.

Святая Алена (каля 250 – 330 гг.), маці імператара Канстанціна, была глыбока веруючай хрысціянкай і адыграла значную ролю ў распаўсюджванні веры. Яна вядомая найперш сваім паломніцтвам у Ерусалім, падчас якога, паводле царкоўнага падання, цудоўным чынам быў знойдзены Жыватворчы Крыж Гасподні, а таксама іншыя рэліквіі, звязаныя з зямным жыццём Ісуса Хрыста. Святая Алена таксама спрыяла будаўніцтву шматлікіх храмаў на Святой Зямлі, у тым ліку на месцы Раства і Уваскрасення Хрыстова.

Святыя Канстанцін і Алена шануюцца хрысціянскімі цэрквамі як роўнаапостальныя, што падкрэслівае велізарны ўклад у распаўсюджванне і ўмацаванне хрысціянскай веры, супастаўны з дзейнасцю святых апосталаў. Іх памяць ушаноўваецца 21 мая. У іх гонар асвечаны шматлікія храмы і манастыры па ўсім свеце. Іх вобразы часта сустракаюцца ў іканапісе, дзе яны традыцыйна выяўляюцца разам, трымаючы Крыж Гасподні.

Дзейнасць святых Канстанціна і Алены стала паваротным момантам у гісторыі хрысціянства, заклаўшы падмурак для яго далейшага развіцця і ператварэння ў адну з вядучых сусветных рэлігій.

Увечары ў чацвер, 22 мая 2025 г., у Ватыкане адбылася святая Імша, падчас якой архібіскуп намінант Іньяцыё Чэффалія атрымаў біскупскае пасвячэнне. Святую Імшу ўзначаліў кардынал П'етра Паралін.

Нагадаем, што новага апостальскага нунцыя ў Беларусь 25 сакавіка гэтага года прызначыў Папа Францішак.

Новы апостальскі нунцый належыць да італа-албанскай епархіі візантыйскага абраду. У святой Імшы разам з іншымі саслужыў таксама апостальскі адміністратар архімандрыт Сяргей Гаек.

https://youtu.be/opxKhsP9SOc?si=Jhx7KMXO4MCRST8

Апошняе і легендарнае

БЕЛАРУСКІ ЦЫТАТНІК.
ЕЎФРАСІННЯ ПОЛАЦКАЯ.

НАША ВЕРА.
ХРЫСЦІЯНСКІ КАЛЯНДАР.

ЕЎФРАСІННІН ДЗЕНЬ.

МАЛІТВА ДА СВЯТОЙ.
1⃣
"О, святая й слаўная апякунка й асветніца Беларускага народу, маці нашая Еўфрасіння! Глянь ласкавым вокам сваім на братоў і сёстраў тваіх, што з любоўю й надзеяй вочы душаў сваіх да цябе падымаюць. Ты не асудзіла нас, што мы ў няволі сваёй доўгі час не маглі славіць у святынях сваіх святога імені твайго. Бо мы ведаем, што гэта ты святымі малітвамі сваймі выпрасіла нам ласку Збаўцы нашага, і мы цяпер у святых цэрквах сваіх можам аддаваць хвалу Трыадзінаму Богу й табе, апякунцы нашай.

Таму і ўдзячныя сэрцы нашы, поўныя любові й падзякі да цябе, у захапленні спяваюць: Радуйся, святая маці нашая, Еўфрасіння!

Прыймі, заступніца нашая, гэтую малітву братоў і сёстраў тваіх, як нашаю нявымоўную падзяку, любоў і хвалу табе - надзея, слава і ўцеха наша! Усе мы с радасцю аддаём сябе пад святую апеку тваю.
👇