📌ششم بهمن سال‌روز دستیابی زنان ایرانی به حق رأی، نتیجه ۵۶ سال مبارزه پیگیرانه و کنشگری زنان ایرانی برای رسیدن به آزادی و حقوق برابر، جریانی ریشه‌دار در کشور ماست.
▪️این جریان تاریخی با تلاش‌هایی نظیر تأسیس انجمن «غیبی نسوان» به ریاست صدیقه دولت‌آبادی آغاز شد؛ آن هم در دورانی که بیشتر گروه‌ها و انجمن‌های زنان نیروی خود را بر آموزش و حق تحصیل گذاشته بودند و مشارکت سیاسی زنان جزو خواست‌های اولیه آنان نبود. در مجلس دوم (۱۲۹۰)، محمدتقی وکیل‌الرعایا از این حق دفاع کرد، اما راه به جایی نبرد. زنان ایرانی با ایجاد نشریات، احزاب، و برگزاری تظاهرات به مبارزه ادامه دادند؛ از جمله صدیقه دولت‌آبادی با مجله «زبان زنان» و حزب زنان ایران به رهبری فاطمه سیاح.
🔸در دوران دولت مصدق، حق رأی در پیش‌نویس لایحه انتخاباتی گنجانده شد، اما با سقوط دولت در ۱۳۳۲ این اصلاحات متوقف شد. با تلاش‌هایی همچون تأسیس جمعیت راه نو (۱۳۳۴) و شورای همکاری جمعیت بانوان ایران (۱۳۳۵)، حرکت زنان سرعت بیشتری گرفت. سرانجام در ۱۳۴۱ با تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی و اجرای اصل پنجم انقلاب سفید، زنان ایرانی رسماً حق رأی و مشارکت سیاسی برابر با مردان را به دست آوردند.
🎞 تصویر: تظاهرات زنان ایرانی برای حق رأی 📍تهران، اوایل دهه ۱۳۳۰ خورشیدی
📌ششم بهمن سال‌روز دستیابی زنان ایرانی به حق رأی، نتیجه ۵۶ سال مبارزه پیگیرانه و کنشگری زنان ایرانی برای رسیدن به آزادی و حقوق برابر، جریانی ریشه‌دار در کشور ماست.
▪️این جریان تاریخی با تلاش‌هایی نظیر تأسیس انجمن «غیبی نسوان» به ریاست صدیقه دولت‌آبادی آغاز شد؛ آن هم در دورانی که بیشتر گروه‌ها و انجمن‌های زنان نیروی خود را بر آموزش و حق تحصیل گذاشته بودند و مشارکت سیاسی زنان جزو خواست‌های اولیه آنان نبود. در مجلس دوم (۱۲۹۰)، محمدتقی وکیل‌الرعایا از این حق دفاع کرد، اما راه به جایی نبرد. زنان ایرانی با ایجاد نشریات، احزاب، و برگزاری تظاهرات به مبارزه ادامه دادند؛ از جمله صدیقه دولت‌آبادی با مجله «زبان زنان» و حزب زنان ایران به رهبری فاطمه سیاح.
🔸در دوران دولت مصدق، حق رأی در پیش‌نویس لایحه انتخاباتی گنجانده شد، اما با سقوط دولت در ۱۳۳۲ این اصلاحات متوقف شد. با تلاش‌هایی همچون تأسیس جمعیت راه نو (۱۳۳۴) و شورای همکاری جمعیت بانوان ایران (۱۳۳۵)، حرکت زنان سرعت بیشتری گرفت. سرانجام در ۱۳۴۱ با تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی و اجرای اصل پنجم انقلاب سفید، زنان ایرانی رسماً حق رأی و مشارکت سیاسی برابر با مردان را به دست آوردند.
🎞 تصویر: تظاهرات زنان ایرانی برای حق رأی 📍تهران، اوایل دهه ۱۳۳۰ خورشیدی
NEWS Telegram, which does little policing of its content, has also became a hub for Russian propaganda and misinformation. Many pro-Kremlin channels have become popular, alongside accounts of journalists and other independent observers. Russian President Vladimir Putin launched Russia's invasion of Ukraine in the early-morning hours of February 24, targeting several key cities with military strikes. Telegram has gained a reputation as the “secure” communications app in the post-Soviet states, but whenever you make choices about your digital security, it’s important to start by asking yourself, “What exactly am I securing? And who am I securing it from?” These questions should inform your decisions about whether you are using the right tool or platform for your digital security needs. Telegram is certainly not the most secure messaging app on the market right now. Its security model requires users to place a great deal of trust in Telegram’s ability to protect user data. For some users, this may be good enough for now. For others, it may be wiser to move to a different platform for certain kinds of high-risk communications. On February 27th, Durov posted that Channels were becoming a source of unverified information and that the company lacks the ability to check on their veracity. He urged users to be mistrustful of the things shared on Channels, and initially threatened to block the feature in the countries involved for the length of the war, saying that he didn’t want Telegram to be used to aggravate conflict or incite ethnic hatred. He did, however, walk back this plan when it became clear that they had also become a vital communications tool for Ukrainian officials and citizens to help coordinate their resistance and evacuations.
from cn
