group-telegram.com/shzu_political_science/1227
Last Update:
📝 دولت چهاردهم و تکنولوژیهای حکمرانی در ایران امروز(بخش سوم)
✳️ دکتر ابراهیم عباسی(بوشهری)
🛑 عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شیراز
📲 [email protected]
⭕️ چرخش در اصل "پیروزی با جنگ" به اصل "پیروزی بدون جنگ"در سیاست خارجی ایران.
🔸بیگمان یکی از پرچالشترین عرصههای دولت چهاردهم، حکمرانی در حوزه سیاست خارجی است. این عرصه که مهمترین متغیر تاثیرگذار بر سیاستورزی داخلی است نزدیک به چند دهه است که خصوصیترین حوزههای زندگی ایرانیان را متاثر و با عقبماندگی و توقف تکنولوژیکی که بر اثر تحریمهای ناشی از آن ایجاد شده، ممکن است به فرسایش تمدنی ایران بیانجامد. بنابراین نظام حکمرانی باید راهی برای ترمیم آن و تعامل با جهان بیابد تا حداقل اقتصاد کشور که نزدیک به یک دهه است با میانگین نرخ رشد صفر و نرخ سرمایهگذاری منفی مواجه است نجات یابد. پر تکرار بودن مفهوم "قفس"و تکرار آن در مناظرات انتخاباتی و فضای مجازی، نشان از تقاضای ملی برای خروج از این وضعیت دارد.
🔺انتخاب وزیری نیز که خود مذاکرهکننده ارشد مهمترین قرارداد تعاملی ایران با جهان بود، نشان از تصمیم حاکمیت برای تغییراتی در این عرصه دارد. بنابراین همه بر سر اینکه باید راهی در روابط خارجی برای تعامل متوازن با جهان یافت به اجماع رسیدهاند. لذا وظیفه دولت است که تاکتیکهایی در این عرصه برای چرخش در تکنولوژیهای حکمرانی بیابد. بدون شک این تاکتیکها برای هر منطقه و زیر منطقهای در جهان از همسایگان تا دیگران متفاوت است اما در این بین یک تاکتیک کلی لازم است که همه عرصههای دیگر سیاست خارجی متاثر از آن است: "تاکتیک پیروزی بدون جنگ" با ایالاتمتحده است. بر این مبنا باید برخورد از طریق قدرت سخت و "اصل پیروزی از طریق جنگ" با ایالاتمتحده به برخورد از طریق قدرت نرم و "اصل پیروزی بدون جنگ" تغییر یابد.
🔻این یکی از استراتژیهای چین برای خروج از قفس ژئوپلیتیکی زمان مائو و قطع کامل ارتباط با جهان بود. مبدع این طرح چوئنلای آخرین نخست وزیر زمان مائو بود که در یک چرخش 180 درجهای با عنوان بازسازی چهار سطحی " بازسازی سطح صنعت، سطح کشاورزی، سطح خدمات و زیربناهای انرژی- ارتباطی و بازسازی سطح نظامی" از طریق اتصال تکنولوژیک با غرب و خارج شدن از سطح بازی امنیتی و برد-باخت ارائه داد. مائو با پذیرش این طرح عملا پذیرفت که مساله چین ویرانی و عقبماندگی سطح تکنولوژیکی در صنعت، کشاورزی، زیربنایی و ارتباطی کشور است. تنها راه اتصال تکنولوژیکی با غرب و تغییر تاکتیک برد – باخت، تکیه بر قدرت نرم به جای قدرت سخت بود. او از چوئن لای خوشش نمیآمد، حتی در مراسم مرگ وی که چند سالی قبل از مرگ خود بود شرکت نکرد اما به این نتیجه رسید که نمیتوان چین را که دیر زمانی یک تمدن محوری و مرکز تجارت و بازرگانی جهانی بوده، با قطع ارتباط با جهان خارج اداره کرد. آنها راه مبارزه با ایالات متحده را بازگشت به ویژگیهای جغرافیای سرزمینی چین و نقش چین در مرکزیت تجارت جهانی و طراحی راههای دریایی و زمینی تجارت و قدرت نرم تمدن محوری چین فهم کردند. این تغییر تاکتیک با حفظ اصل دشمنی ژئوپلیتیکی چین با ایالات متحده بود.
🔺ما ایرانیان باید این اصل را بپذیریم که غرب و ایالات متحده دشمن ژئوپلیتیکی جغرافیای سرزمینی ایران از پانصد سال پیش و از شکلگیری راههای دریایی و تسلط غرب بر آن تا کنون است. غرب با تسلط بر راههای دریایی، جایگزین راههای زمینی شد که مبدع آن در نظم جهانی ایران(راه شاهی، راه ابریشم، راه ادویه و ...) بود. ایران بعنوان تمدنی میانی(در جهان از لحاظ جغرافیایی) با تکیه بر ویژگیهای سرزمینی خود، شرق و غرب را با یکدیگر متصل میکرد. علت ایجاد آنتروپی و آشوب در این منطقه از جهان توسط غرب نیز ترس از شکلگیری و قدرتیابی مجدد ایران و بازگشت این کشور به ویژگیهای جغرافیایی خود یعنی" ایران راه" است. عمق راهبردی آمریکا، حفظ آشوب در جغرافیای سرزمین "منطقه میانه" که فلات ایران است بوده و خواهد بود. همواره از پانصد سال اخیر از زمان ظهور امپراطوری تجارت بنیاد دریایی پرتغالیها تا کنون، این منطقه رقیب و بزرگترین تهدید امنیتی برای غرب بودهاست. اگر در فلات ایران یک نظم و سامانی شکل بگیرد و باز شاهد بازگشت به ویژگیهای جغرافیای سرزمینی فلات ایران توسط کارگزاران ایرانی باشیم بار دیگر حلقه اتصال زمینی بین شرق و غرب با شبهقاره چین و هند با حوزه دریایی مدیترانه در خشکی شکل میگیرد. این امر میتواند آغازِ پایان پانصد سال هژمونی مسیرهای تجارت دریایی زیر سلطه امپراطوریهای دریایی غربی در تاریخ جهان محسوب گردد، این اساس قدرت نرم ایران است.
🛜 @shzu_political_science
BY انجمنعلمیعلومسیاسیدانشگاه شیراز
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Share with your friend now:
group-telegram.com/shzu_political_science/1227