🔴 یخ‌زدایی با نمک
همه ساله در ماه‌های سرد پس از بارش برف و یخبندان در جاده‌ها و خیابان‌ها، کار ماموران راهداری و شهرداری برای نمک‌پاشی و شن‌پاشی در معابر آغاز می‌شود و هزاران تن نمک برای این منظور در کشور به‌مصرف می‌رسد. نمکی که با حل شدن در آب، علاوه بر آسیب‌رساندن به بدنه‌ی وسایل نقلیه و تسریع پوسیدگی آن‌ها، آب و خاک را نیز به‌طور گسترده‌ای شور می‌کند و به محیط زیست و حتی به آسفالت و تاسیسات شهری آسیب جدی می‌رساند.
پرسش اینجاست که به‌رغم پیشرفت‌های شگرف در زمینه‌ی دانش و فناوری در جهان، چرا در کشور ما همچنان از این روش‌های قدیمی و زیانبار برای یخ‌زدایی از راه‌ها استفاده می‌شود و استفاده از مواد، روش‌ها یا ماشین‌آلات جایگزین، گسترش نیافته است؟
🖌 باقریان
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
همه ساله در ماه‌های سرد پس از بارش برف و یخبندان در جاده‌ها و خیابان‌ها، کار ماموران راهداری و شهرداری برای نمک‌پاشی و شن‌پاشی در معابر آغاز می‌شود و هزاران تن نمک برای این منظور در کشور به‌مصرف می‌رسد. نمکی که با حل شدن در آب، علاوه بر آسیب‌رساندن به بدنه‌ی وسایل نقلیه و تسریع پوسیدگی آن‌ها، آب و خاک را نیز به‌طور گسترده‌ای شور می‌کند و به محیط زیست و حتی به آسفالت و تاسیسات شهری آسیب جدی می‌رساند.
پرسش اینجاست که به‌رغم پیشرفت‌های شگرف در زمینه‌ی دانش و فناوری در جهان، چرا در کشور ما همچنان از این روش‌های قدیمی و زیانبار برای یخ‌زدایی از راه‌ها استفاده می‌شود و استفاده از مواد، روش‌ها یا ماشین‌آلات جایگزین، گسترش نیافته است؟
🖌 باقریان
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
✳️ ره‌آوردی از سفر به جزیره‌ی هرمز
پیشکش نگاه شما همراهان ارجمند
📸 باقریان
#ایرانگردی #طبیعت_ایران #ایران_جان #جزیره_هرمز
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
https://www.instagram.com/hezarmasjedWatch
پیشکش نگاه شما همراهان ارجمند
📸 باقریان
#ایرانگردی #طبیعت_ایران #ایران_جان #جزیره_هرمز
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
https://www.instagram.com/hezarmasjedWatch
✳️ استفاده از نایلون و ظروف یکبار مصرف را کاهش دهیم!
هر روز مقادیر هنگفتی از انرژی و منابع نفتی و معدنی زمین برای ساخت انواع بطری‌ها و ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اندک آب، آبمیوه یا نوشابه‌ای که در یک بطری پلاستیکی یا قوطی آلومینیومی بسته‌بندی شده است پس از خرید در چند دقیقه مصرف می‌شود ولی بطری یا قوطی آن صدها سال در طبیعت باقی می‌ماند و یا در بهترین حالت با صرف انرژی مضاعف، جمع‌آوری، تفکیک و بازیافت می‌شود.
ظروف مختلف یکبار مصرف برای نوشیدنی‌ها و مواد غذایی که استفاده از آن‌ها به طور روزافزونی رو به گسترش است و در برخی موارد قابل بازیافت هم نیستند؛ چهره‌ی محیط زیست ما را تغییر داده، طبیعت و منابع آب را آلوده کرده و به تهدیدی برای سلامت انسان و دیگر موجودات بدل شده‌اند. این نه منطقی است و نه اخلاقی! و در عین حال، واقع‌بینانه هم نیست اگر انتظار داشته باشیم در زندگی ماشینی و شتابزده‌ی کنونی استفاده از آن‌ها به کلی کنار گذاشته شود.
❓چه باید کرد؟!
✅ چند راهکار و پیشنهاد:
🔹در مهمانی‌ها، مراسم جشن یا عزا و یا هنگام طبیعت‌گردی از لیوان‌ها، ظروف غذا و سفره‌های معمولی بجای ظروف و سفره‌های یکبار مصرف استفاده کنیم.
🔹تا حد امکان از خرید بطری‌های آب معدنی خودداری کرده و بجای آن، از یک بطری شیشه‌ای، فلزی یا پلاستیکی بصورت دائم برای همراه داشتن و نوشیدن آب (بویژه در خودرو و هنگام سفر) استفاده نماییم.
🔹داشتن یک لیوان شخصی در خودرو یا در محل کار، ما را از استفاده‌ی بی رویه از لیوان‌های یکبار مصرف بی نیاز می‌کند.
🔹مصرف نوشابه و آبمیوه‌های صنعتی که زیان‌های آن‌ها بر کسی پوشیده نیست را به حداقل برسانیم. این هم به نفع ماست و هم به نفع محیط زیست!
🔹یک کیسه‌ی پارچه‌ای تهیه کرده و آن را هنگام خرید نان، همراه داشته باشیم تا هر بار ناچار به خرید و استفاده از کیسه نایلونی نشویم.
🔹نیازی نیست فروشندگان هر چیزی را حتما" در یک کیسه‌ی نایلونی قرار داده و به دست ما بدهند! هنگام خرید تا جایی‌که امکان دارد از گرفتن کیسه‌های نایلونی اضافی و غیرضروری خودداری کنیم!
🔹بطری‌های پلاستیکی و قوطی‌های فلزی و دیگر پسماندهای خشک و قابل بازیافت را از سایر پسماندها تفکیک نماییم.
✳️ اگر راهکار یا پیشنهاد دیگری در این زمینه دارید لطفا" در بخش نظرات (کامنت‌ها) بنویسید.
🖌 باقریان
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
هر روز مقادیر هنگفتی از انرژی و منابع نفتی و معدنی زمین برای ساخت انواع بطری‌ها و ظروف یکبار مصرف پلاستیکی و فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اندک آب، آبمیوه یا نوشابه‌ای که در یک بطری پلاستیکی یا قوطی آلومینیومی بسته‌بندی شده است پس از خرید در چند دقیقه مصرف می‌شود ولی بطری یا قوطی آن صدها سال در طبیعت باقی می‌ماند و یا در بهترین حالت با صرف انرژی مضاعف، جمع‌آوری، تفکیک و بازیافت می‌شود.
ظروف مختلف یکبار مصرف برای نوشیدنی‌ها و مواد غذایی که استفاده از آن‌ها به طور روزافزونی رو به گسترش است و در برخی موارد قابل بازیافت هم نیستند؛ چهره‌ی محیط زیست ما را تغییر داده، طبیعت و منابع آب را آلوده کرده و به تهدیدی برای سلامت انسان و دیگر موجودات بدل شده‌اند. این نه منطقی است و نه اخلاقی! و در عین حال، واقع‌بینانه هم نیست اگر انتظار داشته باشیم در زندگی ماشینی و شتابزده‌ی کنونی استفاده از آن‌ها به کلی کنار گذاشته شود.
❓چه باید کرد؟!
✅ چند راهکار و پیشنهاد:
🔹در مهمانی‌ها، مراسم جشن یا عزا و یا هنگام طبیعت‌گردی از لیوان‌ها، ظروف غذا و سفره‌های معمولی بجای ظروف و سفره‌های یکبار مصرف استفاده کنیم.
🔹تا حد امکان از خرید بطری‌های آب معدنی خودداری کرده و بجای آن، از یک بطری شیشه‌ای، فلزی یا پلاستیکی بصورت دائم برای همراه داشتن و نوشیدن آب (بویژه در خودرو و هنگام سفر) استفاده نماییم.
🔹داشتن یک لیوان شخصی در خودرو یا در محل کار، ما را از استفاده‌ی بی رویه از لیوان‌های یکبار مصرف بی نیاز می‌کند.
🔹مصرف نوشابه و آبمیوه‌های صنعتی که زیان‌های آن‌ها بر کسی پوشیده نیست را به حداقل برسانیم. این هم به نفع ماست و هم به نفع محیط زیست!
🔹یک کیسه‌ی پارچه‌ای تهیه کرده و آن را هنگام خرید نان، همراه داشته باشیم تا هر بار ناچار به خرید و استفاده از کیسه نایلونی نشویم.
🔹نیازی نیست فروشندگان هر چیزی را حتما" در یک کیسه‌ی نایلونی قرار داده و به دست ما بدهند! هنگام خرید تا جایی‌که امکان دارد از گرفتن کیسه‌های نایلونی اضافی و غیرضروری خودداری کنیم!
🔹بطری‌های پلاستیکی و قوطی‌های فلزی و دیگر پسماندهای خشک و قابل بازیافت را از سایر پسماندها تفکیک نماییم.
✳️ اگر راهکار یا پیشنهاد دیگری در این زمینه دارید لطفا" در بخش نظرات (کامنت‌ها) بنویسید.
🖌 باقریان
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
✳️ پرسش و پاسخ!
🔸 در روزگاری که دلار نود هزار تومانی، سکه ۸۰ میلیونی، فساد، ناکارامدی و تورم، کمر اقتصاد بیمار ایران را شکسته و هر روز بخش بیشتری از مردم به زیر خط فقر سقوط می‌کنند و سفره‌ی معیشت‌شان کوچکتر می‌شود و در دورانی که ناترازی برق و گاز، بحران‌های اجتماعی، سیاست‌های نادرست و انزوای بین‌المللی و... مردم را بیش از هر زمان خسته، افسرده و نا امید کرده است، سخن گفتن از مسائل محیط زیستی چه معنا و ضرورتی دارد؟!
🔹 همه‌ی مسائل و بحران‌های اقتصادی و سیاسی موجود به دست مردمانی آگاه و با شهامت و زمامدارانی خردمند و میهن‌دوست در کوتاه مدت یا دراز مدت قابل حل خواهند بود... ولی اگر همه‌ی خردمندان دنیا جمع شوند نمی‌توانند زمین‌هایی که دچار فرونشست شده‌اند، منابع آب زیرزمینی چند هزارساله که تهی شده‌اند، خاکی که فرسایش یافته و نابود شده است، جنگل‌هایی که پاکتراشی شده و به ویلا یا اراضی کشاورزی و... تبدیل شده‌اند، گونه‌های حیات‌وحش که منقرض شده‌اند، انسان‌هایی که در اثر آلودگی هوای شهرها جان باخته‌اند... را بازگردانند! بیشتر مسائل محیط زیستی زیان‌هایی جبران‌ناپذیر در پی دارند و موضوعاتی نیستند که بتوان پرداختن به آن‌ها را به آینده موکول کرد، بنابراین همزمان با تلاش برای حل ریشه‌ای مسائل مختلف کشور، هیچ‌گاه نباید از تلاش برای بهبود وضعیت محیط زیست و جلوگیری از تخریب بیشتر و غیر قابل سکونت شدن سرزمین غافل شد.
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
🔸 در روزگاری که دلار نود هزار تومانی، سکه ۸۰ میلیونی، فساد، ناکارامدی و تورم، کمر اقتصاد بیمار ایران را شکسته و هر روز بخش بیشتری از مردم به زیر خط فقر سقوط می‌کنند و سفره‌ی معیشت‌شان کوچکتر می‌شود و در دورانی که ناترازی برق و گاز، بحران‌های اجتماعی، سیاست‌های نادرست و انزوای بین‌المللی و... مردم را بیش از هر زمان خسته، افسرده و نا امید کرده است، سخن گفتن از مسائل محیط زیستی چه معنا و ضرورتی دارد؟!
🔹 همه‌ی مسائل و بحران‌های اقتصادی و سیاسی موجود به دست مردمانی آگاه و با شهامت و زمامدارانی خردمند و میهن‌دوست در کوتاه مدت یا دراز مدت قابل حل خواهند بود... ولی اگر همه‌ی خردمندان دنیا جمع شوند نمی‌توانند زمین‌هایی که دچار فرونشست شده‌اند، منابع آب زیرزمینی چند هزارساله که تهی شده‌اند، خاکی که فرسایش یافته و نابود شده است، جنگل‌هایی که پاکتراشی شده و به ویلا یا اراضی کشاورزی و... تبدیل شده‌اند، گونه‌های حیات‌وحش که منقرض شده‌اند، انسان‌هایی که در اثر آلودگی هوای شهرها جان باخته‌اند... را بازگردانند! بیشتر مسائل محیط زیستی زیان‌هایی جبران‌ناپذیر در پی دارند و موضوعاتی نیستند که بتوان پرداختن به آن‌ها را به آینده موکول کرد، بنابراین همزمان با تلاش برای حل ریشه‌ای مسائل مختلف کشور، هیچ‌گاه نباید از تلاش برای بهبود وضعیت محیط زیست و جلوگیری از تخریب بیشتر و غیر قابل سکونت شدن سرزمین غافل شد.
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
🔴 هژمونی حکمرانی هیدرولیک
✍ مهتا بذرافکن
از زمانی که بشر توانست آب را در چرخه طبیعی مطیع و از آن برای بقا، امنیت و قدرت استفاده کند، آب یکی از اصلی‌ترین عناصر موتور تمدن بشری شد و البته با ظهور دولت‌های مدرن آب مطیع شده ابزار توسعه گشت.
آب که همواره از آن به عنوان منبع حیات نام برده می‌شود، با تفکرات توسعه‌ای و مداخلات هیدرولیکی خارج تحمل چرخه طبیعی، به منبع نابرابری، تنازع و انباشت ثروت برای اقلیت و انباشت فقر برای اکثریت مردم در سیاره نیز شده است. مداخلات انسان در چرخه طبیعی آب و هدایت آب به چرخه هیدرواجتماعی و کنترل در خدمت سرمایه داری، دارای پیامدهای مخرب برای خود منابع آب، تشدید کننده نابرابری در جهان اجتماعی بود.
اثرات این دخل و تصرف و سلطه هیدرولیک چنان بود که موجب شد که در سال 1992 در اعلامیه دوبلین تغییری در پاردایم صورت گرفته و پایه‌های مدیریت یکپارچه منابع آب و حکمرانی آب بنا نهاده شود. پارادیم جدید جدید سعی نمود فرهنگ و طبیعت در هم ادغام نماید و با تعریف حقابه مبتنی بر عدالت زیستی در تئوری و نیز با ادعای گنجاندن کلیه بازیگران مرتبط در فرآیند تصمیم گیریهایی که بر منابع آب تأثیر می‌گذارد تلاش کرد مفهومی تحت نام حکمرانی آب بازتعریف کند.
هدف این تغییر شکستن سلطه تفکر هیدرولیکی بر سرنوشت جوامع بود. برخی از جوامع موفق شدند و برخی همچون کشور ما هنوز همچنان عمیقا درگیر آن هستند.
هرچند شعارهای زیبایی در خصوص مشارکت مردم، عدالت و حقابه زیستی داده می‌شود اما در واقعیت نه تنها این شعارها عمل نشده بلکه به فاجعه‌ای به نام «کنسرسیوم بحران سازها» منجر شده است.
این ائتلاف نامیمون که وضعیت کشور را غرق در بحران‌هایی که امروز به نام «ناترازی!!» می‌خوانند کرده، در واقع بخشی از ماندن در حالت حکمرانی هیدرولیک است که سیستم‌های اجتماعی را به حاشیه رانده و همچنان سازه سالارانه به بیراهه می رود.
نمونه های این سازه ها از سدهای بزرگ مانند چمشیر و گتوند و سیوند و سدهای بی شماری که بر حوضه آبریز ارومیه ساخته شده بسیار است و پیامدهای مخرب آن از خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه ها گرفته و حتی به تصرف و خصوصی سازی رودخانه رسیده است!!
نمونه‌ی دیگر سازه‌های بتنی آبخیزداری است که دولتها سالیانه میلیاردها تومان هزینه می‌کنند و بعد از مدت کوتاهی به یک معضل برای مردم و منابع طبیعی تبدیل می‌شوند.
سیستم حکمرانی هیدرولیک که مبتنی بر سوداگری و معاملات سازه است هنوز مانع بزرگی بر سر راه حکمرانی آب است و مشارکت را منکوب می کند.
نقدهای زیادی درخصوص حکمرانی آب در ایران منتشر می‌شود اما سؤال اصلی این است که آیا اساسا ما از حکمرانی هیدرولیک به سمت حکمرانی آب گذر کرده ایم که در مورد آن بحث نماییم؟
آب و جامعه
@water_bio
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
✍ مهتا بذرافکن
از زمانی که بشر توانست آب را در چرخه طبیعی مطیع و از آن برای بقا، امنیت و قدرت استفاده کند، آب یکی از اصلی‌ترین عناصر موتور تمدن بشری شد و البته با ظهور دولت‌های مدرن آب مطیع شده ابزار توسعه گشت.
آب که همواره از آن به عنوان منبع حیات نام برده می‌شود، با تفکرات توسعه‌ای و مداخلات هیدرولیکی خارج تحمل چرخه طبیعی، به منبع نابرابری، تنازع و انباشت ثروت برای اقلیت و انباشت فقر برای اکثریت مردم در سیاره نیز شده است. مداخلات انسان در چرخه طبیعی آب و هدایت آب به چرخه هیدرواجتماعی و کنترل در خدمت سرمایه داری، دارای پیامدهای مخرب برای خود منابع آب، تشدید کننده نابرابری در جهان اجتماعی بود.
اثرات این دخل و تصرف و سلطه هیدرولیک چنان بود که موجب شد که در سال 1992 در اعلامیه دوبلین تغییری در پاردایم صورت گرفته و پایه‌های مدیریت یکپارچه منابع آب و حکمرانی آب بنا نهاده شود. پارادیم جدید جدید سعی نمود فرهنگ و طبیعت در هم ادغام نماید و با تعریف حقابه مبتنی بر عدالت زیستی در تئوری و نیز با ادعای گنجاندن کلیه بازیگران مرتبط در فرآیند تصمیم گیریهایی که بر منابع آب تأثیر می‌گذارد تلاش کرد مفهومی تحت نام حکمرانی آب بازتعریف کند.
هدف این تغییر شکستن سلطه تفکر هیدرولیکی بر سرنوشت جوامع بود. برخی از جوامع موفق شدند و برخی همچون کشور ما هنوز همچنان عمیقا درگیر آن هستند.
هرچند شعارهای زیبایی در خصوص مشارکت مردم، عدالت و حقابه زیستی داده می‌شود اما در واقعیت نه تنها این شعارها عمل نشده بلکه به فاجعه‌ای به نام «کنسرسیوم بحران سازها» منجر شده است.
این ائتلاف نامیمون که وضعیت کشور را غرق در بحران‌هایی که امروز به نام «ناترازی!!» می‌خوانند کرده، در واقع بخشی از ماندن در حالت حکمرانی هیدرولیک است که سیستم‌های اجتماعی را به حاشیه رانده و همچنان سازه سالارانه به بیراهه می رود.
نمونه های این سازه ها از سدهای بزرگ مانند چمشیر و گتوند و سیوند و سدهای بی شماری که بر حوضه آبریز ارومیه ساخته شده بسیار است و پیامدهای مخرب آن از خشک شدن تالاب‌ها و رودخانه ها گرفته و حتی به تصرف و خصوصی سازی رودخانه رسیده است!!
نمونه‌ی دیگر سازه‌های بتنی آبخیزداری است که دولتها سالیانه میلیاردها تومان هزینه می‌کنند و بعد از مدت کوتاهی به یک معضل برای مردم و منابع طبیعی تبدیل می‌شوند.
سیستم حکمرانی هیدرولیک که مبتنی بر سوداگری و معاملات سازه است هنوز مانع بزرگی بر سر راه حکمرانی آب است و مشارکت را منکوب می کند.
نقدهای زیادی درخصوص حکمرانی آب در ایران منتشر می‌شود اما سؤال اصلی این است که آیا اساسا ما از حکمرانی هیدرولیک به سمت حکمرانی آب گذر کرده ایم که در مورد آن بحث نماییم؟
آب و جامعه
@water_bio
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
Forwarded from محیط زیست برای همه
🔴 رفتار دشمنانه‌ی طالبان در قبال ایران؛ هدایت آب هیرمند به سوی شوره‌زار‌های افغانستان
تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهند که از ۲۲ دی‌ماه تا ۱۲ بهمن‌ماه جاری در هیرمند جریان قابل توجه آب وجود داشته، اما مقامات افغان از ورود آن به ایران ممانعت کرده‌اند.
بر خلاف ادعای مسئولان وزارت امور خارجه، انحراف سیلاب هیرمند به شوره‌زار گودزره همچنان ادامه دارد. این در حالی است که بر اساس معاهده رسمی سال ۱۳۵۱ میان نخست‌وزیر وقت ایران (امیرعباس هویدا) و نخست‌وزیر وقت افغانستان (موسی شفیق) مقرر شد افغانستان سالانه ۸۵۰ میلیون متر مکعب آب از طریق هیرمند به ایران اختصاص دهد، اما این تعهد از سوی افغانستان رعایت نمی‌شود.
این بحران آب زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم دولت افغانستان در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ در حال احداث بند کمال‌خان بود، اما به دلیل نبود زیرساخت‌های لازم، ایران سیمان مورد نیاز این پروژه را تأمین کرد! نتیجه این اقدام، تکمیل بند کمال‌خان و مسدود شدن جریان طبیعی آب به ایران بود.
⬅️ متن کامل این گزارش را در سایت فرارو بخوانید:
https://fararu.com/fa/news/832056
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهند که از ۲۲ دی‌ماه تا ۱۲ بهمن‌ماه جاری در هیرمند جریان قابل توجه آب وجود داشته، اما مقامات افغان از ورود آن به ایران ممانعت کرده‌اند.
بر خلاف ادعای مسئولان وزارت امور خارجه، انحراف سیلاب هیرمند به شوره‌زار گودزره همچنان ادامه دارد. این در حالی است که بر اساس معاهده رسمی سال ۱۳۵۱ میان نخست‌وزیر وقت ایران (امیرعباس هویدا) و نخست‌وزیر وقت افغانستان (موسی شفیق) مقرر شد افغانستان سالانه ۸۵۰ میلیون متر مکعب آب از طریق هیرمند به ایران اختصاص دهد، اما این تعهد از سوی افغانستان رعایت نمی‌شود.
این بحران آب زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم دولت افغانستان در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ در حال احداث بند کمال‌خان بود، اما به دلیل نبود زیرساخت‌های لازم، ایران سیمان مورد نیاز این پروژه را تأمین کرد! نتیجه این اقدام، تکمیل بند کمال‌خان و مسدود شدن جریان طبیعی آب به ایران بود.
⬅️ متن کامل این گزارش را در سایت فرارو بخوانید:
https://fararu.com/fa/news/832056
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
فرارو
کار عجیب طالبان در قبال ایران؛ هدایت آب هیرمند به سوی شوره‌زار‌های افغانستان
بررسی تصاویر ماهواره‌ای Sentinel-۲ توسط مرکز ملی مطالعات راهبردی کشاورزی و آب اتاق ایران نشان می‌دهد که در ۲۰ روز از ۲۲ دی‌ماه تا ۱۲ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ جریان قابل‌توجهی از آب در هیرمند وجود داشته است. این آب در بند کمال‌خان جمع‌آوری و سپس از طریق مخزن دوم آن به…
Forwarded from عکس نگار
#نوشته‌ی_شما
چه باید کرد؟
هزارمسجدی و لاینی؛ آیا ریگزار شدن مراتع و جنگل های هزارمسجد را نمی بینی؟
مرخ‌ها و برخ‌ها*، یا مرخ‌ها در باد با رقص و چرخ‌ها؟!
ای اُرس‌ها ما را ببخشید، هزار مچیت ما را عفو کن، ما بد کردیم. ما به بهانه‌های گوناگون تو را بیابان نمودیم. گاهی با تبر و آتش و زمانی با دام و چرای بی رویۀ دام‌هایی که از پروانه‌ی ما بیشتر است؛ دام غیرمجاز. در آهنگ لیا خوینی بهار سال ۱۳۴۴ که توسط دایی محمد روایی زاده (محمد خانجان) اجرا گردیده، عامل بدبختی فزون خواهی مردم معرفی می‌شود. و هشدار می‌دهد نکند باز مهندس آسمانی غضب کرده، نقشه‌ای جدید را برای اجرا در دستور کار قرار دهد. فاعتبروا یا اولی الابصار! ای اهل خرد پند و عبرت بگیرید که طبیعت هوشمند است و بدرفتاری ما را پاسخ سخت می دهد. شاید با خشکسالی و تغییر اقلیم!
هزار مسجدا! می دانیم این اعترافات دیرهنگام حال تو را خوب نخواهد کرد. ما درحق تو جفا کردیم. هرکس به طریقی دل تو را می شکند، گاهی با صحبت از پروژه انتقال آبهای تو به جایی دور ازخانه‌ات و گاهی با هجوم گردشگران در نبود زیرساخت‌های لازم برای این برنامه‌ها...
ما را ببخش ای تنهای تنها، ای مظلوم بی پناه، ای ساکت زخمی از....
🖌 علی جلایر
*برخ‌ها: گوسفندان (به زبان کُردی)
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
چه باید کرد؟
هزارمسجدی و لاینی؛ آیا ریگزار شدن مراتع و جنگل های هزارمسجد را نمی بینی؟
مرخ‌ها و برخ‌ها*، یا مرخ‌ها در باد با رقص و چرخ‌ها؟!
ای اُرس‌ها ما را ببخشید، هزار مچیت ما را عفو کن، ما بد کردیم. ما به بهانه‌های گوناگون تو را بیابان نمودیم. گاهی با تبر و آتش و زمانی با دام و چرای بی رویۀ دام‌هایی که از پروانه‌ی ما بیشتر است؛ دام غیرمجاز. در آهنگ لیا خوینی بهار سال ۱۳۴۴ که توسط دایی محمد روایی زاده (محمد خانجان) اجرا گردیده، عامل بدبختی فزون خواهی مردم معرفی می‌شود. و هشدار می‌دهد نکند باز مهندس آسمانی غضب کرده، نقشه‌ای جدید را برای اجرا در دستور کار قرار دهد. فاعتبروا یا اولی الابصار! ای اهل خرد پند و عبرت بگیرید که طبیعت هوشمند است و بدرفتاری ما را پاسخ سخت می دهد. شاید با خشکسالی و تغییر اقلیم!
هزار مسجدا! می دانیم این اعترافات دیرهنگام حال تو را خوب نخواهد کرد. ما درحق تو جفا کردیم. هرکس به طریقی دل تو را می شکند، گاهی با صحبت از پروژه انتقال آبهای تو به جایی دور ازخانه‌ات و گاهی با هجوم گردشگران در نبود زیرساخت‌های لازم برای این برنامه‌ها...
ما را ببخش ای تنهای تنها، ای مظلوم بی پناه، ای ساکت زخمی از....
🖌 علی جلایر
*برخ‌ها: گوسفندان (به زبان کُردی)
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
Forwarded from صدای پای آب
✳️ بهترینِ خودمان باشیم!
از نشانه‌های یک جامعه‌ی سالم و رو به رشد این است که در آن هر فردی (نجار، مهندس، رفتگر، روزنامه‌نگار، دامدار، معلم، محیط‌بان، صافکار، معمار، سیاستمدار، پزشک، باغبان و غیره...) کار و پیشه‌ی خود را مهم می‌داند، جدی می‌گیرد و تلاش می‌کند کارش را به بهترین روش انجام دهد و دنبال بهانه برای تنبلی و فرافکنی نیست. در چنین جامعه‌ای، ارزش و اعتبار افراد بر اساس شغل آن‌ها سنجیده نمی‌شود بلکه دانش و مهارت آن‌ها در کاری که انجام می‌دهند و درستی و کیفیت کارشان است که اهمیت دارد. بنابراین در جامعه‌ی مورد نظر، یک کشاورز با تجربه یا یک تعمیرکار ماهر، ارزشمندتر از یک سیاستمدار نادان یا یک مدیر نالایق است.
البته در برخی جوامع، پیشه‌هایی هم هست که اگر نباشند نه تنها خللی در زندگی مردم پیش نمی‌آید بلکه اوضاع به مراتب بهتر خواهد شد!...
📸🖌 باقریان
@chaarraah
http://Instagram.com/esmaeel_bagherian
از نشانه‌های یک جامعه‌ی سالم و رو به رشد این است که در آن هر فردی (نجار، مهندس، رفتگر، روزنامه‌نگار، دامدار، معلم، محیط‌بان، صافکار، معمار، سیاستمدار، پزشک، باغبان و غیره...) کار و پیشه‌ی خود را مهم می‌داند، جدی می‌گیرد و تلاش می‌کند کارش را به بهترین روش انجام دهد و دنبال بهانه برای تنبلی و فرافکنی نیست. در چنین جامعه‌ای، ارزش و اعتبار افراد بر اساس شغل آن‌ها سنجیده نمی‌شود بلکه دانش و مهارت آن‌ها در کاری که انجام می‌دهند و درستی و کیفیت کارشان است که اهمیت دارد. بنابراین در جامعه‌ی مورد نظر، یک کشاورز با تجربه یا یک تعمیرکار ماهر، ارزشمندتر از یک سیاستمدار نادان یا یک مدیر نالایق است.
البته در برخی جوامع، پیشه‌هایی هم هست که اگر نباشند نه تنها خللی در زندگی مردم پیش نمی‌آید بلکه اوضاع به مراتب بهتر خواهد شد!...
📸🖌 باقریان
@chaarraah
http://Instagram.com/esmaeel_bagherian
✳️ جمعیت و منابع آب در دسترس
مقدار آبهای سطحی کره زمین با خشکی‌ها مقایسه شده و نشان می‌دهد که اگر چه حدود 72% سطح کره زمین با آب پوشیده شده است اما 97% این آب‌ها شور بوده و به درد آشامیدن و کشاورزی و تولید غذا نمی‌خورند مگر آنکه با هزینه‌ی بسیار گران شیرین‌سازی شوند.
🔹منابع آب شیرین محدود است.
بر اساس آمار UNICEF از 8 میلیارد نفر جمعیت کره زمین حدود 6,5 میلیارد نفر دسترسی به حداقل آب آشامیدنی را دارند اما حدود 800 میلیون نفر یا 10% جمعیت کره زمین به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند که از این میان، 170 میلیون نفر از آبهای سطحی استفاده می‌کنند و
حدود 450 میلیون نفر از آبهای تصفیه نشده آبهای خاکستری استفاده می‌کنند و حدود 270 میلیون نفر دسترسی محدود و اندکی به آب دارند که سرانه مصرف سالیانه آب این 270 میلیون نفر کمتر از 500 متر مکعب است.
منابع آب شیرین محدود است و برای بخشی از جمعیت جهان غیر قابل دسترس یا دسترسی به آن به سختی میسر است و در این بین امروزه بیش از 4 میلیون نفر در ایران به منابع آب شیرین، سالم و بهداشتی دسترسی ندارند و به عبارتی بیش از 17,000 روستا در ایران به منابع آب سالم و بهداشتی دسترسی ندارند و در طی 40 سال اخیر در ایران بیش از 30,000 روستا به دلیل عدم دسترسی به منابع آب پایدار خالی از سکنه شده است.
🖌 حمید رضا رمضانی (کارشناس ارشد آب)
@markuart
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch
مقدار آبهای سطحی کره زمین با خشکی‌ها مقایسه شده و نشان می‌دهد که اگر چه حدود 72% سطح کره زمین با آب پوشیده شده است اما 97% این آب‌ها شور بوده و به درد آشامیدن و کشاورزی و تولید غذا نمی‌خورند مگر آنکه با هزینه‌ی بسیار گران شیرین‌سازی شوند.
🔹منابع آب شیرین محدود است.
بر اساس آمار UNICEF از 8 میلیارد نفر جمعیت کره زمین حدود 6,5 میلیارد نفر دسترسی به حداقل آب آشامیدنی را دارند اما حدود 800 میلیون نفر یا 10% جمعیت کره زمین به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند که از این میان، 170 میلیون نفر از آبهای سطحی استفاده می‌کنند و
حدود 450 میلیون نفر از آبهای تصفیه نشده آبهای خاکستری استفاده می‌کنند و حدود 270 میلیون نفر دسترسی محدود و اندکی به آب دارند که سرانه مصرف سالیانه آب این 270 میلیون نفر کمتر از 500 متر مکعب است.
منابع آب شیرین محدود است و برای بخشی از جمعیت جهان غیر قابل دسترس یا دسترسی به آن به سختی میسر است و در این بین امروزه بیش از 4 میلیون نفر در ایران به منابع آب شیرین، سالم و بهداشتی دسترسی ندارند و به عبارتی بیش از 17,000 روستا در ایران به منابع آب سالم و بهداشتی دسترسی ندارند و در طی 40 سال اخیر در ایران بیش از 30,000 روستا به دلیل عدم دسترسی به منابع آب پایدار خالی از سکنه شده است.
🖌 حمید رضا رمضانی (کارشناس ارشد آب)
@markuart
🍀 کانال محیط زیست برای همه
@hezarmasjedwatch