🥸🎸؟
#نوای‌_جوانه

✨نوازنده: علی رجبعلی‌پور

@chakameh_javaneh🎶
@javaneh_club🌱

ساخت کلیپ: سینماژ
Coming soon…
@cinamazh
@javaneh_club

📣💣کانون کات تقدیم می کند:

اکران و نقد و بررسی فیلم سینمایی ملاقات خصوصی
(برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در چهلمین جشنواره فیلم فجر)

🔥با حضور:

✅امید شمس (کارگردان اثر)
✅سیاوش چراغی پور(بازیگر اثر)
✅ایمان شمس (بازیگر اثر)
✅جواد قامتی(بازیگر اثر)

🤝 با همکاری کانون سینماژ و معاونت فرهنگ و هنر مرکز پژوهش‌های علمی و فناوری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران

🗓چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۴
🕟ساعت ۱۶.۳۰-۱۹

📍لوکیشن: پردیس مرکزی دانشگاه تهران، دانشکده پزشکی، تالار دانشجو

⚠️ثبت نام برای همه افراد آزاد و بدون مانع است!

🎟هزینه بلیط: ۵۰ هزارتومان

👈 برای ثبت نام کلیک کنید! 👉

⚠️ برای دریافت کدتخفیف مخصوص ثبت نام گروهی(از ۴ نفر) به پشتیبانی پیام دهید.

در صورت وجود هرگونه مشکل در ثبت نام با پشتیبانی ما مطرح کنید.

🎬@cinema_cut
🎞 @cinamazh
🔬 @SSRC_News
🌱@javaneh_club

پدر پروانه در زندان است و از طریق گوشی فرهاد، یکی از هم بندهایش، با دخترش در ارتباط است. پس از مدتی، فرهاد و پروانه به هم علاقه مند می شوند و این آغاز ملاقات های آن ها و شروع ماجراها است.

«ملاقات خصوصی»، توانسته سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را در چهلمین جشنواره فیلم فجر از آن خود کند و همچنین برنده جایزه بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه از بیست و دومین جشن حافظ و انجمن منتقدان فارسی زبان شده است.

ملاقات خصوصی را با حضور کارگردان و جمعی از بازیگران با ما ببینید!
👈برای ثبت نام کلیک کنید👉

در صورت وجود هرگونه مشکل در ثبت نام با پشتیبانی ما مطرح کنید.
🎬@cinema_cut
🎞 @cinamazh
🔬 @SSRC_News
🌱@javaneh_club

تکه ای از بازی جناب آقای سیاوش چراغی پور (فیلم جهان با من برقص) از مهمان های برنامه اکران فیلم ملاقات خصوصی در روز چهارشنبه ۷ خرداد ۱۴۰۳

👈برای ثبت نام کلیک کنید👉

در صورت وجود هرگونه مشکل در ثبت نام با پشتیبانی ما مطرح کنید.
🎬@cinema_cut
🎞 @cinamazh
🔬 @SSRC_News
🌱@javaneh_club

📣 کانون هنرهای نمایشی پتواژ برگزار می‌کند:

✨ دوره کارگردانی تئاتر

👤 مدرس: آرمان طیران
🔸 نمایشنامه‌نویس، طراح و کارگردان
🔸 کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس
🔸 عضو پیوسته انجمن مدرسان خانه تئاتر
🔸 عضو هیئت انتخاب آثار در جشنواره های مختلف
🔸 عضو پیوسته انجمن نمایشنامه‌نویسان و مترجمان خانه تئاتر


📝 سرفصل‌های دوره:
🔹 انتخاب درست
🔹 متن در خدمت اجرا یا اجرا در خدمت متن
🔹 اکوسیستم کارگردانی تئاتر
🔹 سبک‌ها و شیوه‌های اجرا
🔹 چیزهایی که لازم است بدانیم
🔹 بیشتر از یک تکنسین/هنرمند
🔹 دیداری‌ها
🔹 زیست صحنه
🔹 بینامتنیت/هرمنوتیک/دراماتورژی
🔹 ایده تئاتر و درام امکان

💬 به مدت ۱۰ جلسه
📅 زمان: یکشنبه‌ها و چهارشنبه‌ها، ساعت ۱۷ تا ۲۰
🏠 مکان: دانشکده پزشکی، کلاس شش‌تایی‌ها
📍شروع کلاس: چهارشنبه، ۷ خرداد ماه

🌐 برای ثبت‌نام روی این لینک، کلیک کنید.

‼️ ظرفیت دوره محدود می‌باشد، اولویت با کسانی است که زودتر ثبت‌نام می‌کنند.

✅🖋 برای کسب اطلاعات بیشتر با @Patvazhkargardani یا پشتیبانی سایت Javaneh.club در ارتباط باشید.

#کارگردانی_تئاتر
#پتواژ

@patvazh_javaneh 🎭
@javaneh_club 🌱

📣 اطلاعیه در خصوص تغییر زمان برگزاری برنامه اکران ملاقات خصوصی.
دوستان عزیز با توجه به مشکل ناگهانی پیش آمده در رابطه با سیستم پخش سالن اکران فیلم ملاقات خصوصی و در راستای سیاست همیشگی سینماژ و کات و معاونت فرهنگی هنری مرکز پژوهش های دانشجویان مبنی بر برگزاری برنامه در ایده آل ترین شرایط ممکن در جهت احترام به مخاطبان خود، ضمن عرض پوزش این برنامه به زمان دیگری موکول گردید.
پ.ن. عزیزانی که در این رویداد ثبت نام کرده اند پس از اعلام تاریخ جدید جز شرکت کنندگان خواهند بود و در صورت تداخل با برنامه های این عزیزان هزینه دریافتی به ایشان عودت داده خواهد شد.
امید است در کنارشما عزیزان در تاریخ جدید برنامه جذابی رقم بزنیم.
در ضمن پس از اعلام تاریخ جدید و ظرفیت جدید لینک ثبت نام مجددا در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت و تا آن زمان لینک غیرفعال خواهد بود.
🎬@cinema_cut
🎞 @cinamazh
🔬 @SSRC_News
🌱@javaneh_club

بخشی از پشت صحنه جدایی نادر از سیمین
🎬 @cinamazh
🎞 @cinema_cut
🌱 @javaneh_club

همونطور که وعده اش رو داده بودیم اپیزود جدید پادکست روانفیلم هم رسید!
مطابق رویه ی مجله، این اپیزود هم در موازات محوریت مجله یعنی هویت است.
و تیم روانفیلم به بررسی سریال پر طرفدار severance پرداخته و دغدغه ی اون رو برای مخاطبینش باز کرده

پادکست روانفیلم - جداسازی (severance)

ده فیلم برتر ژانر جنگ از نگاه کانون سینمایی سینماژ


ژانر جنگ از آغاز تاریخ سینما، یکی از مهم‌ترین ابزارها برای نمایش فاجعه، قهرمانی، جنون، و فروپاشی انسان در متن خشونت نظام‌مند بوده است.
اما در سینماژ، فقط بحث نبردهای تاریخی یا درام‌های نظامی مهم نیست؛ بلکه فیلم‌هایی مطرح شده اند که جنگ را از منظر روانی، اخلاقی، فلسفی و انسانی کاویده‌اند.

🎖️ فهرست آثار:

1. Apocalypse Now (1979) – Francis Ford Coppola
🎯 نمره: 19 / 20


2. No Man’s Land (2001) – Danis Tanović
🎯 نمره: 19 / 20


3. The Cranes Are Flying (1957) – Mikhail Kalatozov
🎯 نمره: 19 / 20


4. Paths of Glory (1957) – Stanley Kubrick
🎯 نمره: 18 / 20


5. The Pianist (2002) – Roman Polanski
🎯 نمره: 18 / 20


6. Come and See (1985) – Elem Klimov
🎯 نمره: 17 / 20


7. Ivan’s Childhood (1962) – Andrei Tarkovsky
🎯 نمره: 17 / 20


8. Quo Vadis, Aida? (2020) – Jasmila Žbanić
🎯 نمره: 17 / 20


9. City of Life and Death (2009) – Lu Chuan
🎯 نمره: 17 / 20


10. The Human Condition Trilogy (1959–1961) – Masaki Kobayashi
🎯 نمره: 16 / 20



بررسی مولفه‌های ژانر جنگ:

1. انسان در برابر سیستم / پوچی خشونت

فیلم‌هایی نظیر:

فیلم Paths of Glory با نمایش بی‌عدالتی ارتش علیه سربازانش،

فیلم No Man’s Land با نمایش مضحکهٔ خطوط جبهه،

و فیلم The Human Condition با ترسیم خُرد شدن انسان تحت فرمانروایی ماشین جنگی،
همگی به ما نشان می‌دهند که «دشمن اصلی» گاه نه در روبه‌رو، که در پشت‌سر و در قلب ساختارهاست.


2. تجربه زیستهٔ غیرنظامیان و فردیت در جنگ

در The Cranes Are Flying، رمانتیک‌ترین و در عین حال ویرانگرترین تصویر از تأثیر جنگ بر عشق و امید نشان داده می‌شود.

فیلم The Pianist، جنگ را از منظر تنهاییِ نجات‌یافته‌ای بی‌پناه و درمانده روایت می‌کند.

در Quo Vadis, Aida از دل یک مادر، شاهد نسل‌کشی می‌شویم، و وحشت با چهره انسانی خودنمایی می‌کند.


3. زبان بصری منحصر به فرد

فیلم Come and See با بازی‌های دوربینِ اضطراب‌زا و سابجکتیو، بیننده را در درون روان یک کودک قربانی جای می‌دهد.

ساخته تارکوفسکی ، Ivan’s Childhood، شعرگونه است: جنگ در آن همچون رؤیایی تار و تلخ روایت می‌شود.

فیلم City of Life and Death با قاب‌های سیاه‌وسفید و ریتم‌های منقطع، حس فروپاشی تاریخی را در قالبی مدرن بازمی‌سازد.


4. نقد ایدئولوژی و خنثی‌سازی قهرمان

فیلم Apocalypse Now، اقتباسی از قلب تاریکی کنراد، سفری‌ست به درون جنون. جنگ در آن نه افتخار بلکه تجلی پوچی و جنون انسان است.

در The Human Condition، شخصیت اصلی‌ را نه به‌عنوان قهرمان، که به‌عنوان انسانی فرورفته در کشمکش اخلاقی تصویر می‌کند.

در این ده فیلم، جنگ نه افتخار است، نه حماسه.
این‌ها آثاری‌اند که با جسارت به قلب تاریکی می‌روند، روایت را از دست نظامیان خارج کرده و به انسان‌های شکسته، درهم‌شکسته و نادیده‌ گرفته‌شده می‌سپارند.
سینماژ با این انتخاب، چهرهٔ اگزیستانسیال، ضدایدئولوژیک و انسانی جنگ را برجسته می‌کند.

🎬 @cinamazh
🌱 @javaneh_club

🤹‍♂️ یازده فیلم برتر ژانر کمدی اسلپ‌استیک از نگاه کانون سینمایی سینماژ

ژانر کمدی اسلپ‌استیک یکی از خالص‌ترین شکل‌های کمدی بدنی در تاریخ سینماست؛
ژانری که بر حرکات اغراق‌آمیز، شوخی‌های فیزیکی، زمان‌بندی دقیق و آشفته‌سازی نظم استوار است. از سُر خوردن روی پوست موز تا فرو ریختن کامل ساختارهای اجتماعی، اسلپ‌استیک اغلب بدون کلام، با بدن و موقعیت حرف می‌زند.

اما نکته ی مهم این است که :
همهٔ فیلم‌های این فهرست به‌طور خالص در ژانر اسلپ‌استیک قرار نمی‌گیرند.
بلکه ترکیبی‌اند. دارای عناصر پررنگی از اسلپ‌استیک، ولی ریشه‌دار در کمدی موقعیت، هجو سیاسی یا کمدی کلامی.
هدف سینماژ چیز دیگری بوده.
سینماژ در این انتخاب، سعی کرده هم آثار خالص این ژانر (مانند آثار چاپلین، باستر کیتون، یا پیتر سلرز) و هم فیلم‌هایی را که خلاقانه با عناصر اسلپ‌استیک بازی می‌کنند، در کنار هم قرار دهد. هدف نشان دادن نفوذ این زبان بدنی در تاریخ سینما بوده. تا تصویری گسترده‌تر از این نفوذ را در سینمای کمدی به گوش مخاطب برساند.



🎥 فهرست آثار:

1. The Great Dictator (1940) – Charles Chaplin
🎯 نمره: 18.92 / 20


2. Some Like It Hot (1959) – Billy Wilder
🎯 نمره: 18.75 / 20


3. The Pink Panther (1963) – Blake Edwards
🎯 نمره: 18.61 / 20


4. Duck Soup (1933) – Leo McCarey / Marx Brothers
🎯 نمره: 18.50 / 20


5. Young Frankenstein (1974) – Mel Brooks
🎯 نمره: 18.46 / 20


6. Airplane! (1980) – Zucker-Abrahams-Zucker
🎯 نمره: 18.10 / 20


7. The General (1926) – Buster Keaton
🎯 نمره: 17.93 / 20


8. Blazing Saddles (1974) – Mel Brooks
🎯 نمره: 17.87 / 20


9. Planes, Trains and Automobiles (1987) – John Hughes
🎯 نمره: 17.74 / 20


10. The Party (1968) – Blake Edwards / Peter Sellers
🎯 نمره: 17.66 / 20


11. It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World (1963) – Stanley Kramer
🎯 نمره: 17.50 / 20




مؤلفه‌های ژانر کمدی اسلپ‌استیک:

۱. شوخی‌های فیزیکی / بدن به‌عنوان ابزار اصلی خنده

در اسلپ‌استیک، بدن بازیگر نه فقط وسیله، بلکه خودِ روایت است. حرکات اغراق‌شده، افتادن، برخورد، و بی‌نظمی بدنی، قلب این کمدی را شکل می‌دهند.

📌 نمونه‌های خالص:

The Party:
پیتر سلرز بدون نیاز به کلام، صحنه را تسخیر می‌کند.

The General:
باستر کیتون با قطار و فضا بازی می‌کند؛ بدنش دقیق‌تر از دیالوگ‌هاست.

Airplane!:
پشت سر هم از شوخی‌های بدنی بهره می‌گیرد. سریع، خشن و بی‌منطق.


۲. جهان اغراق‌شده و بی‌منطق / طنز از طریق آشفتگی کنترل‌شده

اسلپ‌استیک جهانی می‌سازد که در آن علت و معلول، با تأخیر یا اغراق پاسخ می‌دهند؛ جهانی که همه چیز در حال سقوط، فروریختن یا اشتباه است. اما با نظمی پنهان.

📌 نمونه‌ها:

It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World:
مسابقه‌ای بی‌پایان از اشتباه و تصادف.

The Pink Panther:
بازرس کلوزو با هر حرکت، جهان را خراب می‌کند. حتی اگر نیّت خوبی داشته باشد.

Duck Soup:
سیاستمداران احمق، قوانین احمقانه تر، و هرج‌ومرجی سازمان‌یافته.


۳. زمان‌بندی بی‌نقص / سکوت و مکث به‌مثابهٔ کمدی

در این ژانر، تأخیر در عکس‌العمل، مکث، یا تکرار، گاه از هر شوخی کلامی خنده‌دارتر است.

📌 نمونه‌ها:

Some Like It Hot:
با وجود کمدی کلامی، زمان‌بندی فیزیکی (لباس عوض کردن‌ها، فرارها، و رفت‌وآمدها) درخشان است.

Young Frankenstein:
طنز تصویری و فیزیکی در قالب کلاسیک، با مکث‌هایی حساب‌شده.

Blazing Saddles:
بازی با فُرم و ژانر؛ شوخی‌هایی که با ریتم شکسته می‌درخشند.


۴. نقد ساختارها از دل بی‌نظمی / از سیاست تا طبقه

بسیاری از فیلم‌های اسلپ‌استیک صرفاً برای خنداندن نیستند؛ بلکه از طریق بی‌نظمی، نظم اجتماعی را نقد می‌کنند.

📌 نمونه‌ها:

The Great Dictator:
شاید مشهورترین صحنهٔ طنز سیاسی اسلپ‌استیکی در تاریخ. رقص دیکتاتور با کرهٔ زمین.

Blazing Saddles:
نژاد، تاریخ آمریکا و غرب وحشی را با فیزیک بدنی و شوخی ابزورد فرو می‌ریزد.

Planes, Trains and Automobiles:
طنز بر زندگی روزمره، سفر و شکست ارتباط انسانی.



کمدی اسلپ‌استیک، نخستین زبان کمدی در تاریخ سینماست. زبانی بی‌نیاز از ترجمه، جهانی و فیزیکی.
اما آن‌چه این فهرست را ارزشمند می‌کند، گستره‌ای‌ست که نشان می‌دهد چگونه اسلپ‌استیک می‌تواند وارد کمدی سیاسی، رمانتیک، هجو یا حتی روایت‌های فلسفی شود.

این یازده فیلم، نماینده‌هایی هستند از دوران صامت تا متأخر، از چاپلین تا پیتر سلرز، از برادران مارکس تا زاکرها.
نه همه خالص، نه همه بدنی. اما همه، در نوعی از بازی با جهان و بدن، به ما نشان می‌دهند:

گاهی جهان فقط با یک افتادن بی‌موقع، معنا پیدا می‌کند

🎬 @cinamazh
🎪 @javaneh_club