group-telegram.com/armgeopolitic/19563
Last Update:
44-օրյա պատերազմի ավարտից անմիջապես հետո Երևանում հրավառություններ էին, սկսվեցին համերգներ, փառատոններ։ Ասում էին` կյանքը շարունակվում է, հո հավերժ չենք սգալու։ Աչքիս առաջ են այն տեսարանները, երբ զոհվածների ծնողները Եռաբլուրից տեսնում էին հրավառությունները ու այդ ամենը կային արդարացնողներ։
Հետո սկսվեց ամենաբարձր` պետական մակարդակով ուրացումը ու անարգանքը զոհերի նկատմամբ` 50 էս կողմ, 50 էն կողմ։ Հետո զոհվածների ծնողներին Եռաբլուրում ոստիկանները գետնին տապալեցին, քարշ տվեցին, այդ մարդկանց դեմ ամենալկտի տեղեկատվական արշավը արեցին։ Իսկ ի՞նչ էին ուզում այդ մարդիկ։ Ընդամենը պատասխան էին պահանջում, թե ինչու են զոհվել իրենց որդիները։
Ու դուք կարծում եք, որ այսքանը տեսնելուց հետո որևէ տղա գնալու է պատերա՞զմ։ Այսինքն, դու գիտակցում ես, որ եթե գնաս ու զոհվես, մի 2 օր հետո արդեն երկրում խրախճանքները սկսվելու են, հրավառությունները կապեն, քո մասին երկրիդ ղեկավարը ասի` դե մի 50 զոհ էս կողմ, 50 էն կողմ, ծնողներիդ էլ քարշ տան Եռաբլուրում։
Պատերազմ բերողները իրենց աջակիցների հետ թող գնան կռվելու։ Կյանքը շարունակվում է։
BY The Geopolitics / Գեոպոլիտիկա
Share with your friend now:
group-telegram.com/armgeopolitic/19563