#менск #sacral_brovar
Безліч разоў выскокваў з траліка на прыпынку “Лясная” на праспекце Маякоўскага, цёгаючыся па справах у сталіцы. Але ніколі не бачыў і ня ведаў пра існаванне прышпільнага ўзору прамысловай архітэктуры амаль пад самым носам. Яно і ня дзіўна, комплекс будынкаў схаваўся ў нізіне на беразе Свіслачы, зараз там нейкія аўтасервісы з шынамантажамі.
А вось у 1903 годзе тут адкрыўся дражжова-вінакурны завод Яўстахія Любанскага - шляхціча, землеўладальніка і палітычнага дзеяча, якому тады належыла сядзіба ў Лошыцы. Яшчэ напярэдадні Першай сусветнай вайны завод закрыўся, а пасля маёмасць нацыяналізавалі бальшавікі. А да аўтасервісаў тут месціліся карпусы Даследчага электраматорнага завода.
Цікава, што былы завод месціцца ў гістарычным раёне Серабранскія Млыны, але да сучаснага раёну Серабранка дачынення не мае.
Раней бы я аднёс гэтыя будынкі пачатку ХХ ст. да архітэктуры мадэрна. Тым больш, што розныя крыніцы з сеціва часам любяць уводзіць у зман (а куды ж цябе аднесці, калі ты ўжо не даўні звыклы класіцызм, але яшчэ зусім не авангардны канструктывізм?). Але верагодна, будзе больш дакладна назваць гэта цагляным стылем (сустракаў выраз “прамысловая готыка”) - накірунак эклектычнага дойлідства, які спачатку быў уласцівы вытворчым будынкам, кашарам ці складам, а потым распаўсюдзіўся на грамадскую сферу. Старая шэраговая забудова беларускіх мястэчкаў, напрыклад.
А вы чулі пра цагляны стыль?
Безліч разоў выскокваў з траліка на прыпынку “Лясная” на праспекце Маякоўскага, цёгаючыся па справах у сталіцы. Але ніколі не бачыў і ня ведаў пра існаванне прышпільнага ўзору прамысловай архітэктуры амаль пад самым носам. Яно і ня дзіўна, комплекс будынкаў схаваўся ў нізіне на беразе Свіслачы, зараз там нейкія аўтасервісы з шынамантажамі.
А вось у 1903 годзе тут адкрыўся дражжова-вінакурны завод Яўстахія Любанскага - шляхціча, землеўладальніка і палітычнага дзеяча, якому тады належыла сядзіба ў Лошыцы. Яшчэ напярэдадні Першай сусветнай вайны завод закрыўся, а пасля маёмасць нацыяналізавалі бальшавікі. А да аўтасервісаў тут месціліся карпусы Даследчага электраматорнага завода.
Цікава, што былы завод месціцца ў гістарычным раёне Серабранскія Млыны, але да сучаснага раёну Серабранка дачынення не мае.
Раней бы я аднёс гэтыя будынкі пачатку ХХ ст. да архітэктуры мадэрна. Тым больш, што розныя крыніцы з сеціва часам любяць уводзіць у зман (а куды ж цябе аднесці, калі ты ўжо не даўні звыклы класіцызм, але яшчэ зусім не авангардны канструктывізм?). Але верагодна, будзе больш дакладна назваць гэта цагляным стылем (сустракаў выраз “прамысловая готыка”) - накірунак эклектычнага дойлідства, які спачатку быў уласцівы вытворчым будынкам, кашарам ці складам, а потым распаўсюдзіўся на грамадскую сферу. Старая шэраговая забудова беларускіх мястэчкаў, напрыклад.
А вы чулі пра цагляны стыль?
group-telegram.com/belarus_sacral/7884
Create:
Last Update:
Last Update:
#менск #sacral_brovar
Безліч разоў выскокваў з траліка на прыпынку “Лясная” на праспекце Маякоўскага, цёгаючыся па справах у сталіцы. Але ніколі не бачыў і ня ведаў пра існаванне прышпільнага ўзору прамысловай архітэктуры амаль пад самым носам. Яно і ня дзіўна, комплекс будынкаў схаваўся ў нізіне на беразе Свіслачы, зараз там нейкія аўтасервісы з шынамантажамі.
А вось у 1903 годзе тут адкрыўся дражжова-вінакурны завод Яўстахія Любанскага - шляхціча, землеўладальніка і палітычнага дзеяча, якому тады належыла сядзіба ў Лошыцы. Яшчэ напярэдадні Першай сусветнай вайны завод закрыўся, а пасля маёмасць нацыяналізавалі бальшавікі. А да аўтасервісаў тут месціліся карпусы Даследчага электраматорнага завода.
Цікава, што былы завод месціцца ў гістарычным раёне Серабранскія Млыны, але да сучаснага раёну Серабранка дачынення не мае.
Раней бы я аднёс гэтыя будынкі пачатку ХХ ст. да архітэктуры мадэрна. Тым больш, што розныя крыніцы з сеціва часам любяць уводзіць у зман (а куды ж цябе аднесці, калі ты ўжо не даўні звыклы класіцызм, але яшчэ зусім не авангардны канструктывізм?). Але верагодна, будзе больш дакладна назваць гэта цагляным стылем (сустракаў выраз “прамысловая готыка”) - накірунак эклектычнага дойлідства, які спачатку быў уласцівы вытворчым будынкам, кашарам ці складам, а потым распаўсюдзіўся на грамадскую сферу. Старая шэраговая забудова беларускіх мястэчкаў, напрыклад.
А вы чулі пра цагляны стыль?
Безліч разоў выскокваў з траліка на прыпынку “Лясная” на праспекце Маякоўскага, цёгаючыся па справах у сталіцы. Але ніколі не бачыў і ня ведаў пра існаванне прышпільнага ўзору прамысловай архітэктуры амаль пад самым носам. Яно і ня дзіўна, комплекс будынкаў схаваўся ў нізіне на беразе Свіслачы, зараз там нейкія аўтасервісы з шынамантажамі.
А вось у 1903 годзе тут адкрыўся дражжова-вінакурны завод Яўстахія Любанскага - шляхціча, землеўладальніка і палітычнага дзеяча, якому тады належыла сядзіба ў Лошыцы. Яшчэ напярэдадні Першай сусветнай вайны завод закрыўся, а пасля маёмасць нацыяналізавалі бальшавікі. А да аўтасервісаў тут месціліся карпусы Даследчага электраматорнага завода.
Цікава, што былы завод месціцца ў гістарычным раёне Серабранскія Млыны, але да сучаснага раёну Серабранка дачынення не мае.
Раней бы я аднёс гэтыя будынкі пачатку ХХ ст. да архітэктуры мадэрна. Тым больш, што розныя крыніцы з сеціва часам любяць уводзіць у зман (а куды ж цябе аднесці, калі ты ўжо не даўні звыклы класіцызм, але яшчэ зусім не авангардны канструктывізм?). Але верагодна, будзе больш дакладна назваць гэта цагляным стылем (сустракаў выраз “прамысловая готыка”) - накірунак эклектычнага дойлідства, які спачатку быў уласцівы вытворчым будынкам, кашарам ці складам, а потым распаўсюдзіўся на грамадскую сферу. Старая шэраговая забудова беларускіх мястэчкаў, напрыклад.
А вы чулі пра цагляны стыль?
BY sacral_BY
Share with your friend now:
group-telegram.com/belarus_sacral/7884