مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

⭕️ ولاتخافوا و لاتحزنوا
أزیران من


‍ ‍ داشتم به این موضوع فکر می‌کردم که چطور موضوع « نیاز حکومت ها به - باصطلاح - مشروعیت » رو توجیه کنم ؟
چون شواهد کافی این واقعیت رو ثابت می‌کنه که حکومت های بدون مشروعیت روی سرنیزه نشسته اند و لذا مدت زیادی دووم نمیارن ، مکرراً سخن #ماکیاولی رو یادآوری کردم که « شهریار اگر بخواد حکومتش رو حفظ کنه ، باید از نفرت مردم پرهیز کنه ». اما خیلی ها باین واقعیت توجه ندارند و مدام می‌گن « اینا ، این چیزا حالیشون نیست.»
گفتم سرچ کنم اصلا مشروعیت سیاسی یعنی چه ؟! چون همه می‌دانیم این اصطلاح ربطی به شرع نداره .
قبل اینکه نتیجه‌ی سرچ رو بگم ، اینو بگم که با خودم فکر کردم ، مشروعیت یعنی: «حدی از مقبولیت و حداقلی از محبوبیت »
و همزمان یاد این حرف آلن دوباتن افتادم ( عکس ضمیمه) که :
همه‌ی تقلاهای اجتماعی ما ، یعنی کارهایی که بعد اقدامات اولیه‌ی زیستی ( خوردن و خوابیدن و...) انجام میدیم برمی‌گرده به جلب محبت ، حالا اینکه گاهی اثبات و #ابراز_وجود افراطی می‌شه و بهش می‌گن بیمارگونه ، بحث دیگه ایه ولی دلیل نمی‌شه اصل مسئله یعنی نیاز ما به توجه و محبت و مقبولیت در اجتماع ، بیماری باشه یا واقعیتی باشه که در مورد برخی صدق نکنه .

دیکتاتورها هم انسانند ، اصلا دیکتاتور شدنشون ، تلاشی برای بیشتر دیده شدن در جامعه و بهتر دیده شدن در جمع بوده ،
حتی همین یک دنده‌گی‌های #پیرمرد_لجباز خودمون ، تلاشی برای اثبات قدرت و حفظ محبوبیت خود ، حداقل در بین هوادارانه ، چون به درستی می‌دونه که
مردم ( در این جا مخصوصا منظور هواداران دیکتاتور هست ) سیاستمدار قدرتمند رو دوست دارند ، ولو لجباز و یک دنده ، کسی که حداقل ، خودش ، خودشو قبول داشته باشه ، چون قراره در پناه قدرت یا حداقل اعتماد به نفس او قبیله حفظ و حراست بشه.

اینه که دیکتاتور هرچقد وقیح ، با تظاهرات بهر شکلش ( با شعار ، بی شعار ) برخورد می‌کنه ، اگه خودش یا اطرافیان‌ش یه کم عاقل باشن ، از فشارهای بین المللی و بیانیه ها و تحریم های ظاهرا بیفایده حداقل استقبال نمی‌کنند ، و معمولا هرچقدر لازم باشه هزینه می‌کنند که با تبلیغات و دروغ پردازی ، خودشون رو در افکار عمومی جهان ، مقبول و محبوب نشون بدن و وانمود کنند که به زور سرنیزه حکومت رو حفظ نکردند.


قضیه اینه که دیکتاتور ها هم بهر حال آدمند و مغزی مشابه انسان‌های دیگه دارند و خاصیت مغز/ذهن ما آدمها انعطاف پذیری/فرهنگ پذیری بسیار شدیدشه .

تداوم تظاهرات ، بیانیه‌های بین المللی و ... فایده‌ی تعیین‌کننده‌اش همینه که دیکتاتور رو به شک میندازه : « نکنه هواداران معدود باقیمانده برام - همون اوباش عربده‌کش - شک کنند که من از مقبولیت/ قدرت کافی برای ادامه‌ی حکمرانی برخوردارم ؟ » ...


و اما نتیجه‌ی سرچِ « مشروعیت سیاسی یعنی چه ؟! » :
مشروعیت سیاسى را مى‏توان به «باور جمعى اعضاى درون یک نظام و حاکمیت سیاسى به وجود و استمرار نظام یا حاکمیت» تعریف نمود. این باور و اعتقاد موجب مى‏گردد که هر یک از اعضا، تبعیت از قدرت اعمال شده و پیروى از حاکمیت سیاسى را بر خود لازم تلقى کنند.

#واپسین_شطحیات_ادمین
#فلسفه_سیاسی
#روانشناسی_قدرت
#قلی_پژوهی
#روانشناسی_تکاملی
#قبیله_گرایی
#اعتراضات_مسالمت_آمیز

@JAAMEbaaz | فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری


دکتر‌سرگلزایی
https://www.group-telegram.com/fr/mghlte.com/12145

Telegram

attach 📎

www.group-telegram.com/fr/mghlte.com/11244

329 viewsedited  Dec 10, 2022 at 06:38

⭕️ ولاتخافوا و لاتحزنوا
أزیران من


‍ ‍ داشتم به این موضوع فکر می‌کردم که چطور موضوع « نیاز حکومت ها به - باصطلاح - مشروعیت » رو توجیه کنم ؟
چون شواهد کافی این واقعیت رو ثابت می‌کنه که حکومت های بدون مشروعیت روی سرنیزه نشسته اند و لذا مدت زیادی دووم نمیارن ، مکرراً سخن #ماکیاولی رو یادآوری کردم که « شهریار اگر بخواد حکومتش رو حفظ کنه ، باید از نفرت مردم پرهیز کنه ». اما خیلی ها باین واقعیت توجه ندارند و مدام می‌گن « اینا ، این چیزا حالیشون نیست.»
گفتم سرچ کنم اصلا مشروعیت سیاسی یعنی چه ؟! چون همه می‌دانیم این اصطلاح ربطی به شرع نداره .
قبل اینکه نتیجه‌ی سرچ رو بگم ، اینو بگم که با خودم فکر کردم ، مشروعیت یعنی: «حدی از مقبولیت و حداقلی از محبوبیت »
و همزمان یاد این حرف آلن دوباتن افتادم ( عکس ضمیمه) که :
همه‌ی تقلاهای اجتماعی ما ، یعنی کارهایی که بعد اقدامات اولیه‌ی زیستی ( خوردن و خوابیدن و...) انجام میدیم برمی‌گرده به جلب محبت ، حالا اینکه گاهی اثبات و #ابراز_وجود افراطی می‌شه و بهش می‌گن بیمارگونه ، بحث دیگه ایه ولی دلیل نمی‌شه اصل مسئله یعنی نیاز ما به توجه و محبت و مقبولیت در اجتماع ، بیماری باشه یا واقعیتی باشه که در مورد برخی صدق نکنه .

دیکتاتورها هم انسانند ، اصلا دیکتاتور شدنشون ، تلاشی برای بیشتر دیده شدن در جامعه و بهتر دیده شدن در جمع بوده ،
حتی همین یک دنده‌گی‌های #پیرمرد_لجباز خودمون ، تلاشی برای اثبات قدرت و حفظ محبوبیت خود ، حداقل در بین هوادارانه ، چون به درستی می‌دونه که
مردم ( در این جا مخصوصا منظور هواداران دیکتاتور هست ) سیاستمدار قدرتمند رو دوست دارند ، ولو لجباز و یک دنده ، کسی که حداقل ، خودش ، خودشو قبول داشته باشه ، چون قراره در پناه قدرت یا حداقل اعتماد به نفس او قبیله حفظ و حراست بشه.

اینه که دیکتاتور هرچقد وقیح ، با تظاهرات بهر شکلش ( با شعار ، بی شعار ) برخورد می‌کنه ، اگه خودش یا اطرافیان‌ش یه کم عاقل باشن ، از فشارهای بین المللی و بیانیه ها و تحریم های ظاهرا بیفایده حداقل استقبال نمی‌کنند ، و معمولا هرچقدر لازم باشه هزینه می‌کنند که با تبلیغات و دروغ پردازی ، خودشون رو در افکار عمومی جهان ، مقبول و محبوب نشون بدن و وانمود کنند که به زور سرنیزه حکومت رو حفظ نکردند.


قضیه اینه که دیکتاتور ها هم بهر حال آدمند و مغزی مشابه انسان‌های دیگه دارند و خاصیت مغز/ذهن ما آدمها انعطاف پذیری/فرهنگ پذیری بسیار شدیدشه .

تداوم تظاهرات ، بیانیه‌های بین المللی و ... فایده‌ی تعیین‌کننده‌اش همینه که دیکتاتور رو به شک میندازه : « نکنه هواداران معدود باقیمانده برام - همون اوباش عربده‌کش - شک کنند که من از مقبولیت/ قدرت کافی برای ادامه‌ی حکمرانی برخوردارم ؟ » ...


و اما نتیجه‌ی سرچِ « مشروعیت سیاسی یعنی چه ؟! » :
مشروعیت سیاسى را مى‏توان به «باور جمعى اعضاى درون یک نظام و حاکمیت سیاسى به وجود و استمرار نظام یا حاکمیت» تعریف نمود. این باور و اعتقاد موجب مى‏گردد که هر یک از اعضا، تبعیت از قدرت اعمال شده و پیروى از حاکمیت سیاسى را بر خود لازم تلقى کنند.

#واپسین_شطحیات_ادمین
#فلسفه_سیاسی
#روانشناسی_قدرت
#قلی_پژوهی
#روانشناسی_تکاملی
#قبیله_گرایی
#اعتراضات_مسالمت_آمیز

@JAAMEbaaz | فلسفه‌‌ی علوم اجتماعی
@mghlte | عصر روشنگری


دکتر‌سرگلزایی
https://www.group-telegram.com/fr/mghlte.com/12145

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری