پاره‌های اندیشه

Forwarded from کانال شخصی حامد بیدی

به مناسبت چهل سالگی

سی‌ساله که شدم در آخرین پست وبلاگ قدیمی‌ام نوشتم «دیگر تقلا نباید کرد و از تاب بازی باید لذت برد. سی‌سالگی اوج است. و نکته غم انگیزش همین است». حالا ده سال بعد، فهمیدم چقدر اشتباه می‌کردم. تاب‌بازی تازه شروع شده بود! نمی‌دانم واقعا چطور فکر می‌کردم در اوج خودم هستم؟ در حالیکه اتفاقات بزرگ زندگی‌ام طی ده سال بعدش اتفاق افتاد.

چهل‌سالگی برایم خوشایند است. تصور می‌کنم تازه کارم با این دنیا شروع شده! جاده‌ها و شهرهای زیادی مانده که نرفته‌ام. آدمهای زیادی مانده که کشفشان نکرده‌ام. کتاب‌های زیادی در صف خواندن دارم. طعم‌ها، ویرانه‌ها، لبخندها، گورستان‌ها، جمع‌ها، فریادها، آغوش‌ها، خیابان‌ها، اشک‌ها، ماجراجویی‌های زیادی مانده که هنوز تجربه نکرده‌ام.

دیروز در رویدادی مجری به من گفت فکر می‌کند ثروتمندترین هستم، چون به خاطر «کارزار» با آدمهای زیادی در ارتباط و رفاقتم. روز قبلش هم دوستی همین را گفته بود! دروغ چرا، خودم هم به این سرمایه‌ام می‌بالم. دوستانم از بهترین‌ها هستند و آدم‌حسابی‌های زیادی جواب سلامم را می‌دهند. به بهانه کارزار با انسان‌های شریفی از سرتاسر کشور هم‌کلام می‌شوم و قصه‌هایشان را می‌شنوم. اینجا هم که برای شما می‌نویسم؛ کاری لذت بخش که از نوزده سالگی در وبلاگم شروع کرده بودم. زبان بی مخاطب به چه کار می‌آید؟ انسان بی دوست و همراه چه معنایی دارد؟

خواستم دو خط بنویسم به بهانه ثبت چهل سالگی. طولانی شد. واژه‌ها آدم را افسون می‌کند.

@hamedbd_channel

www.group-telegram.com/hk/scrapsofthought.com/918

51 viewsSep 19 at 18:44

به مناسبت چهل سالگی

سی‌ساله که شدم در آخرین پست وبلاگ قدیمی‌ام نوشتم «دیگر تقلا نباید کرد و از تاب بازی باید لذت برد. سی‌سالگی اوج است. و نکته غم انگیزش همین است». حالا ده سال بعد، فهمیدم چقدر اشتباه می‌کردم. تاب‌بازی تازه شروع شده بود! نمی‌دانم واقعا چطور فکر می‌کردم در اوج خودم هستم؟ در حالیکه اتفاقات بزرگ زندگی‌ام طی ده سال بعدش اتفاق افتاد.

چهل‌سالگی برایم خوشایند است. تصور می‌کنم تازه کارم با این دنیا شروع شده! جاده‌ها و شهرهای زیادی مانده که نرفته‌ام. آدمهای زیادی مانده که کشفشان نکرده‌ام. کتاب‌های زیادی در صف خواندن دارم. طعم‌ها، ویرانه‌ها، لبخندها، گورستان‌ها، جمع‌ها، فریادها، آغوش‌ها، خیابان‌ها، اشک‌ها، ماجراجویی‌های زیادی مانده که هنوز تجربه نکرده‌ام.

دیروز در رویدادی مجری به من گفت فکر می‌کند ثروتمندترین هستم، چون به خاطر «کارزار» با آدمهای زیادی در ارتباط و رفاقتم. روز قبلش هم دوستی همین را گفته بود! دروغ چرا، خودم هم به این سرمایه‌ام می‌بالم. دوستانم از بهترین‌ها هستند و آدم‌حسابی‌های زیادی جواب سلامم را می‌دهند. به بهانه کارزار با انسان‌های شریفی از سرتاسر کشور هم‌کلام می‌شوم و قصه‌هایشان را می‌شنوم. اینجا هم که برای شما می‌نویسم؛ کاری لذت بخش که از نوزده سالگی در وبلاگم شروع کرده بودم. زبان بی مخاطب به چه کار می‌آید؟ انسان بی دوست و همراه چه معنایی دارد؟

خواستم دو خط بنویسم به بهانه ثبت چهل سالگی. طولانی شد. واژه‌ها آدم را افسون می‌کند.

@hamedbd_channel

BY پاره‌های اندیشه