#крывічы #sacral_graveyard #sacral_catholic
Вялікія каталіцкія могілкі на паўднёвым ускрайку Крывічоў.
Вялікія каталіцкія могілкі на паўднёвым ускрайку Крывічоў.
#крывічы #sacral_urban
Крывічанскія замалёўкі
Паглядзеўшы некалькі мястэчак запар у ваколіцах, Крывічы ствараюць уражанне мясцовага прытулку савецкага неакласіцызма. Але ж ёсць і іншыя адметныя прыклады мясцовай забудовы.
На шостым здымку меркаванае месца былой сядзібы Швыкоўскіх, якія валодалі Крывічамі ў сярэдзіне ХІХ ст. Магчыма, сярод вясковых хат і лецішчаў схаваліся рэшты былога гаспадарчага двара, але ўласна заўважыць не давялося.
Цікава, што пры гэтым з XVIII ст. тут нараджаецца шэраг дзеячоў з роду Ходзькаў. Але неяк не заўважаў згадак пра іхны маёнтак у Крывічах. У мястэчку ёсць камень з шыльдай пра Язэпа Ходзьку - вайсковага геадэзіста і географа. Сярод яго мясцовых сваякоў хапала іншых творчых і дзейных асобаў. Менш хайповых, быццам. Але добра, мо некалі будзе нагода абмеркаваць тое падрабязней. А пакуль трэба рушыць далей. Засталося ня шмат.
Крывічанскія замалёўкі
Паглядзеўшы некалькі мястэчак запар у ваколіцах, Крывічы ствараюць уражанне мясцовага прытулку савецкага неакласіцызма. Але ж ёсць і іншыя адметныя прыклады мясцовай забудовы.
На шостым здымку меркаванае месца былой сядзібы Швыкоўскіх, якія валодалі Крывічамі ў сярэдзіне ХІХ ст. Магчыма, сярод вясковых хат і лецішчаў схаваліся рэшты былога гаспадарчага двара, але ўласна заўважыць не давялося.
Цікава, што пры гэтым з XVIII ст. тут нараджаецца шэраг дзеячоў з роду Ходзькаў. Але неяк не заўважаў згадак пра іхны маёнтак у Крывічах. У мястэчку ёсць камень з шыльдай пра Язэпа Ходзьку - вайсковага геадэзіста і географа. Сярод яго мясцовых сваякоў хапала іншых творчых і дзейных асобаў. Менш хайповых, быццам. Але добра, мо некалі будзе нагода абмеркаваць тое падрабязней. А пакуль трэба рушыць далей. Засталося ня шмат.
#пруднікі #гара_цэгла #sacral_mill
Шпацыруючы, вы не заўважыце, што гэта ўжо не мястэчка Крывічы, а ўжо маленькая вёска Пруднікі. Хаткі і іншыя рукатворныя аб'екты цягнуцца ўздоўж дарогі бесперапынна. У ХІХ ст. вёска была часткай маёнтка Швыкоўскіх. У 1865 годзе пражывала 50 чалавек.
Ад Крывічоў да Княгініна (дзе скончылася падарожжа, але там пачаўся аповед) недзе 8 км. Заход у Пруднікі трошкі дадае крокаў у гэты шлях, але яно варта таго. Бо паглядзіце, якая мілата! Драўляны вадзяны млын на рачулцы Наква. Пабудаваны ў пачатку ХХ стагоддзя. Асабліва прыемна, што праз гасцінную шчыліну дзвярэй можна трапіць унутр і пабачыць рэшты абсталявання. Яно куды больш сучаснае за сам будынак, але ж цікава ўсё адно.
Дарэчы, назва вёскі, магчыма, паходзіць ад самога млына. Тыпу прудам у паўночных гаворках Беларусі называлі вадзяныя млыны. А пруднік - млынар.
Вось і апошні допіс з гэтай вандроўкі. Але вандроўка не апошняя. Таму працяг усяго гэтага бязладдзя будзе.
Шпацыруючы, вы не заўважыце, што гэта ўжо не мястэчка Крывічы, а ўжо маленькая вёска Пруднікі. Хаткі і іншыя рукатворныя аб'екты цягнуцца ўздоўж дарогі бесперапынна. У ХІХ ст. вёска была часткай маёнтка Швыкоўскіх. У 1865 годзе пражывала 50 чалавек.
Ад Крывічоў да Княгініна (дзе скончылася падарожжа, але там пачаўся аповед) недзе 8 км. Заход у Пруднікі трошкі дадае крокаў у гэты шлях, але яно варта таго. Бо паглядзіце, якая мілата! Драўляны вадзяны млын на рачулцы Наква. Пабудаваны ў пачатку ХХ стагоддзя. Асабліва прыемна, што праз гасцінную шчыліну дзвярэй можна трапіць унутр і пабачыць рэшты абсталявання. Яно куды больш сучаснае за сам будынак, але ж цікава ўсё адно.
Дарэчы, назва вёскі, магчыма, паходзіць ад самога млына. Тыпу прудам у паўночных гаворках Беларусі называлі вадзяныя млыны. А пруднік - млынар.
Вось і апошні допіс з гэтай вандроўкі. Але вандроўка не апошняя. Таму працяг усяго гэтага бязладдзя будзе.