Марта Кос, еўракамісар ад палітыкі добрасуседства заявіла, што пачаўшы з 2020 году Еўразьвяз выдзяліў беларусам (уключна з новым траншам) - студэнтам, праваабаронцам, палітзьняволенным і г.д), 170 мільенаў (!!!) эўра.

І гэта не ўлічваючы ахвяраваньняў саміх беларусаў (узяць да прыкладу вядомы марафон на якім сабралі больш за 500 тыс.,), а таксама асобную дапамогу якую выдзеляюць тыя ці іншыя краіны Еўропы (памятаю нарвежцы стварылі свой фонд дапамогі беларусам на мільён крон).

Добра гэта ці кепска, мала гэта ці шмат - не ведаю. Напэўна есьць людзі якім падтрымка патрэбна і дайшла. Але есьць шмат, тых хто пра гэта нават не ведае і ад бязвыхаднага стану губляе здароў’е, а часам і жыцьце.

Але чаго публічнасьць дакладна не ведае, так гэта механізмаў пераразмеркаваньня грошаў, механізмаў кантроля і эфектыўнасьці усёй гэтай дапамогі, механізмаў барацьбы з карупцыяй унутры дэмсупольнасьці.

Колькі ж насамрэч атрымалі беларусы, а колькі засталося ў руках пасярэднікаў (дзесяткаў фондаў і арганізацый).

Калі казаць пра палітычны эфект, то як ўсе разумеюць - яго няма. Людзі ў болтшасьці саёй стомлены і расчараваны, і не апошнюю ў гэтым ролю гуляюць як раз грошы, а дакладней - пачуцьце несправядлівасьці, калі людзі, йх правы, йх жыцьці пераўтварыліся ў тавар.

Дональд Трамп, ад ледзь не сусветнага "патвора", стаў чалавекам года паводле Times. Таксама прызнаў, што сконьчыць вайну за 24 годзіны будзе немагчыма.

Вельмі трапная карыкатура, якая паказвае зьмену мысьленьня ва ўмовах нязьменнай рэчаіснасьці сучаснага сьвету, прыроды чалавека і дзяржавы. Калі ўсьцяж чалавек чалавеку далека не брат.

У Грузіі "прайшлі выбары" прэзідэнта. У іх, калегіяй выбаршчыкаў (300 чалавек, сябры нядаўна "выбранага парламенту і мясцовых радаў) на безальтэрнатыўнай аснове быў "абраны" прарасейскі кандыдат, былы футбаліст Міхаіл Кавелашвілі.

Саламэ Зурабішвілі, згодна з пазіцыяй часткі грамадства і апазіцыі застаецца дзейсным прэзідэнтам. Хаця і так відавочна, што яна не мае ўплыву на дзяржаўныя структуры і сілавікоў.

Рэальная ўлада застаецца ў руках "Грузінскай мары" то бок Масквы, якая пасьпяхова рэалізуе экспрапрыяцыю Грузіі.
Мірныя пратэсты застаюцца мірнымі, на фоне йх прамаскоўскія сілы кансалілуюцца і паступова задушаць супраціў.

Рэванш Масквы быў магчымы не гледзячы на агрэсію Расеі ў 2008 годзе.

Прыкладна такі сцэнар мог бы быць рэалізаваны ў Беларусі ў 2020 годзе, калі б сыйшоў Лукашэнка. Калі б Крэмль падтрымаў "апазіцыю" Пуцін у вачах пратэстнага электарату быў бы героем (на колькі я ведаю рыхтаваліся "народныя" звароты да Пуціна.

Але Крэмль хутчэй за ўсе вырашыў максімальна аслабіць Лукашэнку, зрабіць яго цалкам залежным, а Беларусь пераўтварыць у стратэгічны плацдарм. Што ўрэшце рэшт і адбылося.

Барацьба за і нават супраць

На вялікі жаль, палітычная барацьба для немалай часткі дэмсупольнасьці, пераўтварылася ў барацьбу за выжываньне. І гэтая барацьба выйшла на абсалютна неверагодны ўзровень. Праяўленьнем гэтага становяцца рэгулярныя скандалы і палемікі. Апошні разгарнуўся на днях паміж А.Ягоравым і П.Латушка, адносна таго, куды ж трапляюць грошы ЕЗ для беларускай дэмсупольнасьці? І хто за гэта адказны. Як аказалася частка застаецца ў еўрапейскіх структурах, частка ідзе на падаткі, частка ідзе камусьці і кудысьці на штосьці, і ніхто не ведае куды і як. Хаця размеркавальнікамі фін дапамогі канкрэтна называюцца ОСТ-АПК-КС. Але гэта тэма для іншай размовы (дарэчы, як мне падаецца ніводнае незалежнае СМІ не адважылася правесьці аналіз і ацаніць вынікі гэтага агульнага дзеяньня - атрыманьне і пераразмеркаваньне грошаў. А гаворка ж ідзе пра дзесяткі міл’енаў. Гэтае пытаньне ўжо сталася галоўным фактарам (сама)дэскрыдэтацыі апазіцыі, канфліктаў, расколаў і рознага кшталту спекуляцый. У выніку гэта прывядзе да таго, што ўселякая дапамога для беларускай супольнасьці мінімалізуецца, як гэта ўжо было пасьля 2014 году.

Дарэчы, новаапазіцыя ў 2020 годзе абвінавачвала старую ў грантажэрстве, але зараз сама грунтоўна асела на гэтых патоках, забыўшыся, што менавіта прага да грашэй зьнішчыла апазіцыю Беларусі.

Зараз мы назіраем тое самае, але ў большых памерах. Чаму?

Канешне, перш за ўсе таму, што аб’емы падтрымкі пасьля 2020 году былі маштабнымі, у тым ліку і з боку беларусаў, якія ахвяравалі агулам сотнітысячаў на дапамогу і салідарнасьць ( і менавіта гэта важная частка беларускай рэвалюцыі зараз знішчаецца. Фактычна зьнішчына). Разбураецца давер, які ёсьць аснова пераменаў да лепшага. ДАВЕР. А аднавіць яго будзе амаль немагчыма Памятаеце адносіны беларусаў да Лукашэнкі і ўлады. "А гэтыя ўжо накралі, няхай застаюцца, бо новыя прыдуць, будуць рабіць тон самае". Няўжо стаўленьне да апазіцыі будзе такое ж? Цікава і тое, што так большасьць беларусаў ацэньвае прыход да ўлады - ўзбагачацца. (Магчыма я памыляюся).

З іншага боку, барацьба за фінансы есьць аб’ектыўная рэч. Людзі, у барацьбе за перамены не жадаюць да канца жыцьця ахвяраваць сваім камфортам. І, чым на болшы тэрмін адсоўваюцца перамены, тым больш інтэнсіўнай становіцца барацьба за рэсурсы і раслаеньне ўнутры апазіцыі. З'яўляецца апазіцыйны пралетарыят і арыстакратыя (двор прыбліжаных). Пра гэта я пісаў ў мінулым годзе.
Сітуацыя ускладняецца і тым, што эміграцыя носіць масавы характар, а людзі якія вымушаны былі з’ехаць у Беларусі фактычна страцілі даробак усяго жыцьця (нездарма рэжым увеў у практыку канфіскацыю маёмасьці. Дарэчы пра гэта я таксама пісаў і папярэджваў).
Шмат людзей страцілі сввю маемасьць, бізнэсы, з’ехалі з сям’ей у пустэчу, ў нікуды. Можна ўявіць іх маральны і псіхалагічны стан. Актыў пратэсту быў таксама элітарны, у ім ўдзельнічалі людўі са статусам. Яны ўдзельнічалі бо верылі ў хуткія перамены, а зараз вымушаны выжываць (большасьць зь йх). Тое самае датычыць і людзей, якія фарміруюць палітычны актыў. Гэта цэлы пласт: палітычныя актывісты, блогеры, журналісты, прадстаўнікі партый і арганізацый. Іх дзейнасьць і есьць праца, якая павінна прыносіць сталы даход.

А ен можа быць толькі з грантаў (атрымаць якія даволі цяжка і трэба быць у фаворы пэўных структур, якія манапалізавалі рынак).

Пачуцьце несправядлівасьці (асабліва з боеу тых хто прайшоў пакуты і нічога не атрымаў ні статусу, ні падтрымкі) стварыла канфліктную атмасферу. Яна ўзрастае з прычыны таго, што палітычныя сліўкі (ОСТ-АПК-КС) фактычна не вылазяць з розных паездак-канфэрэнцый-сустрэч, аынік якіх акрамя гучных заяваў = 0. А перспектывы перамен вельмі вялікаму 0.
Палітычны пралетарыят у сваю чаргу, сыходзячы з уласнага самапачуцьця, не разумеюць якім чынам людзі, якія нідзе не працуюць могуць не толькі выжываць.
Канешне, гэта спараджае недавер, агрэсію і ненавісьць да "апазіцыі" - усей.
Тым больш, што на сітуацыю ўнутры Беларусі "такая актыўнасьць ну ніяк не ўплывае".

З аднаго боку, няма нічога страшнага ў тым, што частка сродкаў накіравана на ўтрыманьне і развіцьце дзейнасьці апазіцыйных структур. Страшна тое, што атрыманьне гэтай падтрымкі становіцца самамэтай, адсюль шэраг розных ідыёцкіх праектаў,.канфэрэнцый і сустрэч (кшталту ідзі і прагаласуй супраць);

Другое - фінансавае размеркаваньне знахолўіцца па-за грамадскім кантролем у руках маленічкай групкі людзей;

Трэцьцяе, з таго, што я ўжо ведаю, існуюць пэўныя палітычныя прэфэрэнцы і сьпісы "лаяльных" і "нелаяльных" арганізацый і фондаў. Вельмі дэмакратычна - праўда; Ці есьць схемы адкатаў у такіх адносінах? Дакладна не ведаю. Але ведаю, што ўсе закрытыя сістэмы ў выніку скатваюцца да гэтага;

Калі працэсы будуць надалей так развівацца, а "палітыкай" будуць займацца людзі цалкам грантава залежныя, то дэмакратыя ў Беларусі памрэ так і ненарадзіўшыся.

Капітуляцыя Украіны - "план Пуціна"

Вось ен канкрэтны план "міру" ад Пуціна. Палітычная і стратэгічная капітуляцыя Украіны. Не толькі адмова ад захопленых тэрыторый у тым усей Херсонскай і Запарожскай вобласьцей, але і прызнаньне йх часткай РФ і зафіксаваньне гэтага "факту" "міжнароднымі дамовамі".

Чакаем зараз "плану Трампа", пакуль цішыня і ціск на Зеленскага каб той пайшоў на перамовы. Якія?
Няўжо ЗША абмянялі Украіну на Бліскі Усход (Сірыю). Але нават першакурсніку студэнту зразумела, што Украіна па ўсіх параметрах самы важны абшар, і сітуацыя там будзе акрэсьліваць новы мірапарадак.

Як Паўночная Карэя ратуе беларусаў. Для прагляду "ябацькам" і лукашэнкаўскім прапагандыстам. Чым скончваюцца бравурныя маршы.

Рызыка таго, што Пуцін змусіць Лукашэнку да актыўнага ўдзелу ў вайне застаецца.

Пакуль дыктатару ўдаецца расплочвацца стратэгічнымі саступкамі датычнымі суверэнітэту дўяржавы: адравая зброя, "Арэшнік", расейскія базы,.інтэграцыя эканомік.

Але можа наступіць той крытычны момант, калі беларусаў пагоняць на ўбой (спадзяюся што не).

Квлі б гэта адбылося, то на відые лес тых, хто пачне ваяваць на баку Пуціна.

Вялікія страты, якія стануць пахавальным звонам для рэжыму Лукашэнкі.

Заканчэньне году. Шмат пытаньняў - мала адказаў
https://www.youtube.com/watch?v=qXDF_lp-oOs

Узровень неадэкватнасьці але і сутнасьці рэжыму Пуціна.
Дарэчы, мне падалося, што ў яго праблемы з моўным апаратам і выклядае ён як "дракула" нейкім усохшым. Лукашэнку раздае ў шыр, а гэты муміфіцыруецца. Як там ні было, але есьць выразные фізіялагічныя метамарфозы.

Дзяніс Мельянцоў - аналітык з гнязда Макея, сеньня пахваліўся візітам у Францыю, і не куды-небудзь, а ў міністэрства абароны.

(Дарэчы "вайсковы прадстаўнік" АПК такімі ваяжамі пахваліцца наўрад ці можа).

За апошнія 4 ,5 гады пасьля падзей ў Беларусі гэта, бадай, першы такі візіт "апазіцыйна-праўладнага" аналітыка. (Хутчэй за ўсе быў ён там не адзін). Яго не было чутно і бачна, нават "апазіцыйныя" СМІ, якія раней усяляк усхвалялі групу Прэйгермана-Мельянцова абвесьцілі ім байкот з прычыны абсалютна пралукашэнкаўскай пазіцыі квазіаналітыкаў.

Тым не менш, можна прыпусьціць, што каманда Рыжанкова-Пяткевіч запускае "аналітычны" канал па прасоўваньню рэжыму.

"Менскі дыялог" як праэкт адміністрацыі і МЗС да 2020 сьпецыялізаваўся менавіта на гэтым. Зараз, відавочна, практыкі спрабуюць аднавіць і прасунуць ідэі:
Лукашэнкі як гаранта, апазіцыі як банкрота. Апошні тэзіс пасьля "выбараў" 2025 будзе больш грунтоўным у размове з заходнікамі. Зараз хутчэй адбываецца зандаж настрояў, і Францыя - не выпадковасьць. Нефармальна-фармальныя кантакты з Менскам былі і раней.

Фотаздымак таксама тролінг АПК-ОСТ, іх спробаў цалкам блакіраваць (паў)афіцыйны кантакты з Захадам, з цягам часу іх стане больш, што, на жаль, будзе ўжо візуальным сьведчаньнем упадку апазіцыі.

Няхай адраджаецца чалавечае дабро, няхай яно ў сэрцах захаваецца, як бы цяжка не было.
Няхай ад душы да душы перагукаецца, і надзеяй праменьніцца ў цемныя часы.

Усіх Вас са сьвятамі, шаноўныя чытачы!

Шаноўныя Беларусы, з Новым Годам! Няхай вашыя сэрцы напаўняюцца сьветлымі добрымі надзеямі і думкамі, якія натхняюць Вас на добрыя справы!


https://www.youtube.com/watch?v=N6UopdLAsj4💥

Будущая пятилетка - это смена поколений. Нужно подготовить наших детей, чтобы они взяли власть. Кто бы сомневался.

Перазапусканьне палітычнага кантракту ў працэсе.
Сьвету паказалі Бабарыку.
Адной рукой узмацненьне прэсінгу, з іншага маніпуляцыі чаканьнямі на "адлігу" і павышэньне запыту на яе.
Мяркую, што працэсы прысьпешацца пасьля "выбараў". Гэта не азначае, што ключовых актараў выпусьцяць, але выгляд Віктара Бабарыкі сьведчыць пра тое, што яго падводзяць да неабходнага звароту да Лукашэнкі.

Пачатак году не дае магчымасьці спадзявацца на стабільнасьць і прадказальнасьць. Год, як і мінулы будзе стабільна непрадказальны.

https://www.youtube.com/watch?v=Aq2ByLy8oXU

Падкапвацель

Сеньня, пад час аднаго інтэрв’ю адносна сітуацыі ў Беларусі і апошніх падзей, падумалася пра рэальную ролю Пратасевіча ў гісторыі з палітвязьнямі. І яна, вядома, не ў стварэньні нейкіх сувязяў і каналаў камунікацыі з ізаляванымі палітвязьнямі, а ў дадатковым мягкім маральна-палітычным ціску на вязьняў - у падкапваньні і разбурэньні йх духу, падштурхоўваньне да скоранасьці.

Раман Пратасевіч вясьцес са знешняга міру, ен імкнецца апраўдаць сябе за выбраны шлях, коштам перацягваньня на свае пазіцыі іншых. Гэта найлепшая матывацыя ў тым што кажаш і робіш.

Як адзіны канал інфармацыі звонку, ен, як мне падаецца, у размовах са зьняволеннымі малюе патрэбную карціну палітычнага і апазіцыйнага сьвету ў вельмі шэра-цемных танах.

"Ідэалы рэвалюцыі і перамен здраджаны", палітычныя "інвестыцыі" і "ахвяры" перахапілі прайдзісьветы і авантурысты, якія сьпекулююць на палітвязьнях (на вас) і неблага ўладкаваліся. Вы тут "гніеце", прайшло 5 год, а дзеля чаго? На вас проста зарабляюць. (Распавядае пра міл’ены еўра і даляраў). Лепей скарыцца і прызнаць перамогу Лукашэнкі, прызнаць свае памылкі.

Вось я, Раман Пратасевіч, жывы і здаровы прыклад. Ну і гэтак далей.
Важнай мэтай для Лукашэнкі, і у гэтым выпадку, роля Пратасевіча, вымусіць пакаяньне з боку галоўных праціўнікаў (што канешне не азначае вызваленьне). Робіцца гэта праз умацаваньне атмасферы безперспектыўнасьці, сумневаў, безнадзейнасьці, тугі і сказанасьці на забыцьцё.

Канешне гэта ўбудоўваецца ў працэс продажы выбараў, замацаваньня новага кампрамісу. Але дэманстрацыя "маральнай перавагі", асабліва зараз, для Лукашэнкі гэта сьверх-задача