واهمه‌!

دل‌درد دارد روانی‌ام می‌کند بچه. تمام این‌ها برای خاطرِ توست بچه. برای تویِ احتمالی، در سال‌های آینده‌ی زندگی‌ام. دل‌درد دارد روانی‌ام می‌کند و سال‌هاست که این دردها برای خاطر توست بچه. وسط خیابان گریه می‌کنم و برای خاطر توست بچه. از آدم‌ها در ثانیه دلگیر می‌شوم و این‌ها برای خاطر توست بچه. سر مامان داد می‌زنم، کیسه‌ی آب گرم را با خودم به خیابان می‌برم، از بوی خون وحشت‌زده می‌شوم و تمام این‌ها برای خاطر توست بچه... هیچ نمی‌دانم که اصلا در حضورت قطعیتی هست یا نه؟ می‌دانم که اگر بیایی، یک‌روز قرار است توی صورتم فریاد بکشی که چرا تورا زاییدم. و بعد من گریه کنم و از خودم بپرسم واقعا چرا؟ می‌دانم قرار است شب‌های بی‌خوابی را جیغ بکشی و من با گریه از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم وقتی بندنافت بیوفتد، وقتی ده روزت تمام شود و توی خانه‌ی کوچکمان من بمانم و تو، قرار است با گریه از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم که وقتی برایت لالایی می‌خوانم، قرار است از خودم بپرسم چرا؟ چون لالایی خواندن را بلد نیستم. چون تمام لالایی‌هایی که بلدم حزن‌انگیزند. چون نهایتا در تاریکیِ شب برایت تفنگ دسته نقره می‌خوانم و شعرهای غم‌ناک شهریار را.. می‌دانم که وقتی چیزی را به آرامی کنار لاله‌ی گوشت زمزمه می‌کنم، قرار است از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم که بانگِ صدایت که یک‌روز در اواسط چهارده پانزده سالگی داد زده‌ای که چرا تورا زاییدم، تا آخر عمر توی گوشم زنگ می‌زند. می‌دانم که با زاییدنت به بزرگ‌ترین بحرانِ معنای زندگی‌ام برمی‌خورم. حتا حالا گریه‌ام گرفته بچه. از فکر کردن به تو گریه‌ام می‌گیرد حتا...
از تصور نوزادی‌ات، واکسنت، دندان در آوردنت، گریه‌های شب هنگامت، زبان باز کردنت، برای اولین‌بار مامان گفتنت... از تصور تو گریه‌ام می‌گیرد.
مطمئن نیستم که حاضرم تمام زنانگی‌ام را وقف تو کنم یا نه. گاهی از تو می‌ترسم. از اینکه هنوز نیامده‌ای، دردسرهایت ماه به ماه هست...
مطمئن نیستم که این بدیختی‌ها به یک مامان گفتنت می‌ارزد یا نه. مطمئن نیستم که اگر روزی بپرسی چرا زاییدمت، جوابی داشته باشم...
دیگر به هیچ‌چیز مطمئن نیستم. همه‌چیز روی مرز شک ایستاده و من می‌ترسم. از خون‌ریزی‌های ماه به ماه، از دل‌دردهای وحشتناک، از غصه‌ی بی‌حد، از تمام چیزهایی که عواقب تو هستند می‌ترسم.
اما تو را با تمام واهمه‌ام دوست دارم.. و بی‌شک برای تو باز هم خواهم نوشت؛ که بدانی مادرت در آستانه‌ی جوانی، برای خاطرِ تو، که یک بچه‌ی احتمالی هستی، درد می‌کشید...

#شرح‌وقایع #موقت

www.group-telegram.com/in/heyran_s.com/25892

3.5K viewsSep 14 at 07:30

دل‌درد دارد روانی‌ام می‌کند بچه. تمام این‌ها برای خاطرِ توست بچه. برای تویِ احتمالی، در سال‌های آینده‌ی زندگی‌ام. دل‌درد دارد روانی‌ام می‌کند و سال‌هاست که این دردها برای خاطر توست بچه. وسط خیابان گریه می‌کنم و برای خاطر توست بچه. از آدم‌ها در ثانیه دلگیر می‌شوم و این‌ها برای خاطر توست بچه. سر مامان داد می‌زنم، کیسه‌ی آب گرم را با خودم به خیابان می‌برم، از بوی خون وحشت‌زده می‌شوم و تمام این‌ها برای خاطر توست بچه... هیچ نمی‌دانم که اصلا در حضورت قطعیتی هست یا نه؟ می‌دانم که اگر بیایی، یک‌روز قرار است توی صورتم فریاد بکشی که چرا تورا زاییدم. و بعد من گریه کنم و از خودم بپرسم واقعا چرا؟ می‌دانم قرار است شب‌های بی‌خوابی را جیغ بکشی و من با گریه از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم وقتی بندنافت بیوفتد، وقتی ده روزت تمام شود و توی خانه‌ی کوچکمان من بمانم و تو، قرار است با گریه از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم که وقتی برایت لالایی می‌خوانم، قرار است از خودم بپرسم چرا؟ چون لالایی خواندن را بلد نیستم. چون تمام لالایی‌هایی که بلدم حزن‌انگیزند. چون نهایتا در تاریکیِ شب برایت تفنگ دسته نقره می‌خوانم و شعرهای غم‌ناک شهریار را.. می‌دانم که وقتی چیزی را به آرامی کنار لاله‌ی گوشت زمزمه می‌کنم، قرار است از خودم بپرسم چرا؟ می‌دانم که بانگِ صدایت که یک‌روز در اواسط چهارده پانزده سالگی داد زده‌ای که چرا تورا زاییدم، تا آخر عمر توی گوشم زنگ می‌زند. می‌دانم که با زاییدنت به بزرگ‌ترین بحرانِ معنای زندگی‌ام برمی‌خورم. حتا حالا گریه‌ام گرفته بچه. از فکر کردن به تو گریه‌ام می‌گیرد حتا...
از تصور نوزادی‌ات، واکسنت، دندان در آوردنت، گریه‌های شب هنگامت، زبان باز کردنت، برای اولین‌بار مامان گفتنت... از تصور تو گریه‌ام می‌گیرد.
مطمئن نیستم که حاضرم تمام زنانگی‌ام را وقف تو کنم یا نه. گاهی از تو می‌ترسم. از اینکه هنوز نیامده‌ای، دردسرهایت ماه به ماه هست...
مطمئن نیستم که این بدیختی‌ها به یک مامان گفتنت می‌ارزد یا نه. مطمئن نیستم که اگر روزی بپرسی چرا زاییدمت، جوابی داشته باشم...
دیگر به هیچ‌چیز مطمئن نیستم. همه‌چیز روی مرز شک ایستاده و من می‌ترسم. از خون‌ریزی‌های ماه به ماه، از دل‌دردهای وحشتناک، از غصه‌ی بی‌حد، از تمام چیزهایی که عواقب تو هستند می‌ترسم.
اما تو را با تمام واهمه‌ام دوست دارم.. و بی‌شک برای تو باز هم خواهم نوشت؛ که بدانی مادرت در آستانه‌ی جوانی، برای خاطرِ تو، که یک بچه‌ی احتمالی هستی، درد می‌کشید...

#شرح‌وقایع #موقت

BY واهمه‌!