#مجله_ادبی_آن

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#متن_پیشرو     #شماره_۳
#ایماژهای شیک‌ و پراکنده در ناسازوارگی های گول



یکی شگردهای شبه شعر، برای فریب مخاطب  در زمان ما، آوردن ایماژهای پراکنده و بدون محمل با چاشنی تشخص است. ایماژهای رها و پا در هوا در سازواره های خطی که با لعاب بیشتر احساسی، حتا مخاطب خاص را می فریبد. نزول روزاروز پسند هنری در جولانگاه مجازی، انگار دارد شعر ما را موازی سریال های بی یال و دم و اِشکم تلویزیونی پیش می بَرَد.
این نزول مدام، پسند مخاطبان و -حتا- منتقدان ما را بی که بدانند به حضیض می برَد. شعرهای بیشتر احساسی تک ساختی و خطی با ایماژ های بهره گرفته از جانبخشی، ذوق های دورشده از خلاف آمد عادت را به سرمشق مالوفِ خود در می آورد. تُنگلِه ها و کوتوله های ادبی را به کرنش وا می دارد.
در نوشته پیشین، این قلم‌ به پایان بندی فریب پرداخت و حالا می گویم معضل دیگری که دامن شعر ما را گرفته همین ایماژهای رها شده که بدون اینکه در محور افقی به ویژه عمودیِ خود محملی برای آمدن داشته باشند فوجافوج می آیند. تشنگان مجازی را به سرچشمه های حیات می برند!
آنچه که بایسته گفتن اینکه دنیای مجازی -گاه - خاستگاهِ نوعی تخیلِ جبرانیِ  بدلی، شده برای ترکتازان تهی دست و مخاطبان تشنه و سطحی نگرِ چشم به سراب های از تهی سرشار و...
اما از منتقدین آگاه بدور که عادت زده شوند و در مقابل این خوره های سطحی که شعر را می چرند تا به عمق بروند سکوت می کنند.
ایماژهای شعری هر اندازه که تازه باشند باید شوَندی برای حضور در محور افقی و عمودی شعر داشته باشند و هیچ واژه ی بی سببی نباید در شعر بیاید حتا اگر زیبا ترین باشد. طرفه آنکه چنین متن هایی می کوشند با لعاب هاو زرورق های براق ، خواننده را بگولانند و کمترین ضرر اینگونه شعرها نزول  پسندها و بد آموزی که در بلند مدت شعر زمان ما را سترون می کند. اینجا هست که منتقدین و مخاطبین ما باید سازو کارهای سلامت و سره را از نَبهره  باز شناسانند و به قول حافظ :
نقدها را بوَد آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پیِ کاری گیرند.




#جلیل_قیصری


ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad



https://www.group-telegram.com/in/majalehan.com

www.group-telegram.com/in/majalehan.com/891

116 viewsedited  Feb 11 at 07:25

#مجله_ادبی_آن
#دوره_دوم
#متن_پیشرو     #شماره_۳
#ایماژهای شیک‌ و پراکنده در ناسازوارگی های گول



یکی شگردهای شبه شعر، برای فریب مخاطب  در زمان ما، آوردن ایماژهای پراکنده و بدون محمل با چاشنی تشخص است. ایماژهای رها و پا در هوا در سازواره های خطی که با لعاب بیشتر احساسی، حتا مخاطب خاص را می فریبد. نزول روزاروز پسند هنری در جولانگاه مجازی، انگار دارد شعر ما را موازی سریال های بی یال و دم و اِشکم تلویزیونی پیش می بَرَد.
این نزول مدام، پسند مخاطبان و -حتا- منتقدان ما را بی که بدانند به حضیض می برَد. شعرهای بیشتر احساسی تک ساختی و خطی با ایماژ های بهره گرفته از جانبخشی، ذوق های دورشده از خلاف آمد عادت را به سرمشق مالوفِ خود در می آورد. تُنگلِه ها و کوتوله های ادبی را به کرنش وا می دارد.
در نوشته پیشین، این قلم‌ به پایان بندی فریب پرداخت و حالا می گویم معضل دیگری که دامن شعر ما را گرفته همین ایماژهای رها شده که بدون اینکه در محور افقی به ویژه عمودیِ خود محملی برای آمدن داشته باشند فوجافوج می آیند. تشنگان مجازی را به سرچشمه های حیات می برند!
آنچه که بایسته گفتن اینکه دنیای مجازی -گاه - خاستگاهِ نوعی تخیلِ جبرانیِ  بدلی، شده برای ترکتازان تهی دست و مخاطبان تشنه و سطحی نگرِ چشم به سراب های از تهی سرشار و...
اما از منتقدین آگاه بدور که عادت زده شوند و در مقابل این خوره های سطحی که شعر را می چرند تا به عمق بروند سکوت می کنند.
ایماژهای شعری هر اندازه که تازه باشند باید شوَندی برای حضور در محور افقی و عمودی شعر داشته باشند و هیچ واژه ی بی سببی نباید در شعر بیاید حتا اگر زیبا ترین باشد. طرفه آنکه چنین متن هایی می کوشند با لعاب هاو زرورق های براق ، خواننده را بگولانند و کمترین ضرر اینگونه شعرها نزول  پسندها و بد آموزی که در بلند مدت شعر زمان ما را سترون می کند. اینجا هست که منتقدین و مخاطبین ما باید سازو کارهای سلامت و سره را از نَبهره  باز شناسانند و به قول حافظ :
نقدها را بوَد آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پیِ کاری گیرند.




#جلیل_قیصری


ارتباط با ادمین ها:
@jalilgheisari /  @mohamadreza_sh
  / @aryaporfaryad



https://www.group-telegram.com/in/majalehan.com

BY #مجله_ادبی_آن