group-telegram.com/Dialogue1402/4712
Last Update:
سنت‌گرایی؛ نزاع با مدرنیته از خاستگاه سنت
در ایران مرام و مشرب سنت‌گرایی با سید حسین نصر و داریوش شایگان دو تن از اعضای انجمن (سابق) شاهنشاهی فلسفه و موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه (فعلی) به یاد آورده می‌شود. چهره‌های جدیدتر این مشرب فلسفی و دینی در ایران، از جمله سعید بینای مطلق، بابک عالیخانی و نصرالله حکمت هستند اما به نظر می‌رسد که حلقه سنت‌گرایی در ایران به صورت نیمه‌پنهان جلسات خود را برگزار می‌کند.
این مشرب اگرچه در میان دانشگاهیان ایرانی هواخواه دارد، اما بنیان‌گذارش، رنه گنون (Rene Guenon) فرانسوی است که با نام عبدالواحد یحیی، در سال ۱۹۱۲ مسلمان شد و به تصوف گرایید.
سید حسین نصر در کتاب معرفت و امر قدسی می‌نویسد: «گنون برای انجام وظیفه مجبور بود به یک معنی افراطی باشد. او ناچار بود زمینه را به طور کامل فراهم کند تا امکان هر خطایی از بین برود؛ لذا یک لحن مصالحه‌ناپذیر و جدلی داشت و اغلب این لحن مانع از این می‌شد که بسیاری از مردم توصیف وی از حکمت سنتی را درک کنند.»
یکی از مهم‌ترین آثار رنه گنون، به نام سیطره‌ی کمیت و علائم آخرزمان توسط یک دانشگاهی ایرانی به نام علی‌محمد کاردان به فارسی ترجمه شد. کاردان علی‌رغم این‌که از شاگردان تجددخواهان نسل اول ایرانی، مانند علی‌اکبر سیاسی، عیسی صدیق و محمدباقر هوشیار بود، دست به ترجمه اثری برد که می‌توان آن را منشور سنت‌گرایی مدرن تلقی کرد.
سنت‌گرایان (traditionalists)، همان‌طور که از نامشان برمی‌آید، آثار خود را برمبنای یک دوگانه مفهومی میان سنت و تجدد (مدرنیته) استوار می‌کنند. آنها معتقدند که تمامی کلان‌روندهایی که در اروپای پس از عصر روشن‌گری پدید آمد و به اصطلاح امر مدرن را تاریخا محقق نمودند، انحراف‌هایی از امر سنتی حاوی معنویت بود. بنابراین می‌توان گفت که سنت‌گرایی، شکلی از دفاع از امر معنوی و دینی با دفاع از امر سنتی به طور کلی در برابر امر مدرن است.
چنین موضعی آنها را به ویژه در جدلیات سیاسی، در مظان اتهام به ارتجاع (reaction) یا واکنش کور به تجدد (مدرنیته) قرار می‌دهد.
نظر شما چیست؟
در وبسایت گفت‌وشنود بیشتر بخوانید:
https://dialog.tavaana.org/nonbelievers-3/
#گفتگو_توانا #سنت_گرایی #سیدحسین_نصر #ارتجاع_ایرانی
@dialogue1402
BY گفت‌وشنود
Share with your friend now:
group-telegram.com/Dialogue1402/4712