🔴 آنچه امری تصادفی و یا حادثه‌ای دردناک به نظر می‌رسد، تنها نمودی از مردسالاری، فقر و نظام آموزشی ناکارآمد است. همه درد و رنج‌های ما چندباره تکرار می‌شوند. باید مشکلات را ریشه‌ای حل کرد. چیزی که نظم سیاسی موجود، قادر به آن نیست.
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🔰گزارش «شرق» از مشکلات دانشجویان ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه شهید بهشتی که از ابتدایی‌ترین امکانات محروم هستند
جیره‌بندی آب و مسمومیت غذایی
«آب گرم جیره‌بندی‌شده، غذای بی‌کیفیت و آلوده. اتاق‌های شلوغ و هزینه بالای رفت‌و‌آمد»، تنها بخشی از مشکلات دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی است که به «شرق» منتقل شده؛ آنها می‌گویند از زمان ورودشان به خوابگاه، دچار مشکلات گوارشی شده‌اند. از چند دهه قبل تاکنون، مشکلات دانشجویان و زندگی‌های خوابگاهی، از نسلی به نسل دیگر منتقل شده. نه از تعدادش کم شده و نه شکلش تغییر کرده. داستان همان است: غذای بد. جای خواب بد. اتاق‌های تنگ و شلوغ و شرایطی که تحصیل را برای‌شان سخت‌تر کرده است.
🔗متن کامل گزارش
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
جیره‌بندی آب و مسمومیت غذایی
«آب گرم جیره‌بندی‌شده، غذای بی‌کیفیت و آلوده. اتاق‌های شلوغ و هزینه بالای رفت‌و‌آمد»، تنها بخشی از مشکلات دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی است که به «شرق» منتقل شده؛ آنها می‌گویند از زمان ورودشان به خوابگاه، دچار مشکلات گوارشی شده‌اند. از چند دهه قبل تاکنون، مشکلات دانشجویان و زندگی‌های خوابگاهی، از نسلی به نسل دیگر منتقل شده. نه از تعدادش کم شده و نه شکلش تغییر کرده. داستان همان است: غذای بد. جای خواب بد. اتاق‌های تنگ و شلوغ و شرایطی که تحصیل را برای‌شان سخت‌تر کرده است.
🔗متن کامل گزارش
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
فاجعه_ای_فراتر_از_یک_انفجار؛_بندرعباس_و_فروپاشی_نظم_اقتدارگرای_ناکارآمد.pdf
101 KB
⭕️فاجعه‌ای فراتر از یک انفجار؛ بندرعباس و فروپاشی نظم اقتدارگرای ناکارآمد
🔻به مناسبت گذشت چهل روز از فاجعه بندرعباس
🔻فاجعه‌ی بندرعباس، تنها یک حادثه صنعتی یا مدیریتی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از ناتوانی ساختاری نظام در مواجهه با بحران‌هایی است که محصول سال‌ها سیاست‌گذاری غلط و تبلیغات پوچ بوده است.
🔻در واکنش به این فاجعه، بار دیگر با روایت تقلیل‌گرای حکومت مواجه‌ایم: علت حادثه، «محموله‌ای خطرناک» عنوان می‌شود، بی‌آنکه مسئولیت‌پذیری ساختاری در میان باشد. این رویکرد، تداوم همان روند بی‌اعتنایی تاریخی به خرد جمعی شهروندانی است که همواره در حاشیه مانده‌اند.
🔻اختلاف چشمگیر در آمار تلفات نیز، به چالشی فراتر از اطلاع‌رسانی بدل شده است. منابع رسمی وابسته به حکومت از ۵۸ کشته خبر می‌دهند، حال آنکه گزارش‌های غیررسمی، رقم جان‌باختگان را تا ۲۰۰ نفر نیز برآورد کرده‌اند. چگونه است که حتی شمار قربانیان یک فاجعه‌ی بزرگ در ابهام باقی می‌ماند؟ پاسخ این پرسش، به فضای خفقان‌آلود سیاسی، فقدان رسانه‌های مستقل و اراده‌ی ساختار قدرت برای کنترل روایت بازمی‌گردد.
🆔 @Fardaye_daneshjoo
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🔻به مناسبت گذشت چهل روز از فاجعه بندرعباس
🔻فاجعه‌ی بندرعباس، تنها یک حادثه صنعتی یا مدیریتی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از ناتوانی ساختاری نظام در مواجهه با بحران‌هایی است که محصول سال‌ها سیاست‌گذاری غلط و تبلیغات پوچ بوده است.
🔻در واکنش به این فاجعه، بار دیگر با روایت تقلیل‌گرای حکومت مواجه‌ایم: علت حادثه، «محموله‌ای خطرناک» عنوان می‌شود، بی‌آنکه مسئولیت‌پذیری ساختاری در میان باشد. این رویکرد، تداوم همان روند بی‌اعتنایی تاریخی به خرد جمعی شهروندانی است که همواره در حاشیه مانده‌اند.
🔻اختلاف چشمگیر در آمار تلفات نیز، به چالشی فراتر از اطلاع‌رسانی بدل شده است. منابع رسمی وابسته به حکومت از ۵۸ کشته خبر می‌دهند، حال آنکه گزارش‌های غیررسمی، رقم جان‌باختگان را تا ۲۰۰ نفر نیز برآورد کرده‌اند. چگونه است که حتی شمار قربانیان یک فاجعه‌ی بزرگ در ابهام باقی می‌ماند؟ پاسخ این پرسش، به فضای خفقان‌آلود سیاسی، فقدان رسانه‌های مستقل و اراده‌ی ساختار قدرت برای کنترل روایت بازمی‌گردد.
🆔 @Fardaye_daneshjoo
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🔴 سکوت پاسخ ما به سرکوب نخواهد بود
بیانیه‌ی جمعی از تشکل‌های دانشجویی در حمایت از دانشجویان زندانی
این سطور در فضایی نگاشته می‌شود که هر صدا، هر قدم و هر کنشی با نگاهی سرد و بی‌روح رصد می‌شود. فضایی که در آن دانشگاه تحت نظارت پادگانی قرار گرفته‌است و دانشجو باید از شهروندی آزاد به سوژه‌ای مطیع بدل گردد. هر جمع‌شدنی برای تحلیل و بررسی مصائب جمعی، برچسب اجتماع و تبانی می‌خورد، گزارشی از وضعیت روز در شبکه‌ی اجتماعی، تبلیغ علیه نظام حاکم محسوب می‌شود و هر صدای نقد و اعتراضی نسبت به سیاست‌های ضد مردمی، اقدام علیه امنیت همان ملت قلمداد می‌شود. به یک معنا از روزگاری سخن می‌گوییم که زیست روزمره‌ی ما جرم‌انگاری شده و حاصل این سیاست، به بند کشیده شدن تعدادی از هم‌کلاسی‌هایمان است؛ به پشتوانه‌ی اتهاماتی بدون شواهد شفاف یا امکان دادرسی عادلانه.
هم‌کلاسی در بند ما پیش از ورود به زندان، حق تحصیلش را از دست رفته می‌بیند، حق قلم به دست گرفتن، حق تنفس در فضای دانشگاه. اما وقتی درهای زندان پشت سر هم‌کلاسی بسته می‌شود، رنج مضاعف آغاز می‌گردد. حق ملاقات با خانواده و حتی حق یک تماس ساده، به آسانی از او سلب می‌شود. برخی از دانشجویان از زندانی به زندان دیگر تبعید می‌شوند، از شهری به شهر دیگر، گویی جرمشان نه کنش، که خود وجودشان است. بازجویی‌های گاه و بی‌گاه و سلول‌های انفرادی، که عملاً برای خفه‌کردن روح طراحی شده‌اند و بلاتکلیفی حقوقی که گاه ماه‌ها و سال‌ها ادامه می‌یابد، تنها بخشی از این رنج‌هاست.
اما این مجازات‌ها به زندان ختم نمی‌شود. محرومیت از خدمات عمومی پس از آزادی، از حق استخدام تا دسترسی به امکانات اجتماعی، به مثابه تنبیهی مادام‌العمر است که حتی پس از آزادی، سایه‌ی سنگینش بر زندگی این دانشجویان باقی می‌ماند. این شرایط، نه‌تنها جسم و روح آنها را می‌فرساید، بلکه رؤیا و آینده‌ی آنها را نیز به یغما می‌برد.
سیاست به بند کشیدن دانشجویان، چیزی فراتر از مجازاتی برای کنش فردی آنان است و پرداختن به این موضوع در چارچوب پرونده‌ی حقوقی، تقلیل مسئله‌ی سرکوب دانشگاه است. این سیاست ابزاری است برای خاموش‌کردن صدای جمعی دانشجویان و تثبیت نظمی سلطه‌گر که از اعتراض می‌هراسد. زندان نه محل اجرای حکم که ابزاری‌ست برای هشدار هر روزه به دیگران. این سرکوب، پدیده‌ای مقطعی نیست، بلکه سیاستی تاریخ‌مند و سازمان‌یافته است که با تغییر دولت‌ها و وعده‌های رنگارنگ، همچنان پابرجاست. سیاستی که نه‌تنها ورای اختلاف میان قوای مجریه و قضائیه، بلکه با همدستی این قوا همواره کوشیده دانشگاه را از سیاست تهی کند و صدای خارج از منویات مراد را ساکت کند. بنابراین یک سیاست کلان حکومتی است؛ سیاستی که می‌کوشد با ترسیم خطوط قرمز روزبه‌روز تنگ‌تر، مرزهای مجاز کنش‌گری دانشجویی را بازتعریف کرده و با ایجاد هزینه‌های سنگین، دانشجو را به خودسانسوری سوق داده و جنبش دانشجویی را از نفس بیندازد. همواره باید تعدادی از ما در زندان باشیم تا نمونه‌ی عینی سرکوب ما را از کنش بازدارد.
ما راه رهایی را نه در عقب‌نشینی، که در عبور از این خطوط قرمز می‌دانیم که برایمان ترسیم شده است؛ خطوطی که تنها با ایستادگی جمعی بی‌اعتبار می‌شوند. ما صدای تمام دانشجویان زندانی خواهیم بود تا یادآور شویم که سکوت، پاسخ ما به سرکوب نخواهد بود.
تشکل‌های امضاکننده:
انجمن آزاداندیش دانشگاه علامه
انجمن آرمان دانشگاه علم و صنعت
انجمن رویش دانشگاه علم و صنعت
انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر
مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا
انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی تهران
بیانیه‌ی جمعی از تشکل‌های دانشجویی در حمایت از دانشجویان زندانی
این سطور در فضایی نگاشته می‌شود که هر صدا، هر قدم و هر کنشی با نگاهی سرد و بی‌روح رصد می‌شود. فضایی که در آن دانشگاه تحت نظارت پادگانی قرار گرفته‌است و دانشجو باید از شهروندی آزاد به سوژه‌ای مطیع بدل گردد. هر جمع‌شدنی برای تحلیل و بررسی مصائب جمعی، برچسب اجتماع و تبانی می‌خورد، گزارشی از وضعیت روز در شبکه‌ی اجتماعی، تبلیغ علیه نظام حاکم محسوب می‌شود و هر صدای نقد و اعتراضی نسبت به سیاست‌های ضد مردمی، اقدام علیه امنیت همان ملت قلمداد می‌شود. به یک معنا از روزگاری سخن می‌گوییم که زیست روزمره‌ی ما جرم‌انگاری شده و حاصل این سیاست، به بند کشیده شدن تعدادی از هم‌کلاسی‌هایمان است؛ به پشتوانه‌ی اتهاماتی بدون شواهد شفاف یا امکان دادرسی عادلانه.
هم‌کلاسی در بند ما پیش از ورود به زندان، حق تحصیلش را از دست رفته می‌بیند، حق قلم به دست گرفتن، حق تنفس در فضای دانشگاه. اما وقتی درهای زندان پشت سر هم‌کلاسی بسته می‌شود، رنج مضاعف آغاز می‌گردد. حق ملاقات با خانواده و حتی حق یک تماس ساده، به آسانی از او سلب می‌شود. برخی از دانشجویان از زندانی به زندان دیگر تبعید می‌شوند، از شهری به شهر دیگر، گویی جرمشان نه کنش، که خود وجودشان است. بازجویی‌های گاه و بی‌گاه و سلول‌های انفرادی، که عملاً برای خفه‌کردن روح طراحی شده‌اند و بلاتکلیفی حقوقی که گاه ماه‌ها و سال‌ها ادامه می‌یابد، تنها بخشی از این رنج‌هاست.
اما این مجازات‌ها به زندان ختم نمی‌شود. محرومیت از خدمات عمومی پس از آزادی، از حق استخدام تا دسترسی به امکانات اجتماعی، به مثابه تنبیهی مادام‌العمر است که حتی پس از آزادی، سایه‌ی سنگینش بر زندگی این دانشجویان باقی می‌ماند. این شرایط، نه‌تنها جسم و روح آنها را می‌فرساید، بلکه رؤیا و آینده‌ی آنها را نیز به یغما می‌برد.
سیاست به بند کشیدن دانشجویان، چیزی فراتر از مجازاتی برای کنش فردی آنان است و پرداختن به این موضوع در چارچوب پرونده‌ی حقوقی، تقلیل مسئله‌ی سرکوب دانشگاه است. این سیاست ابزاری است برای خاموش‌کردن صدای جمعی دانشجویان و تثبیت نظمی سلطه‌گر که از اعتراض می‌هراسد. زندان نه محل اجرای حکم که ابزاری‌ست برای هشدار هر روزه به دیگران. این سرکوب، پدیده‌ای مقطعی نیست، بلکه سیاستی تاریخ‌مند و سازمان‌یافته است که با تغییر دولت‌ها و وعده‌های رنگارنگ، همچنان پابرجاست. سیاستی که نه‌تنها ورای اختلاف میان قوای مجریه و قضائیه، بلکه با همدستی این قوا همواره کوشیده دانشگاه را از سیاست تهی کند و صدای خارج از منویات مراد را ساکت کند. بنابراین یک سیاست کلان حکومتی است؛ سیاستی که می‌کوشد با ترسیم خطوط قرمز روزبه‌روز تنگ‌تر، مرزهای مجاز کنش‌گری دانشجویی را بازتعریف کرده و با ایجاد هزینه‌های سنگین، دانشجو را به خودسانسوری سوق داده و جنبش دانشجویی را از نفس بیندازد. همواره باید تعدادی از ما در زندان باشیم تا نمونه‌ی عینی سرکوب ما را از کنش بازدارد.
ما راه رهایی را نه در عقب‌نشینی، که در عبور از این خطوط قرمز می‌دانیم که برایمان ترسیم شده است؛ خطوطی که تنها با ایستادگی جمعی بی‌اعتبار می‌شوند. ما صدای تمام دانشجویان زندانی خواهیم بود تا یادآور شویم که سکوت، پاسخ ما به سرکوب نخواهد بود.
تشکل‌های امضاکننده:
انجمن آزاداندیش دانشگاه علامه
انجمن آرمان دانشگاه علم و صنعت
انجمن رویش دانشگاه علم و صنعت
انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی خواجه نصیر
مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا
انجمن اسلامی دانشکده علوم اجتماعی تهران
⭕️مطهرە گونەای در پی واکنش به حملات هوایی اسرائیل در ایران و انتقاد از سیاست‌های جنگ طلبانه‌ی جمهوری اسلامی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
گزارش‌ها حاکی از آن است که تعدادی از شهروندان نیز به اتهام تشویش اذهان عمومی بازداشت شدند.
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
گزارش‌ها حاکی از آن است که تعدادی از شهروندان نیز به اتهام تشویش اذهان عمومی بازداشت شدند.
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
⭕️بنابر گزارش‌های رسیده در پی حمله‌ی اسرائیل انفجاری در ساختمان مجاور خوابگاه رشید علم و صنعت رخ داده.
https://www.group-telegram.com/VahidOnline/65538
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
https://www.group-telegram.com/VahidOnline/65538
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
Telegram
Vahid Online وحید آنلاین
"تهرانپارس فرجام"
پیام دریافتی: پایین خیابان دماونده
📡 @VahidOnline
پیام دریافتی: پایین خیابان دماونده
📡 @VahidOnline
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
⭕️خوابگاه دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی پس از بمباران ساختمانهای مجاور در پی حمله‌ی اسرائیل
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
✍️ یادداشت دانشجویی
پایان رویای اسرائیل
رژیم اسرائیل سال‌ها با حمایت پروپاگاندای غرب از مسئولیت جنایات خود شانه خالی کرد. جنایات اخیر این رژیم در فلسطین، بار دیگر چشم همگان را بر این واقعیت آشکار ساخت. با این حال، برخی از هم‌وطنان ما هنوز حقیقت را نپذیرفته بودند.
امروز دیگر بهانه‌ای برای ناآگاهی وجود ندارد. از ابتدا شاهد بودیم که توهم ناجی‌گری اسرائیل، باعث شد ایده‌هایی همچون «اسرائیل تنها نظامیان را مورد هدف قرار می‌دهد» یا «مردم از این جنگ آسیب نخواهند دید» در اذهان عمومی مطرح شوند. دیری نپایید که با هر اقدام نظامی، این توهم تضعیف می‌شد.
شکی در این نیست که جنگ کنونی، بین حکومت جمهوری اسلامی و رژیم حاکم بر اسرائیل است. در نظام‌های غیردموکراتیک، وحدت یک ملت همواره وحدتی متناقض است. جنگ در راستای منافع حاکمان اقتصادی و سیاسی تکوین و تنظیم می‌شود، اما قربانی آن معمولاً طبقات زحمت‌کش جامعه هستند که یا به‌عنوان سرباز، یا به‌عنوان شهروند و در روند پرداختن به زندگی روزمره، جان خود را از دست می‌دهند.
🔻همان‌طور که در بیانیه پیشین اشاره کردیم، مسئله جنگ فراتر از رابطه دو طرف آن است. روابطی که نظام جهانی کنونی را شکل داده‌اند، ضرورتاً جنگ را بازتولید می‌کنند. فراموش نکنید تا چند دهه پیش، به‌اصطلاح بزرگ‌ترین تحلیل‌گران تصور می‌کردند با پایان جنگ سرد، نزاع جهانی به پایان می‌رسد. با این حال، تراژدی تاریخ همواره ادامه دارد، چرا که پیش‌شرط‌های نزاع هنوز بر جای خود باقی هستند.
رژیم اسرائیل و متحدانش، به‌ویژه ایالات متحده، برآمده از روابط مسلط جهانی و حافظان اصلی آنها هستند. در نتیجه رویکردهایی که در جنگ کنونی، اقدامات دو طرف جنگ (رژیم اسرائیل و جمهوری اسلامی) را در دو کفه ترازو قرار داده و بر این اساس به دنبال قضاوت و محکوم کردن طرفین هستند، برای ما روشنگر نیستند؛ چرا که وجود جنگ را به‌عنوان پیش‌فرض پذیرفته‌اند و تکرار همان داستان معروف «ابتدا مرغ بود یا تخم‌مرغ» هستند.
باتوجه به موارد مذکور، باز هم تأکید می‌کنیم: اسرائیل و ایالات متحده از به‌ارمغان‌آوردن صلح و آزادی برای منطقه ناتوان هستند.
ما به رژیم حاکم اسرائیل هشدار می‌دهیم که جنایات و جرایم شما را فراموش نخواهیم کرد و ادامه جنگ، تنها ما را از شما بیزارتر می‌کند. شما، همانند جمهوری اسلامی، ماهیت خود را بر پایه حذف دیگری، نقض دموکراسی و حقوق بشر بنا نهاده‌اید. هرگز نمی‌توانید دست خود را از خون بی‌گناهان پاک کنید. ما شما را نه به‌عنوان مردم برگزیده خدا بر روی زمین، بلکه پیام‌آوران حقیقی جهنم می‌شناسیم.
#نه_به_جنگ
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
پایان رویای اسرائیل
رژیم اسرائیل سال‌ها با حمایت پروپاگاندای غرب از مسئولیت جنایات خود شانه خالی کرد. جنایات اخیر این رژیم در فلسطین، بار دیگر چشم همگان را بر این واقعیت آشکار ساخت. با این حال، برخی از هم‌وطنان ما هنوز حقیقت را نپذیرفته بودند.
امروز دیگر بهانه‌ای برای ناآگاهی وجود ندارد. از ابتدا شاهد بودیم که توهم ناجی‌گری اسرائیل، باعث شد ایده‌هایی همچون «اسرائیل تنها نظامیان را مورد هدف قرار می‌دهد» یا «مردم از این جنگ آسیب نخواهند دید» در اذهان عمومی مطرح شوند. دیری نپایید که با هر اقدام نظامی، این توهم تضعیف می‌شد.
شکی در این نیست که جنگ کنونی، بین حکومت جمهوری اسلامی و رژیم حاکم بر اسرائیل است. در نظام‌های غیردموکراتیک، وحدت یک ملت همواره وحدتی متناقض است. جنگ در راستای منافع حاکمان اقتصادی و سیاسی تکوین و تنظیم می‌شود، اما قربانی آن معمولاً طبقات زحمت‌کش جامعه هستند که یا به‌عنوان سرباز، یا به‌عنوان شهروند و در روند پرداختن به زندگی روزمره، جان خود را از دست می‌دهند.
🔻همان‌طور که در بیانیه پیشین اشاره کردیم، مسئله جنگ فراتر از رابطه دو طرف آن است. روابطی که نظام جهانی کنونی را شکل داده‌اند، ضرورتاً جنگ را بازتولید می‌کنند. فراموش نکنید تا چند دهه پیش، به‌اصطلاح بزرگ‌ترین تحلیل‌گران تصور می‌کردند با پایان جنگ سرد، نزاع جهانی به پایان می‌رسد. با این حال، تراژدی تاریخ همواره ادامه دارد، چرا که پیش‌شرط‌های نزاع هنوز بر جای خود باقی هستند.
رژیم اسرائیل و متحدانش، به‌ویژه ایالات متحده، برآمده از روابط مسلط جهانی و حافظان اصلی آنها هستند. در نتیجه رویکردهایی که در جنگ کنونی، اقدامات دو طرف جنگ (رژیم اسرائیل و جمهوری اسلامی) را در دو کفه ترازو قرار داده و بر این اساس به دنبال قضاوت و محکوم کردن طرفین هستند، برای ما روشنگر نیستند؛ چرا که وجود جنگ را به‌عنوان پیش‌فرض پذیرفته‌اند و تکرار همان داستان معروف «ابتدا مرغ بود یا تخم‌مرغ» هستند.
باتوجه به موارد مذکور، باز هم تأکید می‌کنیم: اسرائیل و ایالات متحده از به‌ارمغان‌آوردن صلح و آزادی برای منطقه ناتوان هستند.
ما به رژیم حاکم اسرائیل هشدار می‌دهیم که جنایات و جرایم شما را فراموش نخواهیم کرد و ادامه جنگ، تنها ما را از شما بیزارتر می‌کند. شما، همانند جمهوری اسلامی، ماهیت خود را بر پایه حذف دیگری، نقض دموکراسی و حقوق بشر بنا نهاده‌اید. هرگز نمی‌توانید دست خود را از خون بی‌گناهان پاک کنید. ما شما را نه به‌عنوان مردم برگزیده خدا بر روی زمین، بلکه پیام‌آوران حقیقی جهنم می‌شناسیم.
#نه_به_جنگ
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
Telegram
انجمن آزاداندیش علامه
🔴 بیانیه انجمن آزاداندیش در واکنش به جنگ اسرائیل-جمهوری اسلامی
◻️جنگ واقعیتی تلخ و ویرانگر است که بار دیگر سایه شوم خود را بر سر مردم ایران افکنده است. این نزاع نظامی، نه محصول اراده شهروندان، بلکه نتیجه سیاست‌های ماجراجویانه و ایدئولوژیک حکومت‌هایی است…
◻️جنگ واقعیتی تلخ و ویرانگر است که بار دیگر سایه شوم خود را بر سر مردم ایران افکنده است. این نزاع نظامی، نه محصول اراده شهروندان، بلکه نتیجه سیاست‌های ماجراجویانه و ایدئولوژیک حکومت‌هایی است…
⭕️ بیانیه انجمن آزاداندیش در واکنش به جنگ اسرائیل-جمهوری اسلامی
جنگ واقعیتی تلخ و ویرانگر است که بار دیگر سایه شوم خود را بر سر مردم ایران افکنده است. این نزاع نظامی، نه محصول اراده شهروندان، بلکه نتیجه سیاست‌های ماجراجویانه و ایدئولوژیک حکومت‌هایی است که بقای خود را در تنش‌آفرینی و حذف دیگری می‌بینند. جمهوری اسلامی ایران، با رویکردهای سیاست خارجی مبتنی بر تقابل و نادیده گرفتن هشدارهای بین‌المللی، نقشی اساسی در کشاندن کشور به این وضعیت خطرناک داشته است.
ادعاهای مسئولان جمهوری اسلامی مبنی بر توانمندی دفاعی مطلق و ایجاد "امنیت پایدار" در قبال سلب آزادی و رفاه شهروندان، با وقوع حملات نظامی و اصابت موشک‌ها به پایتخت، پوچی و بی‌اساس بودن خود را نشان داد. رژیمی که سال‌هاست شعار "امنیت" را دستاورد اصلی خود معرفی می‌کند، حتی نتوانسته ابتدایی‌ترین شکل این امنیت را برای مردم فراهم آورد. این ناکامی، نتیجه مستقیم اولویت دادن به اهداف ایدئولوژیک و منطقه‌ای بر منافع و جان شهروندان است.
بدتر آنکه، حکومت از شرایط بحرانی جنگ به عنوان دستاویزی برای تشدید سرکوب داخلی استفاده می‌کند. محدود کردن آزادی بیان، دستگیری فعالان مدنی و سیاسی، و تضعیف هرچه بیشتر نهادهای مستقل، اقداماتی است که به بهانه "شرایط جنگی" صورت می‌گیرد. این رویکرد نشان می‌دهد که مسئولان به جای پذیرش مسئولیت سیاست‌های غلط خود که کشور را به لبه جنگ کشانده، سعی در خاموش کردن صدای اعتراض و مطالبه‌گری مردم دارند و حتی مردم را به شکل ضمنی مسئول وضعیت موجود معرفی می‌کنند.
در این میان، توهم خطرناکی در حال شکل‌گیری است؛ اینکه پیروزی یک طرف خارجی در این نزاع می‌تواند به آزادی و دموکراسی در ایران منجر شود. این نگاه، نه تنها ساده‌انگارانه است، بلکه واقعیت پیچیده روابط بین‌الملل و ماهیت رژیم‌هایی که بقایشان در گرو حفظ ساختارهای اقتدارگراست را نادیده می‌گیرد. دل بستن به نیروی خارجی برای رهایی، تجربه‌ای تلخ در تاریخ معاصر ایران است و تکرار آن جز وابستگی و ناامیدی، نتیجه‌ای نخواهد داشت. این جنگ، ریشه در ساختارهای عمیق‌تر اقتصادی-سیاسی جهانی و منطقه‌ای دارد که منافع ملت‌ها در آن جایی ندارد.
راه نجات ایران از این چرخه معیوب جنگ و سرکوب، نه در گرو پیروزی یا شکست نظامی یک قدرت خارجی، بلکه در مبارزه داخلی برای تغییرات بنیادین، استقرار حاکمیت قانون، دموکراسی و پاسخگویی مسئولان است. مردم ایران هزینه‌های سنگین سیاست‌های غلط و خودخواهانه جمهوری اسلامی را می‌پردازند و حق دارند که سرنوشت خود را به دست گیرند.
🔻ما قویاً سیاست‌های جنگ‌طلبانه جمهوری اسلامی و استفاده ابزاری از بحران برای سرکوب داخلی را محکوم می‌کنیم. خواهان پایان فوری جنگ و پاسخگویی کامل مسئولان در قبال جان، مال و امنیت از دست رفته مردم هستیم. مردم ایران این سوءمدیریت و بی‌مسئولیتی را فراموش نخواهند کرد و مبارزه برای دستیابی به صلح پایدار، آزادی و رفاه را از مسیر مستقل خود ادامه خواهند داد.
موضع نهایی ما نسبت به جنگ، یک نه مطلق است.
#نه_به_جنگ
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
جنگ واقعیتی تلخ و ویرانگر است که بار دیگر سایه شوم خود را بر سر مردم ایران افکنده است. این نزاع نظامی، نه محصول اراده شهروندان، بلکه نتیجه سیاست‌های ماجراجویانه و ایدئولوژیک حکومت‌هایی است که بقای خود را در تنش‌آفرینی و حذف دیگری می‌بینند. جمهوری اسلامی ایران، با رویکردهای سیاست خارجی مبتنی بر تقابل و نادیده گرفتن هشدارهای بین‌المللی، نقشی اساسی در کشاندن کشور به این وضعیت خطرناک داشته است.
ادعاهای مسئولان جمهوری اسلامی مبنی بر توانمندی دفاعی مطلق و ایجاد "امنیت پایدار" در قبال سلب آزادی و رفاه شهروندان، با وقوع حملات نظامی و اصابت موشک‌ها به پایتخت، پوچی و بی‌اساس بودن خود را نشان داد. رژیمی که سال‌هاست شعار "امنیت" را دستاورد اصلی خود معرفی می‌کند، حتی نتوانسته ابتدایی‌ترین شکل این امنیت را برای مردم فراهم آورد. این ناکامی، نتیجه مستقیم اولویت دادن به اهداف ایدئولوژیک و منطقه‌ای بر منافع و جان شهروندان است.
بدتر آنکه، حکومت از شرایط بحرانی جنگ به عنوان دستاویزی برای تشدید سرکوب داخلی استفاده می‌کند. محدود کردن آزادی بیان، دستگیری فعالان مدنی و سیاسی، و تضعیف هرچه بیشتر نهادهای مستقل، اقداماتی است که به بهانه "شرایط جنگی" صورت می‌گیرد. این رویکرد نشان می‌دهد که مسئولان به جای پذیرش مسئولیت سیاست‌های غلط خود که کشور را به لبه جنگ کشانده، سعی در خاموش کردن صدای اعتراض و مطالبه‌گری مردم دارند و حتی مردم را به شکل ضمنی مسئول وضعیت موجود معرفی می‌کنند.
در این میان، توهم خطرناکی در حال شکل‌گیری است؛ اینکه پیروزی یک طرف خارجی در این نزاع می‌تواند به آزادی و دموکراسی در ایران منجر شود. این نگاه، نه تنها ساده‌انگارانه است، بلکه واقعیت پیچیده روابط بین‌الملل و ماهیت رژیم‌هایی که بقایشان در گرو حفظ ساختارهای اقتدارگراست را نادیده می‌گیرد. دل بستن به نیروی خارجی برای رهایی، تجربه‌ای تلخ در تاریخ معاصر ایران است و تکرار آن جز وابستگی و ناامیدی، نتیجه‌ای نخواهد داشت. این جنگ، ریشه در ساختارهای عمیق‌تر اقتصادی-سیاسی جهانی و منطقه‌ای دارد که منافع ملت‌ها در آن جایی ندارد.
راه نجات ایران از این چرخه معیوب جنگ و سرکوب، نه در گرو پیروزی یا شکست نظامی یک قدرت خارجی، بلکه در مبارزه داخلی برای تغییرات بنیادین، استقرار حاکمیت قانون، دموکراسی و پاسخگویی مسئولان است. مردم ایران هزینه‌های سنگین سیاست‌های غلط و خودخواهانه جمهوری اسلامی را می‌پردازند و حق دارند که سرنوشت خود را به دست گیرند.
🔻ما قویاً سیاست‌های جنگ‌طلبانه جمهوری اسلامی و استفاده ابزاری از بحران برای سرکوب داخلی را محکوم می‌کنیم. خواهان پایان فوری جنگ و پاسخگویی کامل مسئولان در قبال جان، مال و امنیت از دست رفته مردم هستیم. مردم ایران این سوءمدیریت و بی‌مسئولیتی را فراموش نخواهند کرد و مبارزه برای دستیابی به صلح پایدار، آزادی و رفاه را از مسیر مستقل خود ادامه خواهند داد.
موضع نهایی ما نسبت به جنگ، یک نه مطلق است.
#نه_به_جنگ
🆔 @atuazadandish
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد