مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

🔰چرا در هر شرایطی مبارزه مسالمت آمیز ارجح ست ؟!

۱- به ندرت می‌شود دیکتاتوری یافت که با زبان خوش و با خواهش و بدون فشار ، حکومت را واگذاشته باشد ، اگر قرار بود چنین باشد آن حکومت ، دیکتاتوری تلقی نمی‌شد.
حتی دیکتاتورهای سکولار و وابسته به غرب مانند پهلوی و مبارک بدون فشار کنار نرفته اند ، بنابراین این سخن که « این حکومت یا آن حکومت تفاوت دارد و برای مبارزه با آن حتما باید دست به اسلحه شد » اساسا خطا و بی ربطست : چون تفاوتی کیفی و ذاتی بین دیکتاتور ها وجود ندارد و کسانی که به خشونت پرهیزی تاکید می‌کنند ازین مسائل آگاهند و اصول مبارزه‌ی خشونت‌پرهیز لوکس و برای براندازی حکومت‌های دموکراتیک تدوین نشده.


۲- اگر حکومیتی سبوئیت و وقاحت بیشتری در استفاده از خشونت برای سرکوب مردم خودش را دارد ، باید سیاست ورزانه تر برخورد کرد تا تیغ تند و تیز خشونت کل شود نه این که با سرعت بخشیدن به شروع مبارزه مسلحانه ، از همان ابتدا باو مشروعیت سرکوب و قتل عام هدیه داده شود.

۳- شرایط بین المللی به گونه ای نیست که یک حکومت گمان کند :« کافیست در سرکوب و کشتار تردید به خودم راه ندهم ، بقای حکومت‌م تضمین می‌شود » و براحتی بتوان تظاهرات آرام را به گلوله بست.
نیروهای نظامی از مردم و عموما با مردم و شریک مشکلات و با آنها همدل هستند ، هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند آسوده خاطر به قتل عام مردم دست بزند ، هرچه اعتراضات مسالمت‌آمیز تر باشد و بهانه‌ی کمتری به سیستم سرکوب داده شود ، تردید در سرکوبگران و ترس از ریزش خودی ها در شخص دیکتاتور آسان‌تر پدید می‌آید و دستور سرکوب برای مثلا یک تظاهرات سکوت - خصوصا اگر مدتی تداوم داشته باشد و به دام خشونت حکومت نیفتد - چه بسا مساوی با ریزش عمومی نیروهای نظامی و پیوستن دِلی یا علنی به مخالفان باشد. خصوصا اگر خواسته‌های مخالفان برآوردن نیازهای اولیه باشد.

۴- در مبارزه‌ی مسلحانه ، حلوا خیر نمی‌کنند ، بصورت کلی وقتی جنگ بالا بگیرد ، قطعا احتمال آسیب دیدن و کشته شدن مخالفان حکومت - به خاطر سلاح های ابتدایی تری که دارند- بیش از احتمال کشته شدن نیروهای طرفدار نظام ست ، حداقل تا مدتی پس از شروع مبارزه
وقتی هزینه‌ی مبارزه بالا برود ، از تعداد افراد حاضر در پای کار کاسته می‌شود.
حال اگر واقعا خشم عمیق عمومی نسبت به حکومت وجود دارد وعده‌ی قابل توجهی از مخالفان حاضرند جان خود را برای شکست دیکتاتور بدهند ، چرا حاضر نباشند با اعتصابات سراسری و اعتراضاتی خیابانی خشونت‌پرهیز ، حکومت و ماشین سرکوب را از نظر اقتصادی و جسمی و روانی مستهلک و ضعیف کنند و عملا امکان خشونت و کشتار را کاهش دهند ؟!

(اگر اکثریت خواهان براندازی نباشند نمیتوان به براندازی حکومتی فکر کرد،نه مسالمت آمیز نه خشونت آمیز)

۵- از سلاح می‌توان وقتی استفاده کرد که اطمینان حاصل شود تنها درصد کمی از وفاداران دائمی دیکتاتور با او مانده اند و حاضرند به هرقیمت جان و شرف ِ -نداشته‌ی- خود را فدای او کنند.(مانند فداییان صدام که هنوز از وی دفاع می‌کنند.)
وقتی که اطمینان حاصل شود اکثریت مطلق نظامیان با مردمند (درصورت دستور سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز چنین امری تحقق می‌یابد )تنها و تنها در راه فتح آخرین سنگرهای دیکتاتور مانندصدا و سیما و کاخ سلطنتی می‌توان از سلاح بهره جست ،اما در صورت نبود اطمینان از بوجود آمدن چنین موقعیتی،همیشه
✅ ونزوئلاوبحرین ماندن،بهتر از سوریه شدن‌‌ست.

پی.ن :
اعتراضات بحرین همزمان با سوریه آغاز شد، مخالفان نتوانستند یانخواستند که به سلاح دست ببرند،حکومت ساقط نشد ، اما کشور هم ویران نشد و خسارات جنگ داخلی به بار نیامد.
ونزوئلا هم ازین نظر وضعیت مشابهی دارد.
حکومت های دیکتاتوری جدید پس از سقوط های متوالی اسلافشان ، مطالعه‌ی تکنیک های مبارزه‌ی بدون خشونت آمیز را در راس کار خود قرار داده‌اند،لذا با آگاهی بیشتری نسبت به گذشته به مقابله با مردم می‌پردازند
اگرچه مردم به جهت ناکارآمدی و فساد حکومتهای دیکتاتوری و آگاهی از تفاوت اوضاع در کشور خودشان با کشورهای سکولار خشمگین‌ند لازم‌ست آنها هم مانند حکومتها، آگاهی خود را افزایش دهند.
زدن لنگه کفش روی صفحه‌ی شطرنج و بازگشت به روشهای خشونت‌آمیز ،نه تنها لزوما شانس پیروزی را افزایش نمیدهد ، چیزی‌ست که دیکتاتوریها می‌خواهند و از آن بهره می‌برند‌.
این تحلیل با این فرض صورت گرفته که مبارزان باید کم‌ترین تکیه را برخارجی‌ها داشته باشند و این‌که نقش خارجی ها در روند سقوط یا ماندگاری دیکتاتورها اهمیت دارد تضادی با مفاهیم این تحلیل ندارد :پشتیبانی از دیکتاتوری که بروی اعتراضات مسالمت آمیز مردم آتش گشوده بسیار هزینه دارترست و احتمال حمایت از تظاهرات مسالمت‌آمیز بسیار بیشتر

#اعتراضات_مسالمت_آمیز
#فلسفه_سیاسی

شانس مبارزه‌ی خشونت پرهیز:
https://www.group-telegram.com/it/mghlte.com/3611
وقتی فقط ۱ اقلیت روی بخشونت می‌آورد:
https://www.group-telegram.com/it/mghlte.com/3522

Telegram

مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری

🌐 احتمال پیروزی مبارزات مسالمت آمیز دو برابر مبارزه‌ی مسلحانه است

♻️تغییر سیاسیِ اساسی تنها با مشارکت فعال ۳.۵ درصد از جمعیت در مبارزات خشونت پرهیز


استفاده از راهبردهای خشونت‌پرهیز دلایل اخلاقیِ فراوانی دارد. اما تحقیقات قانع‌کننده‌ی اریکا چِنووِت (Erica…

www.group-telegram.com/it/mghlte.com/3552

409 viewsedited  Jul 21, 2021 at 19:53

🔰چرا در هر شرایطی مبارزه مسالمت آمیز ارجح ست ؟!

۱- به ندرت می‌شود دیکتاتوری یافت که با زبان خوش و با خواهش و بدون فشار ، حکومت را واگذاشته باشد ، اگر قرار بود چنین باشد آن حکومت ، دیکتاتوری تلقی نمی‌شد.
حتی دیکتاتورهای سکولار و وابسته به غرب مانند پهلوی و مبارک بدون فشار کنار نرفته اند ، بنابراین این سخن که « این حکومت یا آن حکومت تفاوت دارد و برای مبارزه با آن حتما باید دست به اسلحه شد » اساسا خطا و بی ربطست : چون تفاوتی کیفی و ذاتی بین دیکتاتور ها وجود ندارد و کسانی که به خشونت پرهیزی تاکید می‌کنند ازین مسائل آگاهند و اصول مبارزه‌ی خشونت‌پرهیز لوکس و برای براندازی حکومت‌های دموکراتیک تدوین نشده.


۲- اگر حکومیتی سبوئیت و وقاحت بیشتری در استفاده از خشونت برای سرکوب مردم خودش را دارد ، باید سیاست ورزانه تر برخورد کرد تا تیغ تند و تیز خشونت کل شود نه این که با سرعت بخشیدن به شروع مبارزه مسلحانه ، از همان ابتدا باو مشروعیت سرکوب و قتل عام هدیه داده شود.

۳- شرایط بین المللی به گونه ای نیست که یک حکومت گمان کند :« کافیست در سرکوب و کشتار تردید به خودم راه ندهم ، بقای حکومت‌م تضمین می‌شود » و براحتی بتوان تظاهرات آرام را به گلوله بست.
نیروهای نظامی از مردم و عموما با مردم و شریک مشکلات و با آنها همدل هستند ، هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند آسوده خاطر به قتل عام مردم دست بزند ، هرچه اعتراضات مسالمت‌آمیز تر باشد و بهانه‌ی کمتری به سیستم سرکوب داده شود ، تردید در سرکوبگران و ترس از ریزش خودی ها در شخص دیکتاتور آسان‌تر پدید می‌آید و دستور سرکوب برای مثلا یک تظاهرات سکوت - خصوصا اگر مدتی تداوم داشته باشد و به دام خشونت حکومت نیفتد - چه بسا مساوی با ریزش عمومی نیروهای نظامی و پیوستن دِلی یا علنی به مخالفان باشد. خصوصا اگر خواسته‌های مخالفان برآوردن نیازهای اولیه باشد.

۴- در مبارزه‌ی مسلحانه ، حلوا خیر نمی‌کنند ، بصورت کلی وقتی جنگ بالا بگیرد ، قطعا احتمال آسیب دیدن و کشته شدن مخالفان حکومت - به خاطر سلاح های ابتدایی تری که دارند- بیش از احتمال کشته شدن نیروهای طرفدار نظام ست ، حداقل تا مدتی پس از شروع مبارزه
وقتی هزینه‌ی مبارزه بالا برود ، از تعداد افراد حاضر در پای کار کاسته می‌شود.
حال اگر واقعا خشم عمیق عمومی نسبت به حکومت وجود دارد وعده‌ی قابل توجهی از مخالفان حاضرند جان خود را برای شکست دیکتاتور بدهند ، چرا حاضر نباشند با اعتصابات سراسری و اعتراضاتی خیابانی خشونت‌پرهیز ، حکومت و ماشین سرکوب را از نظر اقتصادی و جسمی و روانی مستهلک و ضعیف کنند و عملا امکان خشونت و کشتار را کاهش دهند ؟!

(اگر اکثریت خواهان براندازی نباشند نمیتوان به براندازی حکومتی فکر کرد،نه مسالمت آمیز نه خشونت آمیز)

۵- از سلاح می‌توان وقتی استفاده کرد که اطمینان حاصل شود تنها درصد کمی از وفاداران دائمی دیکتاتور با او مانده اند و حاضرند به هرقیمت جان و شرف ِ -نداشته‌ی- خود را فدای او کنند.(مانند فداییان صدام که هنوز از وی دفاع می‌کنند.)
وقتی که اطمینان حاصل شود اکثریت مطلق نظامیان با مردمند (درصورت دستور سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز چنین امری تحقق می‌یابد )تنها و تنها در راه فتح آخرین سنگرهای دیکتاتور مانندصدا و سیما و کاخ سلطنتی می‌توان از سلاح بهره جست ،اما در صورت نبود اطمینان از بوجود آمدن چنین موقعیتی،همیشه
✅ ونزوئلاوبحرین ماندن،بهتر از سوریه شدن‌‌ست.

پی.ن :
اعتراضات بحرین همزمان با سوریه آغاز شد، مخالفان نتوانستند یانخواستند که به سلاح دست ببرند،حکومت ساقط نشد ، اما کشور هم ویران نشد و خسارات جنگ داخلی به بار نیامد.
ونزوئلا هم ازین نظر وضعیت مشابهی دارد.
حکومت های دیکتاتوری جدید پس از سقوط های متوالی اسلافشان ، مطالعه‌ی تکنیک های مبارزه‌ی بدون خشونت آمیز را در راس کار خود قرار داده‌اند،لذا با آگاهی بیشتری نسبت به گذشته به مقابله با مردم می‌پردازند
اگرچه مردم به جهت ناکارآمدی و فساد حکومتهای دیکتاتوری و آگاهی از تفاوت اوضاع در کشور خودشان با کشورهای سکولار خشمگین‌ند لازم‌ست آنها هم مانند حکومتها، آگاهی خود را افزایش دهند.
زدن لنگه کفش روی صفحه‌ی شطرنج و بازگشت به روشهای خشونت‌آمیز ،نه تنها لزوما شانس پیروزی را افزایش نمیدهد ، چیزی‌ست که دیکتاتوریها می‌خواهند و از آن بهره می‌برند‌.
این تحلیل با این فرض صورت گرفته که مبارزان باید کم‌ترین تکیه را برخارجی‌ها داشته باشند و این‌که نقش خارجی ها در روند سقوط یا ماندگاری دیکتاتورها اهمیت دارد تضادی با مفاهیم این تحلیل ندارد :پشتیبانی از دیکتاتوری که بروی اعتراضات مسالمت آمیز مردم آتش گشوده بسیار هزینه دارترست و احتمال حمایت از تظاهرات مسالمت‌آمیز بسیار بیشتر

#اعتراضات_مسالمت_آمیز
#فلسفه_سیاسی

شانس مبارزه‌ی خشونت پرهیز:
https://www.group-telegram.com/it/mghlte.com/3611
وقتی فقط ۱ اقلیت روی بخشونت می‌آورد:
https://www.group-telegram.com/it/mghlte.com/3522

BY مجله‌ی اینترنتی عصر روشنگری