ایرانبان کُرد

📝نقدی بر استعمار فرهنگی لرها توسط ناسیونالیسم تهاجمی‌کردی

ناسیونالیسم کردی ، به‌ویژه آن‌گونه که در تلاش برای آسیمیله لرها در هویت کردی دیده می‌شود، نمونه‌ای کلاسیک از مصادره فرهنگی و تحریف تاریخی است.
〽️تحریف هویت: از شباهت فرهنگی تا استعمار هویتی
لرها و کردها، مانند بسیاری از تیره‌ها و اقوام همسایه ، دارای اشتراکات زبانی، موسیقایی و رقص‌های آیینی هستند، اما این اشتراکات به معنای یکی بودن این گروه‌ها در معنای قومیتی (جز تعلق هر دو تیره به قوم ایرانی) نیست. آنچه ناسیونالیست‌های کرد انجام می‌دهند، بهره‌گیری از این تشابهات برای تحمیل یک هویت جعلی است.
ادعای اینکه لرها «در اصل کرد بوده‌اند» و باید به «اصالت خود» بازگردند، نه‌تنها برخلاف مطالعات زبان‌شناختی و تاریخی است، بلکه نمونه‌ای از یک پروژه امپریالیسم فرهنگی محسوب می‌شود که ابتدا یک شباهت را برجسته و سپس آن را بهانه‌ای برای جذب و همگون‌سازی قرار می‌دادند.
خطاب کردن لرستان، خوزستان و خرم‌آباد(چنانچه در کامنت‌ها می‌بینیم) به‌عنوان «دل کردستان» یا «قدس کردستان»، نه یک اشتباه گفتمانی، بلکه یک تلاش برای مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های آسیمیلاسیونی است که با واقعیت‌های تاریخی تضاد دارد و به شکلی از استعمار درونی تبدیل می‌شود که در آن، گروه‌های کوچک‌تر در سایه گفتمان‌های توسعه‌طلبانه قربانی می‌شوند .
کردها معمولاً تلاش می‌کنند تا تیره‌های ایرانی غیر‌ترک زبان را با جعل تاریخ و مصادره نمادهای فرهنگی، بخشی از خود جلوه دهند.
در اینجا، مشاهده می‌شود که اشتراکات فرهنگی—که در تمامی جوامع مجاور طبیعی است—بهانه‌ای برای بازتعریف هویت لری می‌شود و استفاده از یک رقص یا یک موسیقی مشترک، نه به‌عنوان پلی برای همزیستی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای جذب و استحاله بدل می‌شود.

〽️ نرمش یا فرصت‌طلبی؟ آسیمیلاسیون با پوشش دوستی

یکی از ویژگی‌های ناسیونالیسم‌های تهاجمی از جمله ناسیونالیسم کردی، استفاده از نرمش دیگران به‌عنوان نقطه ضعف است در حالی که این انعطاف فرهنگی نباید به ابزاری برای سوءاستفاده تبدیل شود.
خواندن یک آهنگ کردی توسط یک خواننده لر یا رقصیدن لرها به سبکی مشابه کردها، نشانه‌ای از تعامل فرهنگی سالم است، نه دعوت‌نامه‌ای برای آسیمیلاسیون اما کردها آن را بهانه‌ای برای تحریف هویت جمعی دیگران قرار می‌دهند و به جای احترام به تنوع،می‌کوشند تا اقوام را در یک هویت جعلی ذوب کند.
تناقض جالب در این رویکرد آن است که کردها   همواره خود را قربانی سرکوب‌های تاریخی معرفی می‌کنند، اما در مواجهه با دیگر گروه‌های زبانی مانند گورانی ،زازاکی ،لری ،بلوچی و ... دقیقاً همان سیاست‌هایی را اعمال می‌کنند که مدعی هستند علیه آنان به کار رفته است !
حال آنکه از روزی که رادیو و تلویزیون به ایران آمد در این رسانه‌ها حضور داشتند و بهترین خوانندگان کرد پرورش یافته ایران هستند اما ایشان به جا رسیده‌اند که بلوچ‌،گیلک ،مازنی تالشی بندری ،لاری زبانان و...را نیز کرد معرفی می‌کنند .
در برابر این طبع تجاوزکارانه باید دانست تاریخ نشان داده، هرگونه نرمش و پذیرش اشتراکات فرهنگی، در برابر ناسیونالیسم‌های توسعه‌طلب، به‌جای ایجاد پیوند، به ابزار تجاوز گفتمانی تبدیل می‌شود و مجوزی برای ادغام و آسیمیلاسیون است در حالی که پذیرش اشتراکات فرهنگی نباید به‌معنای پذیرش بازتعریف هویت دیگران باشد.
در برابر رویکردهایی که «هرگونه شباهت را بهانه‌ای برای جذب دیگران می‌کنند»، باید به روشنی ایستاد و مرزهای هویتی را حفظ کرد.

〽️ نتیجه‌گیری: رد ناسیونالیسم استعماری

ادعای کرد بودن لرها  و اینکه «باید به اصل کردی خود بازگردند» نه‌تنها از نظر تاریخی و علمی بی‌پایه است، بلکه تلاشی است برای پاک کردن تفاوت‌های واقعی میان این دو تیره ایرانی با هدف سربازگیری ،در اختیار گرفتن منابع نفت و گاز و رسیدن به آب های آزاد خلیح فارس که کردها آن را خلیج عربی ، لر ،کرد و ...می‌خوانند.
اشتراکات فرهنگی هرگز نباید به ابزاری برای آسیمیلاسیون تبدیل شود، بلکه باید زمینه‌ای برای تفاهم و همزیستی باشد.
در نتیجه، هرگونه تلاش برای تحمیل هویت قومی از طریق مصادره فرهنگی، جعل تاریخی، و نمادسازی سیاسی، نه یک حرکت آزادی‌خواهانه بلکه شکلی از استعمار جدید است که در آن، فرهنگ‌ها و هویت‌های بومی در قالب گفتمان‌های توسعه‌طلبانه بلعیده می‌شوند.
@iranban_kord

www.group-telegram.com/jp/iranban_kord.com/7878

802 viewsFeb 17 at 11:43

📝نقدی بر استعمار فرهنگی لرها توسط ناسیونالیسم تهاجمی‌کردی

ناسیونالیسم کردی ، به‌ویژه آن‌گونه که در تلاش برای آسیمیله لرها در هویت کردی دیده می‌شود، نمونه‌ای کلاسیک از مصادره فرهنگی و تحریف تاریخی است.
〽️تحریف هویت: از شباهت فرهنگی تا استعمار هویتی
لرها و کردها، مانند بسیاری از تیره‌ها و اقوام همسایه ، دارای اشتراکات زبانی، موسیقایی و رقص‌های آیینی هستند، اما این اشتراکات به معنای یکی بودن این گروه‌ها در معنای قومیتی (جز تعلق هر دو تیره به قوم ایرانی) نیست. آنچه ناسیونالیست‌های کرد انجام می‌دهند، بهره‌گیری از این تشابهات برای تحمیل یک هویت جعلی است.
ادعای اینکه لرها «در اصل کرد بوده‌اند» و باید به «اصالت خود» بازگردند، نه‌تنها برخلاف مطالعات زبان‌شناختی و تاریخی است، بلکه نمونه‌ای از یک پروژه امپریالیسم فرهنگی محسوب می‌شود که ابتدا یک شباهت را برجسته و سپس آن را بهانه‌ای برای جذب و همگون‌سازی قرار می‌دادند.
خطاب کردن لرستان، خوزستان و خرم‌آباد(چنانچه در کامنت‌ها می‌بینیم) به‌عنوان «دل کردستان» یا «قدس کردستان»، نه یک اشتباه گفتمانی، بلکه یک تلاش برای مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های آسیمیلاسیونی است که با واقعیت‌های تاریخی تضاد دارد و به شکلی از استعمار درونی تبدیل می‌شود که در آن، گروه‌های کوچک‌تر در سایه گفتمان‌های توسعه‌طلبانه قربانی می‌شوند .
کردها معمولاً تلاش می‌کنند تا تیره‌های ایرانی غیر‌ترک زبان را با جعل تاریخ و مصادره نمادهای فرهنگی، بخشی از خود جلوه دهند.
در اینجا، مشاهده می‌شود که اشتراکات فرهنگی—که در تمامی جوامع مجاور طبیعی است—بهانه‌ای برای بازتعریف هویت لری می‌شود و استفاده از یک رقص یا یک موسیقی مشترک، نه به‌عنوان پلی برای همزیستی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای جذب و استحاله بدل می‌شود.

〽️ نرمش یا فرصت‌طلبی؟ آسیمیلاسیون با پوشش دوستی

یکی از ویژگی‌های ناسیونالیسم‌های تهاجمی از جمله ناسیونالیسم کردی، استفاده از نرمش دیگران به‌عنوان نقطه ضعف است در حالی که این انعطاف فرهنگی نباید به ابزاری برای سوءاستفاده تبدیل شود.
خواندن یک آهنگ کردی توسط یک خواننده لر یا رقصیدن لرها به سبکی مشابه کردها، نشانه‌ای از تعامل فرهنگی سالم است، نه دعوت‌نامه‌ای برای آسیمیلاسیون اما کردها آن را بهانه‌ای برای تحریف هویت جمعی دیگران قرار می‌دهند و به جای احترام به تنوع،می‌کوشند تا اقوام را در یک هویت جعلی ذوب کند.
تناقض جالب در این رویکرد آن است که کردها   همواره خود را قربانی سرکوب‌های تاریخی معرفی می‌کنند، اما در مواجهه با دیگر گروه‌های زبانی مانند گورانی ،زازاکی ،لری ،بلوچی و ... دقیقاً همان سیاست‌هایی را اعمال می‌کنند که مدعی هستند علیه آنان به کار رفته است !
حال آنکه از روزی که رادیو و تلویزیون به ایران آمد در این رسانه‌ها حضور داشتند و بهترین خوانندگان کرد پرورش یافته ایران هستند اما ایشان به جا رسیده‌اند که بلوچ‌،گیلک ،مازنی تالشی بندری ،لاری زبانان و...را نیز کرد معرفی می‌کنند .
در برابر این طبع تجاوزکارانه باید دانست تاریخ نشان داده، هرگونه نرمش و پذیرش اشتراکات فرهنگی، در برابر ناسیونالیسم‌های توسعه‌طلب، به‌جای ایجاد پیوند، به ابزار تجاوز گفتمانی تبدیل می‌شود و مجوزی برای ادغام و آسیمیلاسیون است در حالی که پذیرش اشتراکات فرهنگی نباید به‌معنای پذیرش بازتعریف هویت دیگران باشد.
در برابر رویکردهایی که «هرگونه شباهت را بهانه‌ای برای جذب دیگران می‌کنند»، باید به روشنی ایستاد و مرزهای هویتی را حفظ کرد.

〽️ نتیجه‌گیری: رد ناسیونالیسم استعماری

ادعای کرد بودن لرها  و اینکه «باید به اصل کردی خود بازگردند» نه‌تنها از نظر تاریخی و علمی بی‌پایه است، بلکه تلاشی است برای پاک کردن تفاوت‌های واقعی میان این دو تیره ایرانی با هدف سربازگیری ،در اختیار گرفتن منابع نفت و گاز و رسیدن به آب های آزاد خلیح فارس که کردها آن را خلیج عربی ، لر ،کرد و ...می‌خوانند.
اشتراکات فرهنگی هرگز نباید به ابزاری برای آسیمیلاسیون تبدیل شود، بلکه باید زمینه‌ای برای تفاهم و همزیستی باشد.
در نتیجه، هرگونه تلاش برای تحمیل هویت قومی از طریق مصادره فرهنگی، جعل تاریخی، و نمادسازی سیاسی، نه یک حرکت آزادی‌خواهانه بلکه شکلی از استعمار جدید است که در آن، فرهنگ‌ها و هویت‌های بومی در قالب گفتمان‌های توسعه‌طلبانه بلعیده می‌شوند.
@iranban_kord

BY ایرانبان کُرد