مهندس میرحسین موسوی

🟠نویسنده‌ای که در خاطره‌ی نوجوانی جاماند

✍سعید معدنی

🔸دیروز ۳۰ شهریور خبر رسید که محمود حکیمی درگذشت. این خبر من و شاید بخشی از هم‌نسل‌های ما را به سالهای دور سال منتهی به انقلاب و اوایل دهه ۶۰ برد.

ما نسلی بودیم که برخی از معلمان ما مارکسیست و یا برخی مذهبی روشنفکر بودند و فضای باز سالهای پیش و پس‌از انقلاب اجازه می‌داد که راحت تر و به‌دور از ترس از ساواک سر کلاس و یا در محوطه مدرسه با دانش آموزان علاقه‌مندبه نباحث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی  صحبت کنند.

اولین کسی که کتابی از محمود حکیمی به من معرفی کرد و گفت متناسب با سن شماست، آقای رمضانی دبیر زیست شناسی بود. او فارغ‌التحصیل دانشگاه مشهد، آدمی روشن با یک نگرش ظریف مذهبی بود. در آن زمان سعی می‌کرد همچون بازرگان و صحابی و دیگران استدلال و توجیحاتی علمی برای حقانیت دین داشته باشد. ایشان بود که کتابی مثل " خلقت انسان" یدالله صحابی را هم به ما معرفی کرد.کتابی که در صدد توجیه دینی خلقت آدم و تحلیل و تفسیر دینی از نظریه داروین بود. البته فهم کتاب در آن زمان کمی ثقیل بود. 

بدین ترتیب پس از معرفی اولین کتاب محمود حکیمی چند کتاب دیگر در قالب قصه از ایشان خواندم. حکیمی در آن سالها سی و اندی سن داشت و شهرتی به هم زده بود و آثارش به ویژه آثار داستانی‌اش خوانندگان زیادی داشت. او سعی می کرد مفاهیم و ارزش های دینی را در قالب روایت و داستان معرفی کند. در آن زمان که بسیاری از کتاب های قصه دیگران- مثل ر. اعتمادی-  مشهون از سکس و عاشقانه‌ها و روایت   جنسی بود تا خواننده پیگیر داستان باشد، برعکس، آثار حکیمی کاملا بهداشتی و استرلیزه و مناسب برای نوجوانانی از خانواده‌های مذهبی و سنتی بود . آنجایی هم که شخصیت زن و مرد داستان باهم عاشقاته قدم می‌زدند و یا سخن و احساس عاشقانه پاک داشتتد، در میانه یا آخر داستان متوجه می‌شدی که یا زن و شوهرند یا باهم نامزد هستند!

در آن سالها چند کتاب معدود از ایشان خواندم. تقریبا با ورود به دانشگاه دیگر آثار ایشان را نخواندم. ولی همیشه در گوشه ذهن‌ام هرازگاهی زنده می‌شد،  چرا که ایشان از جمله افرادی بود که بخشی از نسل ما را با کتاب و کتابخوانی آشنا کرد. او بعد ها همچنان کار کرد و کتاب نوشت و آثار فراوانی چاپ کرد. اما طی دهه های پس از انقلاب ذائقه‌ی نسل ها هم عوض شد و کتاب هایی با آن سبک سیاق و تم مذهبی دیگر چندان استقبال نمی شد. 

یک خاطره کوچک هم ته ذهن‌ام هست در سال ۶۵-۶۶ بود همکلاسی‌ دانشگاهی ام - که بعد ها روزنامه نگار شد - گفت که دوستانش به دیدار محمود حکیمی رفته‌اند اما ظاهرا برخوردش مثل کتاب‌هایش صمیمی نیست!

این یادداشت کوتاه فقط ادای دینی به محمود حکیمی که بخشی از خاطرات عاطفی دوره نوجوانی بود و همچنین ادای دینی بود به آقای رمضانی دبیر زیست شناسی که در دنیای قدیم از آن جمله معلمانی بودند که در کنار تدریس، نقش معلمی به معنای واقعی داشته و اندیشه دانش آموزان را هم هدایت می کردند و ذهن‌ها را کنجکاو و جستجوگر بار می آوردند. یاد و نام هر دو گرامی باد.

۳۱ شهریور ۱۴۰۳

#سعید_معدنی
#محمود_حکیمی
#حسن_رمضانی
#معلمی
#نوجوانی


#لینک_گروه_حامیان_سبز_میرحسین
✅https://www.group-telegram.com/+UqrfwnVQaww1N2Zk

#لینک_کانال👇👇
      
🆔@MohandesMirHosseinMousavi

Telegram

حامیان سبز میرحسین

گروه حامیان سبز میرحسین
فضایی است آزاد و مناسب برای تبادل نظرات و دیدگاههای احزاب و طیفهای سیاسی
گوناگون بدون توهین ،بیداری آگاهی اتحاد شعار ماست.

www.group-telegram.com/jp/mohandesmirhosseinmousavi.com/29032

764 viewsSep 21 at 13:37

🟠نویسنده‌ای که در خاطره‌ی نوجوانی جاماند

✍سعید معدنی

🔸دیروز ۳۰ شهریور خبر رسید که محمود حکیمی درگذشت. این خبر من و شاید بخشی از هم‌نسل‌های ما را به سالهای دور سال منتهی به انقلاب و اوایل دهه ۶۰ برد.

ما نسلی بودیم که برخی از معلمان ما مارکسیست و یا برخی مذهبی روشنفکر بودند و فضای باز سالهای پیش و پس‌از انقلاب اجازه می‌داد که راحت تر و به‌دور از ترس از ساواک سر کلاس و یا در محوطه مدرسه با دانش آموزان علاقه‌مندبه نباحث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی  صحبت کنند.

اولین کسی که کتابی از محمود حکیمی به من معرفی کرد و گفت متناسب با سن شماست، آقای رمضانی دبیر زیست شناسی بود. او فارغ‌التحصیل دانشگاه مشهد، آدمی روشن با یک نگرش ظریف مذهبی بود. در آن زمان سعی می‌کرد همچون بازرگان و صحابی و دیگران استدلال و توجیحاتی علمی برای حقانیت دین داشته باشد. ایشان بود که کتابی مثل " خلقت انسان" یدالله صحابی را هم به ما معرفی کرد.کتابی که در صدد توجیه دینی خلقت آدم و تحلیل و تفسیر دینی از نظریه داروین بود. البته فهم کتاب در آن زمان کمی ثقیل بود. 

بدین ترتیب پس از معرفی اولین کتاب محمود حکیمی چند کتاب دیگر در قالب قصه از ایشان خواندم. حکیمی در آن سالها سی و اندی سن داشت و شهرتی به هم زده بود و آثارش به ویژه آثار داستانی‌اش خوانندگان زیادی داشت. او سعی می کرد مفاهیم و ارزش های دینی را در قالب روایت و داستان معرفی کند. در آن زمان که بسیاری از کتاب های قصه دیگران- مثل ر. اعتمادی-  مشهون از سکس و عاشقانه‌ها و روایت   جنسی بود تا خواننده پیگیر داستان باشد، برعکس، آثار حکیمی کاملا بهداشتی و استرلیزه و مناسب برای نوجوانانی از خانواده‌های مذهبی و سنتی بود . آنجایی هم که شخصیت زن و مرد داستان باهم عاشقاته قدم می‌زدند و یا سخن و احساس عاشقانه پاک داشتتد، در میانه یا آخر داستان متوجه می‌شدی که یا زن و شوهرند یا باهم نامزد هستند!

در آن سالها چند کتاب معدود از ایشان خواندم. تقریبا با ورود به دانشگاه دیگر آثار ایشان را نخواندم. ولی همیشه در گوشه ذهن‌ام هرازگاهی زنده می‌شد،  چرا که ایشان از جمله افرادی بود که بخشی از نسل ما را با کتاب و کتابخوانی آشنا کرد. او بعد ها همچنان کار کرد و کتاب نوشت و آثار فراوانی چاپ کرد. اما طی دهه های پس از انقلاب ذائقه‌ی نسل ها هم عوض شد و کتاب هایی با آن سبک سیاق و تم مذهبی دیگر چندان استقبال نمی شد. 

یک خاطره کوچک هم ته ذهن‌ام هست در سال ۶۵-۶۶ بود همکلاسی‌ دانشگاهی ام - که بعد ها روزنامه نگار شد - گفت که دوستانش به دیدار محمود حکیمی رفته‌اند اما ظاهرا برخوردش مثل کتاب‌هایش صمیمی نیست!

این یادداشت کوتاه فقط ادای دینی به محمود حکیمی که بخشی از خاطرات عاطفی دوره نوجوانی بود و همچنین ادای دینی بود به آقای رمضانی دبیر زیست شناسی که در دنیای قدیم از آن جمله معلمانی بودند که در کنار تدریس، نقش معلمی به معنای واقعی داشته و اندیشه دانش آموزان را هم هدایت می کردند و ذهن‌ها را کنجکاو و جستجوگر بار می آوردند. یاد و نام هر دو گرامی باد.

۳۱ شهریور ۱۴۰۳

#سعید_معدنی
#محمود_حکیمی
#حسن_رمضانی
#معلمی
#نوجوانی


#لینک_گروه_حامیان_سبز_میرحسین
✅https://www.group-telegram.com/+UqrfwnVQaww1N2Zk

#لینک_کانال👇👇
      
🆔@MohandesMirHosseinMousavi

BY مهندس میرحسین موسوی