خسرو انوشیروان

Forwarded from ایرانِ بزرگِ فرهنگی

‏پروژه تخریب ارتش

پروژه‌ی تخریب ارتش ملّی ایران، به جز تعدادی اکانت مزدور وابسته به مجاهدین خلق و کشورهای ذی‌نفع، به اقلیّت نادانی هم از اپوزیسیون نیاز دارد.

علیه این پروژه و جهت دفاع از حیثیت ارتش ملّی ایران، در ادامه، به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهیم که:
آیا ارتش ملّی می‌تواند کودتا کند؟
اگر بتواند تحتِ چه شرایطی؟

اساس ارتش بر اصل سلسله مراتب Chain of Command استوار است. هر فردی در ارتش تنها در حیطه‌ی خاص و محدود خود واجد صلاحیت است. ازین‌رو در ارتش امکان کودتا وجود ندارد، مگر آن‌که در "سطوح بالای فرماندهی" صورت بگیرد. نظیر کودتایی که رضاشاه انجام داد؛ یا کودتای نوژه.

حرکت هر گردان، گروهان و یا حتی دسته‌ای در ارتش بدون دسیسه‌ی هماهنگ کلّیه‌ی افسران آن واحد ممکن نیست. و اگرچه بر روی کاغذ شدنی است، امّا در عمل، وقتی کارایی دارد که اجزاء تخصّصی واحدهای بزرگتر از آن بر مبنای فرماندهی واحد به‌طور هماهنگ به حرکت دربیایند. حتّی در آن موقع نیز ولو اسلحه‌خانه به دست واحدها سقوط کند، مهمّات مورد نیاز، بدون هماهنگی با مقامات بالاتر که احتمال اشتراک آن‌ها در دسیسه‌ی کودتا بعید است، در دسترس نخواهد بود. البته در برخی زمان‌های خاصّی، مثل ۱۹۶۰ در ترکیه، کودتاهایی توسّط افسران میانه‌رتبه انجام شده و به موفّقیّت رسیده که قابل تعمیم به کلّ قاعده نیست.

ارتش نهادی ملّی است. معنای این حرف آن است که هر فرد نظامی برای کمک به جنبشی ملّی تنها کاری که می‌تواند بکند این است که به‌وجه شهروندانه Civilian وارد کارزار شود. نظیر آن چند نفر درجه‌داری که در جنبش مهسا وارد تظاهرات شده و در نتیجه تعلیق شدند.

وقتی می‌گوییم ارتش ملّی است، معنایش این نیست که هر روز صبح در صبحگاه شاهنامه می‌خوانند (اگرچه چنین می‌کنند) بلکه ملّی بودن در این‌جا بر نهاد مدرنی اشاره دارد که برآمده از ملّتی مدرن است. ملّی بودن ارتش در تناظر با مدرن بودن آن است. بدین معنا، هر اقدام ارتش که بر مبنای اصول سلسله مراتبی خود باشد، کارکردهای مدرن خود را انجام می‌دهد، بنابراین ملّی بودن خود را به منصه‌ی ظهور گذاشته است.

بر این مبنا، عملیاتی‌ترین کاری که ارتش می‌تواند برای یک انقلاب یا جنبش بکند این است که به وجه سلبی نافرمانی کند! مثلا وقتی به او فرمان دادند تا علیه ملّت خود وارد عمل بشود، سرپیچی کند. ارتش ایران حتّی در زمان شاه نیز بی‌طرف ماند، چون برخلاف ارتش‌هایی چون ارتش ترکیه که به جای ملّت بر حزب هوادار موسّس خود تعهّد داشتند، ملّی بود.

این‌هایی که استدلال می‌کنند که اگر ارتش ایران هنوز ملّی است، پس چرا علیه نظام کودتا نمی‌کند؟ آیا به همین ترتیب، از خود نمی‌پرسند که ارتش شاه اگر ملّی بود، پس چرا خلاف نظر فرماندهان ارشد خود علیه انقلابیون ۵۷ی ایستادگی نکرد؟

یکی دیگر از استدلال‌ها این است که می‌گویند فرمانده نیروی زمینی ارتش، سرتیپ کیومرث حیدری گفته که ارتش در سرکوب اعتراضات مشارکت فعّال داشته است!
این حرفی مهمل است. چرا؟ چون فونکسیون‌های ارتش مشخّص اند. طبیعتا ج‌ا می‌تواند از هرکجا که می‌خواهد برای تشکیل میلیشیای ضدّ ملّی خود نیرو جذب کند. همچنین هر ارتشی خارج از اصول حرفه‌ای خود می‌تواند، عضو کلاب همجنس‌گرایان بشود و یا وارد فلان میلیشیا شود. نکته امّا این‌جاست که ارتش چون نهادی ملّی است، به عنوان ارتش مدرن نمی‌تواند که وارد جنگ با ملّت خود شود. پس هر میلیشیای که عوامل ج‌ا جهت پروپاگاندا به ارتش منتسب می‌کنند، از آن‌جا که خارج از کارکردهای ارتش به مانند غدّه‌ای سرطانی رفتار می‌کند، فلذا با ارتش متفاوت است‌.

نتیجه:
ارتش ملّی امکان کودتا ندارد، مگر در هماهنگی سطوح بالای فرماندهی؛ بدین شکل که در وضعیّت اضطراری، بنا به ترتیباتی، بخشی از سطوح بالای فرماندهی در هماهنگی با افسران میانی ارتش با وعده‌ی صادق ولیعهد، همراه با ملّت به حرکت دربیاید.

امّا در حالت عادّی تنها انتظار ما از ارتش ملّی ایران می‌تواند این باشد که در روز مبادا به فرمان فرمانده کل قوای ایران، یعنی ولیعهد:
۱. علیه مردم وارد درگیری نشود و استعداد قوای خود را در اختیار میلیشیای حکومتی قرار ندهد، یا در برابر سوءاستفاده از امکانات خود مقاومت کند.
۲. به‌عنوان شهروند Civilian در کنار مردم بماند و علیه حکومت تظاهرات کند.
۳. اگر هیچ‌یک ازین دو گزینه مقدور نبود، بی‌طرف بماند.

www.group-telegram.com/us/khosrovanooshiravan.com/19956

205 viewsخسرو, Oct 29 at 20:14

‏پروژه تخریب ارتش

پروژه‌ی تخریب ارتش ملّی ایران، به جز تعدادی اکانت مزدور وابسته به مجاهدین خلق و کشورهای ذی‌نفع، به اقلیّت نادانی هم از اپوزیسیون نیاز دارد.

علیه این پروژه و جهت دفاع از حیثیت ارتش ملّی ایران، در ادامه، به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهیم که:
آیا ارتش ملّی می‌تواند کودتا کند؟
اگر بتواند تحتِ چه شرایطی؟

اساس ارتش بر اصل سلسله مراتب Chain of Command استوار است. هر فردی در ارتش تنها در حیطه‌ی خاص و محدود خود واجد صلاحیت است. ازین‌رو در ارتش امکان کودتا وجود ندارد، مگر آن‌که در "سطوح بالای فرماندهی" صورت بگیرد. نظیر کودتایی که رضاشاه انجام داد؛ یا کودتای نوژه.

حرکت هر گردان، گروهان و یا حتی دسته‌ای در ارتش بدون دسیسه‌ی هماهنگ کلّیه‌ی افسران آن واحد ممکن نیست. و اگرچه بر روی کاغذ شدنی است، امّا در عمل، وقتی کارایی دارد که اجزاء تخصّصی واحدهای بزرگتر از آن بر مبنای فرماندهی واحد به‌طور هماهنگ به حرکت دربیایند. حتّی در آن موقع نیز ولو اسلحه‌خانه به دست واحدها سقوط کند، مهمّات مورد نیاز، بدون هماهنگی با مقامات بالاتر که احتمال اشتراک آن‌ها در دسیسه‌ی کودتا بعید است، در دسترس نخواهد بود. البته در برخی زمان‌های خاصّی، مثل ۱۹۶۰ در ترکیه، کودتاهایی توسّط افسران میانه‌رتبه انجام شده و به موفّقیّت رسیده که قابل تعمیم به کلّ قاعده نیست.

ارتش نهادی ملّی است. معنای این حرف آن است که هر فرد نظامی برای کمک به جنبشی ملّی تنها کاری که می‌تواند بکند این است که به‌وجه شهروندانه Civilian وارد کارزار شود. نظیر آن چند نفر درجه‌داری که در جنبش مهسا وارد تظاهرات شده و در نتیجه تعلیق شدند.

وقتی می‌گوییم ارتش ملّی است، معنایش این نیست که هر روز صبح در صبحگاه شاهنامه می‌خوانند (اگرچه چنین می‌کنند) بلکه ملّی بودن در این‌جا بر نهاد مدرنی اشاره دارد که برآمده از ملّتی مدرن است. ملّی بودن ارتش در تناظر با مدرن بودن آن است. بدین معنا، هر اقدام ارتش که بر مبنای اصول سلسله مراتبی خود باشد، کارکردهای مدرن خود را انجام می‌دهد، بنابراین ملّی بودن خود را به منصه‌ی ظهور گذاشته است.

بر این مبنا، عملیاتی‌ترین کاری که ارتش می‌تواند برای یک انقلاب یا جنبش بکند این است که به وجه سلبی نافرمانی کند! مثلا وقتی به او فرمان دادند تا علیه ملّت خود وارد عمل بشود، سرپیچی کند. ارتش ایران حتّی در زمان شاه نیز بی‌طرف ماند، چون برخلاف ارتش‌هایی چون ارتش ترکیه که به جای ملّت بر حزب هوادار موسّس خود تعهّد داشتند، ملّی بود.

این‌هایی که استدلال می‌کنند که اگر ارتش ایران هنوز ملّی است، پس چرا علیه نظام کودتا نمی‌کند؟ آیا به همین ترتیب، از خود نمی‌پرسند که ارتش شاه اگر ملّی بود، پس چرا خلاف نظر فرماندهان ارشد خود علیه انقلابیون ۵۷ی ایستادگی نکرد؟

یکی دیگر از استدلال‌ها این است که می‌گویند فرمانده نیروی زمینی ارتش، سرتیپ کیومرث حیدری گفته که ارتش در سرکوب اعتراضات مشارکت فعّال داشته است!
این حرفی مهمل است. چرا؟ چون فونکسیون‌های ارتش مشخّص اند. طبیعتا ج‌ا می‌تواند از هرکجا که می‌خواهد برای تشکیل میلیشیای ضدّ ملّی خود نیرو جذب کند. همچنین هر ارتشی خارج از اصول حرفه‌ای خود می‌تواند، عضو کلاب همجنس‌گرایان بشود و یا وارد فلان میلیشیا شود. نکته امّا این‌جاست که ارتش چون نهادی ملّی است، به عنوان ارتش مدرن نمی‌تواند که وارد جنگ با ملّت خود شود. پس هر میلیشیای که عوامل ج‌ا جهت پروپاگاندا به ارتش منتسب می‌کنند، از آن‌جا که خارج از کارکردهای ارتش به مانند غدّه‌ای سرطانی رفتار می‌کند، فلذا با ارتش متفاوت است‌.

نتیجه:
ارتش ملّی امکان کودتا ندارد، مگر در هماهنگی سطوح بالای فرماندهی؛ بدین شکل که در وضعیّت اضطراری، بنا به ترتیباتی، بخشی از سطوح بالای فرماندهی در هماهنگی با افسران میانی ارتش با وعده‌ی صادق ولیعهد، همراه با ملّت به حرکت دربیاید.

امّا در حالت عادّی تنها انتظار ما از ارتش ملّی ایران می‌تواند این باشد که در روز مبادا به فرمان فرمانده کل قوای ایران، یعنی ولیعهد:
۱. علیه مردم وارد درگیری نشود و استعداد قوای خود را در اختیار میلیشیای حکومتی قرار ندهد، یا در برابر سوءاستفاده از امکانات خود مقاومت کند.
۲. به‌عنوان شهروند Civilian در کنار مردم بماند و علیه حکومت تظاهرات کند.
۳. اگر هیچ‌یک ازین دو گزینه مقدور نبود، بی‌طرف بماند.

BY خسرو انوشیروان