خسرو انوشیروان

خسرو انوشیروان

🔻لغت نامه سیاسی🔻 #مارکسیسم مارکسیسم مکتبی سیاسی و اجتماعی است که توسط کارل مارکس، فیلسوف و انقلابی آلمانی در اواخر قرن نوزدهم ساخته شد. فردریش انگلس نیز از شکل‌دهندگان مهم به اندیشه مارکسیسم بوده‌است و مارکسیست‌ها با اصول کلی اندیشه او نیز موافق هستند.…

🔻لغت نام سیاسی🔻

#مائوئیسم

مائوئیسم، اندیشه‌های مائوتسه تونگ (۱۸۹۳_۱۹۷۶)، رهبر انقلاب کمونیستی چین، درباره‌ی استراتژی جنگ انقلابی و سازگار کردن مارکسیسم- لنینیسم با اوضاع چین.
آنچه مائوتسه تونگ و کمونیستهای چین، بویژه، بر روش انقلاب کمونیستی افزوده‌اند، یکی انتقال کانون مبارزه از شهرها به روستاها و دیگر از کارگران شهری به دهقانان است.
عمل انقلابی در چین به صورت جنگ چریکی درآمد که مائو با مهارت تمام آن را تا پیروزی نهایی در ۱۹۴۹ رهبری کرد و در آن سال ارتش دهقانی او، پس از یک جنگ داخلی طولانی، شهرها را یکایک به چنگ آورد.
در سیاست داخلی، مائوئیسم ویژگیهای خود را در نوآوریهای سیاسی و اجتماعی خاص، که هدف آنها دگرگون کردن جامعه‌ سنتی چین از ریشه بود، نشان داد، که مهمترین آنها اصلاح زمینداری و جمعی کردن کشاورزی و برنامه‌ی "جهش بزرگ به پیش" و "انقلاب فرهنگی" بود.
همچنانکه لنینیسم در مارکسیسم بازنگرشی است برای سازگار کردن آن با اوضاع کشوری که در آن پرولتاریای صنعتی ضعیف است و به کار گرفتن نیروی انقلابی دهقانان (پرولتاریای دهقانی) همچون یاور جنبش انقلابی کارگری مائوئیسم نیز، به نوبه‌ی خود، بازنگرشی است در مارکسیسم – لنینیسم برای کاربست آن به عنوان ایدئولولژی انقلابی در کشوری که پرولتاریای صنعتی در آن کمابیش ناچیز بوده و تنها نیروی بالقوه‌ انقلابی آن توده‌های تهیدست دهقانانند.
از اینرو، مائوئیسم خود را به عنوان روش انقلابی، الگویی درخورتر و کاراتراز الگوی انقلاب روسیه‌ برای "جهان سوم" می‌داند، و اساسا در بخشبندی جهان به سه اردوگاه:
(امپریالیسم، سوسیال امپریالیسم، و جهان سوم)، خود را سلاح انقلابی توده‌های ملتهای استعمارزده در برابر دو ابرقدرت می‌شناسد.

اهمیت روش انقلابی مائوتسه تونگ در آنست که بجای پیروی از دستورهای کومینترن، که الگوی انقلاب شوروی و سیاست خارجی شوروی را به همه‌ی حزبهای کمونیست فرمان می‌داد، با شناخت اینکه توده‌ اصلی انقلابی در چین انبوه‌ دهقانان بی چیز (پرولتاریای دهقانی) هستند، از همان آغاز (۱۹۲۵) اندرزهای شوروی را ناشنیده گرفت و با گروه مسکوگرا در حزب درافتاد و آنان را کنار زد.

مائو پس از پیروزی انقلاب کمونیستی در اکتبر ۱۹۴۹، تمام زمین ها را دولتی و همه اشکال حقوق مالکیت را به طرفه العینی ملغی کرد. وی زمینداران و هر کسی را که احتمال میداد با او مخالفت کند، اعدام کرد.

اقتصاد بازار بطور کامل از بین رفت. مردم روستاها تدریجا در مزارع اشتراکی سازمان دهی شدند. پول و دستمزد به "امتیاز کار" تبدیل شد و هر کس که کار می کرد امتیاز می گرفت و این امتیاز برای خرید و فروش کالاها استفاده میشد.

تمام صنایع نیز دولتی شد و مائو تلاش جاه طلبانه ای را برای رشد سریع صنعت در قالب برنامه های پنج ساله که از شوروی گرته برداری شده بود، آغاز کرد. در آخر، برنامه "جهش بزرگ به جلو" مائو موجب مرگ حدود بیست و چهار میلیون چینی شد و درآمد سرانه نیز به یک چهارم رسید.

https://www.group-telegram.com/us/khosrovanooshiravan.com/20394

✍ #فرهاد

Telegram

خسرو انوشیروان

🔻لغت نامه سیاسی🔻


#مارکسیسم

مارکسیسم مکتبی سیاسی و اجتماعی است که توسط کارل مارکس، فیلسوف و انقلابی آلمانی در اواخر قرن نوزدهم ساخته شد. فردریش انگلس نیز از شکل‌دهندگان مهم به اندیشه مارکسیسم بوده‌است و مارکسیست‌ها با اصول کلی اندیشه او نیز موافق هستند.…

www.group-telegram.com/us/khosrovanooshiravan.com/20403

234 viewsخسرو, edited  Dec 3 at 20:05

🔻لغت نام سیاسی🔻

#مائوئیسم

مائوئیسم، اندیشه‌های مائوتسه تونگ (۱۸۹۳_۱۹۷۶)، رهبر انقلاب کمونیستی چین، درباره‌ی استراتژی جنگ انقلابی و سازگار کردن مارکسیسم- لنینیسم با اوضاع چین.
آنچه مائوتسه تونگ و کمونیستهای چین، بویژه، بر روش انقلاب کمونیستی افزوده‌اند، یکی انتقال کانون مبارزه از شهرها به روستاها و دیگر از کارگران شهری به دهقانان است.
عمل انقلابی در چین به صورت جنگ چریکی درآمد که مائو با مهارت تمام آن را تا پیروزی نهایی در ۱۹۴۹ رهبری کرد و در آن سال ارتش دهقانی او، پس از یک جنگ داخلی طولانی، شهرها را یکایک به چنگ آورد.
در سیاست داخلی، مائوئیسم ویژگیهای خود را در نوآوریهای سیاسی و اجتماعی خاص، که هدف آنها دگرگون کردن جامعه‌ سنتی چین از ریشه بود، نشان داد، که مهمترین آنها اصلاح زمینداری و جمعی کردن کشاورزی و برنامه‌ی "جهش بزرگ به پیش" و "انقلاب فرهنگی" بود.
همچنانکه لنینیسم در مارکسیسم بازنگرشی است برای سازگار کردن آن با اوضاع کشوری که در آن پرولتاریای صنعتی ضعیف است و به کار گرفتن نیروی انقلابی دهقانان (پرولتاریای دهقانی) همچون یاور جنبش انقلابی کارگری مائوئیسم نیز، به نوبه‌ی خود، بازنگرشی است در مارکسیسم – لنینیسم برای کاربست آن به عنوان ایدئولولژی انقلابی در کشوری که پرولتاریای صنعتی در آن کمابیش ناچیز بوده و تنها نیروی بالقوه‌ انقلابی آن توده‌های تهیدست دهقانانند.
از اینرو، مائوئیسم خود را به عنوان روش انقلابی، الگویی درخورتر و کاراتراز الگوی انقلاب روسیه‌ برای "جهان سوم" می‌داند، و اساسا در بخشبندی جهان به سه اردوگاه:
(امپریالیسم، سوسیال امپریالیسم، و جهان سوم)، خود را سلاح انقلابی توده‌های ملتهای استعمارزده در برابر دو ابرقدرت می‌شناسد.

اهمیت روش انقلابی مائوتسه تونگ در آنست که بجای پیروی از دستورهای کومینترن، که الگوی انقلاب شوروی و سیاست خارجی شوروی را به همه‌ی حزبهای کمونیست فرمان می‌داد، با شناخت اینکه توده‌ اصلی انقلابی در چین انبوه‌ دهقانان بی چیز (پرولتاریای دهقانی) هستند، از همان آغاز (۱۹۲۵) اندرزهای شوروی را ناشنیده گرفت و با گروه مسکوگرا در حزب درافتاد و آنان را کنار زد.

مائو پس از پیروزی انقلاب کمونیستی در اکتبر ۱۹۴۹، تمام زمین ها را دولتی و همه اشکال حقوق مالکیت را به طرفه العینی ملغی کرد. وی زمینداران و هر کسی را که احتمال میداد با او مخالفت کند، اعدام کرد.

اقتصاد بازار بطور کامل از بین رفت. مردم روستاها تدریجا در مزارع اشتراکی سازمان دهی شدند. پول و دستمزد به "امتیاز کار" تبدیل شد و هر کس که کار می کرد امتیاز می گرفت و این امتیاز برای خرید و فروش کالاها استفاده میشد.

تمام صنایع نیز دولتی شد و مائو تلاش جاه طلبانه ای را برای رشد سریع صنعت در قالب برنامه های پنج ساله که از شوروی گرته برداری شده بود، آغاز کرد. در آخر، برنامه "جهش بزرگ به جلو" مائو موجب مرگ حدود بیست و چهار میلیون چینی شد و درآمد سرانه نیز به یک چهارم رسید.

https://www.group-telegram.com/us/khosrovanooshiravan.com/20394

✍ #فرهاد

BY خسرو انوشیروان