در گذشته، دانشگاه جایی بود که استاد، دانش را به‌عنوان حقیقتی ثابت و ازپیش‌موجود، به دانشجو منتقل می‌کرد. اما با ظهور هوش مصنوعی، این الگو تغییر کرده است. دیگر دانش چیزی قطعی و محدود نیست که استاد آن را صرفاً آموزش دهد، بلکه پدیده‌ای پویا و در حال تحول است. در این میان، استاد دیگر تنها یک منبع بی‌چون‌وچرای حقیقت نیست، بلکه راهنمایی است که به دانشجویان کمک می‌کند در مواجهه با حجم عظیم اطلاعات، تفکر انتقادی و خلاقانه داشته باشند.
زمانی رولان بارت از "مرگ نویسنده" سخن گفت، اما امروز حتی می‌توان از "مرگ خواننده" صحبت کرد. دیگر معنا فقط در اختیار انسان نیست؛ ماشین‌ها می‌نویسند، می‌خوانند و حتی تفسیر می‌کنند. در چنین جهانی، نقش استاد چیست؟
پاسخ در شکل جدیدی از آموزش نهفته است. استاد دیگر فقط منتقل‌کننده‌ی دانش نیست، بلکه سازنده‌ی مسیر یادگیری است؛ کسی که میان انبوه داده‌ها، تفکر، خلاقیت و معنا را زنده نگه می‌دارد. در این عصر، رسالت او نه صرفاً آموزش اطلاعات، بلکه پرورش توانایی "اندیشیدن" است—اندیشیدنی که عمیق، خلاق و انسانی باشد