🔥 Ինչ է ասում ԱԺ պեծամասնությունը ներկայացնող պատգամավորը: Մեղադրում է մամուլին, որ չի գովազդում Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտը: Դե, մի կողմ թողնենք այն, որ ինստիտուտը գովազդելը, հանրաճանաչ դարձնելը, ինստիտուտում կրթություն ստանալու գրավիչ կողմերը ներկայացնելը դա պետական գործ է, պետական անելիք: Որովհետեւ, այդ ինստիտուտի կադրերը պետք են պետությանը, նրանք պետք է ղեկավարեն հայկական բանակը, կառավարեն զինուժը տարբեր օղակներում:
Բայց, ինչն է առավել էականը: Պատգամավորն ասում է՝ չեք գովազդում, չեք ասում, որ ռազմական ինստիտուտ ընդունվողն ու ավարտողը բնակարան է ստանում, որ 500 հազար աշխաատավարձ է ստանում ինստիտուտն ավարտողը:
Զինուժի սպաների ու զինծառայողների սոցիալական կարիքների հարցը հույժ կարեւոր հարց է, եւ այստեղ չի կարող լինել ոչ մի այլ կարծիք: Բայց, երբ մարդը կամ մարդիկ պատկերացնում են, թե ռազմական համալսարան ընդունվելը պետք է գրավիչ դարձնել բնակարանով ու 500 հազար դրամ աշխատավարձով, դա ընդհանրապպես մտածողության ճգնաժամի ցուցիչ է:
Ռազմական գործին նվիրվելու առաջնային մոտիվացիան չի կարող լինել սոցիալական բարեկեցությունը: Սոցիալական բարեկեցությունը ապահովելը պետք է լինի այդ գործին նվիրվող մարդկանց հանդեպ պետական պարտավորությունը, բայց գործին նվիրվելու որոշման հարցում գլխավոր, գերագույն մոտիվացիան պետք է լինի արժեհամակարգային, գաղափարական, մտածողական:
Խոսքը բացարձակապես պարզունակ դասագրքային հայրենասիրության մասին չէ, այլ միանգամայն գիտակցված որոշման, որը կայացնող սուբյեկտը գնում է դրան միանգամայն գիտակցելով, որ դա ենթադրելու է ամենեւին ոչ սովորական կյանք, դա ենթադրելու է զորանոցային կյանք, կյանք հատուկ կանոնադրությամբ, երբեմն ընտանիքից կտրվածությամբ, եւ կյանք, որը կարող է վտանգվել նաեւ պատերազմի կամ ռազմական գործողությունների դեպքում:
Պետք է հասկանանք, ոչ ոք իհարկե պարտավոր չէ գնալ այդպիսի զոհաբերության, եթե զինապարտ չէ: Բայց, եթե մարդը պետության առաջ ռազմական առաքելություն է ստանձնում առավելապես սոցիալական բարեկեցության մոտիվով, ապա այդ մոտիվը կարող է լինել շատ հեղհեղուկ, եթե՝ Աստված մի արասցե, լինի պատերազմ կամ ռազմական լարում:
Կրկնեմ, պետությունը պարտավոր է ապահովել ռազմական առաքելություն ստանձնած սպաների եւ զինվորնների սոցիալական ապահովության եւ բարեկեցության պարտավորությունը, բայց առաքելություն ստանձնելու մոտիվը պետք է լինի այլ, եւ պետության պարտավորությունը թերեւս հենց այդ մոտիվը գեներացնելն է:
Մինչդեռ, լրագրողների հետ պատգամավորի խոսքը հուշում է, թե իրականում ինչ մտածողություն է առկա, ինչ կողմնորոշիչներ են մարդկանց գլուխներում, որոնք քաղաքականություն մշակողներն են, թե այդ, թե ընդհանրապես այլ ոլորտներում:
Ի վերջո, այլ բան թերեւս դժվար է սպասել, երբ ընդհուպ վարչապետի մակարդակով պետական բարձրագույն նպատակ եւ իմաստ է հռչակվում քաղաքացիների տնտեսական բարեկեցությունը:
🔥 Ինչ է ասում ԱԺ պեծամասնությունը ներկայացնող պատգամավորը: Մեղադրում է մամուլին, որ չի գովազդում Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտը: Դե, մի կողմ թողնենք այն, որ ինստիտուտը գովազդելը, հանրաճանաչ դարձնելը, ինստիտուտում կրթություն ստանալու գրավիչ կողմերը ներկայացնելը դա պետական գործ է, պետական անելիք: Որովհետեւ, այդ ինստիտուտի կադրերը պետք են պետությանը, նրանք պետք է ղեկավարեն հայկական բանակը, կառավարեն զինուժը տարբեր օղակներում:
Բայց, ինչն է առավել էականը: Պատգամավորն ասում է՝ չեք գովազդում, չեք ասում, որ ռազմական ինստիտուտ ընդունվողն ու ավարտողը բնակարան է ստանում, որ 500 հազար աշխաատավարձ է ստանում ինստիտուտն ավարտողը:
Զինուժի սպաների ու զինծառայողների սոցիալական կարիքների հարցը հույժ կարեւոր հարց է, եւ այստեղ չի կարող լինել ոչ մի այլ կարծիք: Բայց, երբ մարդը կամ մարդիկ պատկերացնում են, թե ռազմական համալսարան ընդունվելը պետք է գրավիչ դարձնել բնակարանով ու 500 հազար դրամ աշխատավարձով, դա ընդհանրապպես մտածողության ճգնաժամի ցուցիչ է:
Ռազմական գործին նվիրվելու առաջնային մոտիվացիան չի կարող լինել սոցիալական բարեկեցությունը: Սոցիալական բարեկեցությունը ապահովելը պետք է լինի այդ գործին նվիրվող մարդկանց հանդեպ պետական պարտավորությունը, բայց գործին նվիրվելու որոշման հարցում գլխավոր, գերագույն մոտիվացիան պետք է լինի արժեհամակարգային, գաղափարական, մտածողական:
Խոսքը բացարձակապես պարզունակ դասագրքային հայրենասիրության մասին չէ, այլ միանգամայն գիտակցված որոշման, որը կայացնող սուբյեկտը գնում է դրան միանգամայն գիտակցելով, որ դա ենթադրելու է ամենեւին ոչ սովորական կյանք, դա ենթադրելու է զորանոցային կյանք, կյանք հատուկ կանոնադրությամբ, երբեմն ընտանիքից կտրվածությամբ, եւ կյանք, որը կարող է վտանգվել նաեւ պատերազմի կամ ռազմական գործողությունների դեպքում:
Պետք է հասկանանք, ոչ ոք իհարկե պարտավոր չէ գնալ այդպիսի զոհաբերության, եթե զինապարտ չէ: Բայց, եթե մարդը պետության առաջ ռազմական առաքելություն է ստանձնում առավելապես սոցիալական բարեկեցության մոտիվով, ապա այդ մոտիվը կարող է լինել շատ հեղհեղուկ, եթե՝ Աստված մի արասցե, լինի պատերազմ կամ ռազմական լարում:
Կրկնեմ, պետությունը պարտավոր է ապահովել ռազմական առաքելություն ստանձնած սպաների եւ զինվորնների սոցիալական ապահովության եւ բարեկեցության պարտավորությունը, բայց առաքելություն ստանձնելու մոտիվը պետք է լինի այլ, եւ պետության պարտավորությունը թերեւս հենց այդ մոտիվը գեներացնելն է:
Մինչդեռ, լրագրողների հետ պատգամավորի խոսքը հուշում է, թե իրականում ինչ մտածողություն է առկա, ինչ կողմնորոշիչներ են մարդկանց գլուխներում, որոնք քաղաքականություն մշակողներն են, թե այդ, թե ընդհանրապես այլ ոլորտներում:
Ի վերջո, այլ բան թերեւս դժվար է սպասել, երբ ընդհուպ վարչապետի մակարդակով պետական բարձրագույն նպատակ եւ իմաստ է հռչակվում քաղաքացիների տնտեսական բարեկեցությունը:
BY Hakob Badalyan
Warning: Undefined variable $i in /var/www/group-telegram/post.php on line 260
Elsewhere, version 8.6 of Telegram integrates the in-app camera option into the gallery, while a new navigation bar gives quick access to photos, files, location sharing, and more. Such instructions could actually endanger people — citizens receive air strike warnings via smartphone alerts. 'Wild West' Telegram does offer end-to-end encrypted communications through Secret Chats, but this is not the default setting. Standard conversations use the MTProto method, enabling server-client encryption but with them stored on the server for ease-of-access. This makes using Telegram across multiple devices simple, but also means that the regular Telegram chats you’re having with folks are not as secure as you may believe. At its heart, Telegram is little more than a messaging app like WhatsApp or Signal. But it also offers open channels that enable a single user, or a group of users, to communicate with large numbers in a method similar to a Twitter account. This has proven to be both a blessing and a curse for Telegram and its users, since these channels can be used for both good and ill. Right now, as Wired reports, the app is a key way for Ukrainians to receive updates from the government during the invasion.
from kr
