Пачаць варта з таго, што адназначны адказ на пытанне "Чым ёсць быццё/нішто?" даць нельга, так як самі па сабе "быццё" і "нішто" – гэта перадусім проста словы, а розныя аўтары надавалі ім розныя вызначэнні і розныя месцы ў сваім светапоглядзе.
Як філософскія паняцці, "быццё" і "нішто" фігуруюць ужо ў часы антычнасці, а ўпершыню сустракаюцца ў старажытнагрэцкага Парменіда, які вызначае быццё як ўсю рэяльнасць, сукупнасць усяго існуючага. Яно не мае пачатку, мае толькі цяперашні час, і адпаведна, нязменна, ды па прыродзе абсалютна (але абмежавана, і, што цікава, мае форму шара). З гэтага ён выводзіць, што небыццё немагчыма паводле вызначэння, так як калі б яно было, то з'яўлялася б часткай быцця. Таксама, Парменід кажа, што быць – гэта тое ж самае, што думаць.
За ім, пытанне "быцця"-"нішто" развівае бацька атамістыкі Дэмакрыт, які вызначае нязменную элементарную часціцу, "атам", як быццё, а нішто – як пустэчу, прамежак паміж імі, тое, што адрознівае адзін "атам" ад іншага. Падобны погляд меў і Платон, за выключэннем таго, што паводле яго, быццё – гэта не "атамы", але нематэрыяльныя ідэі. Небыцця як такога ў філосафа хутчэй няма. Не быць, паводле Платона, можна толькі чымсьці канкрэтным, а тое, што не ёсць чымсьці, мысляр называе Іншым. Аднак не быць усім адразу, цалкам супрацьпастаўляцца быццю – немагчыма.
Вучань Платона Арыстоцель вызначаў быццё як цэльную жывую субстанцыю (альбо існасць) з сваемі ўласцівасцямі, прычым чалавек можа пазнаваць толькі іх, але самое быццё застаецца недасяжным да пазнання людзьмі (такая сабе антычная "рэч у сабе"). Небыццё ў філосафа можна ўмоўна падзяліць на тры аспэкты, тры кантэксты, у якіх можна гаварыць пра яго: хлусня, патэнцыял/магчымасць, адмаўленне.
Першы выходзіць з уяўлення аб тым, што праўда – гэта ўсё існае, уся рэальнасць, а хлусня з'яўляецца сукупнасцю ўсяго таго, што не адпавядае аб'ектыўнай рэчаіснасці.
Другі адсылае нас да вучэння Арыстоцеля пра матэрыю: матэрыя можа здабыць форму, і тады яна стане рэччу, і гэта будзе яе актуальным быццём. Тут жа трэба казаць і аб патэнцыйным быцці. У гэтым сэнсе Арыстоцель таксама гаворыць пра небыццё.
Трэці аспект, адмаўленне, азначае, што небыццё – гэта тое, што робіць нешта гэтым нечым, праз адмаўленне таго, чым гэтае нешта не з'яўляецца. Можна сказаць, гэта ў пэўным сэнсе, філасофскі сэнс адмоўнае часціцы "не".
Пачаць варта з таго, што адназначны адказ на пытанне "Чым ёсць быццё/нішто?" даць нельга, так як самі па сабе "быццё" і "нішто" – гэта перадусім проста словы, а розныя аўтары надавалі ім розныя вызначэнні і розныя месцы ў сваім светапоглядзе.
Як філософскія паняцці, "быццё" і "нішто" фігуруюць ужо ў часы антычнасці, а ўпершыню сустракаюцца ў старажытнагрэцкага Парменіда, які вызначае быццё як ўсю рэяльнасць, сукупнасць усяго існуючага. Яно не мае пачатку, мае толькі цяперашні час, і адпаведна, нязменна, ды па прыродзе абсалютна (але абмежавана, і, што цікава, мае форму шара). З гэтага ён выводзіць, што небыццё немагчыма паводле вызначэння, так як калі б яно было, то з'яўлялася б часткай быцця. Таксама, Парменід кажа, што быць – гэта тое ж самае, што думаць.
За ім, пытанне "быцця"-"нішто" развівае бацька атамістыкі Дэмакрыт, які вызначае нязменную элементарную часціцу, "атам", як быццё, а нішто – як пустэчу, прамежак паміж імі, тое, што адрознівае адзін "атам" ад іншага. Падобны погляд меў і Платон, за выключэннем таго, што паводле яго, быццё – гэта не "атамы", але нематэрыяльныя ідэі. Небыцця як такога ў філосафа хутчэй няма. Не быць, паводле Платона, можна толькі чымсьці канкрэтным, а тое, што не ёсць чымсьці, мысляр называе Іншым. Аднак не быць усім адразу, цалкам супрацьпастаўляцца быццю – немагчыма.
Вучань Платона Арыстоцель вызначаў быццё як цэльную жывую субстанцыю (альбо існасць) з сваемі ўласцівасцямі, прычым чалавек можа пазнаваць толькі іх, але самое быццё застаецца недасяжным да пазнання людзьмі (такая сабе антычная "рэч у сабе"). Небыццё ў філосафа можна ўмоўна падзяліць на тры аспэкты, тры кантэксты, у якіх можна гаварыць пра яго: хлусня, патэнцыял/магчымасць, адмаўленне.
Першы выходзіць з уяўлення аб тым, што праўда – гэта ўсё існае, уся рэальнасць, а хлусня з'яўляецца сукупнасцю ўсяго таго, што не адпавядае аб'ектыўнай рэчаіснасці.
Другі адсылае нас да вучэння Арыстоцеля пра матэрыю: матэрыя можа здабыць форму, і тады яна стане рэччу, і гэта будзе яе актуальным быццём. Тут жа трэба казаць і аб патэнцыйным быцці. У гэтым сэнсе Арыстоцель таксама гаворыць пра небыццё.
Трэці аспект, адмаўленне, азначае, што небыццё – гэта тое, што робіць нешта гэтым нечым, праз адмаўленне таго, чым гэтае нешта не з'яўляецца. Можна сказаць, гэта ў пэўным сэнсе, філасофскі сэнс адмоўнае часціцы "не".
"Markets were cheering this economic recovery and return to strong economic growth, but the cheers will turn to tears if the inflation outbreak pushes businesses and consumers to the brink of recession," he added. "The inflation fire was already hot and now with war-driven inflation added to the mix, it will grow even hotter, setting off a scramble by the world’s central banks to pull back their stimulus earlier than expected," Chris Rupkey, chief economist at FWDBONDS, wrote in an email. "A spike in inflation rates has preceded economic recessions historically and this time prices have soared to levels that once again pose a threat to growth." Update March 8, 2022: EFF has clarified that Channels and Groups are not fully encrypted, end-to-end, updated our post to link to Telegram’s FAQ for Cloud and Secret chats, updated to clarify that auto-delete is available for group and channel admins, and added some additional links. "There are several million Russians who can lift their head up from propaganda and try to look for other sources, and I'd say that most look for it on Telegram," he said. On Feb. 27, however, he admitted from his Russian-language account that "Telegram channels are increasingly becoming a source of unverified information related to Ukrainian events."
from kr
