✍️ محسن جلال‌پور

دوست داشتنی مثل پدر

🔹از دوران کودکی، ماه رجب برایم رنگ و بوی دیگری داشته است. ماهی پر از عشق و شور و عبادت. این را در صورت مرحوم پدرم می دیدم و در دعای مرحوم مادرم می شنیدم.
بچه كه بودم، مرحوم پدرم درحالی كه بر محاسنشان دست می کشیدند، دعای رجب را می‌خواندند. كنجكاو بودم که حكمت این حركت را بدانم. بعدها فهمیدم دعایی که می‌خوانند این معنی را می دهد که خدایا محاسن مرا بر آتش حرام گردان. شاید کنایه از این بود که ما را بیامرز و از جهنم دور فرما.
به نیمه‌های ماه رجب كه نزدیك می‌شویم حال وهوای تولد امام علی(ع) كه زاد روزشان را سالهاست روز پدر می‌دانیم شور و شوق بیشتری درخانواده‌ها به وجود می‌آورد. در این حال و هوا دو حس متفاوت دارم؛ حس این‌که پدر هستم و فرزندانی با محبت و خانواده‌‌ای بزرگ و دوست داشتنی دارم و حس این‌که سایه پدرم روی سرم نیست و از نعمت داشتن ایشان محروم مانده‌ام. اولی حال و هوایم را تغییر می‌‌دهد و شوری وصف ناپذیر در روح و روانم جاری می‌کند و دومی اشک‌ در چشمانم می‌دواند. به خصوص در چنین روزی که ده‌ها پيام محبت آميز دريافت می‌كنم.

🔹 وقتی به مرحوم پدرم فکر می‌کنم، سیمای دو انسان را در ایشان می‌بینم، اولی پدری جدی و بسیار باهوش که میان دوگانه «دوست داشتنی بودن» و «قابل اعتماد بودن» ترجیح داده بود، قابل اعتماد بماند و دومی پدری اجتماعی و خیرخواه که پشت پرده اغلب کارهای خیر زمانه‌اش بود.
ایشان اعتقاد داشت که آدم باید نزد خدا خیلی عزیز باشد که موقعیت کار خیر ورواج كار ديگران به او داده شود، هر پولی برای خیر نمی‌رود و هر کسی کار خیر نمی‌کند. اگر به پیشینه مؤسسه‌های خیریه در کرمان نگاه کنید، نام مرحوم پدرم را در زمره مؤسسان آن خیریه پیدا می‌کنید.

🔹 به خاطر دارم وقتی پس از درگذشت ایشان، به حساب و کتاب‌ها رسیدگی می‌کردیم متوجه شدیم در طول سال‌های آخر زندگی، از هر سه فقره چکی که صادر کرده بودند، حتماً یکی برای کار خیر بوده است. همیشه پنهانی و بدون اینکه کسی متوجه شود به امور خیریه و آموزش کمک می‌کرد.ند در خانه طوری زندگی می‌کردند که فکر می‌کردیم اگر پدرمان یک روز سرکار نرود، زندگی‌مان تأمین نخواهد شد . یعنی اینقدر ساده و معمولی زندگی می‌کرد که ما هیچ‌وقت نفهمیدیم فرزند یک تاجر بزرگ هستیم و وضعمان خوب است. مثل بقیه بچه‌ها لباس می‌پوشیدیم، مثل بقیه بچه‌ها مدرسه می‌رفتیم، مثل بقیه بچه‌ها بازی می‌کردیم، هیچ تفاوتی میان ما و دیگران نبود.

🔹 امسال در حالی به ياد مرحوم پدرم هستم كه برای اولين بار پدربزرگ شده‌ام و بهتر می‌فهمم پدر بودن و پدربزرگ بودن چه حس حال و عجیبی دارد.


☑️ محسن جلال پور

@mohsenjalalpour

www.group-telegram.com/us/mohsenjalalpour.com/1533

6.7K viewsedited  Jan 25 at 08:48

دوست داشتنی مثل پدر

🔹از دوران کودکی، ماه رجب برایم رنگ و بوی دیگری داشته است. ماهی پر از عشق و شور و عبادت. این را در صورت مرحوم پدرم می دیدم و در دعای مرحوم مادرم می شنیدم.
بچه كه بودم، مرحوم پدرم درحالی كه بر محاسنشان دست می کشیدند، دعای رجب را می‌خواندند. كنجكاو بودم که حكمت این حركت را بدانم. بعدها فهمیدم دعایی که می‌خوانند این معنی را می دهد که خدایا محاسن مرا بر آتش حرام گردان. شاید کنایه از این بود که ما را بیامرز و از جهنم دور فرما.
به نیمه‌های ماه رجب كه نزدیك می‌شویم حال وهوای تولد امام علی(ع) كه زاد روزشان را سالهاست روز پدر می‌دانیم شور و شوق بیشتری درخانواده‌ها به وجود می‌آورد. در این حال و هوا دو حس متفاوت دارم؛ حس این‌که پدر هستم و فرزندانی با محبت و خانواده‌‌ای بزرگ و دوست داشتنی دارم و حس این‌که سایه پدرم روی سرم نیست و از نعمت داشتن ایشان محروم مانده‌ام. اولی حال و هوایم را تغییر می‌‌دهد و شوری وصف ناپذیر در روح و روانم جاری می‌کند و دومی اشک‌ در چشمانم می‌دواند. به خصوص در چنین روزی که ده‌ها پيام محبت آميز دريافت می‌كنم.

🔹 وقتی به مرحوم پدرم فکر می‌کنم، سیمای دو انسان را در ایشان می‌بینم، اولی پدری جدی و بسیار باهوش که میان دوگانه «دوست داشتنی بودن» و «قابل اعتماد بودن» ترجیح داده بود، قابل اعتماد بماند و دومی پدری اجتماعی و خیرخواه که پشت پرده اغلب کارهای خیر زمانه‌اش بود.
ایشان اعتقاد داشت که آدم باید نزد خدا خیلی عزیز باشد که موقعیت کار خیر ورواج كار ديگران به او داده شود، هر پولی برای خیر نمی‌رود و هر کسی کار خیر نمی‌کند. اگر به پیشینه مؤسسه‌های خیریه در کرمان نگاه کنید، نام مرحوم پدرم را در زمره مؤسسان آن خیریه پیدا می‌کنید.

🔹 به خاطر دارم وقتی پس از درگذشت ایشان، به حساب و کتاب‌ها رسیدگی می‌کردیم متوجه شدیم در طول سال‌های آخر زندگی، از هر سه فقره چکی که صادر کرده بودند، حتماً یکی برای کار خیر بوده است. همیشه پنهانی و بدون اینکه کسی متوجه شود به امور خیریه و آموزش کمک می‌کرد.ند در خانه طوری زندگی می‌کردند که فکر می‌کردیم اگر پدرمان یک روز سرکار نرود، زندگی‌مان تأمین نخواهد شد . یعنی اینقدر ساده و معمولی زندگی می‌کرد که ما هیچ‌وقت نفهمیدیم فرزند یک تاجر بزرگ هستیم و وضعمان خوب است. مثل بقیه بچه‌ها لباس می‌پوشیدیم، مثل بقیه بچه‌ها مدرسه می‌رفتیم، مثل بقیه بچه‌ها بازی می‌کردیم، هیچ تفاوتی میان ما و دیگران نبود.

🔹 امسال در حالی به ياد مرحوم پدرم هستم كه برای اولين بار پدربزرگ شده‌ام و بهتر می‌فهمم پدر بودن و پدربزرگ بودن چه حس حال و عجیبی دارد.


☑️ محسن جلال پور

@mohsenjalalpour

BY ✍️ محسن جلال‌پور