پاسخ به یک پرسش: نظر شما درباره شاهزاده رضا پهلوی چیست؟

اینروزها دوستان زیادی در قالب توهین، پرسش، طعنه، فضاسازی سایبری و....می پرسند نظر شما درباره شاهزاده پهلوی چیست.به وضوح بگویم من هیچ باوری به نظام سلطنت چه از نوع مطلقه و چه از نوع مشروطه ندارم.به زبان مونتسکیو "اصل" این نوع حکومت ها یعنی آنچه مردم را به حکومت متصل می سازد " شرف" یا همان " درجه اجتماعی و اشراف زادگی و وجود امتیازات موروثی و جاه طلبی" است که البته در شکل مشروطه آن تا حدودی کنترل می شود.من باوری به چنین نظام سیاسی ندارم. برعکس، آنچه جامعه ما بر آن تاکید دارد یعنی " احترام به قوانین و میهن پرستی" اصل" حکومت " جمهوری" در دسته بندی حکومت هاست." ترس" نیز اصل حکومت استبدادی است.اما در مورد شخص شاهزاده رضا پهلوی معتقدم فردی است که بواسطه جایگاه خانوادگی و اتفاقات جامعه ما از ارزش سیاسی بالایی نزد بخشی از مردم جامعه برخوردار است و اگر زمانی در این مملکت انتخابات آزادی بود قطعا می توانست رقیبی جدی برای سیاسیون این جامعه باشد و در دوران گذار احتمالی در جامعه ایران هم می تواند مدعی رهبری گذار باشد.بزرگترین خدمتی که شاهزاده رضا پهلوی در صورت داشتن عنوان رهبر دوران گذار می تواند به این جامعه بکند و به نوعی پروژه ناتمام پدرش را تمام کند بنیان گذاشتن یک "نظم سیاسی دموکراتیک" در این جامعه است که در قانون اساسی آن چیزی جز توان عقلانیت و اراده مردم مبنای نظم کلان سیاسی و اجتماعی جامعه نباشد.گذاشتن هر گونه مولفه دیگری اعم از دین، خدا، ولایت، روحانیت، سنت، شاه،...در کنار قدرت مردم نوعی بازگشت به عقب است که ریشه در عدم فهم وضعیت امروز جامعه ایران و نیازهای آن دارد.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

تجربه " خود دمکراتیک" لازمه درست زیستن است.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

وقتی گفتگو پایان می یابد، همه چیز پایان می یابد.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

زندگی در ذات خود امری گفتگویی است.بودن یعنی ارتباط برقرار کردن با یکدیگر.سیاست استبدادی سیاست ایجاد اختلال در رابطه است.مهمترین پیامد استبداد برای یک جامعه نفی وجود متکثر فردی و ناممکن شدن ارتباط گفتگویی میان افراد یک جامعه است.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

ادبیات، بویژه رمان، مهمترین فضای مدنی و عمومی جامعه است که می توانید بدون هیچ ترس و خشونتی وارد دنیای آن شده و در آنجا با انسان های دیگر یا همان شخصیت های رمان تجمع کرده و بدون ترس از دستگاه سرکوب به گفتگو درباره مسائل عام جامعه و انسان همچون آزادی، عدالت، عشق، تنهایی، فقر، امید، بیقراری، واماندگی، خیر، شر، بی اعتنایی انسانها نسبت به هم، ناتوانی انسانها در درک خود و دیگران، توان انسان در خوب زیستن، استبداد، انحراف سیاسی یک جامعه، ظلم اجتماعی، نابرابری اجتماعی، و.....بپردازید.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

نشاندن یک امر غایب به نام خدا، امام غایب، موعود، ...به جای واقعیت عینی زندگی اجتماعی و گرفتار شدن در توهم "حقیقت از بالا" و فراموش کردن مقتضیات زندگی جسمانی و بدنمند انسانی باعث شده که سیاست در ایران امروز جامعه و جهان را از منطق درونی خود حذف کرده و با نادیده گرفتن زندگی مردم و مقتضیات تعامل با جهان ما را گرفتار در وضعیت " ستم مضاعف" قرار دهد: هم ستمی که خود نظام سیاسی بر ما روا می دارد و هم ستمی که بدلیل محو شدن از جهان بر ما روا داشته می شود. ازاینرو، ما به جای دارا بودن یک نظام سیاسی "زندگی آفرین" با یک نظام سیاسی " توهم آفرین" روبروییم که با مصرف مخدر جادویی "برگزیده بودن الهی" همه مردمان این سرزمین را پا در هوا نگه داشت؛ وضعیتی که نهایت آن چیزی جز توده وار شدن جامعه و مرگ تفکر عقلانی و بی اعتنایی به اندیشه علوم انسانی و گروکشی سیاسی و خشونت و پراکندن توهین و ناسزا و مرگ در جامعه نیست.یکی از مهمترین و جدیدترین خیانت های این نظام توهم آفرین به مردم این جامعه آن است که در کنار ناتوانی اش در استفاده از عقلانیت اهل فکر جامعه با ساختن یک لشکر سایبری و ایجاد اختلال در فضای گفتگوی مجازی مردم با یکدیگر هم به ترویج خشونت می پردازد، هم زبان روشن و سخن گفتن روشن را در جامعه ناممکن ساخته و هم اهل فکر جامعه را دعوت به سکوت می کند: اختلال در زبان گفتگوی یک جامعه آن هم در شکل "فریبنده" ایجاد فضای سخن گفتن از سوی چند نفر( از جمله خود من) و بعد انداختن لشکر سایبری به جان سخنان و اندیشه های این افراد و ایجاد جنگ تفسیرها، اوج ظلم و ستم این نظام سیاسی به جامعه و ذهنیت مردم است.این حکومت نه تنها جسم مردم که ذهن و زبان مردم را نیز نابود ساخته و می سازد.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

خطاب به جناب پزشکیان

جناب آقای پزشکیان در جهان امروز گرسنگی باعث مرگ مردم هیچ جامعه ای نمی شود.عامل نابودی زندگی مردمان یک جامعه و مرگ آن ها فقدان عقلانیت و نجابت و اخلاق در میان حاکمان آن جامعه است.اگر اندکی عقلانیت و نجابت داشتید می دانستید در جهانی که عمده مردمانش در صلح و رفاه و آرامش در حال گذران زندگی خود هستند و همانند مردم مظلوم و بی پناه جامعه ما به طور دائم ایده "چه کنم چه کنم" را در ذهن خود به همراه ندارند، به پیروی از سیاست های غیرعقلانی و ناانسانی و غیر اخلاقی این نظام سیاسی به تکرار مفاهیم مبهم و بی معنایی چون "خودکفایی و اتکا به خود و ما می توانیم" نمی پرداختید و در دفاع از عقلانیت و اخلاق و شرافت انسانی در کنار مردم خود و در مقابل قدرت غیر عقلانی ویرانگر حاکم بر این جامعه می ایستادید و با کناره گرفتن از قدرت خود را تبدیل به عامل اجرایی ظلم به مردمان این جامعه نمی کردید.از من بیاموزید، زندگی امروز مردم ما که حاصل سیاست های متوهمانه این حکومت است تنها اندکی بهتر از مردن است.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

وقتی بواسطه گرفتار بودن در برخی توهمات ایدئولوژیک به این مساله آگاهی نیابی که مهمترین وظیفه یک نظام سیاسی ایجاد پیوند میان دانش زندگی و دانش سیاست و ممکن ساختن زندگی خوب و اخلاقی برای مردمان جامعه است، واقعیت اجتماعی عینی قدرت خود را به رخ سیاست خواهد کشید و به زبان آن فیلسوف آن گاه " تاریخ دیگر" طرح خود را در می افکند.هیچ تجربه ای از رنج و فقر و بحران در زندگی اجتماعی نیست که در عین حال مقاومتی در مقابل سرکوب زندگی نباشد. محروم شدن از زندگی همواره مردم یک جامعه را به سوی مقاومت یا ساختن امر مشترک هدایت می کند.
http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

🔴 اصلاح یا گذار؟!

🔺 مشکل این جامعه این است که یک نفر را آقا کرده است، بدون هیچ بازخواست و با حق و اختیار تام، بعد تمام مردمان جامعه شده‌اند رعیت و بنده

🎙️ مناظره احمدزیدآبادی و مصطفی مهرآئین در تقاطع جمهوری با اجرای حسین سربندی


❎ در برنامه #تقاطع_جمهوری

✅ در #استودیو_پات


🔗فیلم کامل را در کانال یوتیوب ما ببینید


📌 #استودیو_پات را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید:


🔗کانال اینستاگرام

🔗کانال یوتیوب

🔗کانال ایکس (توئیتر)



@studio_patt

فوکو معتقد بود " تکرار" مهمترین فناوری یا تکنیک اجتماعی( نه سیاسی) قدرت است.نظام های ایدئولوژیک برای اعمال قدرت بر جامعه و منتشر کردن خود در تمام سطوح و لایه های جامعه به " تکرار" دائمی مجموعه ای از نام ها، صفات، گزاره ها، و شعارها می پردازند و با تکرار همه جانبه آن ها توسط نیروهای خودشان به جامعه القا می کنند که آنان بسیارند و از قدرت بسیار برخوردارند.

http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

تعارف "امید" از نگاه ربه کا سولنیت در کتاب " امید در تاریکی"

۱.امید یعنی ما نمی دانیم چه پیش خواهد آمد و در فضای عدم قطعیت جای کافی برای عمل وجود دارد.

۲.امید یعنی اگر از شنیدن اخبار خسته اید، بروید بیرون و خود خبرساز شوید.

۳.امید یعنی استقبال از ناشناخته ها.

۴.امید بدیلی برای قطعیت خوش بینی( بدون مداخله ما هم درست می شود) و بدبینی ( با مداخله ما هم چیزی عوض نمی شود) است.

۵.امید یعنی ممکن ساختن مداخله و عمل.

۶.امید یعنی اینکه همواره از عمل های کوچک، اتفاقات بزرگ بوجود می آید.

۷.امید یعنی داستان تازه.امید یعنی تخیل.

۸.امید یعنی به جای آنکه فقط به صحنه روشن روی تئاتر زندگی نکنی بدانی که در حاشیه های تاریک مانده بسیاری داستان و تخیل تازه وجود دارد که تو میتوانی آن ها را ممکن کنی و از آن ها سخن بگویی.

۹.امید یعنی اینکه اگر چه تغییر دادن داستان کافی نیست، اما داستان تازه اساس تغییر است.

۱۰.امید یعنی اینکه شناختن بیماری و جراحت مهمترین قدم است حتی اگر هیچ دارویی برای آن نداشته باشی.

۱۱.امید یعنی اینکه بدانی تمام دعوا بر سر داستانی ست که تعریف میکنیم و اینکه چه کسی داستان را تعریف می کند و صدای چه کسی شنیده می شود.

۱۲.امید یعنی آنچه رویایش داریم هم اکنون در جهان حاضر است.

۱۳.امید یعنی اتحاد انسانی، نوعدوستی، از خود گذشتگی، خلاقیت، شادی پس از نجات دادن کسی.

۱۴.امید یعنی عمل کنیم تا شادی بیافرینیم.

۱۵.امید یعنی بازتعریف ماهیت بشری به عنوان چیزی جمعی تر، همکارانه تر، غنخوارانه تر.

۱۶.امید یعنی هر آنچه روبروی ماست قابل تغییر دادن نیست، اما برای تغییر دادن هر چیزی نخست باید با آن روبرو شد.

۱۷.امید یعنی آینده به کسانی تعلق دارد که امروز برایش آماده شوند.

۱۸.امید یعنی اینکه ناگزیزیم ناامیدی محدود را بپذیریم، اما نباید هرگز از امید بی پایان دست بکشیم.

۱۹.امید یعنی یادآوری گذشته و پیروزی های آن.نسیان و فراموشی باعث ناامیدی می شود.

۲۰.امید یعنی برخلاف آنکه وضع موجود می خواهد به شما بگوید دائمی و رویین تن است شما بدانید که این وضع خود حاصل تغییرات و مداخله ها و اعمال پیشین انسانها بوده است.

۲۱.امید یعنی اینکه آنقدر تغییر دیده ایم که بدانیم ناامیدی محکوم به شکست است.

۲۲.امید یعنی گذر از " من نمی توانم همه را نجات دهم" به " من می توانم کسی را نجات دهم".

۲۳.امید یعنی اینکه فرض کنید انقلاب مورد انتظار شما اتفاق افتاده و شما اکنون جامعه ای که می خواستید را دارید.شخصا در چنین جامعه ای چطور زندگی می کنید. همین حالا آن طور زندگی کردن را آغاز کنید.

۲۴.امید یعنی اینکه ما با هم بسیار قدرتمندیم.

۲۵.امید یعنی همه تغییرات با تخیل آغاز می شود.

۲۶.امید یعنی باید چارچوب های رسمی علم و روشنفکری را کنار گذاشت و دیوانه وار خلاق بود.

۲۷.امید یعنی باور به عدم قطعیت، باور به پیچیدگی و ایمان به جهانی که در آن همه چیز سیاه و سفید نیست.

۲۸.امید یعنی دیدن در و نه دیوارها.

۲۹.امید یعنی تعریف کردن داستان دیگر برای مردم تا دامنه آنچه می توانند ببینند و بگویند و بشنوند وسعت وجودی پیدا کند.

۳۰.امید پذیرش شکست ها و امکان های تازه با یکدیگر است.

۳۱.امید یعنی اینکه بدانی امید تو ممکن است همواره همراه با اندوه و شکست شود.

۳۲.امید یعنی من فقط یک فعال مسئولیت پذیر خلاقم.

۳۳.امید یعنی شادی بودن.

۳۴.امید یعنی دیدن درخت و نه فقط دیدن ببر خفته بر روی آن.

۳۵.امید یعنی بدانی تغییر انقلابی نخست در خیال و زبان رخ می دهد.

۳۶.امید یعنی بدانی خشونت قدرت دولت است، اما تخیل و داستان تازه قدرت جامعه مدنی است.

۳۷.امید یعنی قصه گوی ناشناخته.یعنی راه رسیدن به سیاست اغلب از فرهنگ می گذرد.

۳۸.امید یعنی من رهبر مردم نیستم بلکه می خواهم به مردم نشان دهم که آن ها یک امر و قدرت مشترک هستند.

۳۹.امید یعنی همه چیز برای همه کس، هیچ چیز برای خودمان.

۴۰ امید ماشینی نیست و همانند قرص لاغری با تضمین نتایج سریع و آسان نیست.امید نیازمند صبوری و استواری ست.

۴۱.امید یعنی بر هم زدن قاعده علیت و روابط علت و معلولی.

۴۲.امید یعنی شعر و شعر یعنی آنچه هنوز بازاری نشده، وصف ناپذیر است، ناشناخته است و خارج از مرکز است.

۴۳.امید یعنی دست برداشتن از کمال گرایی و پذیرش جهان پر آشوب و نقصان و خلاقیت و کمبود و درد و رنج و مداخله و سیالیت زندگی .

۴۴.امید یعنی زندگی یک سفر بداهه پردازانه است تا یک آرمانشهر ایستا.

۴۵.امید یعنی اینکه وقتی دستگیر شدی اگر ازت پرسیدند چرا دستگیر شده ای جواب دهی: " من روح دارم".

۴۶.امید یعنی با آزادی سخن می گویم چون روح و درون دارم.

۴۷.امید یعنی نجات بخشی و فریاد رسی انسانی.

http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com

۴۸ امید یعنی دوستی.

۴۹.امید یعنی عشق.

۵۰.امید یعنی به یاد آوردن امر باارزش ناشناخته ای که در گذشته جا مانده است.

۵۱.امید یعنی به سان کودک شگفت زده به جهان نگاه کردن و غیرمنتظره رفتار کردن.

۵۲.امید یعنی به سان مادر زادن و متولد کردن و مراقبت کردن و عشق ورزیدن.

۵۳.امید یعنی تعلیق عادت ها و زندگی کردن در فضای معلق جدید.

۵۴.امید یعنی حرکت خلاف شواهد موجود.یعنی امیدوارم تو عاشق من شوی اگرچه تمام شواهد علیه من است.

۵۵.امید یعنی خنده و خنده یعنی ایجاد گسست در واقعیت.

۵۶.امید یعنی بالا بردن میزان بودن.امید یعنی دیگر بودن یا نبودن مساله نیست، بلکه مساله میزان بودن است.

۵۷.امید یعنی بدانیم ما تنها خود را داریم و باید به یکدیگر تکیه کنیم.

۵۸.امید یعنی ممکن ساختن رابطه بدون پارازیت.

http://www.group-telegram.com/mostafamehraeen.com