فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی

.
سه سطح کلیدی برای مبارزه خیابانی
.
دکتر رضا عرب در این یادداشت تلاش می‌کند شرایط پیروزی انقلاب ملی را شرح دهد. او در اینجا سطح بحث را بیشتر روی آن نکته‌ای متمرکز کرده است که خود «مبارزه خیابانی» می‌نامد و به ضرورت چنین مبارزه‌ای پیرامون مواردی چون تخریب ابزار سرکوب و چگونگی ایجاد تجمع و تسخیر خیابان توضیح ارائه می‌دهد.

او در بخشی از این یادداشت می‌نویسد:

«با خرابکاری و تخریب مواضع نیروهای سرکوبگر می‌توان شرایط بهتری برای تجمع ایجاد کرد و امنیت بیشتری برای مبارزان آزادی فراهم آورد. از یک منظر، خرابکاری‌های روزمره مدتی است که در دستور کار اقشار مختلف مردم قرار گرفته است. اما به‌زودی و در شرایطی که فرصت برای اعتراض خیابانی فراهم شود، باید بر اولویت خرابکاری و ایجاد انسدادهای خیابانی برای ایجاد تجمعات تأکید کرد.

در این مرحله، هدف، حفاظت از جان تجمع‌کنندگان و اختلال در زیرساخت‌های حکومتی و کاهش توان سرکوب است. لذا پیش از رسیدن به محل‌های مقرر برای تجمع، باید از توان حلقه‌های مردمی که ایجاد می‌شود برای تخریب مواضع سرکوبگران استفاده کرد. اقدامات زیر می‌تواند در این راستا مؤثر باشد:

تخریب دوربین‌های شهری و سایر ابزارهای نظارتی.

ایجاد موانع در مسیرهای اصلی سرکوبگران، مانند مسیرهای ویژه.

آسیب به تجهیزات و خودروهای متعلق به نیروهای امنیتی.

ایجاد انسداد در بزرگراه‌ها و خیابان‌های اصلی.

در شهرهای کوچک یا محلات، ممکن است امکان تسخیر موقت مکان‌هایی مانند فرمانداری‌ها یا کلانتری‌ها فراهم شود. در این موارد، تخریب زیرساخت‌های کلیدی این ساختمان‌ها ضروری است تا فرآیند بازسازی و استفاده‌ی مجدد از آن‌ها برای سرکوب، هفته‌ها به تاخیر بیفتد.

پس از خرابکاری، نیروها باید سریعا از محل خارج شوند. در این مرحله نباید ریسک «تسخیر» را به جان خرید. فاصله‌ی معمول برای ارسال نیروهای مسلح سرکوب به مکانی که در مراحل ابتدایی اعتراض تسخیر شده است، یک ساعت است. لذا، بلافاصله پس از خرابکاری باید از ساختمان دور شد و موارد امنیتی، همچون از بین بردن دوربین‌ها و سایر ابزارها برای جلوگیری از شناسایی، را لحاظ کرد».

----
رضا عرب که اکنون دبیر دفتر مطالعات استراتژیک در حزب «ایران نوین» است، در حوزه‌ی تخصصی و دانشگاهی، مدرس زبانشناسی کاربردی در دانشگاه کوئینزلند و پژوهشگر همکار در مرکز مطالعات فرهنگی و اجتماعی در دانشگاه گریفیث استرالیاست.

لینک یادداشت در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/reflections/street-fights

@fereydoun_magazine

www.group-telegram.com/ms/fereydoun_magazine.com/741

3.4K viewsedited  Jan 22 at 23:40

.
سه سطح کلیدی برای مبارزه خیابانی
.
دکتر رضا عرب در این یادداشت تلاش می‌کند شرایط پیروزی انقلاب ملی را شرح دهد. او در اینجا سطح بحث را بیشتر روی آن نکته‌ای متمرکز کرده است که خود «مبارزه خیابانی» می‌نامد و به ضرورت چنین مبارزه‌ای پیرامون مواردی چون تخریب ابزار سرکوب و چگونگی ایجاد تجمع و تسخیر خیابان توضیح ارائه می‌دهد.

او در بخشی از این یادداشت می‌نویسد:

«با خرابکاری و تخریب مواضع نیروهای سرکوبگر می‌توان شرایط بهتری برای تجمع ایجاد کرد و امنیت بیشتری برای مبارزان آزادی فراهم آورد. از یک منظر، خرابکاری‌های روزمره مدتی است که در دستور کار اقشار مختلف مردم قرار گرفته است. اما به‌زودی و در شرایطی که فرصت برای اعتراض خیابانی فراهم شود، باید بر اولویت خرابکاری و ایجاد انسدادهای خیابانی برای ایجاد تجمعات تأکید کرد.

در این مرحله، هدف، حفاظت از جان تجمع‌کنندگان و اختلال در زیرساخت‌های حکومتی و کاهش توان سرکوب است. لذا پیش از رسیدن به محل‌های مقرر برای تجمع، باید از توان حلقه‌های مردمی که ایجاد می‌شود برای تخریب مواضع سرکوبگران استفاده کرد. اقدامات زیر می‌تواند در این راستا مؤثر باشد:

تخریب دوربین‌های شهری و سایر ابزارهای نظارتی.

ایجاد موانع در مسیرهای اصلی سرکوبگران، مانند مسیرهای ویژه.

آسیب به تجهیزات و خودروهای متعلق به نیروهای امنیتی.

ایجاد انسداد در بزرگراه‌ها و خیابان‌های اصلی.

در شهرهای کوچک یا محلات، ممکن است امکان تسخیر موقت مکان‌هایی مانند فرمانداری‌ها یا کلانتری‌ها فراهم شود. در این موارد، تخریب زیرساخت‌های کلیدی این ساختمان‌ها ضروری است تا فرآیند بازسازی و استفاده‌ی مجدد از آن‌ها برای سرکوب، هفته‌ها به تاخیر بیفتد.

پس از خرابکاری، نیروها باید سریعا از محل خارج شوند. در این مرحله نباید ریسک «تسخیر» را به جان خرید. فاصله‌ی معمول برای ارسال نیروهای مسلح سرکوب به مکانی که در مراحل ابتدایی اعتراض تسخیر شده است، یک ساعت است. لذا، بلافاصله پس از خرابکاری باید از ساختمان دور شد و موارد امنیتی، همچون از بین بردن دوربین‌ها و سایر ابزارها برای جلوگیری از شناسایی، را لحاظ کرد».

----
رضا عرب که اکنون دبیر دفتر مطالعات استراتژیک در حزب «ایران نوین» است، در حوزه‌ی تخصصی و دانشگاهی، مدرس زبانشناسی کاربردی در دانشگاه کوئینزلند و پژوهشگر همکار در مرکز مطالعات فرهنگی و اجتماعی در دانشگاه گریفیث استرالیاست.

لینک یادداشت در وبسایت «فریدون»:
https://www.fereydoun.org/reflections/street-fights

@fereydoun_magazine

BY فریدون؛ فصلنامه فکری-تحلیلی