Што абмеркавала Ціханоўская з прэм’ер міністрам і міністаркай па еўрапейскіх справаў Швецыі?
У Стакгольме прэм’ер-міністр Швецыі Ульф Крыстарсан і міністарка па еўрапейскіх справах Есіка Розэнкратц, якая працуе ў кабінеце прэм’ера, сустрэліся са Святланай Ціханоўскай у офісе кіраўніка ўрада.
Падчас сустрэчы абмяркоўвалі:
➖ шляхі вызвалення і спосабы дапамогі палітвязням;
➖ пытанне легалізацыі беларусаў у Швецыі і на тэрыторыі ЕС;
➖ бяспековую і палітычную сітуацыю ў рэгіёне,
➖ падтрымку грамадзянскай супольнасці,
➖ магчымасць увядзення новых абмежаванняў за рэпрэсіі і парушэнні правоў чалавека супраць прадстаўнікоў рэжыму і яго саўдзельнікаў;
➖ падтрымку незалежных медыя, у тым ліку асобна закранулі пытанне «Радыё Свабода»
Прэм’ер выказаў падтрымку дэмакратычным сілам Беларусі і іх намаганням па дэмакратызацыі краіны і ўмацаванні незалежнасці. Святлана Ціханоўская падзякавала Швецыі за хуткі водгук на заклік падтрымаць беларускія арганізацыі і ініцыятывы, за прынцыповую пазіцыю ў дачыненні да рэжыму Лукашэнкі, а таксама за нязменную падтрымку Украіны.
У Стакгольме прэм’ер-міністр Швецыі Ульф Крыстарсан і міністарка па еўрапейскіх справах Есіка Розэнкратц, якая працуе ў кабінеце прэм’ера, сустрэліся са Святланай Ціханоўскай у офісе кіраўніка ўрада.
Падчас сустрэчы абмяркоўвалі:
Прэм’ер выказаў падтрымку дэмакратычным сілам Беларусі і іх намаганням па дэмакратызацыі краіны і ўмацаванні незалежнасці. Святлана Ціханоўская падзякавала Швецыі за хуткі водгук на заклік падтрымаць беларускія арганізацыі і ініцыятывы, за прынцыповую пазіцыю ў дачыненні да рэжыму Лукашэнкі, а таксама за нязменную падтрымку Украіны.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Святлана Ціханоўская — да пятай гадавіны затрымання Віктара і Эдуарда Бабарыкаў
«Пяць гадоў за кратамі, без родных — і з аднымі толькі ўспамінамі пра звыклае жыццё. За гэты час змянілася многае. Многія беларусы з'ехалі з дому, змянілі працу. Хтосьці пранікнуўся цікавасцю да роднай мовы, хтосьці пачаў вывучаць замежную. Хтосьці анямеў да чужога болю, а хтосьці напоўніўся новай хваляй спагады…
Мы страцілі шмат і навучыліся жыць па-новаму. Але адно засталося нязменным: дзе б мы ні былі, мы ўсюды нясём з сабой памяць пра тых, хто апынуўся ў няволі не за злачынствы, а за годнасць. За свае мары пра іншую Беларусь і жаданне ўдзельнічаць у лёсе сваёй краіны.
Я не раз чула ад былых палітвязняў, што там ёсць вялікі страх быць забытымі. І я ўпэўненая, што беларусы не забылі ні пра Віктара, ні пра Эдуарда, ні пра сотні іншых палітвязняў. Мы гаворым пра іх і працягваем змагацца за кожнага і кожную».
Фота: выбарчы штаб Бабарыкі
«Пяць гадоў за кратамі, без родных — і з аднымі толькі ўспамінамі пра звыклае жыццё. За гэты час змянілася многае. Многія беларусы з'ехалі з дому, змянілі працу. Хтосьці пранікнуўся цікавасцю да роднай мовы, хтосьці пачаў вывучаць замежную. Хтосьці анямеў да чужога болю, а хтосьці напоўніўся новай хваляй спагады…
Мы страцілі шмат і навучыліся жыць па-новаму. Але адно засталося нязменным: дзе б мы ні былі, мы ўсюды нясём з сабой памяць пра тых, хто апынуўся ў няволі не за злачынствы, а за годнасць. За свае мары пра іншую Беларусь і жаданне ўдзельнічаць у лёсе сваёй краіны.
Я не раз чула ад былых палітвязняў, што там ёсць вялікі страх быць забытымі. І я ўпэўненая, што беларусы не забылі ні пра Віктара, ні пра Эдуарда, ні пра сотні іншых палітвязняў. Мы гаворым пра іх і працягваем змагацца за кожнага і кожную».
Фота: выбарчы штаб Бабарыкі