Telegram Group Search
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🔹شیخ بدسگالی چندی پیش در پیشگاه خیام سخنانی ابلهانه را مطرح کرد که نیاز به تکرار نیست. خیام در دل و جان ایرانیان حضور دارد و حرف‌های گزافه‌ نیز نه‌تنها نیازی به روشنگری ندارد بلکه خود مردمان عزیز ایران از بی‌مایگی آن آگاه‌تر از هرکسی هستند.
آن شیخ سفیه در بخشی از سخنان خود معمار بنای خیام را «هوشنگ‌نامی» می‌نامد و اهانت می‌کند. استاد هوشنگ سیحون، معمار و طراح مشهور ایران‌زمین یکی از برجسته‌ترین و خبره‌ترین معمارهای ایرانی‌ است که ایرانیان برای وجود بناهای عظیم آرامگاه نادرشاه افشار، حکیم فردوسی، پورسینا و خیام نیشابوری مدیون استاد سیحون هستند.
به یقین نام هوشنگ سیحون هرگز از صفحه تاریخ حذف نخواهد شد و ‌بی‌هنر‌هایی مانند آن شیخ به فراموشی سپرده خواهند شد.

ای صاحب فتوا، ز تو پرکارتریم
با این‌همه مستی، از تو هشیارتریم

تو خونِ کسان خوری و ما خونِ رَزان
انصاف بده، کدام خون‌خوارتریم؟


@iranshenasi_ut
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔹۱۲ فروردین، سالروز گشایش آرامگاه نادرشاه افشار

آرامگاه نادرشاه افشار در ۱۲ فروردین ۱۳۴۲ خورشیدی گشایش یافت. طراح آرامگاه نادرشاه استاد هوشنگ سیحون و تندیس برنزی نادرشاه سوار بر اسب توسط استاد ابوالحسن صدیقی ساخته شده است.
استاد هوشنگ سیحون در معماری بنا عناصر سنتی و مدرن را با یکدیگر تلفیق کرد و نمادسازی پررنگی در این بنا دیده می‌شود. ساختمان آرامگاه بر پایه دو شکل مثلث و مربع است که نمادی از صلابت و انضباط نظامی نادرشاه است. همچنین پوشش مقبره به شکل خیمه عشایری طراحی شده است که به زندگی عشایری نادرشاه اشاره دارد.
سنگ مزار نادرشاه افشار به شکل الماس تراشیده شده است که یادآور الماس مشهور «کوه نور» است.
مجموعهٔ آرامگاه نادرشاه افشار یادآور زندگی، فتوحات گسترده، نظامی‌گری و سرنوشت اوست.

@iranshenasi_ut
⁠⁣⁣دوازدهم فروردین‌ماه زادروز دکتر احسان یارشاطر، بنیان‌گذار و سرویراستار دانشنامۀ ایرانیکا و استاد پیشین مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیای نیویورک

هویت ملّی


هویت ملّی از احساسی درونی می‌زاید. چنان‌که از مقالات دانشمندان برمی‌آید عواملی چند مثل زبان و مذهب و نژاد و وطن و از همه مهم‌تر اشتراک در تجارب تاریخی در تکوین آن مؤثر است.
بحران هویت هنگامی روی می‌دهد که یکی یا بیشتر از این عوامل در خطر بیفتد یا در اثر رویدادها و دگرگونی‌ها پریشان شود. ایران در طی تاریخ پر فراز و نشیب خود چند بار با چنین بحرانی روبه‌رو شده است. سرزمینِ آن گاه به تصرف بیگانگان (آسوریان، مقدونیان، تازیان، ترکان و مغولان) درآمده، مذهب ملّی آن به مذهبی دیگر جای سپرده، اقوام دیگر در آن سکنی گرفته و نژادی آمیخته در آن ساخته‌‌اند، خط آن دیگرگون شده و زبان آن پاکی خود را از دست داده است. با این همه، ایران به پای خود ایستاده و هویت خود را از معرکه به در برده است.
باید گفت ایران برای حفظ خودی خود و پرهیز از گمنامی وسیله‌ای در اختیار دارد که از دیرباز وی را در پاسداری هویت ملّی یاری کرده و از بر افتادن هخامنشیان تا کنون پیوسته دستگیر و مددکار ما بوده است و آن تجارب مشترک تاریخی و حاصل آنهاست که به صورت میراث ملّی به ما رسیده است. ظرف این میراث و پاسبان قوام آن زبان فارسی است که صرف نظر از زبان‌های محلّی از روزگار ساسانیان زبان رسمی و ادبی ایران بوده است. زبان فارسی بستر فرهنگ و تمدن و تاریخ ما، گنجینۀ افکار ما و دستمایۀ شاعران و نویسندگان ماست. تنها با گرامی داشتن زبان فارسی و آموختن و آموزاندن آن و مهر ورزیدن به آن و بارورتر کردن آن است که می‌توانیم امیدوار باشیم که از تنگنای بحران کنونی نیز برهیم و خطر را از سر بگذرانیم و از زوال هویت دیرپای خود مصون بمانیم.

[«هویت ملّی»، احسان یارشاطر، ایران‌نامه، سال ۱۲، شمارۀ ۳، تابستان ۱۳۷۳، ۴۲۳-۴۳۰]

عکس از گنجینۀ پژوهشی ایرج افشار و عکاس ایرج افشار

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation
🔹سیزده‌بدر، روزِ شومِ خجسته

✍️امیر اکبرزاده، دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

سیزده‌بدر، واپسین جشن از جشن‌های نوروزی است که در روز سیزدهم فروردین‌ماه، برگزار می‌شود.
آن‌گونه که دریافت می‌شود، واژۀ «سیزده‌بدر» یک واژۀ نو است و در نوشته‌های کهن اشارۀ مستقیمی به آن نشده است. کهن‌ترین اشارۀ آشکار به سیزده‌بدر که تا کنون یافت شده، مربوط به دوران فتحعلی‌شاه قاجار در کتاب تاریخ عضدی است. اما این موضوع بدین معنی نیست که این جشن، از پایه و اساس، نو و امروزین باشد. در نوشته‌های کهن اشاراتی به «روز سیزدهم فروردین» شده است که نشان از دیرینگی این جشن دارد.

دربارۀ شوم بودن یا نبودن این روز دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد.
در نگاه ایرانیان باستان، عمر جهان دوازده هزار سال بوده و هزارۀ سیزدهم، آغاز رهایی از جهان مادی و درآمدن به دنیای مینوی بوده است. روزی که سوشیانت ظهور می‌کند، اهورامزدا بر اهریمن پیروز می‌شود و سیاهی و پلیدی ریشه‌کن می‌شود. بر اساس این باور، روز سیزدهم فروردین‌ماه -به‌عنوان نمادی از هزارۀ سیزدهم- نزد ایرانیان باستان، خجسته بوده و مردم در این روز، به جشن و پایکوبی می‌پرداختند.
با این رو، باورها و شواهدی نیز به شوم بودن روز سیزدهم اشاره دارند و گویی با آمدن اسلام به ایران در فرهنگ ایرانی جای گرفته‌اند.
ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیة، جدولی از روزهای گوناگون گاهشماری ایران کهن به دست داده که در آن، روزهای شوم و روزهای خجسته را نشان داده است. بنا بر این جدول، روز سیزدهم هر ماه که تیرروز نامیده می‌شده، شوم انگاشته می‌شده‌ است.

باورهای دیگری نیز برای شومی روز سیزدهم هست از جمله:
۱. باور به اینکه هزارۀ سیزدهم پایان دنیا و آغاز دوران آشفتگی و ویرانی است.
۲. باور به اینکه در روز سیزدهم سال نو ستارۀ دنباله‌داری به زمین برخورد کرده و زمین‌لرزه‌ها و آتشفشان‌ها را در زمین پدید آورده است.
۳. گرفتاری حضرت عیسی در روز سیزدهم ماه.
۴. شمار برج‌های آسمان که دوازده است نه سیزده.
۵. شمار امامان که دوازده است نه سیزده.
اگرچه هرکدام از موارد گفته‌شده و دیگر چیزها نیاز به روشن‌سازی بیشتر دارد اما در گنجایش اندک این یادداشت نمی‌گنجد.

این‌گونه دریافت می‌شود که واژۀ «سیزده‌بدر» بر پایۀ دیدگاه شوم‌انگارانِ این روز ساخته شده
باشد. زیرا مردم در این روز به دشت و دمن می‌رفتند تا از شومی رهایی یابند و سیزده‌بدر هم به معنای «به در کردن (بیرون راندن) شومیِ روز سیزده» است. اگرچه «در» به معنای «دشت و دمن» نیز دور از ذهن نیست.
بسیاری از آیین‌هایی که امروزه در روز سیزده‌بدر برگزار می‌شود می‌تواند معنای اساطیری و نمادین داشته باشد. شادی و خنده در این روز، به معنی فروریختن اندیشه‌های تیره و پلیدی است. روبوسی، نماد آشتی است. به‌آب‌افکندن سبزه‌های تازه‌رسته، نشانۀ دادن بلاگردان به ایزد آب یا ناهید است. گره‌زدن سبزه برای باز شدن بخت، نمادی از پیوند زن و مرد برای پیوستگی نژادهاست. آیین مسابقات برد و باختی، به‌ویژه اسب‌دوانی، یادآور کشمکش ایزد باران و خشکسالی است. هر یک از این آیین‌ها چه در سیزده‌بدر و چه در جشن‌های دیگر ایرانی فلسفه و معنایی دارند که باید آنها را در فرهنگ پربار ایران جستجو کرد.

@iranshenasi_ut
💢جمعی از پژوهشگران، متخصصان و کارشناسان در واکنش به برخی سیاست‌های فرهنگی و پیامدهای مخاطره‌آمیز آن برای کشور بیانیه‌ای را امضا کردند.

این بیانیه تاکنون بیش از سیصد امضا به خود اختصاص داده است و همچنان در حال جمع‌آوری امضا هستند.
تمام ایران‌دوستان و دغدغه‌مندان برای ایران می‌توانند برای اعلام موافقت و ثبت امضا در این گروه اقدام کنند:
https://chat.whatsapp.com/KZeQ6NBjPMv2ocVcNeckWV

🔻بخشی از بیانیه:
در چند ماهی که از فعالیّتِ قوۀ مجریه در دورۀ چهاردهم می‌گذرد، همگی دیده‌ و شنیده‌ایم که در مجموعۀ ده‌ها سخنرانی و نوشتۀ عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، بارها واژگانی چون «قومیّت»، «قوم»، «اقلیّت» و مانند آن به نادرستی و نابه‌جا به کار رفته است و حتی در کمالِ تعجّب از «حقوقِ طبیعی» و «حقوقِ شهروندی» شهروندانِ ایرانی به عنوانِ «حقوقِ قومیِ» آنان یاد شده است! حال پرسش این است؛ در شرایطی که تمامی حقوقِ آحاد ملّتِ ایران، ذیل مفهومِ دقیق، شایسته و درستِ «حقوقِ شهروندانِ ایرانی» احصا می‌شود، چرا آقای مسعود پزشکیان و اطرافیان تأثیرگذارِ ایشان، اصرار و تأکید مؤکّد دارند که با نگاه قومی و رویکردِ قومی و مذهبی، به عمومِ مردم نگریسته شود یا حقوق‌شان از این منظر مطرح گردد؟! آیا این رویکرد، تصادفی است یا دلایلِ دیگری دارد؟! آیا به پیامدهای مخرّب چنین کاربردهای غیرعلمی ولی با بارِ حقوقی و تبعات بسیار آگاه‌اند؟!

🖇️مطالعهٔ متن کامل بیانیه

@iranshenasi_ut
🔹مصاحبه با دکتر اسماعیل مطلوب‌کاری:

🔻«نوروز در دوران ساسانی و مفهوم شاه عادل»

شواهد نشان می‌دهند که نوروز در دربار ساسانی(بویژه اواخر این دوره)، با بارعامی شاهانه همراه بوده‌ است. نوروز زمانی بود که پادشاه به‌عنوان عالی‌ترین مقام قضایی کشور، به دادگری و عدالت می‌پرداخت. واژه‌ای که در متون برای این مفهوم به کار رفته، واژۀ «راست» است. البته مفهوم عدالت برای فرمانروا در خاور نزدیک، پیشینۀ درازی دارد و همواره از مبانی مشروعیت وی شمرده می‌شد. عدالت‌ورزی شاهان ساسانی در متون دوران اسلامی نیز آشکار است که بارعامی را با حضور دادخواهان در نزد شاه به‌تصویر می‌کشند؛ دادخواهانی که می‌توان حدس زد که عمدتا شامل «آزادان» می‌شدند. شواهد کتیبه‌ای و سکه‌های فروانی نیز به‌طور مستقیم به این شرط مشروعیت‌زا برای شاه اشاره می‌کنند. به‌علاوه، پیوند گاهِ نوروز و زمان گردآوری مالیات در ابتدای سال، موجب می‌شد که شاه با کبیسه‌کردنِ به‌موقع و گردآوریِ به‌موقع مالیات در دوران آمادگی محصول، دادگری خود را به اهالی سرزمینش نشان دهد.

🖇️کانون ایران‌شناسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی

@iranshenasi_ut
نوروز در دوران ساسانی و مفهوم شاه عادل
کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران
🔸پوشه شنیداری «نوروز در دوران ساسانی و مفهوم شاه عادل»

مصاحبه با:
دکتر اسماعیل مطلوب‌کاری

۱۴ فروردین‌ماه ۱۴۰۴

🖇️کانون ایران‌شناسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران

@iranshenasi_ut
🔹مصاحبه با دکتر نازنین خلیلی‌پور، عضو مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی:

🔻«نوروز و دگردیسی‌های آن در طول تاریخ»

سخنان زیادی می‌توان در باب کلمه و مفهوم نوروز و ماندگاری آن در طول تاریخ ایران به زبان آورد؛ ماندگاری‌ای که البته، دستخوش دگردیسی‌های فراوانی نیز بوده‌است. بی‌شک، ارتباط این مفهوم با طبیعت و «نوشدن» که خود را در ساختار این کلمه نیز آشکار می‌کند، از عللی است که موجب ماندگاری آن در طول تاریخ شده‌است. قابلیت انطباق‌پذیری این آیین در این بازۀ زمانی نیز، از پیوند آن با زندگی ناشی می‌گردد. نوروز در دوران پس از اسلام نیز به همین علل، در برابر مخالفت‌ها از میان نرفت و تنها دستخوش دگردیسی‌هایی شد؛ امری که شاید بتوان کارکرد اقتصادی و همچنین اهمیت طبیعی و فراآیینی آن را هم به علل پیشین افزود. اگرچه که در دوران باستان این جشن بیشتر دارای جنبۀ آیینی بود، پر واضح است که در ایران امروز، این جشن از جنبۀ فرهنگی و ملی بیشتری برخوردار است؛ آنچه که به یک ناخودآگاه تاریخی برای مردم ایران بدل گشته‌ است.

🖇️کانون ایران‌شناسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران

@iranshenasi_ut
نوروز و دگردیسی‌های آن در طول تاریخ
کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران
🔸پوشه شنیداری «نوروز و دگردیسی‌های آن در طول تاریخ»

مصاحبه با:
دکتر نازنین خلیلی‌پور
عضو مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی

۱۴ فروردین‌ماه ۱۴۰۴

🖇️کانون ایران‌شناسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران

@iranshenasi_ut
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔹تخت‌جمشید، رتبهٔ اول بازدید ایرانیان در نوروز ۱۴۰۴

🔻به گزارش میراث‌آریا، در مجموع تعطیلات نوروزی، از ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ تا ۱۴ فروردین ۱۴۰۴، اماکن فرهنگی‌تاریخی تحت مدیریت وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی میزبان ۴ میلیون و ۸۳۳ هزار و ۸۳۸ بازدیدکننده بودند.
تخت‌جمشید با ۴۸۹ هزار و ۲۴ بازدید در صدر اماکن پربازدید نوروز ۱۴۰۴ قرار گرفت. پس از آن، حافظیه با ۴۸۲ هزار و ۶۷ بازدید و سعدیه با ۳۱۶ هزار و ۱۴۳ بازدید بیشترین تعداد گردشگران را به خود اختصاص دادند. پاسارگاد نیز با ۲۱۳ هزار و ۴۴ بازدید در رتبه چهارم پربازدیدترین اماکن تاریخی کشور قرار گرفتند.
/میراث‌آریا

🔻این در حالی است که آمار سال گذشته، از ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ تا ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، بازدید ۶ میلیون و ۲۷۴ هزار و ۸۲۴ نفر به ثبت رسید که از لحاظ بیشترین تعداد بازدیدکننده حافظیه با ۳۷۸ هزار و ۱۵۱ نفر، رتبه نخست را به خود اختصاص داده است. پس از آن تخت‌جمشید با ۳۱۱ هزار و ۵۱۴ نفر، سعدیه با ۲۲۳ هزار و ۳۱۴ نفر، مجموعه فرهنگی‌‌تاریخی سعدآباد با ۱۴۹ هزار و ۴۹۸ نفر قرار دارند.
/میراث‌آریا

🖇️نماهنگ: خشایار لهراسبی

@iranshenasi_ut
🔹کانون ایران‌شناسی دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار می‌کند:

🔸«حلقهٔ مطالعاتی انوری: خوانش انتقادی چند قصیده»

🔻سرحلقه:
کیامهر نامور
دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

زمان: پنج‌شنبه‌ها، ساعت ۱۶:۳۰ تا ۱۷:۳۰، به‌مدت شش جلسه، از تاریخ ۲۱ فروردین
برگزاری به‌صورت آنلاین در گوگل‌میت

برای ثبت‌نام و دریافت لینک، به آیدی زیر در تلگرام پیام دهید:
@Shorayeadabiat

🖇️ثبت‌نام در این حلقهٔ مطالعاتی، برای همگان آزاد و رایگان است.

@iranshenasi_ut
متن کامل بیانیه.pdf
272.3 KB
💢سکوت در برابر تهدید تمامیت ایران، خیانت به آیندهٔ ایران است!

🔻هشدار صدها متخصص، استاد دانشگاه، پژوهشگر و هنرمند برجسته در خصوص سیاست‌های ضدملّی دولت چهاردهم.

این بیانیه تاکنون به بیش از ۹۰۰ امضا توسط اشخاص برجسته و دغدغه‌مندان ایران‌زمین رسیده است.

@iranshenasi_ut
🔸شماره فروردین‌ماه وطن‌یولی منتشر شد.

🔻عناوین برخی مطالب این شماره:

هشدار بیش از هزار شخصیت فرهنگی درباره خدشه به همبستگی ملی
دریغ است ایران

گفتگو با بهمن دمشقی خیابانی شاهنامه‌پژوه تبریزی درباره سرایش شاهنامه:
آذربایجان پیش‌از اسلام پایتخت معنوی ایران بود
در شاهنامه، هیچ بیت نژادپرستانه‌ای نیست

هشدار جمعی از وکلاً درباره نفوذ جریان تفرقه‌افکن در کانون وکلای دادگستری آذربایجان شرقی

تحلیل رویدادهای اخیر و هشدار به مسئولان
بس کنید!


اردوغان و بازار نوروز
دکتر حبیب‌الله فاضلی کرمانشاهی

نوروز نام دیگر ایران است!
داود دشتبانی

هویت ملی ایرانیان و تهدید نژاد پرستی قومی‌
علی سعیدنژاد

شیخ خزعل و جعل هویت برای خوزستان
میلاد صادقی

نقدی بر کتاب «ایران بین دو انقلاب» از یرواند آبراهامیان
محمدعلی غیبی

🖇️برای مطالعۀ شمارهٔ ۷۰ ماهنامۀ وطن‌یولی، می‌توانید به «اینجا» مراجعه کنید‌.

@Vatanyolii
@iranshenasi_ut
2025/04/16 08:48:48
Back to Top
HTML Embed Code: