«Гэта навіны не пра жыццё, а пра штодзённыя катаванні», – Святлана Ціханоўская – пра навіны з гомельскай жаночай калоніі
«Кожны раз, калі я дазнаюся пра тое, што адбываецца ў турмах, сэрца разбіваецца ўшчэнт. За кожнай навінай пра тое, як праходзіць «звычайны дзень» у жаночай калоніі, стаіць асабістая гісторыя выпрабаванняў і пакут беларускіх палітвязынак.
Раніцай я прачытала навіны пра Машу Калеснікаву, Насту Лойка і іншых зняволеных. На жаль, мы ўжо колькі год існуем у рэаліях, калі радуемся любой вестачцы – асабліва пра тых, хто, як і Маша – у рэжыме інкамунікада. Мая першая думка была – «Дзякуй богу, Маша жывая!». Але потым з жахам усведамляеш: гэта навіны не пра жыццё, а пра штодзённыя катаванні.
Амаль усе навіны, якія мы чытаем пра палітвязынак – пра здзекі і катаванні. Рэжым штодзённа і паступова намагаецца зламаць кожную: пазбаўляе сувязі з роднымі, цісне на сям’ю, пакідае без элементарных сродкаў гігіены, маніпулюе асабістымі звесткамі і робіць умовы зняволення невыноснымі.
Разрывае ад злосці нават уяўляць, што амаль месяц зняволеных кормяць гнілой бульбай. А прадукты ў перадачах, што маглі б падтрымаць здароўе і ўмацаваць сілы палітвязынак, падмяняюцца мяхамі гнілых яблыкаў.Раз’юшвае жорсткасць медыкаў у калоніі, якія здзекуюцца з жанчын замест аказання медычнай дапамогі. Наварочваюцца слёзы, калі чытаю, што нашыя лісты рвуць на Машыных вачах, бо там у кожным слове – мора цеплыні і падтрымкі. Але ведаеце, нават калі Маша не можа прачытаць ніводнага радка, яна ўсё роўна бачыць: сцверджанні рэжыму «вас усіх забылі, вы нікому не патрэбныя» – усяго толькі хлусня.
Дарагія! Я заклікаю вас: працягвайце пісаць і падтрымліваць палітзняволеных. Нават калі лісты не даходзяць. Нават калі іх рвуць перад вачыма нашых блізкіх. Нават калі здаецца, што сама гэтая задума не мае сэнсу. Бо кожны такі ліст – гэта іх надзея, гэта паказчык нашай салідарнасці. Гэта нашыя з вамі нягучныя, але такія патрэбныя словы: «Мы побач».
«Гэта навіны не пра жыццё, а пра штодзённыя катаванні», – Святлана Ціханоўская – пра навіны з гомельскай жаночай калоніі
«Кожны раз, калі я дазнаюся пра тое, што адбываецца ў турмах, сэрца разбіваецца ўшчэнт. За кожнай навінай пра тое, як праходзіць «звычайны дзень» у жаночай калоніі, стаіць асабістая гісторыя выпрабаванняў і пакут беларускіх палітвязынак.
Раніцай я прачытала навіны пра Машу Калеснікаву, Насту Лойка і іншых зняволеных. На жаль, мы ўжо колькі год існуем у рэаліях, калі радуемся любой вестачцы – асабліва пра тых, хто, як і Маша – у рэжыме інкамунікада. Мая першая думка была – «Дзякуй богу, Маша жывая!». Але потым з жахам усведамляеш: гэта навіны не пра жыццё, а пра штодзённыя катаванні.
Амаль усе навіны, якія мы чытаем пра палітвязынак – пра здзекі і катаванні. Рэжым штодзённа і паступова намагаецца зламаць кожную: пазбаўляе сувязі з роднымі, цісне на сям’ю, пакідае без элементарных сродкаў гігіены, маніпулюе асабістымі звесткамі і робіць умовы зняволення невыноснымі.
Разрывае ад злосці нават уяўляць, што амаль месяц зняволеных кормяць гнілой бульбай. А прадукты ў перадачах, што маглі б падтрымаць здароўе і ўмацаваць сілы палітвязынак, падмяняюцца мяхамі гнілых яблыкаў.Раз’юшвае жорсткасць медыкаў у калоніі, якія здзекуюцца з жанчын замест аказання медычнай дапамогі. Наварочваюцца слёзы, калі чытаю, што нашыя лісты рвуць на Машыных вачах, бо там у кожным слове – мора цеплыні і падтрымкі. Але ведаеце, нават калі Маша не можа прачытаць ніводнага радка, яна ўсё роўна бачыць: сцверджанні рэжыму «вас усіх забылі, вы нікому не патрэбныя» – усяго толькі хлусня.
Дарагія! Я заклікаю вас: працягвайце пісаць і падтрымліваць палітзняволеных. Нават калі лісты не даходзяць. Нават калі іх рвуць перад вачыма нашых блізкіх. Нават калі здаецца, што сама гэтая задума не мае сэнсу. Бо кожны такі ліст – гэта іх надзея, гэта паказчык нашай салідарнасці. Гэта нашыя з вамі нягучныя, але такія патрэбныя словы: «Мы побач».
"The result is on this photo: fiery 'greetings' to the invaders," the Security Service of Ukraine wrote alongside a photo showing several military vehicles among plumes of black smoke. Channels are not fully encrypted, end-to-end. All communications on a Telegram channel can be seen by anyone on the channel and are also visible to Telegram. Telegram may be asked by a government to hand over the communications from a channel. Telegram has a history of standing up to Russian government requests for data, but how comfortable you are relying on that history to predict future behavior is up to you. Because Telegram has this data, it may also be stolen by hackers or leaked by an internal employee. On February 27th, Durov posted that Channels were becoming a source of unverified information and that the company lacks the ability to check on their veracity. He urged users to be mistrustful of the things shared on Channels, and initially threatened to block the feature in the countries involved for the length of the war, saying that he didn’t want Telegram to be used to aggravate conflict or incite ethnic hatred. He did, however, walk back this plan when it became clear that they had also become a vital communications tool for Ukrainian officials and citizens to help coordinate their resistance and evacuations. For tech stocks, “the main thing is yields,” Essaye said. The company maintains that it cannot act against individual or group chats, which are “private amongst their participants,” but it will respond to requests in relation to sticker sets, channels and bots which are publicly available. During the invasion of Ukraine, Pavel Durov has wrestled with this issue a lot more prominently than he has before. Channels like Donbass Insider and Bellum Acta, as reported by Foreign Policy, started pumping out pro-Russian propaganda as the invasion began. So much so that the Ukrainian National Security and Defense Council issued a statement labeling which accounts are Russian-backed. Ukrainian officials, in potential violation of the Geneva Convention, have shared imagery of dead and captured Russian soldiers on the platform.
from no
