نواندیشی دینی

✍ چه می‌شد اگر نوگرایی دینی مهدی بازرگان پس از پیروزی انقلاب ۵۷ بر بنیادگرایی دینی سید محمد بهشتی فرادست می‌شد؟

#تاریخ_جایگزین_ما

بهشتی در سال ۵۹ به رهبر انقلاب نامه می‌نویسد و می‌گوید باید میان ما و نهضت آزادی و جبهه ملی یک گروه را انتخاب کنید. او به تدریج حذف جریان مقابل از انقلاب را مدیریت نمود.

ابتدا پیش‌نویس قانون اساسی تهیه شده دولت بازرگان که مورد تأیید رهبر انقلاب و مراجع بود را کنار گذاشت و قانون اساسی مطلوب خود و جریان مطبوع خویش را نگاشت. بعدها دولت بازرگان عزم کرد که مجلس خبرگان را به علت این عمل منحل کند که نتوانست.

اما چه می‌شد اگر نوگرایی دینی مهدی بازرگان پس از پیروزی انقلاب ۵۷ بر بنیادگرایی دینی سید محمد بهشتی فرادست می‌شد؟

۱) توسعه دموکراسی و آزادی‌های مدنی

• بازرگان به عنوان یک شخصیت معتدل و طرفدار دموکراسی شناخته می‌شود. اگر نوگرایی او بر بنیادگرایی بهشتی غلبه می‌کرد، ممکن بود فضای سیاسی کشور به سمت دموکراسی و آزادی‌های مدنی بیشتر سوق پیدا کند.

• این امر می‌توانست منجر به ایجاد نهادهای مدنی قوی‌تر و تقویت حقوق بشر در ایران شود.

۲) رویکرد ملایم‌تر به دین

• نوگرایی دینی بازرگان بر تفسیرهای مدرن و انسانی از دین تأکید دارد. اگر این رویکرد غالب می‌شد، ممکن بود تفسیرهای سخت‌گیرانه و بنیادگرایانه از دین کاهش یابد و جامعه به سمت یک فضای مذهبی بازتر و متنوع‌تر حرکت کند.

• این تغییر می‌توانست به کاهش تنش‌های اجتماعی و فرهنگی کمک کند.

۳) توسعه اقتصادی و علمی

• بازرگان به اهمیت علم و فناوری در توسعه کشور اعتقاد داشت. اگر رویکرد او بر رویکردهای سنتی‌تر غلبه می‌کرد، ممکن بود سیاست‌های اقتصادی و علمی کشور به سمت توسعه پایدار و نوآوری پیش برود.

• این امر می‌توانست به رشد اقتصادی، افزایش سرمایه‌گذاری در آموزش و پژوهش و بهبود کیفیت زندگی مردم منجر شود.

۴) تأثیر بر سیاست خارجی

• رویکرد بازرگان به سیاست خارجی معمولاً بر همکاری‌های بین‌المللی و دیپلماسی تأکید دارد. اگر این رویکرد غالب می‌شد، ممکن بود روابط ایران با کشورهای دیگر بهبود یابد و ایران به عنوان یک کشور متعادل‌تر در صحنه جهانی شناخته شود.

• این تغییر می‌توانست به کاهش تحریم‌ها و افزایش تعاملات اقتصادی و فرهنگی بین‌المللی منجر شود.

۵) کاهش تنش‌های داخلی

• اگر نوگرایی دینی بازرگان بر بنیادگرایی غلبه می‌کرد، ممکن بود تنش‌های داخلی بین گروه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی کاهش یابد و فضای عمومی کشور به سمت همبستگی و همکاری بیشتر حرکت کند.

• این امر می‌توانست به ثبات سیاسی و اجتماعی بیشتری منجر شود.

در مجموع این تغییرات می‌توانستند به نفع توسعه پایدار و ایجاد یک جامعه بازتر و دموکراتیک‌تر باشند.

https://www.instagram.com/p/DE-S_ryPNqR/?igsh=OHVnMmZobXFuemVr

www.group-telegram.com/us/noandishi_dini.com/2362

847 viewsedited  Jan 20 at 07:17

✍ چه می‌شد اگر نوگرایی دینی مهدی بازرگان پس از پیروزی انقلاب ۵۷ بر بنیادگرایی دینی سید محمد بهشتی فرادست می‌شد؟

#تاریخ_جایگزین_ما

بهشتی در سال ۵۹ به رهبر انقلاب نامه می‌نویسد و می‌گوید باید میان ما و نهضت آزادی و جبهه ملی یک گروه را انتخاب کنید. او به تدریج حذف جریان مقابل از انقلاب را مدیریت نمود.

ابتدا پیش‌نویس قانون اساسی تهیه شده دولت بازرگان که مورد تأیید رهبر انقلاب و مراجع بود را کنار گذاشت و قانون اساسی مطلوب خود و جریان مطبوع خویش را نگاشت. بعدها دولت بازرگان عزم کرد که مجلس خبرگان را به علت این عمل منحل کند که نتوانست.

اما چه می‌شد اگر نوگرایی دینی مهدی بازرگان پس از پیروزی انقلاب ۵۷ بر بنیادگرایی دینی سید محمد بهشتی فرادست می‌شد؟

۱) توسعه دموکراسی و آزادی‌های مدنی

• بازرگان به عنوان یک شخصیت معتدل و طرفدار دموکراسی شناخته می‌شود. اگر نوگرایی او بر بنیادگرایی بهشتی غلبه می‌کرد، ممکن بود فضای سیاسی کشور به سمت دموکراسی و آزادی‌های مدنی بیشتر سوق پیدا کند.

• این امر می‌توانست منجر به ایجاد نهادهای مدنی قوی‌تر و تقویت حقوق بشر در ایران شود.

۲) رویکرد ملایم‌تر به دین

• نوگرایی دینی بازرگان بر تفسیرهای مدرن و انسانی از دین تأکید دارد. اگر این رویکرد غالب می‌شد، ممکن بود تفسیرهای سخت‌گیرانه و بنیادگرایانه از دین کاهش یابد و جامعه به سمت یک فضای مذهبی بازتر و متنوع‌تر حرکت کند.

• این تغییر می‌توانست به کاهش تنش‌های اجتماعی و فرهنگی کمک کند.

۳) توسعه اقتصادی و علمی

• بازرگان به اهمیت علم و فناوری در توسعه کشور اعتقاد داشت. اگر رویکرد او بر رویکردهای سنتی‌تر غلبه می‌کرد، ممکن بود سیاست‌های اقتصادی و علمی کشور به سمت توسعه پایدار و نوآوری پیش برود.

• این امر می‌توانست به رشد اقتصادی، افزایش سرمایه‌گذاری در آموزش و پژوهش و بهبود کیفیت زندگی مردم منجر شود.

۴) تأثیر بر سیاست خارجی

• رویکرد بازرگان به سیاست خارجی معمولاً بر همکاری‌های بین‌المللی و دیپلماسی تأکید دارد. اگر این رویکرد غالب می‌شد، ممکن بود روابط ایران با کشورهای دیگر بهبود یابد و ایران به عنوان یک کشور متعادل‌تر در صحنه جهانی شناخته شود.

• این تغییر می‌توانست به کاهش تحریم‌ها و افزایش تعاملات اقتصادی و فرهنگی بین‌المللی منجر شود.

۵) کاهش تنش‌های داخلی

• اگر نوگرایی دینی بازرگان بر بنیادگرایی غلبه می‌کرد، ممکن بود تنش‌های داخلی بین گروه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی کاهش یابد و فضای عمومی کشور به سمت همبستگی و همکاری بیشتر حرکت کند.

• این امر می‌توانست به ثبات سیاسی و اجتماعی بیشتری منجر شود.

در مجموع این تغییرات می‌توانستند به نفع توسعه پایدار و ایجاد یک جامعه بازتر و دموکراتیک‌تر باشند.

https://www.instagram.com/p/DE-S_ryPNqR/?igsh=OHVnMmZobXFuemVr

BY نواندیشی دینی