🔻1. پاکیزه سخن بگو
🔹بیشتر رنج‌های زندگی از آن‌جاست که خود یا دیگران با کلمات، زخم زده‌ایم؛ چه آشکار، چه پنهان. حال آن‌که با سخنی پاک، می‌توان جهانی تازه ساخت، روابطی صادقانه و دلی آرام داشت. کلمات، دارو هستند اگر از دل آگاه برخیزند.
🔻2. هیچ چیز را به خود نگیر
🔹هیچ چیز را به خود نگیر، نه تحسین و نه سرزنش. دیگران از دریچۀ ذهن خود جهان را می‌بینند، نه از حقیقت مطلق. اگر تو به درون خود اطمینان داشته باشی، دیگر نیازی نیست پیوسته خود را با نظر دیگران بسنجی. رهایی، آن‌جاست که هیچ نگاه بیرونی، توان تکاندن آرامش درونت را نداشته باشد.
🔻3. فرض نکن، بپرس
🔹جرئت شفاف ‌بودن را داشته باش. اگر نمی‌دانی، بپرس. اگر در دلت چیزی‌ است، به زبان بیاور. اگر دیگران چیزی می‌پرسند، صادق باش. این‌گونه، ذهن آرام می‌گیرد و دل آسوده می‌شود.
🔻4. تمام تلاشت را بکن
🔹آخرین میثاق، پیوندی ا‌ست میان آسمان و زمین؛ زیرا ممکن است نتوانی همیشه پاکیزه سخن بگویی، یا چیزی را به دل نگیری، یا فرضی در ذهن نسازی؛ اما اگر همواره «تمام تلاش خود را بکنی» به خویشتن وفادار مانده‌ای.

📚 چهار میثاق
✍️ دون میگوئل روئیز
🖍ترجمه دل آرا قهرمان

@pak_negar

🔻«در این زندگی طولانی‌ام اگر چیزی آموخته باشم این است که ما در #عشق می‌یابیم که می‌خواهیم چه کسی باشیم و در #جنگ می‌فهمیم چه کسی هستیم.
🔻 جوان‌های امروزی می‌خواهند همه چیز را دربارۀ همه کس بدانند. آن‌ها فکر می‌کنند همین که در مورد مشکلی حرف بزنیم آن مشکل حل می‌شود.
🔻من متعلق به نسل کم‌حرف‌تری هستم. هم نسل‌های من ارزش فراموشی را می‌دانند. ما فریبایی بازآفرینی را می‌شناسیم.
با این حال این روزها حس می‌کنم که دارم به جنگ و گذشته خودم فکر می‌کنم. به آن‌هایی که از دستشان داده‌ام.
🔻انگار آن‌هایی را که دوست می‌داشتم گم کرده‌ام. شاید آن‌ها را جایی رها کرده‌ام که به آن تعلق ندارند و از آن‌ها روی گردانده‌ام. این روزها آن قدر سردرگم بوده‌ام که نمی‌توانم به دنبال رد پاهایم بازگردم.
🔻آن‌ها گم نشده‌اند. نه، در جای بهتری هم نیستند. آن‌ها رفته اند. هر چه به پایان سال‌های عمر خودم نزدیک‌تر می‌شوم می‌فهمم که اندوه مثل پشیمانی در دی ان ای ما لانه می‌کند و تا ابد بخشی از وجود ما باقی می‌ماند.»

📕 بلبل
✍️ کریستین هانا Kristin Hannah
🖍مترجم: میثم امامی
🗂 ذهن آویز

@pak_negar